Tijd voor ons - 6 maanden Australië en Nieuw Zeeland
22-03-2011
Monkey Mia 1
Even een doodlopende straat van 150km enkel inrijden om nog eens wat dolfijnen te zien.
Ge moet al goed zot zijn om hier te komen en een hele dag te rijden in de bush met een paar roadhouses als enigste afwisseling.
Maar eens daar is het rijden zeker de moeite waard geweest. Ge moet wel de vliegjes erbij nemen want met een luchtvochtigheid van zon 91,9% en 29°C om 7.30 uur s morgens zijn ze in hun sas om menig toerist te plagen.
Eerst even een briefing op een gedisciplineerde rij om alles in goede banen te leiden. Er wordt alleen gekeken en niet aangeraakt. Om 8.00u s morgens was heel het resort van de partij voor de dolfijnfeeding.
En ja ze zijn er en komen dichtbij want ze zijn zelf ook ongeduldig om visjes te krijgen waar ze geen moeite voor moeten doen, maar niet genoeg om de dag door te komen dus zelf moeten ze ook gaan vissen om hun zestig vissen per dag te eten.
Hier komen de visjes.
De banana move.
Er worden altijd maar 5 dezelfde dolfijnen gevoederd ook al zijn ze met meer.
Hallo ik ben klein en zij zijn groot en krijgen alle aandacht en dat is niet eerlijk.
Op het zelfde schiereiland als waar Monkey Mia is, ligt ook Shell Beach. Een parelwit strand waar allemaal schelpen aanspoelen en je dus niet over zand wandelt maar over witte schelpjes. Een klein stuk van het strand wordt ontgonnen voor de kipvoederindustrie.
De rest is allemaal voor de toeristen om van te genieten !
Coral Bay, plaatsje van twee campings en vijf winkels maar toch druk bezocht omdat het Ningalo Reef hier tot aan het strand komt. Dat is wat anders dan het Great Barrier Reef waar je verplicht bent van met touroperators naartoe te varen.
Wij deden het voor de verandering eens anders. Quad gehuurd om wat in de duinen rond te sjeezen naar een stukje ongerept reef.
Hier komen ook de schildpadden het zeegras eten en hun eieren leggen. Toch een stuk of vijf serieuze exemplaren kunnen spotten.
Verder nog boven een schoon stukje reef gesnorkeld. Veel visjes, kleurig koraal, zeeslangen en komkommers gezien. De zee was echter nogal woelig dus na een half uurtje hadden we genoeg zoutwaterborrels binnen.
Weer een paar honderd kilometertjes gereden en ze beginnen te wegen. Niet alleen aan de pomp maar ook mentaal begint het door te tikken. West Australië is de grootste staat en alles ligt ontzettend ver uit elkaar. Het meeste hebben we intussen ook wel gezien dus we hebben besloten niet meer rond te rijden voor nog een waterval, kloof, kangoeroe of dolfijn extra.
We bollen rustig aan uit met als verste punt Exmouth waar we nu zitten en dan gaan we stilaan terug naar beneden om nog 2 weekjes rust te nemen rond Perth / Fremantle.
Op het bordje een lijstje wat ge moet doen in de warme omstandigheden op deze toch wel warme zomerdag 48°C.
De vliegjes zijn ook massaal van de partij en die verpesten het eigenlijk toch wel een klein beetje. En daarbovenop zitten er ook nog bijtende vliegjes die het op je kuiten gemunt hebben.
De canyon leek een schone wandeltocht maar de warmte is niet te doen zelfs de korte trip naar de lookouts is geen lachertje.
Eventjes poseren op het los steentje niet bewegen.
Fremantle Prison staat midden in de huidige stad. De gevangenis is gebouwd door de eerste gevangenen die in 1850 uit Groot-Brittanië gedeporteerd waren. Grootste deel van het materiaal kwam van de schepen die ze ontmantelden. Deze instelling staat er dus al effe en heeft nog effectief tot 1991 dienst gedaan als gevangenis.
Typische gevangenis gang.
Het comfort in de 19de eeuw, cel voor jezelf van 1.2 x 2.1m.
20ste eeuw, cellen moesten groter dus twee cellen werden één cel maar je moest er wel met twee in slapen. Geen grote verbetering dus .
Geen toilet of stromend water in de cellen. Behoefte te doen in een emmertje. Er werd verzocht grote behoeftes niet s nachts te doen. s Morgens emmertje uitkappen op de koer en in het vak zetten om uit te wassen en te drogen. En dan eindelijk de verlossing van een echt toilet overdag te gebruiken op de recreatiekoer. Dat bij temperaturen van tussen de dertig en veertig graden gaf een aangenaam geurtje voor de acht uren die je per dag op de koer mag doorbrengen.
Anno 1991 is dit amper voor te stellen. De discussie blijft echter of ze dit verdienen of het onmenselijk was. Onze geweldige gids Tristan wist dit op een leuke manier en met veel humor aan te brengen.
Binnenplein vanuit de uitkijktoren.
Beveiliging was eigenlijk lachwekkend voor een high security prison midden in een stad.
We volgden een extra the great escape tour om alle ontsnappingsverhalen te horen.
De bewakers kregen maar vijf kogels en als ze die afschoten moesten ze ze zelf betalen. Er zijn dus over de jaren redelijk wat ontsnappingspogingen geweest, de ene al spectaculairder of grappiger dan de andere. Het ziet er nochtans afschrikwekkend uit.
In totaal zijn er van 1852 tot en met 1964 toen de doodstraf werd afgeschaft 44 executies uitgevoerd in deze gevangenis, allemaal met de strop.
Zeer fascinerende rondleidingen met geanimeerde gidsen, een absolute aanrader.
Na een dagje rondfietsen en snorkelen op Rottnest Island gingen we voor een minder actieve cruise op de Swan River van Fremantle naar Perth om te lunchen.
Tussen de mensen op gevorderde leeftijd rustig naar het water staren.
Swan River, zwarte zwaan symbool voor Perth.
Maar er zaten meer kwallen dan zwanen, jellyfish River had beter geweest.
En zelfs drie dolfijnen gespot in het midden van de haven.
Onderweg veel chique huizen te zien met prachtig zicht op de rivier.
Dit was een brouwerij vroeger, omgebouwd naar luxeappartementen.
Villaatje van rijke man met 10 kinderen die wilde dat ze allemaal rond hem op de heuvel kwamen wonen. Echter maar drie dochters geïnteresseerd. Money cant buy everything !
Duurste villa langs de oever. Enkele jaren geleden verkocht voor 58miljoen AUD in cash, vraagprijs was 65miljoen. Zes slaapkamers, vijf badkamers, tennisvelden, cinema, Het leven is niet slecht in WA. Meest rijke mensen van Australië wonen daar op een hoopje, voornamelijk rijk geworden van de mijnindustrie.
Stillekes aan terug er in komen . Fremantle port, effe de sfeer opsnuiven zodat we nog weten hoe nen boot en ne container eruit zien hé . Stukgoed dat kennen ze hier niet zenne .
Uiteraard zijn we ook naar het Belgische bier café geweest.
Maar van al de Belgische cafés was eigenlijk dat in Christchurch het meest gezellige.
Hopelijk is het er nog na de aardbeving.
Eventjes ons hotelletje gaan opzoeken voor de laatste dagen. Zweedse sfeer in Australië befaamd om zijn Smorgasbord, uitgebreid ontbijtbuffet. Dat belooft weeral !!
Ze hebben hier toch eekhorentjes. Komen normaal niet voor in Australië. Deze zijn geïmporteerd uit Azië en lopen vrolijk rond door de hele zoo. Schattig !!
En een paar blauwe pinguïns waar ge niet tot 9 uur s avonds op moet wachten voor ze uit de zee komen gewaggeld.
De tandjes van den Tasmanian devil.
Zelfs de olifanten hebben hier een serieus groot kotje om eens goed uit de bol te gaan.
De schildpadden lijken wel varkentjes hoe ze spelen in de modder.
Uiteindelijk is het er van gekomen, kaartjes geboekt via ticketmaster voor de super rugby.
De Force de thuisploeg van Perth.
Het is een familiegelegenheid waar jong en oud samen naar de toch ruige sport komen kijken.
Het stadium, alleen op de vip tribune staat een dak en security read your ticket zei de zonnenbrilman. Puh, stoefer dacht dat hij belangrijk was.
Zelfs de duitsers vinden hunne weg tot hier! Eigenlijk zijn ze overal.
Alleen hun worst mocht iets langer gebakken zijn.
De opkomst was precies een Rammstein concert.
De regels ga ik niet uitleggen maar het is geen sport voor mietjes en ze hebben zelfs geen geduld als er één verzorging nodig heeft alleen als hij in de weg ligt word het spel stilgelegd.
Als ge dan ziet dat bij ons de voetballertjes om de minste luchtverplaatsing gaan liggen en komedie spelen is dit wel effe iets anders maar ja de blessures zijn hier ook aan de lopende band. Voor meer info ga naar www.superrugby.com.au .
En zelfs na de wedstrijd komen ze nog rustig wat handtekeningen uitdelen of het niets is.
Ik maak de vergelijking met het veldrijden bij ons ook erg toegankelijk en gene zever.
Waterfront girls reunited !! Dear Jo, thanks for nagging me about 7 years to finally come and visit you downunder. You said nothing to less, it was a great, worthwhile experience. Lovely meeting you and your Aussie family. Thanks a million for taking care of us and showing us Perth by night !
Voor de Waterfronters allemaal nen helen dikke kus and hi van Jo !
Wat mijzelf betreft, wil ik nog even van deze blog gebruik maken om enkele mensen te bedanken. Zonder hun steun de voorbije twee jaar zou ik deze droom nooit kunnen realiseren hebben.
Mijn allerliefste vriendin Thamara, mijn steun en toeverlaat in de goede en de slechte dagen, met de altijd luisterbereide oren en vol goede raad. Of gewoon degene die voor afleiding zorgt als niets anders helpt. Ge zijt nen engel en I love you shoe xxx !!!
Mijn lieve zorgzame zusje Tania en mama, bedankt voor alle goede zorgen, troostende maaltijden, gedeelde tranen en onvoorwaardelijke liefde.
Lucske voor alle praktische steun in stilte achter de schermen toen en nu tijdens onze reis.
De vier sterretjes aan mijn hemel:
Mijn zorgzame, lieve Robin, altijd troostend en vragend gaat het tante Jilleke.
Mijn lieve, lieve Emma, die zag dat alles goed zou komen in haar glitterbal.
Mijn stoere, lieve Laura, merci voor de gedeelde croque monsieurs en het troostende gezelschap.
Mijn zachte, lieve Daphne, voor de onophoudelijke knuffels en lieve woorden.
Mijn geweldige collegas, zonder jullie positieve instelling om ervoor te gaan tijdens mijn afwezigheid was er niks van deze reis in huis gekomen.
Spijtig genoeg zijn de omstandigheden waarin jullie de voorbije zes maanden hebben moeten werken extreem zwaar geweest dus nen tiendubbele merci en sorry voor alle overlast. Soms worden je eigen problemen wel heel nietig in het licht van wat anderen moeten dragen.
Jullie zijn mijn life support geweest de voorbije jaren, mijn houvast tijdens de storm.
Ik ben superblij dat jullie in mijn team zitten !!
Mijn altijd lieve moemoeke, bedankt om van mij te houden gewoon zoals ik ben. Je aanwezigheid en gezelschap zijn goud waard voor mij !
Liefste Lin, bedankt om te luisteren en te delen in alle pijn, frustraties en verdriet ook al was het niet altijd evident.
Liefste Greet, merci om mij te zeggen dat ik een goed en lief meisje ben. De gedachte daaraan heeft mij op vele momenten recht gehouden en zal dat hopelijk blijven doen.
Tom en Anne voor de crisisopvang en regelmatige check ups. Jullie zijn vrienden door dik en dun en dat waarderen we allebei heel erg.
Na jaren van dromen, uitstellen en plannen is het er dan toch van gekomen om eens eventjes alles achter te laten en er met zijn tweetjes op uit te trekken.
Velen dromen en weinigen doen omdat er altijd wel iets is wat je denkt dat in de weg staat.
Dus merci Anneke om ons er jaarlijks aan te herinneren er eindelijk eens voor te gaan.
Tot onze spijt ook Raymond om ons met de neus op te feiten te drukken dat we nu moeten leven en onze dromen waarmaken. Je bent dikwijls in onze gedachten geweest tijdens deze reis.
We kunnen iedereen dus alleen maar aanraden je droom gewoon waar te maken als je voelt dat de tijd er rijp voor is. Niet wachten tot aan je pensioen of tot het te laat is.
Het zit erop. Zes maanden vliegen al bij al voorbij als je gewoon van dag tot dag kan leven.
Het was een geweldige ervaring met enorm veel prachtige indrukken van twee wondermooie landen.
Eén ding blijft echter als een paal boven water staan als je alles eens van een afstand bekijkt :
Ook al zit je aan de andere kant van de wereld, je blijft wie je bent.
Voor sommigen zal dat nooit genoeg zijn, voor anderen net alles wat ze van ons verlangen.
En voor ons, we denken dat het er best wel mee door kan.
.
. Fremantle port, effe de sfeer opsnuiven zodat we nog weten hoe nen boot en ne container eruit zien hé 
. Stukgoed dat kennen ze hier niet zenne 
. 
!!
