Hebben jullie al van Columbine High School gehoord? Het is een school in Amerika waar twee jonge gasten twaalf medeleerlingen en een leerkracht vermoordden. Ze pleegden, zoals vooraf gepland, daarna zelfmoord. Op zich al extreem choquerend, maar wat er nog bijkomt is dat de overgrote meerderheid van de Amerikaanse bevolking ervan overtuigd was dat de reden voor de schietpartij was dat beide jongens naar Marilyn Manson luisterden. Later bleek dat ze niet naar hem, maar naar Rammstein luisterden. Ik luister naar beide en er is geen enkele reden dat de jongens daardoor geïnspireerd werden om hun medeleerlingen te vermoorden. Dit is een puur vooroordeel dat op niets gebaseerd is. Daar zijn veel mensen goed in, vooroordelen als reden voor alles gebruiken. Ge moogt geen piercings want dan gaat ge nooit een job krijgen, ge moogt geen tatoeages om dezelfde reden ... In elk van die vooroordelen zit een kern van waarheid, als ge u hele lichaam vol met piercings zet dan gaat ge natuurlijk geen burgemeester worden en als ge u hele hoofd vol tatoeages zet ga je ook geen job krijgen bij de bank, maar dat zijn uitersten. Als je één piercing laat zetten, gaat de maatschappij je niet uitstoten en als een paria behandelen. Ik zou bijvoorbeeld zeer graag snakebites hebben (snakebites zijn een soort van piercing, google bestaat voor een reden), maar ik mag niet...
Geef nu toe, de meeste vooroordelen zijn gekant tegen metalheads, emo's, goths ... dat valt niet echt te ontkennen. En geloof mij, je merkt dat echt, mensen die niet naast jou willen zitten op de bus, mensen die de straat oversteken omdat ze niet langs u willen lopen ... Ge zult wel al gemerkt hebben, in een van mijn vorige blogs, dat ik lachend omga met zulke dingen. Het ging erover dat we aan de cinema stonden en dat mensen 'bang' waren van de vier metalheads en liever aan de andere kant van de straat gingen staan... Er is een liedje 'Knives and Pens' van Black Veil Brides dat gaat over vooroordelen (opzoeken op YouTube, zoek de officiële video). De intro begint met een stuk, een radio-opname als ik mij niet vergis, van een man die een vloedgolf aan vooroordelen op u loslaat. Dan vraag ik mij af wat die persoon zijn probleem is om zoveel haat tegenover een gewone muziek- en levensstijl te hebben. Doen wij iets verkeerd, behalve geïsoleerde incidenten en die zijn geen reden om mensen te veroordelen! Veel mensen zeggen at angst vooroordelen veroorzaakt, maar moesten ze nu gewoon eens de kans nemen om ons te leren kennen en ons niet subiet bestempelen als gevaarlijk en agressief. Zou de maatschappij dan niet beter functioneren? Vandaag zat ik op de bus en een bende jonge gasten die achteraan zaten, lieten een rotje knallen. Waarom? Om de halve bus een hartaanval te bezorgen? Serieus, dat de mensen daar schrik van hebben in het donker is toch niet verbazingwekkend? Ik ben allesbehalve een racist, maar het moet wel van twee kanten komen hea. Ik bedoel, het is niet zo moeilijk om toch maar een beetje onze taal te leren? Ik heb vrij veel vrienden van een andere nationaliteit en dat zijn meestal supertoffe mensen, maar om door elke debiel tecker een 'vuile emo' of een 'lelijke trut' genoemd te worden gaat er toch een beetje over ze... Bij deze sluit ik af (: "What's in a color?" (kleine verandering van de spreuk van Shakespear i.v.m het onderwerp van deze blog)
natuurlijk kan ik naar je luisteren, en luister, hier is mijn raad. laat je geen dingen om het hoofd gooien, laat anderen je dromen niet wegroven, je eigen mening is drie maal zoveel waard, als anderen hun kritiek. en wees niet bang, niet overal schuilt gevaar laat je gewoon nooit doen, haat maakt mensen ziek; en je weet wat'k bedoel, wanneer ik dit vertel, gewoon blijven hopen, ooit lukt het je wel.
En steeds weer kom ik op het moment,
Dat ik alles op zou geven.
Ik zal mijn trofeeën verslinden,
Mijn kansen verbinden,
Met de schroothoop op de vuilnisbelt.
Weer heb ik geen zin,
Opnieuw op te staan.
Mijn benen strekken,
Mijn voeten staan,
Wat heb je me aangedaan?
Ik voel me trillen,
Zwakte kruipt omhoog,
Zie je niet dat elke dag,
Ik er steeds weer over loog?
Het gaat geweldig,
Dankjewel.
Wanneer de lucht grijs kleurt,
Wolken torenend over onze hoofden.
Zal men smeken om de
Warmte, de stralen,
Verblind door de zon.
Waarom dan toch?
Hij zal branden,
Verschroeien op ons huid.
Kies dan slim,
Roep de nacht.
Vrede komt,
Zoals verwacht,
Sleurt je mee,
Met al zijn macht.
Zal ik zwemmen of verdrinken?
Ik hoor de dood,
Zijn schreeuw weerklinken.
Dwaal niet af,
Je raakt verdwaald.
Angst heeft me
Weer ingehaald.
Ik snap het nut van kerstmuziek niet! Die zoetgevooisde en o, zo geliefde tonen bij feestjes en drinks in deze periode. Als je mij zot wil krijgen, zet mij dan voor twintig minuten in een kamer met kerstmuziek. Of techno, ja ik heb de boot van de techno en bijbehoren volledig gemist! Ik snap de mensen die daar naar luisteren ook volledig niet. Wat is het nut van naar elk persoon die er een beetje anders uitziet als een volledige mongool dingen naar te beginnen roepen? Ik liep een paar weken geleden op straat met een paar vrienden, nu je moet weten dat ik mezelf als Metalhead beschouw en dat de andere drie mensen waar ik mee rondliep er ook niet bepaald mainstream uitzien, en elke keer dat we een andere groep jongmensen tegenkwamen, moesten zij gewoon 'Emo's!!' roepen. Nu heb ik na de zoveel duizendste keer eens teruggeroepen. Wat riep ik? "Wa is u fucking probleem maat?!" en dat wel voor de hele straat. Jammer genoeg heb ik geen antwoord gekregen...
Ach ja, iedereen zijn stijl zeker? Om eens een DeWevertje te doen (even voor de boeken: ik moet niet hebben van De Wever), 'De gustibus et coloribus non est disputandum'. Wat wil zeggen 'Over smaken en kleuren valt niet te twisten'. Wat drijft ons om dat soms toch eens te doen? Ja, je kan het zeer gemakkelijk raden. Allez, mensen! Ja, ik hoor het daar, achter in het publiek: inderdaad, jaloezie! Het kleine, groene beestje... Ik denk echt dat mensen anderen uitlachen omdat ze in feite jaloers zijn. Ik zal een voorbeeld gebruiken, een koppeltje liep in het park. Ze waren Gothics (voor de mensen die dat niet kennen, één woord: Google!) en op een bepaald moment kwamen ze een groep voetballende jongens tegen. Ze begonnen ermee te praten en eigenlijk kwamen ze goed overeen met die gasten, tot (nu komt het) de leider van de bende zich bedreigd en genegeerd voelde. Hij besloot actie te ondernemen en sloeg de jongen in elkaar. Toen zijn vriendin hem wou beschermen, begon de 'gang' haar te slaan. Uiteindelijk werden de hulpdiensten gebeld door een paar andere tieners die bij het koppel bleef en probeerden hun wonden te verzorgen. Jammer genoeg stierf Sophie Lancaster aan heer verwondingen... Dat, mijn beste mensen, is een voorbeeld van jaloezie volgens het boekske en dat is ook de reden waarvoor we verdraagzamer zouden moeten zijn. Ja, het klinkt allemaal zeer afgezaagd en ja, het is een cliché, maar toch! Daarom, voor de mensen zoals Sophie die in elkaar worden geslagen omdat ze anders zijn, wees eens anders! Doe eens iets onverwachts en verras mij. Voor de weinige lezers die ik heb: reageer en vertel mij het onverwachtse :) Om af te sluiten, lekker toepasselijk: Verdraagzaamheid is het hoogste gebod en wie dat niet eert, schoppen we rot!
En naar buiten ging ze, draaiend en rollend in de sneeuw. De witte vlokken landden zachtjes in haar haar en dwarrelden op haar gezicht. En in die koude winternacht was ze volledig gelukkig, op dat ene moment kon niets haar geluk verstoren. ''Laat die vlokken maar vallen. En laat de wereld maar draaien. Niets of niemand kon dit ene moment van haar stelen. Niet die mooie jongen op de bus, niet die ene vraag op haar examen!'' Ze wist dat ze de gevolgen van dit moment zou moeten dragen, maar deze prachtige gevoelens waren het waard! De kou en de sneeuw vragen hun tol en wanneer ze terug naar binnen gaat is haar haar nat, maar is het vloeien van het bloed gestopt... Ja, ze zal de prijs moeten betalen. De sneeuw heeft alles bedekt, alle gevoelens zijn bedekt onder een dikke, witte deken. Haar hoofd is blanco en kan de idiotrie van de wereld weer aan... En zo gaat het meisje verder, haar leven dag per dag overwinnend en verslaand. Weer is er een jaar voorbij en weer zijn talloze angsten en problemen de revue gepasseerd, maar jaar per jaar daagt ze de tijd uit. Ouder wordend en toch jong blijvend.
Op een morgen als deze, waar het geschraap van ruitenkrabbers en het gegil van vallende mensen alomtegenwoordig is, moet ik een examen maken... Een examen van geschiedenis dan nog wel! Maar ik heb niet te klagen, ik moet namelijk nog maar twee examens doen. Een van die twee is dan wel latijn, maar toch :) Ik denk dat ik op dit examen meer geschreven heb dan bij al mijn vorige examen bij elkaar, drie kantjes vol antwoorden + een schaap! We moesten namelijk een 'bloody-mary' schaap tekenen, de bedoeling hiervan: tonen dat je weet wie en wat 'Bloody' Mary is op een creatieve manier... Leerkrachten hebben volgens mij toch niet al hun vijzen meer hoor. Voorbeeld: 'Het leven is een schaap' het stokpaardje van - ja, diezelfde leerkracht - mijn leerkracht geschiedenis. Voorbeeld2: leerkrachten onder elkaar, we hebben een leerkracht die het niet toestaat dat we over een bepaalde andere leerkracht praten in haar les... solidariteit onder de leerkrachten?
En zo gaan we niet zo naadloos over in het volgende onderwerp:...*tromeroffel*... Siegfried Bracke. Ja, we gaan het hebben over die zak! Kijk, ik wil echt niet discrimineren ofzo, maar na zoveel jaar vanuit de Kempen eens terugkomen naar Gent en denken dat hij zomaar alles mag zeggen en doen wat hij wil... dat kan echt niet! Wat is diene mens zijn probleem?! Hij is jarenlang 'rood' (lees: socialist) geweest en nu/vorig jaar beslist meneer van de ene dag op de andere dat hij eens 'geel-zwart' gaat worden! (Voor de mensen die geen interesse hebben in politiek, sla deze alinea gerust over) En het beste komt nog, hij wil burgemeester worden. Hij wil burgemeester worden met de zin "Paars heeft er een potje van gemaakt in Gent"... Ik quote het volgende letterlijk uit een artikel in 'Het Nieuwsblad': "Ik huur sinds einde november een huis aan de Lozevisserstraat. Ik
verblijf daar doorgaans ook - al ben ik af en toe ook bij mijn vrouw die
in Mol woont. Je zou kunnen zeggen dat wij binnen het huwelijk een
lat-relatie hebben, ja. En over de uitspraak van Termont wil ik verder
nog kwijt dat het volgens mij het belangrijkste is dat je echt iets met
Gent hebt en dat is bij mij het geval. Ik ben geboren in de Refuge aan
de Coupure en heb er jarenlang gewoond. Het is niet omdat ik vijf jaar
in Mol heb gewoond, dat ik nu plots een allochtoon ben." (Even tussendoor: ben ik de enigste die racisme hoort in die mooie laatste zin?) Hij was een goede journalist, die politici terecht aansprak op hetzelfde wat hij nu schikt te doen! Wat denkt hij dat de Gentenaars -die jarenlang onder paars bewind hebben geleefd, goed hebben geleefd- gaan doen? Allemaal aan zijn voeten neervallen en zeggen dat ze al heel hun leven wachten op een redder zoals hij? Of misschien een standbeeld oprichten? Neen dus, moest het aan mij liggen we zouden hem, Bart De Wever en de hele partij erbij het land uit moeten zetten! Maar aangezien dat niet zal gebeuren, moeten we gewoon stoppen met erop te stemmen ;) Afsluitertje: There's a Hell, believe me I've seen it. There's a heaven, let's keep it a secret... -BMTH-
Ik ben gisteren - eindelijk- naar Harry Potter VIII gaan kijken! Hij is zalig(!) trouwens, de special effects zijn gewoon perfect. Wat ook tof was: ik zat met drie stoere gasten in de cinema. Ik was dus het enigste meisje in de film en tijdens het enge moment in de film zat ik daar helemaal weggedoken achter mijn handen, helemaal gespannen wachtend op wat komen zou en naast mij zaten die drie gasten mij uit te lachen omdat ik bang was van een GIGANTISCHE boa constrictor... Achja, er zijn ook véél voordelen aan, bv. ik moest mijn eigen drinken niet kopen (dat kwam deels omdat het voor mijn verjaardag was) en iedereen ging uit de weg voor de vier enge metalheads. Natuurlijk heb ik ook cadeautjes gekregen :) En het zijn schone! Ik heb een poster en oorstekertjes gekregen van de ene, een CD van de andere en een T-shirt van Iron Maiden van de derde! Het was echt zalig! Ik heb mij echt goed geamuseerd en natuurlijk was er tijdens de film ook veel 'gefluister' tijdens de film. Aanhalingstekens bij gefluister want stil was het niet echt... Oké, ik geef toe dat ik mij daar zelf altijd in ambeteer als ik naar de cinema ga wanneer er mensen aant praten zijn tijdens de film, maar ik kon er echt niet aan doen! Bijvoorbeeld: tijdens een van de emotionele momenten in de film laat de kerel naast mij vrij luid een boer, wij alle twee de slappe lach en de twee andere raar kijken naar ons :) Ach ja, een mens moet eens debiel doen, zeker op verjaardagsfeestjes!
Gisteren, 13u17, "Zyt gy smiddags vry? Nu dus? :p <3". Ik krijg een smsje van een van mijn beste maten, of ik die middag nog kan afspreken? Natuurlijk, ik had toch een uur extra pauze en zeker tijd voor hem want ik had hem al bijna een jaar niet meer gezien. Om één reden: hij woont in Hamme, zeer ver dus... Ik slaag er namelijk altijd in om vrienden te maken die of ver van mij wonen of die zeer moeilijk naar plekken kunnen komen waar ik makkelijk geraak en omgekeerd. Terug naar de vriend: nadat ik 1 tram, 1 bus en 100 meter verder geraakt was, kwam het blije weerzien en een ontmoeting met een paar van zijn andere vrienden :) Eigenlijk had ik daar maar een minuut of tien mogen staan, natuurlijk bleef ik daar een minuut of twintig staan! Kom ik veel te laat aan aan de bushalte, stress over de tijd en dan eindelijk een bus. Heel de tijd bleef in maar stressen en op mijn GSM kijken om te weten hoe laat het was en natuurlijk gaat de tijd niet rapper vooruit als ge om de twee seconden op de klok kijkt. Oké, ik kom aan aan de dichtste bushalte bij school, begin te lopen en kom twee van mijn beste vrienden die zich - ook te laat - naar school aan het haasten zijn. Op 500 meter van school, ik kon de poort al zien, spreekt er mij een kerel aan van Poverello, ge weet wel zo'n vereniging voor armen, en die gast doet een 5 minuten over om te vragen of ik niet wat kleingeld heb! Natuurlijk ikke beleefd nee zeggen en mij verontschuldigen, maar ondertussen veel te laat. Eindelijk kom ik aan in de klas, buiten adem, hijgend zodat heel de klas het kon horen en een hoofd zo rood als een tomaat... Gelukkig was mijn leerkracht zelf er nog niet dus geen stempel en geen nota op mijn rapport :) Vandaag, 11u58, telefoontje naar mijn meter/nicht, "Wanneer we naar 't stad gaan?" (neen, niet Antwerpen want jullie stad is niet het middelpunt van de wereld!) We zijn naar Waasland Shoppingcenter gegaan, ik was daar nog nooit geweest en daardoor vrij geïmponeerd door de grootte van het shoppingcenter. Ik mocht gaan shoppen met haar voor mijn verjaardag en Nieuwjaar :) We hebben een namiddag gespendeerd aan shoppen, marginale mensen/kleren uitlachen en ons amuseren! Kortom ik had twee grappige, lievige, schattige, ... dagen! Om te eindigen: What's in a name? William Shakespear
Na een iets langere tijd van afwezigheid, voornamelijk door moe zijn en veel huiswerk hebben, ben ik terug! Eigenlijk heb ik niet zoveel om over te schrijven, maar we gaan er het beste van maken... De week na de vakantie was natuurlijk zalig, het kon moeilijk anders zijn met maar twee dagen school, maar jammer genoeg komt aan alle mooie dingen een eind... Nu, één week later, ben ik weer volop in de school gedoken (met pijnlijke letsels aan het hoofd tot gevolg). Eigenlijk valt het allemaal nog best mee, alleen de dinsdag valt een beetje tegen; we hebben namelijk 'Latijn, Frans, Latijn, middagpauze, Frans'. De vakken op zich zijn nog te doen, maar in die volgorde is het moordend! Het enigste wat mij momenteel echt irriteert is de wegomleggingen in Gent. Volgens mij dachten ze:"Laten we heel gent in een keer opensmijten, gewoon om de mensen ambetant te maken!" Wel, het is hun gelukt, iedereen die ik ken is er ambetant over! Waaraan zijn ze nu niet aan het werken? Maar ja, er is niets aan te doen en zo doen we nog wat sightseeing onderweg... Wat is ook mis de laatste tijd met mijn hoofd? Oké, er is veel mis met mijn hoofd, maar ik bedoel het feit dat ik perfect happy kan opstaan en vijf minuten later onhandelbaar ben. Ik weet wel dat dat komt doordat ik een puber ben, maar komaan, ze beginnen echt wel te overdrijven hoor! En neen, ik bedoel geen god of zoiets met die 'ze'! God bestaat volgens mij niet, ik heb geen probleem met mensen die denken dat 'hij' wel bestaat, maar volgens mij zit er geen ventje met een lange baard op een wolkje naar ons te kijken... En moest er wel een god zijn, waarom gebeuren al die rampen dan? Omdat 'hij' de mensheid wil straffen? Of gewoon omdat 'hij' er even geen zin meer in heeft? Overlaatst had ik een intrigerende discussie over het feit 'god etc.'. Onze conclusie, we weten het niet. We zullen het nooit weten. En wat mij zo irriteert in gelovigen is dat ze het argument 'Zolang jij niet kan bewijzen dat hij niet bestaat, bestaat hij.' gebruiken wanneer ze maar kunnen. Stop ermee! Ik kan dat niet bewijzen, maar kunnen jullie bewijzen dat 'hij' wel degelijk bestaat? Neen! Wat ik wel is geloven is dat er iets meer is, dat wij en ons miezerig planeetje niet de enigste zijn... Maar bon, we houden erover op! Een mooie zin om af te sluiten: 'The beginning of a good dream is a magnificent dreamer.' (Flair)
Vrijdagavond, de schoolbel! Ein-de-lijk! De start van de vakantie, zalig. Er staat mij een zalige week vakantie te wachten, zoals jullie al gelezen hebben in mijn vorige blog.De zaterdag een lekker dagje rust voor ik in de drukke vakantie duik... Zondag lekkere wafels, de lekkerste wafels in de wereld. En dan, het is ondertussen al vijf uur: de auto in, op naar het vliegveld! Veel gestress en gedoe over de check-in, ik had mijn combats aan (gespijkerde zolen, ijzeren veterringetjes), dus ikke combats uit, alles uit mijn zakken, oren, van mijn polsen,... Ik loop door die poort en... geen gebiep. Oef, het spannenste moment is voorbij en er zijn geen incidenten gebeurd... en dan komt het: al dat gerief weer aan doen! Nog een stuk of twintig keer afwisselend mijn paspoort, ticket of beide getoond te hebben, zie ik eindelijk ons vliegtuigje. Ja, vliegtuigje, ja, je hebt het goed gehoord. Het was een klein vliegtuig! Al bij al konden er misschien 100 mensen in zitten en ik heb het opgezocht, in een boeing 747 kunnen er 524 mensen zitten, exclusief staff. Niet te geloven! Toch heb ik mij goed geamuseerd in dat kleine vliegtuigje, in het donker over Antwerpen vliegen is op zijn minst indrukwekkend, in het donker over Londen vliegen is adembenemend. Miljoenen lichtjes, allemaal kleine huisjes, vuurwerk en bliksem! Er sloeg een bliksem in op ons vliegtuig! Zegt mijn papa tegen mij: "Dat is niet zo erg hoor, we zitten in de lucht." Ik had daar toch even het verlangen om mijn voeten op vaste grond te zetten! Voor de rest was de vlucht echt zalig, het kanaal waren we overgestoken in iets meer dan twee minuutjes. Nog meer controles op de luchthaven in Londen en dan, eindelijk, naar buiten en in een typische Engelse cab kruipen. Om naar het rottigste hotel in Londen gebracht te worden! Serieus, de eerste nacht hadden we een kamer voor drie besteld en wat kregen we? Een kamer voor twee en een kamer voor een. We (mijn pa dus) hebben ons blauw betaald aan dat rottige hotel en we krijgen niet wat we besteld hebben. What the F*ck?! Maar ik heb mij daar toch vet geamuseerd daar in Londen! :) Een ding: DUUR! Echt die stad is ongelooflijk duur.Na drie daagjes Londen vlogen we terug naar huis (nu overdag, al even indrukwekkend als 's nachts) om de dag erna naar de Ardennen te vertrekken. Meer dan twee uur in een kleine auto, nog kleiner gemaakt door massa's bagage en nóg kleiner gemaakt door ruzie met mijn pa. Weinig gebeurd dat ook weer niet, maar ja in een auto is dat toch nog wat anders hé. En dan toekomen in een kamer met de zaligste badkamer die ik ook gezien heb! Er was: een bubbelbad, een sauna, een inloop/regendouche, ... Daar heb ik mij toch geamuseerd, niet normaal! De volgende ochtend zijn we gaan wandelen, mooi! Echt waar, zeer mooi! Ik heb een vos gezien, de eerste keer in mijn leven dat ik een levende vos zien en dan nog op twee meter van mijn voeten. Veel nieuwe mensen ontmoet en zalige dingen gedaan. Kortom: Ik had een supertoffe, megazalige vakantie! En nu nog de doordenker: "Wat als de tijd niet bestaat?"
De eerste dag van de vakantie! Wat een zalig gevoel, weten dat je negen dagen lekker niks mag doen! En dat gevoel is nog beter door de voldoening van een goed rapport, dat trouwens niet onbeloond is gebleven. Door het toetsenbord van mijn mama haar oude laptop in orde te maken, heb ik die laptop gekregen voor mezelf! Zalig, op een pc kunnen werken en me geen zorgen moeten maken dat ik al de bestanden die ik nodig heb nog moet doorsturen naar mezelf. Ja, dat is de vloek van in twee huizen leven. Ik moet elke week zorgen dat ik al mijn schoolgerief, boeken,... heb ingepakt en dat alles klaarligt. De stress als er iets nog bij de mama of de papa ligt. Maar het voordeel is dan weer dat je dubbele cadeautjes krijgt, al weegt dat soms niet op tegen de lasten van het co-ouderschap... Soms is het zalig om even weg te kunnen zijn van de ene ouder, maar meestal is het moeilijk om iemand of meerdere personen een week te moeten missen. Achja, laten we maar naar een minder serieus onderwerp overstappen. Iets zoals brievenbussen! We zijn vandaag een nieuwe brievenbus gaan kopen, want eergisteren hebben ze de facturen eruit gehaald, verscheurd en terug gestoken. We hebben zeker 20 minuten staan kijken naar verschillende brievenbussen en staan discussiëren over de grootte, breedte en of mensen hun hand erin konden krijgen. Zien we eindelijk een brievenbus hangen, vinden we ze niet in de rekken. Heel die winkel doorgelopen op zoek naar een verkoper, eindelijk vinden we er een. Is die niet zo vriendelijk en moeten we die stomme brievenbus zelf zog vinden! Achja, uiteindelijk hebben we ze gevonden en een andere gekocht. En een uur daarna een van de sleuteltjes kwijtgeraakt...
En wonder, wonder! We zijn de magische kaap van honderd gepasseerd. Vandaag, 30/10/2010, om 23u30 hebben er honderd mensen mijn blog bezocht! Dat gaan we vieren, ik ben nog maar drie dagen bezig en ik heb al honderd bezoekers. Al zeg ik het zelf, ik ben trots :). Ook al ben ik al veertien, soms moet een mens eens debiel doen, zij of haar innerlijk kind opzoeken en naar buiten laten komen! Zoals met de klei spelen en 'The Lion King' kijken. Of hot-dogs eten en een monster maken van het broodje met twee worstjes als ogen! En nu om af te sluiten, iets grappigs en toch wel vrij serieus: 'Willen alle nationalisten die bereid zijn om voor het vaderland te sterven dat nu even doen!'(Loesje)
Vandaag was het knuffeltjesdag! Een van de leukste dagen van het jaar. Oké, onbekende mensen knuffelen heeft iets engs, maar op zich kan je het volledig zelf controleren. We zijn dan ook nadat de schoolbel gegaan was aan 't Zuid gaan staan om gratis knuffels weg te geven. Ik heb onder andere drie supertoffe gasten een knuffel gegeven, een vriendin had gezegd dat ik het niet zou durven. Ik deed het natuurlijk wel :). Ik heb ook nog veel ander mensen geknuffeld... Veel vrienden van op school en familie, etc. Maar er was nog iets speciaal aan vandaag, het was namelijk de laatste dag voor de vakantie! De vakantie wordt supertof! Ik mag namelijk naar Londen. Voor drie dagen vertoef in samen met mijn papa en Carine in een van de tofste steden in de wereld. Ik kan gewoon niet wachten! Een daarna gaan we naar de Ardennen, in een kamer met een bubbelbad!! Op zich is 'de Ardennen' niet zo speciaal, maar het gaat zeker super worden! Maar voor ik al die toffe dingen ga doen, ga ik eerst wafels gaan eten bij mijn oma! Conclusie: mijn vakantie wordt super! Ik weet dat er niet veel belangrijke dingen staan in mijn blog, maar ik heb mezelf voorgenomen er elke dag een te schrijven :) En om te eindigen een leuke quote: 'Ik praat graag over niets, want dat is wet enigste waar ik iets zinnig over kan vertellen.' (Ik weet niet meer wie het gezegd heeft ;s)
In mijn vorige blog vertelde ik dat ik in het vierde jaar Latijn-Moderne Talen zit, één nadeel: ik heb een gestoorde leerkracht voor latijn! Ze heeft vandaag een toets gegeven op zeventig, septante, seventy, siebzig, settanta(!) punten. Dat is iets minder dan driekwart van een examen! Alhoewel, bij haar staat een examen op driehonderd (300!) punten... En nog zoiets, de titel van de toets was 'herhalingstoets', maar hebben wij daar ooit al toets van gehad? Neen hoor! Volgens mij houdt een herhalingstoets nog altijd in dat het een toets is over leerstof die al getoetst is geweest? Maar neen, mevrouw geeft een gigantische toets over twee teksten, de geschiedenis van Rome in een notendop (het was een kokosnoot - ha...ha...ha...), immens veel cultuur, ... het kon gewoon niet op. Vanmorgen zat elk lid van mijn klas te zwoegen op 'De Coniuratione Catilinae' van Sallustius. Ge kon de hersentjes horen kraken en de zuchten waren te horen tot in Antwerpen (neen, jullie stad is niet het middelpunt van de wereld)! En voor één maal was het muisstil in de klas, allez bijna... Als er goed geluisterd werd kon je de gefluisterde aanwijzingen van medeleerlingen horen. 'Hé, weet gij het antwoord op vraag 14? Ja, het is een archaïsme, 'inpudicus' in plaats van 'impudicus'." En na de toets, dan was het feest! Nick-nacjes werden verdeeld aan onze bank en naar de andere kant van de klas gegooid. Er waren nog steeds mensen aan het schrijven en de rest hielp ze door zogezegd toevallig de vertaling luidop voor te lezen. Kortom, de ambiance zat er goed in en haar dreigementen haalden niets uit... Tot zover mijn blog voor vandaag met als afsluiter een mooie breinbreker: "Als superlijm alles vastlijmt, waarom niet de binnenkant van de tube?"
Ik weet het, ik ben nog maar 14 jaar. Toch vind ik dit niet te jong om een mening te hebben. Jammer genoeg heeft dit één nadeel, ik heb overal een menig over. Wat eigenlijk wel logisch is, want mijn mama goochelt met woorden en mijn papa moet mensen weten te overtuigen van zijn gelijk. Ik groei op in een links, vrijzinnig nestje. Bijgevolg ben ik zelf een links en vrijzinnig mens! En dat wel zeer uitgesproken. Als ik begin te discussiëren kan ik niet ophouden! Zoals een paar weken geleden, ik belande tijdens de middagpauze in een vurig gesprek over de situatie in ons land! Ik en Maria - een van mijn beste vriendinnen - zijn allebei overtuigd tegen meneer De Wever en zijn manier van handelen. En die middag waren we er allebei ferm van overtuigd dat ons land naar de kloten aan het gaan is! België splitsen?! Het kleinste kind weet toch dat dit gewoon niet mogelijk is! Vlaanderen en Wallonië zijn met teveel touwtjes en bijzonderheden aan elkaar verbonden. Als ze ons willen splitsen gaan we in een nog slechtere situatie komen dan nu! Ik zag vandaag een bord van het VB, er stond "Republiek Vlaanderen" op. In-cro-yable! Maar ik ga erover stoppen, anders ga ik nog uren door. Ik was gewoon van plan om me voor te stellen! Dus: ik zit in het vierde middelbaar Latijn Moderne Talen en ben gelukkig in mijn klas! Afgezien van de gewone kleine ruzietjes lachen we ons meestal kapot. Voorwaar, ik rond af. Anders wordt het nog saai ;p
