Dit doet de dagelijkse zon met je lichaam in fietskledij...
Dag 16: Castrojeriz - Sahagun - 84 km
Nee, nee, geen paniek de benen en de motivatie zijn nog zeer goed maar als je gecoacht wordt en en als de coach en ikzelf na overleg beslist hebben om het vandaag wat rustiger aan te doen moet je daar rekening mee houden . Aangezien er de komende dagen nog 2 serieuze klimmen moeten gemaakt worden (Crus del Ferro 1200 m en Sobreiro 1300 m) is dit waarschijnlijk een verstandige beslissing . Dus vandaag het ideale moment om de benen wat extra rust te gunnen. En natuurlijk ook omdat ons Ria anders niet op tijd in Santigo kon geraken .
Vandaag dus niet te vroeg vertrokken, maar dat is ook niet zo een goed idee want dan fiets je op zeer korte tijd al in de hitte. Morgen ga ik dus zeker vroeg vertrekken, want de volgende goede rustplaats is voorzien over +/-125 km. Vandaag dus over de Spaanse Meseta (steeds op 800 à 900meter hoogte)gefietst tussen prachtige graanvelden en over mooie vlakke grindpaden. Voor de rest honderden wandelaars richting Compostela gepasseerd, ieder wel met zijn eigen verhaal en motivatie. Met een aantal van hen heb ik onderweg wel even een praatje geslagen.
Tussendoor ook tijd genoeg gehad om over van alles en nog wat eens goed na te denken (bezinning of meditatie noemen ze dat ), maar vooral tot het besef gekomen dat ik me toch verschrikkelijk gelukkig mag prijzen dat ik deze tocht mag / kan ondernemen en dat ik, en dat mag ik hier wel even zeggen nog over een zeer gezond lichaam beschik. (Zie foto, het is vooral plaatselijk een beetje verkleurd maar dat mag de pret niet bederven). Ik ben ook heel blij en tevreden dat het thuisfront me al vanaf het begin van mijn plannen hierin voor 200 % in heeft gesteund, dank hier voor.
Verder ga ik nu de benen wat rust gunnen, wat eten en op tijd slapen zodat ik morgen weer fris aan de laatste 400 km van mijn tocht kan beginnen.
Ondanks de hitte toch doorgefietst: dat was genieten !
Dag 15: St Domingo - Castrojeriz - 130 km
Vanmorgen al weer vroeg vertrokken, deze keer was ik er al op voorzien dat het koud zou zijn. De ketting van de fiets nog eens onder handen genomen want nu er steeds meer over grindpaden moet gereden worden is er ook meer stof in omloop.
De rit ging vandaag eerst richting Belorado, met al vanaf het begin flinke hellingen. Na een 20 tal kilometer kreeg ik het gezelschap van een Ierse jongeman (uit Dublin) van 23 jaar die net is afgestudeerd en begin juli aan zijn arbeidscarrière zal beginnen, maar eerst ging hij deze uitdaging nog aan. Hij is op 21mei in St-Jean te voet vertrokken tot in Logrono, heeft daar een fiets gehuurd en wil nu naar Santiago fietsen waar hij volgende woensdag het vliegtuig weer naar huis zal nemen. Samen zijn we naar Bourgos gefietst, hier moest hij echter nog inkopen doen (fietsbroek , fietsschoenen).
Mijn planning was om eerst wat in de stad rond te kijken, wat te eten en dan weer verder te fietsen want op dat moment stonden er nog maar 80 km op de teller . Vanuit Bourgos weer alleen verder gefietst en de eerste kilometers liepen lekker over een grindpad met uiteindelijk naar het einde toe nog wat heuvels, de afdaling daar kan ik dan morgen nog van genieten . Na +/- 100 km al gaan uitkijken voor een slaapplaats. De eerste die ik tegenkwam heb ik toch maar links laten liggen, was in een oude ruïne van een kerk met enkel maar een aantal bedden en zelfs geen stromend water. Nu moet het voor mij niet de grote luxe zijn maar na een fietsdag is een douche en de mogelijkheid om de kleren te wassen toch een minimum . Bij de volgend refugio is dit aanwezig, ik kan er zelfs weer een pelgrimsmaaltijd nuttigen .
Vandaag ook het volgende kilometer bord richting Santiago gezien = nog 514 km, dus nu nog 510 en er komen eigenlijk 2 makkelijkere dagen aan en dan nog een paar zware. Dus als alles volgens mijn planning loopt moet ik aanstaande woensdag het plein bij de kathedraal in Santiago oprijden . Hierover later meer.
Dag 14: Puenta La Reina - St Domingo de la Calsada - 133 km
Toeval bestaat dus toch want deze morgen ben ik mijn bijna Nederlandse vrienden weer tegengekomen . Dit is het koppel dat ik zondag in de aanloop van Col de Soñport heb ontmoet. Ze zijn op aanraden van enkele Fransen op maandagmorgen een eindje terug gereden en zijn zo via St Jean Pie de Port gefietst. Dit betekent een iets makkelijkere beklimming en -/+ 150 km korter, wat het toeval nog groter maakt dat we elkaar vandaag weer troffen. Dit hebben we bezegeld met een gezamenlijk drankje en moest het toeval het nog eens toelaten, dan is er afgesproken om samen te gaan eten .
Vandaag slechts een kort rit-verslag maar wel wat praktische info over de eetgewoonten tijdens deze tocht.
Vandaag dus 133 km op de teller in 8 u 16 min ( ja ja jullie zien dit goed, het gaat echt niet sneller )= gemiddeld 16,1 km/u Maximum vandaag = 55 km/u , maar er zijn ook veel stukken geweest aan +/- 7 à 8 per uur. De laatste 2 dagen heb ik meer dan 2500 hoogtemeters overwonnen (lees goed = hoogtemeters)!
Opstaan = 6u45 Ontbijt = 7u15 - Zelf te zorgen uiteraard( dus de avond vooraf inkopen, ja ja ik wordt hier nog een echte plantrekker ) Ontbijt = 1 x picolo / 1 x fruitsap / 1 x water Om 9 u = Banaan / sinaasappel Om 11 u = 1 x Cola / appel / water Om 13u =2 x koffie en wat droge koeken Om 15u =Appel /banaan / sinaasappel / half flesje warme cola ( kan ook lekker zijn ) Tussendoor vandaag +/- 5 liter water 's Avonds = pelgrimsmenu (zie foto's)
En toch gaat het vet er nog af. Ik sta zelf versteld van mijn eigen lichaam, waar blijft het de kracht halen ? Maar als je naar iets als dit zolang hebt uitgekeken en je wil deze camino tot een goed einde brengen, lijkt het er op of er extra krachten mee gemoeid zijn ( klinkt misschien raar maar zo voel ik het toch ).
Het was vandaag kiezen tussen een slaapplaats na 90 km of na 130 km en wie mij een beetje kent weet het wel.
De dag was nochtans niet zo goed begonnen vandaag, slecht geslapen en wandelaars die al om 4u45 begonnen te rammelen met van alles en nog wat. Zelf zoals gewoonlijk om 7u45 opgestaan en aangezien er in de refuge geen ontbijt is, was ik ook al vroeg op pad. Na 2 km al even gestopt om wat warmers aan te doen. De eerste 30 km vandaag waren weer niet van de poes (bergje op 1300 m hoog), boven even uitgepuft en verder tussen de mooie velden met aan twee kanten de bergen die nog meekijken. In Lumbier heb ik toch even een extra pauze gehouden om wat extra foto's te maken van de prachtige rotsen en de gieren die daar boven rond vliegen. Daar heb ik ook voor mezelf beslist om door te rijden naar Puente La Reine en daar in de refuge te gaan overnachten.
Ik ben goed aangekomen, even douchen, de was doen en uit hangen dan is deze vanavond nog droog . Ik heb meteen ook al ingeschreven voor de pelgrimsmaaltijd voor vanavond, eten en slapen voor 18 euro, ik heb al andere prijzen gezien. Vanaf nu zie je ook overal pelgrims uitkomen, gisterenavond waren we met 9, hier zijn er zeker 50 .
Vanmorgen vol goede moed vertrokken en zoals ik gisteren al meedeelde lachten de bergen me al toe, en dat heb ik vandaag gemerkt.
Ik wist dat ik voor een klim van 56 km stond en de eerst 30 km gingen nog wel, alhoewel de benen vandaag niet super waren (zal nog wel een gevolg zijn van gisteren, dus niet zeuren en duwen ) . De volgende 10 km heb ik dan opgedeeld in stukken van 2 à 3 km met telkens even een eet- of drinkpauze en dan weer verder. Maar toen begon het pas echt te stijgen, met stukken tot 9 à 10%. Hier heb ik af en toe (ook al was het niet mijn bedoeling) een stuk van gewandeld. De laatste 4 km heb ik samen gewandeld met een Duitser uit de buurt van Bayern. Toen we dan uiteindelijk boven waren een aantal foto's genomen, wat uitgepuft, wat gedronken en een extra vest aangetrokken. Ik ben dan maar aan de afdaling begonnen om na 88 km aan te komen in Jaca, waar ik op zoek ben gegaan naar mijn eerste Spaanse 'refugio' voor de 'pelegrinos'.
Toevallig liep ik bij de kerk de pastoor tegen het lijf, dus eerst een stempel en een kruisje op het voorhoofd . Dan uiteindelijk de weg gevonden naar de refugio waar ik mij kan wassen en douchen (alles voor 10 euro). Alles is netjes en de douchen zijn zeer proper, zal wel niet overal zo zijn. Morgen fietsen we dan weer verder. Ik heb voor mezelf besloten om vanaf nu +/- 100 km per dag te doen. Er wachten mij hier in Spanje nog serieus wat heuvels en bergen, en ik mag mezelf ook niet in de vernieling rijden . Natuurlijk kan er op de Spaanse hoogvlakte nog wel eens een dag uitschieter zijn maar de 179 km van gisteren ga ik niet meer evenaren .
Vanmorgen ben ik vertrokken tussen de dennenbomen en na 100 km in Dax aangekomen. Omdat het allemaal goed meezit, heb ik meteen besloten om in één ruk naar Oloron-St-Marie door te rijden. Wind in de rug, zon op de kop en zoals Tom Boonen het zegt: 'goei benen'. Heerlijk!
Ik had weliswaar niet verwacht dat de heuvels zo steil zouden zijn, maar ik ben er uiteindelijk geraakt en de bergen lachten me al toe. Op mijn overnachtingsplaats een Duitser tegengekomen waarmee ik vanavond samen wat ga eten om onze ervaringen af te stemmen. Leuk, boeiend die verhalen van andere 'tochtgenoten'.
Morgen voorzie ik een korte trip om dan dinsdag aan de uitdaging van de Pyreneeën te beginnen.
Na een koninklijk ontbijt zijn we - met lichte regen - vertrokken richting St-Emilion. Telefoonperikelen hebben ons even opgehouden, maar ook dat is inmiddels opgelost. Afscheid nemen van Piet, fietsmaat van de laatste dagen was toch wel emotioneel voor beiden - ook voor twee stoere mannen is dit niet gemakkelijk zo blijkt.
Tot nu toe heb ik steeds een fietsmaat aan mijn zijde gehad. Ik heb genoten van hun gezelschap en heb hen beiden weer op een andere manier leren kennen ... en waarderen . Jos en Piet, allebei ontzettend bedankt. Ik hoop dat dit ook voor jullie een mooie ervaring geweest is (ik ben daar eigenlijk wel zeker van ) en als ik straks terug ben in België, praten we zeker nog eens bij, bij een gezellig pintje natuurlijk.
En zo ging ik dus alleen verder richting Les Landes. Ondanks mijn grote voorliefde voor hout , heb ik toch een vrij saaie namiddag gehad met links én rechts enkel dennenbomen. Ja, het kan soms wel eens teveel zijn. Het beste weer was vandaag voor België, zo blijkt, maar om de wielen te laten draaien was ik heel tevreden met de gemiddelde temperatuur.
In Pissos heb ik overnachting gevonden. Vanavond beslis ik welke route ik uiteindelijk ga nemen.
Morgen meer nieuws!
Groetjes,
Johan
(foto's volgen op een ander tijdstip, als ik een goede internetverbinding heb)
Zware dag vandaag en de weg die plakt onder de wielen
Dag 9: Champniers - Le Pizou
Wat er uitzag als een dag met wat lichte heuveltjes is toch wel behoorlijk zwaar uitgevallen. Al vroeg op pad na ons ontbijt in het Formule 1-hotel richting Angouleme, waar we de kathedraal wilden gaan bezoeken. Dat viel niet echt mee, ligt namelijk hoog in de stad en toen we er aankwamen, bleek dat deze volledig in renovatie is. We konden enkel even onze neus binnensteken en dan weer verder fietsen. We stonden versteld van de schoonheid van deze stad. Prachtig. Dus reden we maar weer verder zuidwaarts via Dirac, Torsac, Ronsenac en dat bij een temperatuur die om half negen al 23 graden aangaf. Dat beloofde voor de rest van de dag. In Ronsenac zijn we ook de eerste Belgische fietsers tegengekomen, Frank (57) en Herman (62) uit de buurt van Menen. Ze zijn ook op 17 mei vertrokken uit Doornik en fietsen dit jaar tot in St-Jean Pie de Port. Na samen wat te hebben gedronken zijn Piet en ik verder gefietst op zoek naar wat extra eten en drinken want, dat is hier echt niet zo simpel. Verder richting Montignac, Aubeterre en Servanches. Intussen was de temperatuur al opgelopen tot een goede 35 graden en het asfalt plakte onder de banden. In St Aulaye vonden we eindelijk een bazaar waar we eten en drank konden inslaan en konden we verder over de heuvels die nu toch wel steeds langer en hoger worden. Normaal zouden we vandaag fietsen tot in St-Emélion maar door het warme weer en de heuvels hebben we beslist om in Le Pizou een overnachtingsplaats te zoeken. We slapen deze nacht in een Chambre d'Hôte waar we nu samen met de huisbazin een fris pintje gaan drinken en daarna avondeten.
De juiste afstand kennen we straks pas na het avondeten dat we nu eerst gaan nuttigen in een vettig restaurantje, maar hier kunnen we zeker iets eten, verderop moeten we nog afwachten. Voor degene die er nog aan twijfelen, dit is ondanks de vele kilometers die we dagelijks onder de wielen krijgen echt genieten. De reden waarom we deze extra km maken: vanmorgen met Piet eens bekeken hoever we op vrijdagavond moeten zijn om er voor te zorgen dat Piet op zaterdag middag op een redelijke tijd zijn fiets kan afleveren in een magazijn in Bordeaux.
Vanmorgen al om 8 uur vertrokken in de zon. Volgens ons roadboek zou het vandaag licht heuvelachtig moeten zijn, bleek uiteindelijk iets meer te zijn. Na 13 km aangekomen in Poitiers, de stad van de kerken. Hier moest dus wel een stempel te bekomen zijn, niet dus, dan maar naar Hotel de Ville. Verder gefietst langs km tarwevelden, koolzaad, mais, erwten en steeds met de zon hoog boven ons en de wind licht in het voordeel, dus gassen maar !!!
Tussendoor enkele stops gemaakt om te eten, middagmaal gegeten in Charrou in een hotel met een Engelse uitbater. Uiteraard even gebuurt en dan maar weer verder waar we op de volgende rustplaats een Nederlands koppel tegenkwamen die fietsen van Lourdes naar Maastricht. De Nederlandse dame had ook al de 'Camino Française' gestapt vanuit St-Jean Pie de Port.
Hierbij ook nog even een mededeling voor de Scafom collega's : ik had toegezegd dat de eerste Scafom steiger die ik zag in Frankrijk zou gefotografeerd worden. Mijn excuses maar tot op heden nog niets kunnen ontdekken. Geen foto dus.
Johan's Camino
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
 "Smile"){kind=icon}
 "Rolling Eyes"){kind=icon}
 "Sad"){kind=icon}
 "Laughing"){kind=icon}
 "Surprised"){kind=icon}
.  "Confused"){kind=icon}
 "Razz"){kind=icon}
 "Shocked"){kind=icon}
 "Crying or Very sad"){kind=icon}
