Nog eens een weekverslag:

Maandag 14 april kregen we een nieuwe stageplaats aangewezen.

Het is niet zo als bij ons in België dat je direct weet waar je gaat stage lopen en dat je je daar de eerste werkdag gaat aanmelden. Eerst is het een heen en weer geloop tussen de 2 stagebegeleidsters; Zuster Marman en Zuster Wallace. Om dan uiteindelijk te wachten in het kantoor van Zuster Wallace want zij moet dan nog de verschillende diensten opbellen om te vragen waar er nog plaats is voor stagaires toch deels rekeninghoudend met onze eigen keuze! Uiteindelijk hebben ze plaats voor mij op de Spoedeisende Hulp.

Daar aangekomen word ik opgevangen door het subhoofd Zuster van de Weerdt, want Zuster felter,hoofdzuster, heeft een vrije dag vandaag! Bij Zuster van de Weerdt overlopen we hoelang ik stage ga lopen op de SEH, namelijk tot en met 2 mei. Ze vragen ook altijd als je op een nieuwe afdeling stage gaat lopen je adres en telefoonnummer zodat mij altijd kunnen bereiken!
We overloopte ook de afspraken in verband met, wat ik wel en niet mag doen op stage. Namelijk het mee uitrijden met de ambulance mag pas vanaf de 2de week. Het plaatsen van een infuuscatheter mag ik ook niet doen. Alle andere verpleegkundige handelingen mag ik wel uitvoeren in het bijzijn van een ervaren verpleegkundige!

Ik kreeg ook een korte rondleiding doorheen de SEH, je merkte direct op dat op vlak van materiaal er een groot tekort is en er zelfs nog een groter te kort is dan op de IC. De patiënten hebben hier ook totaal geen privacy dit wordt wel duidelijk aan de hand van een korte schets van hoe de SEH eruit ziet: Je hebt 2 behandelkamers,
Behandelkamer 1 bevat 3 kamers hier komen alle mensen binnen met alle soorten verschilllende wonden en/of breuken!
Dan hebben we Behandelkamer 2, hier zijn 4 kamers waar telkens 2 patiënten op een soort van brandcar liggen, dan staan er ook nog een aantal stoelen (mits er bedden tekort zijn) waar patiënten opzitten. Dit zijn de patiënten die wachten tot ze worden opgenomen, of die een infuus hebben lopen of die aan de monitor liggen, er zijn er wel maar 2 die normaal werken!
Dan hebben we nog de observatieruimte dit zijn 2kamers waar er in het totaal een 10 patiënten in een bed liggen, sommige zelfs zonder matras. Officieel kunnen er in deze 2 kamers maar 5 patiënten liggen, maar dan moeten ze nog meer mensen in de gangen plaatsen er liggen nu meestal al 4 patiënten in de gang! Allemaal wachten ze op een plaats in het beddenhuis!
Tijdens deze rondleiding liep ik met grote ogen rond, dit is de realiteit van hoe de gezondheidszorg er aan toe gaat in Suriname!

In vergelijking met de SEH mag je de IC/MC aannemen als de meest gemoderniseerde dienst van het Academisch Ziekhuis van Paramaribo!

Zoals op elke dienst, hangt het af van de verpleegkundige waar je bij staat ingedeeld of je veel of weinig moogt doen + we staan momenteel ook met 9 student verpleegkunde op de SEH, veel te veel dus. Het is bijna vechten om iets te mogen doen!

Ik stond woensdag op Observatie samen met zuster Kazan! Mits ik er gisteren ook op observatie stond, wist ik nu toch al wat ik moest doen, dus had al het wasgerief klaargenomen en samen met Zuster Kazan hebben we 7 patiënten een bedbad gegeven! Nadien waren er 2 patiënten die hun urotip hadden verwijdert en dus in bed hadden geplast en 1 van de 2 had dan ook nog eens zijn maagsonde verwijdert! En zo was dit heel de dag door, had je alles proper gemaakt en dan was er weer iemand dit had gebraakt of zijn/haar bed had onder geplast enz....

Ik wou ook een vrouwelijke patiënt baden die pneumokokken had. Ging even mijn materiaal bij elkaar nemen en kwam terug aan in de box en Mevr. X was gestorven. Heb dan ineens maar een lijktooi gedaan. De knieen werden bij elkaar gebonden, de grote tenen werden ook bij elkaar gebonden. Haar armen werden ook vastgebonden tegen haar lichaam en haar mond werd ook toegebonden, dit was dan de lijktooi!

Heb ook voor de eerste maal in mijn verpleegkundige opleiding een maagsonde geplaatst, dit was echt wel een doelstelling die ik wou behalen, want als bijna afgestudeerde verpleegkundige mag ik dit toch al wel eens gedaan hebben!

De momenten dat er niets te doen zijn op de spoed dan vouwen we ofwel kompressen of toefers (=deppers) en niet alleen de stagaires ook de verpleegkundigen op dienst! Dit is toch 1 van dingen die ik niet ga missen als ik terug in een Belgisch ziekenhuis ga werken!

Hier op de spoed kunnen de dingen snel gaan, de ene moment zitten er patiënten te roepen en te tieren en nog geen paar uur later zijn ze dood. Zo was er een man niet goed geworden hij had insulten gehad. Zijn broer is dan met hem naar ons (het ziekenhuis) gereden. Wij moesten als studenten hem mee uit de auto gaan halen. Maar het was al te laat, de man lag dood in de auto, zonder dat de familie enig vermoeden had!

Dan had je nog een verwarde patiënt die heel de morgend zat te roepen, en tijdens de parameters toer is zijn pols bijna niet te voelen, en nog geen 5 minuten later was deze patiënt ook gestorven!
Ja hier op spoed kunnen de dingen snel gaan, je kijkt er al niet meer van op! Alleen het horen wenen van de familieleden doet je wel iets. Maar dit duurt ook niet zolang want zij zijn van het principe als de Heer het wou, dan is het zo!

Dan is er ook een moment geweest dat ik mij toch wel een beetje machtig voelde !in de loop van de dag kwam er een broeder mij halen omdat er een man met zijn vrouw was binnen gekomen die haar arm had bezeerd, maar het probleem was zij spraken alleen maar Frans en mits ik van België kom moet ik vlot Frans kunnen praten! Het probleem is ik kan echt niet goed frans kan praten, maar ja toch maar mijn beste beentje voorgezet en alle vragen vertaald van de dokter. Wanneer alles in grote mate duidelijk was, kon ik verder gaan werken.

Ongeveer een uur later, riepde Dokter mij terug (de naam Jessica onthouden ze hier wel goed!) en vroeg of ik het franstalige koppel kon duidelijk maken dat ze naar de orthopedische poli moeten gaan want Mevrouw haar arm moest in de gips en ze kregen ook een voorschrift om pijnstillers te gaan halen in de apotheek en wanneer haar arm ingegipst was, mochten ze naar huis! Ze hadden de dokter totaal niet verstaan! Dit gaf mij toch wel een beetje een machtig gevoel, dat zelfs de dokters hulp moeten komen vragen aan een Bakra (=blanke) stagaire verpleegkundige, niet dat mijn Frans zo goed is, maar dit weten zij niet !

Ben uiteindelijk meegegaan naar de orthopedische poli en meldde hun aan bij de bali en had hun voor de zekerheid gezegd dat ze alleen maar frans verstaan. Ik moest daar dan toch ook heel de tijd blijven om als tolk te spelen! Op zich was dit helemaal niet erg, maar dan moesten ze gaan betalen. Mits dat ze hier als toerist zijn en dat ze morgen terug naar Frankrijk vertrekken, moeten ze ineens cash betalen. Dit wou de man niet, want de verzekering zou dit wel betalen. Het heeft een tijd geduurd voordat ik hem duidelijk kon maken dat hij eerst moest betalen en met het betalingsbewijs naar zijn verzekeringsmaatschappij moest gaan en dat het dan wel terugbetaald zou worden! Maar ze zijn naar huis gegaan,zij wel met een gips en ze hebben uiteindelijk betaalt!

Voor de rest is de hoofdzuster hier op spoed, geen gemakkelijke madam!Je mag haar alleen aanspreken met Ja Zuster, Neen Zuster. En doet heel de dag niets anders dan door de spoed rond te lopen en commanderen raap dat papiertje op, leg dit zo , doe dit zo,...Dus dan moet je wel een aantal keer op u tong bijten om niets terug te zeggen. Je moet wel assertief zijn, maar tegen de hoofdzuster moet je zwijgen!

Voor de rest van de week heb ik in het ziekenhuis al heel wat mensen terug gezien waarmee ik samen naar het toekoenarie eiland ben geweest! Je komt ze dan tegen in de gangen, even een korte babbel en dan weer verder werken. Dit zijn zo van de momenten dat je je echt thuis begint te voelen in dit ziekenhuis! Mits ik deze week ook op de orthopedische poli was en Theo (ook iemand die mee was naar het toekoenarie eiland) die daar werkt, vroeg hij of we het weekend van de 1ste Juni geen zin hadden om mee te gaan op ander uitstapje, maar dan vertrekken we spijtig genoeg al terug naar België! Hij vroeg of we dan geen week later konden vertrekken, hij zou zelfs de helft van het bedrag betalen dat we dan moeten opleggen om te blijven!
Jaja je ziet we zijn hier toch wel wat geliefd bij de Surinaamse bevolking !

Voor de rest van het weekend hebben we voornamelijk aan onze opdrachten gewerkt, gaan zwemmen en 's avonds iets gaan eten en naar het café le kaf geweest!
In het café le kaf was er een DJ aan het spelen en stonden bijna alle Bakra's te dansen en de Surinaamse bevolking stonden op een afstand te kijken naar wie ze vanavond konden veroveren ! Hier zijn we dan gebleven, met een 'goei' pintje (=Parbo bier) en goeie muziek, was dit een geslaagd avondje.

Zo dit was het dan weer voor deze week!

Aja GELUKKIGE VERJAARDAG Broertje!!!