Vandaag een topshopday. Wat een stad om te winkelen, we leken wel een stel wijven. Het kan ook niet anders want het is hier 5x de Kalverstraat. En dat is dan maar een van de winkelgebieden. Als je hier over straat loopt krijg je af en toe een druppel in je nek, goh regent het? Nee, het is condens van een koeler welke aan een pand is bevestigd. Om de tien meter druppelt het dus op de stoep en iedereen vindt dat gewoon. In NL zou er al een tiental bezwaarschriften of klaagbrieven bij de gemeente zijn ingeleverd, hè zwagers (uit P'rend). Je ziet ook veel venters op straat die echte onzin aan de man proberen te brengen, we konden bijvoorbeeld een loep of een globe kopen. Ook veel ijsverkopers met een halve ijskast om hun nek. De topper is wel dat om de 50 meter je promotieblaadjes in je handen gedrukt krijgt. In het begin zeiden we keurig `non gracias`, maar op een gegeven ogenblik zijn we (nederlanders zoals we zijn) al deze flyers gaan verzamelen. We konden naar restaurant Bogota, waar we voor 19 pesos konden smikkelen; een flyer met PC aanbiedingen; nog een met PC's; kip eten met tangoshow; weer een restaurant; een pizzeria; weer een eettent; een leeroutlet en natuurlijk een aantal sexhuizen. Op een gegeven ogenblik hing een jongedame aan mijn nek en toen ik die netjes afserveerde met: ' dag schat vandaag niet, doei', kwam haar moeder me achterna die ik ook af moest schudden. Wat een prachtvolk. Waren de winkels in de provinciesteden eenvoudig ingericht, hier heb je winkels voor aller rangen en standen. Voor Wil zouden de sportwinkels een walhalla zijn. Op elke verdieping staan 6 verkopers die hun eigen gebied van 6x6 meter onderhouden en bij de uitgang staat een bewaker. Nadat we uitgeshopt en opgefrist waren gingen we richting de hockeydames. We hadden een passe partout weten te bemachtigen voor de wedstrijden Spanje - D'land, Australie - NL en Argentinie - Japan. Het toernooi werd gehouden in een dorp buiten BA en was bereikbaar met de taxi. Na 30 km = 30 pesos kwamen we ter plekke. Had ik al gezegd dat de meeste taxi's echte rammelbakken zijn zonder vering. De spullen hier gaan net zolang mee totdat deze echt van ellende uitelkaar vallen. We arriveerden halverwege de eerste wedstrijd die D'land met 2-1 won. Het hele gebeuren oogde wat amateuristisch. Waarom niet de champions trophy in BA organiseren in een echt stadion en die goed bereikbaar is? Waarschijnlijk was Argentinie aan de beurt om dit te organiseren, maar had hier geen zin in of niet veel voor over. Het NL team is echt een jong team vergeleken met de fysieke Aussie´s. NL domineerde de gehele wedstrijd, was technisch veel vaardiger en hield de bal goed in de ploeg. De aussie's konden aanvallen weinig uitrichten. In de eerste helft werd 1-0 gescoord en dit was gelijk de eindstand. Tijdens deze wedstrijd liepen langzaam de tribune´s vol want het thuisland moest daarna. Het publiek had weinig oog voor de andere landen. Na de wedstrijd van NL taaiden wij af want er moest nog een hele reis afgelegd worden. Taxi´s rijden hier niet en we moesten op zoek naar een bus. Na wat vragen zagen we plots een bus en deze stopt als je je hand opsteekt (we stonden gewoon aan de weg). Deze bus bleek naar BA te gaan (volgens mij gaan alle bussen van en naar BA). Wat voor de taxi´s geldt geld in bijzonder voor de bussen. Heerlijke oude veringsloze bakken. Met de chauffeur maakten we tijdens de uur durende rit continue praatjes; hij kende nog een naam van het vroegere Ollanda team en dat was Rensenbrink. Ik noemde weer de naam van Mario Kempes en we waren dikke vrienden. Het bussen gaat nier niet zonder gevaar; de chauffeur opent de ingangs/uitgangsdeur circa 15 meter voor de stopplek. Uit -en instappen is op eigen risico. Wegrijden gaat met geopende deuren, dus zorg ervoor dat je inderdaad uitgestapt bent. En alles al pratend. Bij het centrum aangekomen namen we hartelijk afscheid van onze chauffeur. Het klinkt eentonig maar we konden voor de laatste keer een Arg. steak nemen dus .... Daarna met de taxi naar het hotel. De hotels waar we ingezeten hebben zijn allemaal okè. De een wat beter als de ander, maar als je nagaat hoeveel uur je eigenlijk in een hotel zit dat is alle luxe overbodig. Het kamers van het hotel in BA zijn wat eenvoudig, maar het ontbijt is super. Een complete fruitmaaltijd (alles is al geschild) kan genomen worden. Morgen nog een dag in BA, waarschijnlijk gaan we naar la Boca om het stadon te bezichtingen en de markt rond te lopen. Voor Daan: sorry jongen; vandaag voor jou een shirt gekocht, maar niet die van Boca. Aju
Vandaag zijn we aangekomen in the city van Argentinie, de stad van de 'schone luchten'. Van de schone luchten is weinig meer over als je 3 miljoen mensen bij elkaar zet en 47000 taxis continue laat rondrijden. De eerste indruk is dat het een prachtige stad is. Vanmiddag met een groep een bike city tour gemaakt en we leken wel Japanners in A'dam. Bij 30 graden hingen de verplichte helmen al na 200 meter aan het stuur. De stad is van vroeg tot laat levendig met mensen en verkeer. We fietsen links en rechts over wegen, voetpaden en winkelgalerijen. Sommige wijken bestaan uit mooie statige gebouwen en zijn een lust voor menige architekt. Wij echter fietsen zonder om te kijken door. De mooiste wijk die we zagen was wel ' la Boca', een oude immigrantenwijk, bestaande uit pastelkleurige huizen. Het middelpunt is het stadion van Boca Juniors en de omliggende markt met winkelstraten. Een fleurige, levendige en gezellige buurt is dat. Jeroen scoorde binnen een kwartier een mooie Boca shirt (hij ging toch overstag) en we besloten om hier morgen nog te gaan shoppen. Het is natuurlijk niet een en al pracht in zo'n grote stad. In de bus vanaf het vliegveld naar het hotel kwamen langs de sloppenwijken, bestaande uit half steen half golfplaat, erg mistroostig allemaal. Met z'n zessen uit eten gegaan in twee van de 47000 taxi's naar de havenpromenade. Dat is een oude haven die later is omgetoverd tot uitgaanscentrum. De promenade bestaat uit vele terrassen en restaurants. Je kan merken dat het zware reisleven z'n tot eist, want behalve de schrijver zat de hele tafel te gapen na het verorberen van de halve maaltijd. Het was voor mij dus overwerken om de borden leeg te krijgen. De taxi's rijden hier als dwazen en kiezen vol gas altijd de vrije baan zonder op of om te kijken. Dat kan hier makkelijk, want bijna alle wegen zijn eenrichting met 4 tot max 11 banen. Onze taxi ging zigzaggend naar het hotel, waar Jeroen het bed in kon ploffen. Morgen voor de reisgroep een bezoek aan een boerderij op de pampa met lunch en s´avonds een tangoavond. Voor ons shoppen en touren in/door BA en s'avonds (als we kaarten kunnen krijgen) naar de hockeywedstrijd NL tegen de kiwi's. Voor Paul: Argentijns voetbal is fysieker als zat 2. Voordat de bal in de buurt zit je tegenstander al in je rug te porren of zwaaien al armen voor je borst. Dus ze hebben mij zeker niet nodig. Overigens heb ik wel slidings naar voren gezien maar er werd niet voor gefloten of geappeleerd. Gewoon lekker doorvoetballen. Aju
Gisteravond zijn we bij de wedstrijd Boca Juniors tegen Idenpidiente geweest. Eigenlijk zouden we met z´n elfen gaan, maar na een loodzware excursie (met name de avond ervoor) haakten er 7 af. Alleen het oudste echtpaar (uit Limburg) en het jongste stel gingen met de taxi richting Salta stadion. De sfeer was heel erg gemoedelijk. Er was veel politie aanwezig, maar die hebben we tot nu toe alleen maar zien toekijken; zo ook nu. Ons vak had een soort kantine, noem het maar de ´Ajax home´, alleen dan op z´n Argentijns en dat houdt in dat het bomvol zat met hele families of kennissen die aten en dronken. Hele pizza´s en schalen empanada´s werden naar binnen gewerkt. Allemaal heel gemoedelijk en gezellig. Ook op de tribunes hing een sportieve sfeer. Waarschijnlijk omdat beide clubs in een provinciestad tegen elkaar uitkwamen (voor een zgn zomertoernooi). Ik denk dat het in Buones Aires andere koek zou zijn. Het vertoonde spel van met name Boca viel me tegen. Iden. was tactisch en voetballend beter. Boca had alleen een verdedigende voetbalstijl. Technisch was het hoogstaand, bijna alle spelers konden onder grote fysieke tegenstand de bal controleren en ruimte voor zichzelf creëren. Overspelen staat nog niet in de Argentijnse voetbalbijbel; op cruciale momenten wordt te veel solo de bal gespeeld en verspeeld. Uiteindelijk won Iden terecht met 1-0. We besloten om geen Boca shirt te kopen. Tijdens de wedstrijd en met name in de 2e helft regende het flink. Dit ging door tot tegen de middag, waardoor onze geplande excursie letterlijk in het water viel. De provinciaalse weg die we vanmorgen namen stond op diverse punten helemaal blank, waardoor het een waterballet was. Om erger te voorkomen; nl dat we door te hoge waterstand niet meer terug konden werd besloten om na een uur terug te rijden. Mede omdat de coordinator het vertikte om amfibievoertuigen te regelen. We brachten de ochtend verder door met zwemmen en kaarten. Begin middag hield de regen op waardoor het op straat weer begon te leven. Eigenlijk een verloren dag. Aju.
Het is momenteel in het hotel een tumult want het elftal van Indenpidiente logeert hier en speelt vanavond tegen Boca Juniors. Fans staan buiten te wachten (2 rijen dik; het is geen Barca) voor de bus. Jeroen staat ook met de camera gereed. Wij hebben kaarten voor deze wedstrijd, het zal een korte nacht worden want het begint om 22.00 en we worden gewekt om 05.30 voor de dagexcursie. Vandaag hadden we onze eigen excursie; een auto gehuurd en erop uit gegaan. Autorijden hier vraagt om wat bijlessen vooral in steden: voetgangers zijn vogelvrij en als automobilist moet je gewoon doorrijden; fietsers rijden zowel links als rechts en wijken uit zonder signaal; auto´s halen links en rechts in zonder richting aan te geven; bij gelijkvloerse kruisingen zonder stoplicht heeft de eerste voorrang. Er rijdt hier ook vanalles op de weg, van nieuw tot zeer oud want APK bestaat hier niet. We waren binnen 20 minuten de stad uit richting zuiden en daar leek het wel de route national; een tweebaans weg door glooiend landschap. Ons doel was een meer op 60 km van Salta en onderweg kwamen we vanalles tegen; een vrachtauto met open laadbak met een 10 tal indianen erin die van hun werk op het platteland afkwamen; een gaucho te paard; indianen te voet of op de fiets. Het meer was gigantisch groot en we reden op een bergweg zigzaggend tussen het gevallen puin. Na een half uur rijden reden we tegen een slagboom op. Via een intercom werd een mede automobilist verteld dat het verder verboden was en we konden keren om nog eens het gezellige rit te maken. Daarna zijn we naar een dorpje gereden wat volgens de hotelreceptie erg mooi moest zijn. We zagen echter een westerndorpje in siesta tijd; onverharden wegen en niemand te zien, ook in het centrum niet. Niemand? Alleen de kinderen speelden op het schoolplein, allemaal in witte Tshits. Toen ik de camera uit het raam stak kwam de halve school aangerend om op de foto te komen. Allemaal lachebekkies, wat een prachtvolk. Het mooiste van de dag was dat we gegeten hebben in een restaurant met -4 michelin sterren. Gewoon langs de weg in een dorp was een schuur tot eettent omgebouwd. Er was alleen menu van de dag en lekker. In Argentinie is er veel werkeloosheid en er wordt daarom veel aan werkverschaffing gedaan. In de steden bijvoorbeeld lopen er per 3 straten 1 agent. Niet normaal hier zoveel van die gasten hier gewoon op een kruising staan om de boel in de gaten te houden. Gisteren haalden we ijs waar 3 man werkten. Een ervan zat aan een tafel de krant te lezen. We bestelden bij de ander ijs, maar hij wees ons erop dat we eerst een bon moesten laten maken bij zijn collega. Daarop stond de ander op en liep naar de kassa om de bon te maken. Nadat we de bon gekregen hadden konden we de bon aan de ander geven opdat hij ijs kon scheppen. Lekker omslachtig. We moesten er om lachen. In de bus doen we ook aan werkverschaffing. Er zijn 2 chauffeurs, maar er is ook een derde persoon die de boel moet regelen, de zgn ´coordinator´. Er valt niets te regelen, als de bus rijdt zit hij lekker en als de bus niet rijdt zit hij ook lekker. ´Laat de coordinator effe goed weer regelen´ of ´Laat de coordinator de file effe oplossen´, wordt de hele dag door geroepen, maar de coordinator blijft lekker zitten lachen.
