Laat
het ons nu eens hebben over ons gedrag. Soms lijkt het alsof we
vergeten dat de anderen op aarde ook een mens zijn. We doen dan
dingen en liegen erover om de eventuele problemen die aan de waarheid
hangen te vermijden. We doen dit dan jegens andere mensen en denken
dat ze het niet doorhebben. Een voorbeeld hiervan: Op het werk is er
een collega die elke week dinsdag ziek is en daardoor niet komt
werken. Je weet dat deze collega al is te lang op café durft te
hangen en dat deze soms veel moeite heeft met naar het werk te komen.
Maar als je iets vraagt zegt hij duidelijk dat hij ziek was. Ook al
ben je zelf de baas niet en doet het er eigenlijk niet toe, de
persoon zal bijna nooit toegeven dat hij/zij niet echt ziek was.
Kijk,
ik ben ook een mens. Ik snap dat allemaal wel. Zo is het op vele
zaken, doch liegen we erom en denken we door simpelweg niet toe te
geven dat je het niet kan weten. We zijn allen mens. Snap dat
nu toch eens.
We
zijn zo veel met ons zelf bezig dat we letterlijk dreigen te vergeten
dat er nog anderen rondom ons zijn. We denken allemaal dat deze
geheel niet zoals ons zijn maar niets is minder waar. Elke mens zet
een soort van gezicht op en/of sleutelt aan zijn/haar gedrag op de
moment dat deze zijn/haar eerste voet heeft buiten gezet. Dat maakt
ons allen anders voor elkaar. We kunnen allen enkel echt onszelf zijn
als we alleen zijn. Waarom zijn we enkel onszelf als we alleen zijn?
Omdat we allen denken dat niemand ons kan begrijpen. Hoe ironisch kan
het zijn. We zijn allen mens, we kunnen allen elkaar begrijpen.
Elkaar begrijpen is onszelf begrijpen. Het besef omtrent het
woord mens is verre van volmaakt. Als we ten volle zouden beseffen
dat we allen mens zijn en wat dat betekende dan zou de wereld al een
vele beter huis zijn. Doch deze wereld laat dit denkpatroon niet
toe en speelt zijn kans op een paradijs op aarde daarmee kwijt.
De
mens ligt liever rijk en machtig in een riool zijn geld te tellen. De
mens kan zichzelf een mooi huis kopen en dit in volle luxe bewonen.
Doch leeft deze nog steeds in een riool. Hun huis is als het huis van
de rat. De mens zegt tegen mij dat ik positief moet leren denken
maar ik zeg tegen de mens dat ik ervoor kies om niet tegen mezelf te
liegen.
Weet
je waar de wereld onder andere aan kapot gaat? Aan volgend menselijk
gedrag.
Iedereen
komt wel eens in een situatie te zitten die eigenlijk niet zo goed is
maar die je toch doet omdat iedereen het lijkt te doen. Als voorbeeld
nemen we terug de zieke collega. Stel je voor dat de zieke
collega tegen je zegt dat anderen ook veel ziek zijn en dat hij vind
dat hij dan ook al is mag ziek zijn. Hij zegt er dan wel bij dat hij
wel echt ziek was. Maar ergens geeft hij ook wel toe. Hij denkt dat
hij anderen iets kan wijsmaken. Dat maakt de persoon in kwestie enkel
zichzelf wijs want uiteindelijk zijn wij allen nog altijd een mens.
Dit gedrag maakt de wereld tot een slechte plaats. Ik heb er begrip
voor en er zullen waarschijnlijk momenten in mijn leven zijn dat ik
het denkpatroon ja maar als die dat mogen mag ik dat ook voor
mezelf toepas, maar het is slecht gedrag. Het is niet omdat
anderen het doen en er nog lijken voor beloond te worden ook dat jij
of ik dat ook moet doen. Kijk, in deze wereld is het zo moeilijk
om goed te doen en beloond te worden. Het is vele makkelijker om
slechte dingen te doen en rijkelijk beloond te worden. Ik zie veel
goede mensen hierdoor slechte eigenschappen ontwikkelen. We leren
van elkaar. We beseffen enkel nog niet ten volle wat dat
betekent.
Dit
gedrag is 1 van de oorzaken van deze slechte wereld. Deze wereld vol
onrecht. Alle problemen liggen aan dezelfde basis. En of we het nu
willen toegeven of niet, die basis, dat zijn wij.
