Uitstap naar Brownsberg:

vrijdagmorgend 02 mei: Tegen kwart na 8 zijn we dan eindelijk ingestapt en begon onze tocht naar Brownsberg. Het zou normaal zo'n 3uur rijden zijn, maar met het weer in Suriname weet je nooit, toch?!

De rit was weer even gezellig als wanneer we naar toekoenarie eiland gingen, dit was ook via de rode weg, dus wordt je heel de tijd doorheen geschud! Wanneer we bij het Brownsdorp waren, was de weg hier terug beter, maar uit het dorp kom je op een weg die niet is aangelegd, dus met putten en veel slijk want het was ondertussen al begonnen met te regenen.

De laatste 9 ½ km was het heel rustig rijden om te voorkomen dat we vast kwamen te zitten en om te zien dat we niet zouden uitschuiven.

Uiteindelijk zijn we tegen 12uur aangekomen aan ons huisje waar we voor 2 dagen zijn verbleven!

Na  ons geinstalleerd te hebben, hebben we een kleinigheidje gegeten en zijn we naar een top, op 10000 m hoogt, van de berg gestapt om daar te genieten van een prachtig uitzicht.

Ondertussen begon het stilaan wat te regenen en moesten we snel terug naar ons huis om dan onze bikini aan te doen, want als we nog snel waren konden we nog 1 waterval gaan bekijken.

Juist aangekomen aan ons huis, begon het te stromen. Je merkt wel dat je in het regenwoud verblijft!

Hali ging even horen aan de andere gidsen of het te doen was om nu naar de vallen te stappen!

Ongeveer een half uur later en nog altijd even hard aan het regenen kwam Hali uitputtend terug.

Hij was even met een andere gids gaan kijken naar de weg richting de vallen en kwam met het slechte nieuws terug dat het veel te gevaarlijke en glad was om nu naar de vallen te stappen!

Ja het weer kan heel uwe dag in het water doen vallen, toch ?

Na het avondeten zijn we terug naar ons huis gegaan, het was ondertussen al donker geworden dus dan komen verschillende dieren te voorschijn.

Je had met hopen krekels, kikkers, padden, ooien ( soort van buideldier) en dan hoorde je ook de brulapen! De enigste dieren die je kon zien en ook over het hele huis verspreid zaten waren de kikkers! We hebben ook een tijd buiten met ons pillicht proberen andere dieren te spotten, maar dit is niet gelukt!

De ooi die in de buurt zat probeerde we te lokken door er een conversatie mee aan te gaan, dus hetzelfde geluid te roepen. Het geluid zat heel dicht bij, maar we hebben het spijtig genoeg niet gezien!

Iedereen ging geleidelijk aan gaan slapen, Sofie, hali en ik zijn nog even buiten blijven zitten om wat rustig te babbelen en te 'genieten van de geluiden en omgeving.

Er was ook geregeld een mist die voorbij ons heen ging en dan zag je in de verte niets en was het veel kouder, maar het ging even snel weg dan dat het er aankwam.

Tegen half 8 opgestaan, vrij goed uitgeslapen de bedden waren al beter dan die bij ons thuis. Alleen werd je af en toe wakker van de brulapen en kikkers maar dit viel goed mee! Maar tegen de morgend 07.00u is het enorm hard beginnen te regenen, dus ik zag weeral ons uitstap in het water vallen, maar gevaarlijk of niet we willen een waterval zien, daarvoor zijn we naar brownsberg gekomen.

Dus opgestaan, gedoucht, aangekleed en ontbeten. Klaar om te vertrekken naar de Leoval.

Het dalen van de berg richting val viel goed mee het was ondertussen ookal gestopt met regenen, maar het was wel opletten dat je niet uitschoof, want het is niet dat het een weg is waar je gemakkelijk kan stappen. Uiteindelijk na een 3 kwartier aangekomen aan de leoval, hebben we vrijwel direct, na het nemen van de foto's onze kleren uitgetrokken en in het water gegaan. Eerst genoten van een soort van brubbelbad dat zich gevormd had, maar ik moest wel uitkijken dat ik nergens afgleed of mijn voeten ergens tegen stompte want dat zou wel zeer hebben gedaan. Dan zijn we  één voor één onder de waterval gaan staan en ja je heb het gevoel dat je rug gemasseerd wordt maar wel met precies hagelbollen, dus dat is minder !

Dan ons terug aangekleed, heel gezellig met een natte bikkini  terug u droge kleren aandoen !

Dan was het terug klimmen, en dit is misschien wel minder gevaarlijk dan afdalen, maar eens zo vermoeiend! Terug boven op de splitsing van terug naar huis of richting de irene val vroeg Hali ons of we zeker waren dat we naar de Irene val wilden gaan, want het zou eens zo gevaarlijk en vermoeiend zijn! Het is zo'n 7km stappen, maar wel zo'n 2 km dalen dat we achteraf terug moeten opklimmen.

Maar we vonden allemaal dat we naar hier zijn gekomen om de watervallen te bezichtigen en een beetje regen of gladde wegen gaan ons niet tegen houden.

Maar Hali had wel gelijk het dalen was zeker al moeilijker dan naar de Leoval, je schuifde veel sneller uit en je moest soms wel heel stijl naar beneden gaan, maar na een uur stappen kwamen we aan bij de Irene val en het was ech wel de moeite waard om naar te komen, want deze waterval was wel mooier dan de Leoval!

Hier hebben we dan een aantal foto's genomen en 5 minuten uitgerust maar langer konden we niet blijven want het was ondertussen al kwart voor 12 en eigenlijk moesten al om 11uur uit ons huis en we moesten nog een 1.5 uur wandelen/klimmen!

Het was echt wel Klimmen, amai dat was vermoeiend. Niet echt in u benen, alé ja dat voelde je zeker wel, maar het waren vooral u longen, omdat je weer 2km moest stijgen,had je echt wel meer nood aan zuurstof en zeker als je dan zo'n inspanning moest doen.

Na anderhalf uur waren terug boven aan ons huis, door de regen, natte bikini, zweet had ik echt wel nood aan een douche, dus nog even gedoucht voor dat we gingen eten.

In het 'restaurant' waren alle andere groepen al aan het eten of hadden al gedaan, maar wij waren ook de enigste 2 groepen die de 2 watervallen hadden gezien.

In de namiddag zijn we terug naar huis gereden, na een rit van 3,5 uur waren we terug thuis aangekomen.

's avonds zijn we met z'n allen nog even weggeweest en 's anderdaags hebben we gevoeld dat we iets actievers hebben gedaan !

kusje

Jessica