Intake Kazachstan : 03/07/2008 Dossier bij HKM : 08/07/2008 Dossier verstuurd naar Kazachstan : 30/10/2008 Reisvoorbereiding : 14/01/2009 Vik voor het eerst gezien : 02/04/2009 Rechtbank : 21/05/2009 Terug in België : 04/07/2009
De tijd vliegt! Het is al meer dan een jaar geleden dat we op Belgische bodem landden en van dan af echt met vier waren. 4 juli 2009 herinner ik me nog als de dag van gisteren. Zo'n dingen blijven echt wel in je geheugen gegrift. Vik Serzhan is geëvolueerd van een vrij stil ventje tot een echte guitige jongen, die weet wat hij wil. Een echte kapoen met een betoverende glimlach! Hij kan zich goed verstaanbaar maken, soms nog wel een beetje op z'n Viks (maar wij begrijpen hem) en is een echt klimmer en durver. Geen speeltuig is hoog genoeg voor hem en hij heeft dan ook nergens schrik voor. Een zwembad? Daar springen we toch gewoon in? Ook al komt hij proestend terug boven, zijn eerste woordje dat hij dan zegt is : "Nog!". Vik en Ella Yun hebben elkaar wel echt gevonden. Zoals elke broer en zus maken ze wel eens ruzie, maar ze kunnen elkaar ook echt niet missen. Ze vinden het dan ook fijn om op vakantie bij elkaar op de kamer te mogen slapen. Feest!
Net terug van een deugdoend reisje naar Zwitserland, laten we jullie nog even meegenieten van wat foto's. De kinderen vonden de bergen geweldig. Heel veel afwisseling, kindvriendelijke wandelingetjes gevonden, leuk gezwommen, gerodeld, veel speeltuintjes gevonden, papa zelf een vuurtje aangestoken en worstjes gebarbecued aan het meer, Vik die gepassioneerd bleef door de rode treinen, de koeien en de bergen. Vanuit zijn draagzak riep hij soms ook wel eens : "Leeuw, giraf!" Het is duidelijk dat hij veel fantasie heeft. Ella Yun kon al flink stappen vonden we voor haar vier jaar! Ze vond dan ook dat ze elke dag moest beloond worden met raclette...
Vandaag was het schoolfeest bij Ella Yun. De visjes van juf Anne waren Pipi Langkousjes en Tommies geworden. Ze zagen er ongelofelijk schattig uit. Ons Ella Yun was dan ook al een paar weken aan het oefenen thuis op het dansje (leve youtube) en op het uitsteken van haar tong, zoals een echt Pipi...
Datum : hemelvaart, exact 1 jaar nadat we met toch wel knikkende kniën voor de rechter stonden in Kazachstan. Plaats : net zoals bij Ella Yun, onze living
Vik was even ondernemend die dag als hij altijd is. Water over zijn hoofd? Geen probleem, maar het is nog veel leuker om er daarna in te spetteren en nog meer over je eigen hoofd te doen...
Het daaraansluitende feestmaal bevatte toch wel wat Kazachse en Russische invloeden : vodka, sjaslik, paardevlees (plechtig beloofd aan mijnheer de rechter) , kaviaar, het feest kon niet op
En fier dat ze was op haar turnoptreden! Op de tonen van kabouter Plop hebben ze dan ook flink getuimeld, gesprongen op de trampoline, over de plint gekropen, met de parachute gespeeld, gehuppeld, gedanst, ... Een dikke pluim voor de turnjuffen!
De eerste week van de paasvakantie zijn we met de school meegeweest op skivakantie. Super! Voor ons Ella Yun haar tweede ski-ervaring. In de voormiddag zat ze in een ski-gewenningsklasje bij juf Melanie die wonder boven wonder zelfs een paar zinnetjes Nederlands kende. Ondertussen was Vik in goede handen van de papa. 's Avonds werden ze geëntertained door al die kids van onze school en hebben ze zich super geamuseerd. Ons Ella Yun heeft haar eerste fuif achter de rug en ik moet zeggen dat ik ze van de dansvloer moest sleuren... Dat belooft...
Alweer veel te lang geleden dat we iets op de site gezet hebben. De tijd vliegt. Ella Yun is ondertussen vier jaar geworden vorig weekend. Vikje is nu al acht maand in België en een jaar geleden zaten we nu in het verre Kazachstan, maar hadden we Vik nog niet gezien. Spannende tijden waren dat...
Ze zijn echt groot aan het worden. Vik is een heel ondernemende peuter, die heel lief kan zijn, maar waar je duizend ogen voor moet hebben. Alles dient om op te klimmen. Een echte, guitige jongen. In de kribbe noemen ze hem ook wel " de charmeur". Dat zegt genoeg, denk ik . Ella Yun is nu al een echt wijs meisje geworden en ze is nog steeds de fiere grote zus!
Gisteren was het exact drie jaar geleden dat we ons Ella Yuntje voor de eerste keer zagen! Ik zie ons daar nog zitten, in één van de vertrekken van de CCAA in Hefei, toen ze zo een klein hulpeloos klein ding binnenbrachten... Ze weende niet, maar ze begreep er echt niets van. Haar oogjes keken heel somber en de eerste dag wou ze dan ook niets eten of drinken. Het was alsof ze zich afsloot van ons en van de rest van de wereld. Die koppigheid herkennen we nu nog steeds... Een ideale gelegenheid om nog eens terug te kijken naar de filmpjes en foto's van toen. Ons Ella Yun vindt dat dan ook geweldig!
De eerste foto onderaan is die eerste dag genomen in de hotelkamer, toen ze ongeveer een uurtje bij ons was. Onderaan : ons vedette, zoals we ze nu kennen.
Aan iedereen eerst en vooral nog een fantastisch 2010 gewenst! Het is alweer 6 maand geleden dat Vik voet zette op Belgische bodem. De tijd vliegt en de kindjes worden groot... De updates van de blogsite verlopen op een trager tempo. Twee vedetten hier in huis zijn daar niet vreemd aan. Ook ik ben terug aan het werk sinds 1 december en dat vraagt heel wat planwerk. Gelukkig beleeft Vik de tijd van zijn leven in de kribbe. Hij gaat echt heel graag en ook zijn eerste woordjes zijn een feit. Leuk! Voor ik terug gestart ben op school hebben we het er nog eens goed van genomen met een weekje Zwitserland. Geniet van de foto's.
Greet en Dirk, een goede afreis gewenst en doe ze de groeten in Almaty!
Onlangs kwam er een Kazachs vriendinnetje spelen en logeren : Janne! Dat was feest! Ook mijn zus Ella Yun was blij haar grote vriend Wim, en natuurlijk ook Stien terug te zien. Zij hadden zo goed voor haar gezorgd in Kazachstan toen mama en papa bij mij op bezoek kwamen en zij niet mee mocht.
Ook Miro is nog steeds mijn dikke vriend. Ik knuffel hem zo graag en ik zou zo graag eens op hem paardje rijden... Waarom mag dit toch niet ? Ik heb het toch al stiekem gedaan!
Een leuke herfstwandeling naar de kinderboerderij en het Nachtegalenpark met Vik, Ella Yun, Alec en Nicolas. Ella Yun kreeg maar niet genoeg van de cavia's. De arme beestjes aan het rillen van de stress...
Even nog wat China-nieuws uit de provincie Anhui. Het Social Welfare Institute of Dingyuan, waar Ella Yun verbleef voor haar adoptie, heeft een nieuwe directeur. Meneer Xi is gepromoveerd naar een andere job en heeft het weeshuis verlaten. Mijnheer Xu heeft zijn plaats ingenomen. Meneer Xi is wel de persoon die ons Ella Yun haar naam gaf. Hij gaf aan alle kindjes uit dat weeshuis Xi als familienaam. Er zullen dus vanaf nu heel wat Xu-kes zijn... Jammer dat ze nu niet meer bij een latere roots-reis mijnheer Xi kan ontmoeten...
De aanpassingen aan onze blog zullen vanaf nu in een iets trager tempo verlopen. Hij blijft zeker online staan, omdat ik ook heel veel geleerd heb van andere blogsites. Ik vond het leuk mee te leven met mensen uit het adoptiewereldje. Ook nu we bijna drie maand terug thuis zijn - amai de tijd gaat snel - leef ik nog steeds mee met de personen die het langverwachte telefoontje krijgen. Het lijkt al zo lang geleden en komt toch zo bekend voor!
Onze twee schavuiten doen het heel goed. Vik toont zijn karakter meer en meer en wil nu enkel nog alleen eten. Hilarische taferelen tot gevolg.
