Tijd voor ons - 6 maanden Australië en Nieuw Zeeland
06-02-2011
Queenstown 1
Nog wat ontspanning met de skyride onhoog om een uitzicht te hebben over Queenstown.
Daarboven kunt ge van alles doen zoals bungyjumpen, downhill rijden, skyride, parapant maar ook met luge rijden (= een slee op wieltjes). Eventjes het kind in ons loslaten !!
Van zon inspanning krijgt ge wel trek in een lekker ijsje aan de oevers van het meer aan het waterfront.
Na zo van het zonnetje te hebben genoten en een mega aanbod van activiteiten te hebben hier in de stad besloten we voor de goedkoopste oplossing, een wandeling, niet van één maar van twee bergjes te gaan. De eerste, Queenstown hill, negenhonderdenzeven meter hoog en de tweede, Ben Lomond van duizendzevenhonderdachtenveertig meter. We zullen onze Crocs nog eens op de proef stellen.
De aanloop naar het vertrek is ook al pittig. En ja het was een voorteken van wat nog komen ging.
Toegang tot het sprookjesachtige bos vol met roodwitte paddestoelen.
Na constant bergop gelopen te hebben, het ene stuk al steiler dan het andere aangekomen bij de Basket of Dreams. Eventjes rusten, van het uitzicht genieten en wegdromen
Maar we waren nog niet aan de top. Voort stoempen, nog een kwartiertje pittig omhoog.
Effe poseren op de top om 11u. Op de achtergrond reeds onze volgende top in zicht.
Maar eerst terug naar beneden richting stad voor de start en gauw een boterhammeke eten.
Het bordje gaf aan één tot acht uur. Open voor interpretatie dus ?! We zullen er toch maar aan beginnen, niet wetende welke top het zou zijn maar dat zien we wel gaandeweg.
Deze was het dus na dik twee uur wandelen kwam hij in zicht.
Challenging was de beschrijving. Niks te veel gezegd.
Maar na een uurtje ploeteren toch weer de top bereikt om 15u40.
En wederom fantastisch uitzicht naar alle kanten.
De blauwe lucht van gisteren was helemaal verdwenen. Gelukkig maar want anders had het toch wel zwaarder geweest en hadden we zeker niet genoeg drinken bijgehad.
Naar beneden was nog een ander paar mouwen. Zwaar voor de rug, knieën, enkels en de al opengeschuurde tenen was het een lange tocht naar beneden.
Om 18u30 moe maar voldaan weer aan de camper.
Onze bergcrocs hebben hun missie weer volbracht tot grote verwondering van onze medeklimmers.
Altijd eerst informeren naar het weer voor we een tochtje ondernemen want het is hier nogal veranderlijk aan de westkust. Even een regendagje uitzitten dus en de volgende dag een boottochtje gepland op de Milford Sound ofte de Nieuw Zeelandse fjorden. Lang genoeg gewacht blijkbaar want het was schitterend weer. Hierbij enkele sfeerbeeldjes. De dag erna snel doorrijden want we hebben een hele tocht voor de boeg. Maar in Nieuw Zeeland weet je nooit wat je op je weg gaat vinden. Go with the flow dus !!
Dunedin, universiteitsstad en niet zo veel te zien (ze zeggen het zelf). Maar we vonden weer een chocoladefabriek dus dat konden we niet aan onze neus laten voorbijgaan ! Cadbury, hadden we al serieus gesponsord hier en in Australië dus eens even een kijkje nemen hoe ze die maken. Weeral een leuke verkleedpartij ! Interessante rondleiding en veel chocolaatjes verdient onderweg. Het paradijs dus !
En om al dat te veel aan snoepgoed te compenseren zijn we maar eventjes de steilste straat gaan beklimmen. Weeral wat calorietjes verbrandt.
Enkele beeldjes van Mt Cook. Weer superveel geluk gehad dat we er aankwamen met prachtig weer. Gauw de fotookes getrokken dus en gelukkig maar want 's morgens was het serieus bewolkt. Toch een flinke ochtendmars gedaan, de Hooker Valley Track. Aangegeven tijd drie uur, wij afgeklokt in twee uur. Het moest zo snel want we hadden een boot te halen.
Na onze fikse wandeling vanmorgen gingen we dus met een bootje varen op Lake Tasman, een gletsjermeer onder aan de voet van de grootste gletsjer op Mt Tasman. Busje vol met oudjes en chinezen geladen, twintig minuutjes wandelen tot aan het meer (tempo van de oudjes) en met z'n allen het bootje in. In het meer lagen allemaal ijsblokken verspreid, de ene al wat groter dan de andere afhankelijk of ze afgebroken zijn van het gedeelte boven of onder water van de gletsjer. Eventjes peilen hoe diep het water is en of het ondergrondse blok niet in de weg zit... En toen boem !!! Aan de andere kant brak een stuk ijs af ongeveer zo groot als een 20ft container. Plons, een golfslag en gelukkig kon onze gids wat met een bootje manoeuvreren, volle bak achteruit want toen begon de ijsberg te kantelen om weer zijn evenwicht te zoeken. Wel magnifiek om zien en redelijk uniek dat je dat meemaakt zei ze. Hier is ie in verschillende stadia van omkanteling.
Op de gezondheid van ons moemoeke die vandaag vijfentachtig wordt, hebben we een lekker gebakje gegeten !!! Schol en we eten er nog wel eentje samen als we terug zijn ! xxx
In Hanmer Springs, rustig bergdorpje was er nog eens een schone selectie mountainbikes te huur. Specialized paste perfect bij mijn Rombouts tenueke. Eventjes gaan uittesten dus in het bos. 4 uurtjes rijplezier met enkel een paar aanwijzigingen van de verhuurder en een minimum aan pijlen maar heb het parcours toch vlekkeloos kunnen afleggen. Precies of ik had hier al eens gereden.
Na de inspanning lekker gaan relaxen in de hot pools waar Hanmer Springs bekend voor is. En der ineens nog een lekkere massage bijgepakt, het was tenslotte Valentijn hé.
Na zeehonden en dolfijnen gezien te hebben, konden we het niet laten ook nog eens een walvis te willen zien. Natuurlijk niet veel te zien aan die beesten want liggen onder water. Toch drie gespot op de hele tocht. Eerst zie je de rug en het spuiten en dan is het wachten tot ze duiken om de staart te zien.
Twee voor de prijs van één, onderweg nog superveel spelende dolfijnen gezien.
Gelukkig hebben we Christchurch nog in al zijn schoonheid kunnen bewonderen. Vandaag ziet het er daar heel wat anders uit zoals we hier op het nieuws kunnen volgen en jullie waarschijnlijk ook wel gezien hebben. Gisteren heeft er een zware aardbeving plaatsgevonden die een groot deel van de stad verwoest heeft en tot hiertoe al 75 doden geëist heeft.
Toen wij in Christchurch aankwamen was er nog veel te zien van de schade die de aardbeving in september had aangericht. Veel gebouwen waren gesloten en gestut of in heropbouw. Iedereen sprak er nog van en er waren al 4000 naschokken geweest sinds dan. Iedereen zei dat ze er al aan gewend waren. Wie had kunnen denken dat dit 3 dagen na ons vertrek weer zou gebeuren.
Ook de Tasman gletsjer waar wij voordien nog op het meer in ons bootje hadden gevaren is voor een groot stuk afgebroken door de schok waardoor er een golf van 5 meter ontstond. We hopen maar dat er op dat moment geen bootje aan het kijken was.
Beelden voor de aardbeving op Cathedral Square. Intussen is de kathedraal ingestort en het standbeeld omgevallen.
Bridge of Remembrance
Jongenskostschool, geweldige uniformpjes dat ze hier allemaal hebben. Intussen ook geëvacueerd.
En uiteraard ook het Belgian Beer Café een bezoekje gebracht. Op het terras waande je je net in Brugge.
Sovereign Hill is een nagebouwde mijnstad uit de gouwe ouwe tijd. Er is nog steeds 60% van het goud in de streek van Ballarat onontgonnen. Het personeel loopt er verkleed rond en je kan allerlei oude ambachten bekijken.
En dan tijd om Melbourne achter ons te laten en richting Perth te trekken. Het einde komt in zicht. Natuurlijk doen we dit langs de legendarische Great Ocean Road.
Twelve Apostels
De zon had wat moeite om door te breken maar uiteindelijk is het een schitterende dag geworden. Wel veel in en uit de auto voor alle lookouts te doen maar zeker de moeite waard !
En nog ander natuurschoon onderweg met bogen en grotten en eilandjes.
Nog even op de Great Ocean Road een katrollenparcours van zeven flying foxes en twee hangbruggen meepakken. Veilig eerste klas, je was constant vastgehaakt van bij het nemen van de eerste katrol dan was er geen weg meer terug alleen maar voor uit.
Even poseren.
Nog ne keer lachen naar het vogeltje voor ze de 120m lange vlucht neemt.
De Grampians liggen op onze weg. Het is een nationaal park met vele wandelingen op rotsen.
Maar na de eerste gesloten weg even rondrijden om terug op een gesloten weg uit te komen
besloten we recht naar het informatiecentrum te rijden om eens wat inlichtingen te gaan vragenover de streek. Daar aangekomen was de dame achter de desk duidelijk,
Meer dan de helft van het park was afgesloten door de voorbije storm in januari. Grote delen van de wegen waren weggespoeld en de belangrijkste attracties niet bereikbaar.
Dus gingen we maar eerst voor de lookout over de vallei. Een stevige klim en dat vooral in een aardig middagzonnetje.
Toch de top bereikt en een prachtig zicht.
Na een zware afdaling wat relaxen op den Big4 waar de kangoeroe, struisvogels en de kookaburra ook te gast zijn.
!
!
