Hier zijn we weer. Na een vermoeiende lesweek besloten we om nog eens een wandeltocht te maken. We kozen voor Dalesnutten in Dale. Dat is een hoge berg van 320m. Toen we aankwamen in Dale dorp leek het ons heel erg verlaten. Er stonden heel hoge gebouwen maar toch zag alles er heel leeg uit. Het was net een spookstad.
Toen we door het dorp liepen kwamen we op het "wandelpad". Van een echt pad was er niet te spreken, aangezien er overal ijs lag en de defenitie "pad" in noorwegen een andere invulling krijgt. Al kruipend over de rotsen bereikten we de top van de berg. AMAI wat een uitzicht!
Toen we enkele dagen later aan onze Noorse vrienden vertelden dat we naar Dale geweest waren begonnen ze te lachen. Ze vroegen zich af wat we daar gaan bekijken waren. Ze vertelden ons namelijk dat de gebouwen in Dale vroeger een psychiatrische instelling was. Ze hadden er zelf in de lagere school een liedje over; "there is a whole in the fence of Dale, and that's why you are here".
