Intake Kazachstan : 03/07/2008 Dossier bij HKM : 08/07/2008 Dossier verstuurd naar Kazachstan : 30/10/2008 Reisvoorbereiding : 14/01/2009 Vik voor het eerst gezien : 02/04/2009 Rechtbank : 21/05/2009 Terug in België : 04/07/2009
Aan iedereen eerst en vooral nog een fantastisch 2010 gewenst! Het is alweer 6 maand geleden dat Vik voet zette op Belgische bodem. De tijd vliegt en de kindjes worden groot... De updates van de blogsite verlopen op een trager tempo. Twee vedetten hier in huis zijn daar niet vreemd aan. Ook ik ben terug aan het werk sinds 1 december en dat vraagt heel wat planwerk. Gelukkig beleeft Vik de tijd van zijn leven in de kribbe. Hij gaat echt heel graag en ook zijn eerste woordjes zijn een feit. Leuk! Voor ik terug gestart ben op school hebben we het er nog eens goed van genomen met een weekje Zwitserland. Geniet van de foto's.
Greet en Dirk, een goede afreis gewenst en doe ze de groeten in Almaty!
Onlangs kwam er een Kazachs vriendinnetje spelen en logeren : Janne! Dat was feest! Ook mijn zus Ella Yun was blij haar grote vriend Wim, en natuurlijk ook Stien terug te zien. Zij hadden zo goed voor haar gezorgd in Kazachstan toen mama en papa bij mij op bezoek kwamen en zij niet mee mocht.
Ook Miro is nog steeds mijn dikke vriend. Ik knuffel hem zo graag en ik zou zo graag eens op hem paardje rijden... Waarom mag dit toch niet ? Ik heb het toch al stiekem gedaan!
Een leuke herfstwandeling naar de kinderboerderij en het Nachtegalenpark met Vik, Ella Yun, Alec en Nicolas. Ella Yun kreeg maar niet genoeg van de cavia's. De arme beestjes aan het rillen van de stress...
Even nog wat China-nieuws uit de provincie Anhui. Het Social Welfare Institute of Dingyuan, waar Ella Yun verbleef voor haar adoptie, heeft een nieuwe directeur. Meneer Xi is gepromoveerd naar een andere job en heeft het weeshuis verlaten. Mijnheer Xu heeft zijn plaats ingenomen. Meneer Xi is wel de persoon die ons Ella Yun haar naam gaf. Hij gaf aan alle kindjes uit dat weeshuis Xi als familienaam. Er zullen dus vanaf nu heel wat Xu-kes zijn... Jammer dat ze nu niet meer bij een latere roots-reis mijnheer Xi kan ontmoeten...
De aanpassingen aan onze blog zullen vanaf nu in een iets trager tempo verlopen. Hij blijft zeker online staan, omdat ik ook heel veel geleerd heb van andere blogsites. Ik vond het leuk mee te leven met mensen uit het adoptiewereldje. Ook nu we bijna drie maand terug thuis zijn - amai de tijd gaat snel - leef ik nog steeds mee met de personen die het langverwachte telefoontje krijgen. Het lijkt al zo lang geleden en komt toch zo bekend voor!
Onze twee schavuiten doen het heel goed. Vik toont zijn karakter meer en meer en wil nu enkel nog alleen eten. Hilarische taferelen tot gevolg.
Vorige zondag hadden we een tuinfeest om de aankomst van Vik te vieren. Het was super heel veel mensen nog eens terug te zien! Vik en Ella Yun genoten met volle teugen van de aandacht, het zonnetje, het springkasteel en elkaar!
Vorige zondag hadden we een reunie met de China-girls en boys. Altijd een superleuke en gezellige bedoening! Aangezien ons Ella Yun bijna elke dag vragen stelt over haar Chinese vriendjes en vriendinnetjes, keek ze er hard naar uit. Ze heeft zich geamuseerd, dat was duidelijk!
We hebben twee waterratjes in huis. Vik houdt het voorlopig bij spetteren in zee, terwijl Ella Yun het zalig vindt echt te "zwemmen", met bandjes welteverstaan.
Oma heeft Vikje zijn lievelingseten bij op het strand : banaan. Wanneer hij nog maar een glimp ziet van een banaan begint hij te krijsen dat het een lieve lust is. Grappig!
Zon, zee, strand, extra aandacht van oma en opa, .... Vik en Ella Yun genoten enorm van hun vakantie aan zee!
Voor Vik was het zijn eerste kennismaking met het strand en de zee. Hij steekt nog steeds alles in zijn mond, inclusief schelpjes en zand. Lekker ? Zelfs nadat opa ettelijke vierkante meters van het strand gezeefd had, bleef hij nog vanalles vinden...
