We hebben de eerste echte volle dagexcursie overleefd en het was nog leuk ook. Vanmorgen werden we gewekt om half zes (voor ons op zaterdag normale tijd) en om zeven uur zaten we in de bus richting het noorden (ongeveer 70 km van de grens met Bolivia). Als eerste werd gestopt om foto´s te maken van een mooi uitzicht, daarna doorgetoerd naar een hoogte van 4170 m. Volgens mij was hier de fietsopname van Wie is de Mol gemaakt. Ik kreeg gelijk fietsneigingen, zo mooie beklimming van 25 km lang. De lucht is daar erg ijl dus het was nodig om flink diep te ademen om wat zuurstof te krijgen. En natuurlijk uitstappen om alles op de kiek te zetten. We voelden ons echte Japanners. Daarna waren de zoutpannen aan de beurt. Argentinie heeft verschillende zoutpannen (drooggevallen meer), maar deze ligt op een hoogte van 2000 m. De zoutlaag is hier wel 3 meter dik en wordt met een bulldozer afgegraven. Iedereen een zonnebril op omdat het zonlicht door het zout weerkaatst wordt en dus erg scherp is. Veel foto´s en souvenirs (ik voelde me de hele dag Kees Meinders). De bus in en op de terugweg langs een indianendorp gestopt waar op dat moment een markt was. Het leek wel Volendam, zo druk, maar wel relaxed. In dit gebied is de bevolking kompleet indiaans. Bij de volgende stop hebben we gelunched, waar Jeroen afweek van zijn normale patroon. Ipv steak nam hij maissoep, maar op het laatste moment wisselde hij toch van gerecht. En gelukkig maar, want zijn belgische buurvrouw had al na 2 lepels genoeg van de soep. De ober hanteerde ongewone maten. Buurbelgen bestelden een grote cola en kregen een anderhalve liter fles cola... Wij bestellen (met z´n tweeën) een grote bier en kregen een liter en die ging op. Het lokale bier gaat er goed in, geen bocht. In dat dorp staat een groot standbeeld ter herinnering van de overwinning van de Indianen op de Spanjaarden. Het schijnt dat in deze omgeving een flinke veldslag geweest is en dat de Spanjaarden aan het kortste eindje trokken. Veel gefotografeer. Als laatste werden we gebracht naar een dorp waar kopieën staan van Incahuizen. Deze zijn gemaakt van gestapelde stenen (zonder cement) en een bamboeachtig dak met een soort koeienstront erop. De temperatuur schijnt het gehele jaar constant 20 graden te zijn. Ook daar was een cactustuin, waar cactussen groeien van wel 5 meter; cactussen groeien een cm of 3 per jaar, dus ga de leeftijd maar na. Op dat moment hadden de meeste het wel gehad met het uitstapje en bleven zitten toen nog gestopt werd voor foto´s te maken van een zgn schilderspalet = verschillende kleuren gesteenten. Snel naar het hotel, waar Jeroen zijn dagelijkse bad kon nemen. Straks gaan we steaken; ik denk dat ik vandaag dat maar oversla want 2 x daags steak is effe teveel. Een leuk nieuwtje: de belgische oud anderlecht voetballer heet Pierre Honin en werd in de volksmond ´poep´ genoemd. Dus het was de hele dag poep voor en poep na als hij niet in de buurt was. Overigens praat hij niet meer met de jeugd, want hij voelt zich beledigd toen een van de belgische jongeren hem toesprak toen poep alweer begon te zeiken over de reis. Ik wist het niet en begon te babbelen met hem, maar poep liep gewoon weg..... dag poep, nog een prettige vakantie. ps EW succes in Egmond en geef je tijd morgen wel door op de site (ook die van Eric) en doe de groeten aan de Brinken. Zeg ze dat ik volgend jaar weer van de partij ben. Aju
Ik hoor dat het lekker weer is in het kikkerlandje. Hier volop zon en continue smeren. Gisteren voor het eerst een excursie gedaan, eerst naar een oude rivierbedding midden tussen de rotspartijen. Mooie wandeling van circa een uur en daarna met z´n allen BBQ met echt Arg vlees: chorizzo´s (kleine gekruide worstjes) en natuurlijk steak. De bus weer in en naar een natuurpark gereden: Talampaya. Dit zijn uitgestrekte rotsformaties van 150 meter hoogte. Omdat het afgelegen ligt trekt het een 60000 bezoekers per jaar, dus we hoeven niet in de rij. Erg indrukwekkend en veel foto´s gemaakt. Toen kwam de mooiste excursie: een nachtrit van Talampaya naar Jujuy! We stapten als laatste in de bus en alle oude koppels zaten naast elkaar en de jongeren stellen (wij dus ook) hadden een tweezitter per persoon. Op dat moment voelden we ons even gelukkig. Even voor de amateurreiziger, we hebben vanaf 18.00 tot de volgende ochtend 09.30 gereist met enkele stops meegerekend. Jeroen en ik hebben ieder wel wat kunnen slapen, maar het lag vreselijk. Tijdens het diner zaten de jongeren (8 stuks) bij elkaar en heb ik toch maar verteld dat dit mijn vakantie niet is. Te veel afzien (lees reizen) voor een paar rotsen te bekijken. En Jeroen en ik zijn beiden toch te individualistisch om de hele dag achter een reisleider aan te lopen. Zelf ontdekken dat is toch veel leuker. Ik zal een voorbeeld geven; de Argentijnen ontbijten volgens mij niet, maar kopen in de hele kleine winkeltjes een plak beleg. Je kan het vergelijken met broodje gezond (met allerlei variaties) van wit brood zonder korst. Je koopt het per gewicht en het is vers en erg lekker. Ik liep daar vanmiddag mee in het hotel en een van de belgische oudere vroeg mij waar ik het vandaan had. Ja, als je de hele dag achter Werner aanloopt dan kom je dit niet te weten. Ook kan je hier op straat warme met groenten of kip gevulde pie´s krijgen, gewoon van een fietser met voorop een thermoskoffer. Aanhouden, betalen en eten, simpeler kan niet. Dus even voor Frank: wij snuiven wel cultuur hier, maar niet die uit de gids. Hier in Jujuy (noorden) hebben de Argentijnen meer Indiaans bloed, de meeste mensen op straat hebben een duidelijke indiaanse uiterlijk. Maar even vriendelijk en correct als in Cordoba. Ter vergelijking met ons Europeanen: de Argentijnen staan gewoon geduldig in de rij voor de bank of voor de bus; en dan een echte rij, dus allemaal achter elkaar ook al is de rij 30 meter lang. Tevens hebben de Argentijnen wel hun trots, maar geen buitenkant zoals bij ons. De winkels zijn eenvoudig ingericht en je wordt hier prettig geholpen door iemand zonder bedrijfskleding. Het gaat hier niet om de verpakking maar om de inhoud. Op straat of in de winkels wordt je ook niet lastig gevallen door aanhoudende verkopers of bedelaars zoals in Zuid Europa of Turkije. Conclusie dus: een prachtig volk. De meeste reisgenoten (Jeroen ook) liggen nu te pitten (of zoals Werner het op z´n belgisch zegt: ´even afleggen´) om bij te komen van de bustrip. Vanavond de stad weer (zonder de groep) en morgen een lange dag van s´morgens 7 tot s´avonds 7: excursiën. Ik heb er nu al zin in! ps deze pc slikt geen USB zodat de foto´s weer niet op de site komen.
Net voor het eerst gemsn-ed met het thuisfront. Op zich een leuke ervaring. Het internetten is ook in Argentinie populair. In Cordoba zijn verschillende shops om te bellen en om te internetten. Vanochtend na het ontbijt zijn we gaan shoppen. De gehele binnenstad is vergeven van de winkelstraten en voor een maandagmorgen lopen hier zoveel mensen op straat te shoppen. Het lijkt wel de kalverstraat. Jeroen vroeg zicht af of die mensen niet moesten werken of naar school moeten. Voor ons is het lastig winkelen. Jeroen wilde graag schoenen, maar maat 46 kennen ze hier niet en een Tshirt maat XXL is ook niet te krijgen. Ik moest wel aan Nikki denken en aan mijn moeder want die hebben de juiste maten en kunnen hier hun hart ophalen. Na het shoppen zijn we gaan liggen bij het zwembad met uitzicht op het centrale plein. Een boekje en zonnebrand want de zon was fel. Ook een jonge stel Belgen was niet meegegaan met de bejaardenbus en kwam zwemmen. We hadden samen het rijk alleen. Daarna een potje kaarten en weer de stad in; het bruist hier wel. Overal mensen en kleine winkels. Elke keer als we de stad in gaan komen we dezelfde zwerfhond tegen. Een grote zwarte; hij ligt dan weer midden in een winkelstraat te slapen en iedereen moet om hem heen; de volgende keer komen we hem een paar straten verderop tegen waar hij zich ligt te vervelen. Wij zijn nu ook snel de stad in, want de bejaarden komen straks terug van hun dagexcursie (warm en warm gehad!) en krijgen daarna een verplichte wandelrondleiding door de stad. Om dat te ontvluchten zijn we snel het internetcafe ingedoken en straks ga ik een paar KM schoenen kopen (Kees M). Daarna zoeken we een restaurant op om te steaken. Morgen zitten we de hele dag in de bus, blehh, op weg naar Villa Union. Onze bus is op zich wel luxe, maar tijdens een stortbui regende het ook binnen. Als je verkeerd zat moest je snel verkassen, want het was net een kleine douche. Volgens Werner was het condens, me hoela. Ik vroeg hem om de volgende keer paraplu´s uit te delen. Maar dit viel weer verkeerd. We kappen ermee en gaan weer te voet. Aju. De volgende keer zullen we wat foto´s bijvoegen. ps leuk dat iedereen onze avonturen volgt. Ook pa & ma?
Ik zit hier te zweten achter de PC, net gelopen op maandagochtend in een redelijk stralende Cordoba. De bejaardenbus is net weg voor een excursie (de gehele dag). Gisteren vroeg Werner (von Braun) of we de excursies wilden opgeven. Jeroen koos gelukkig voor de natuurachtige zaken en geen stadsexcursies. Het komt goed uit, want we hebben om en om, dwz een dag vrij en daarna een dag excursie. De overige reisgenoten lopen elke dag en avond achter de reisleider Werner aan. Gisteravond zaten ze allemaal gebroederlijk in de lobby van het hotel te luisteren naar zijn verhalen. En wij gingen lekker de stad in; de winkels waren weliswaar gesloten (zondagavond) maar het wemelde van de mensen op straat die aan het chillen waren. Deze stad is echt wat voor een shopofiel (Nikki?) want de complete wijk is doorgeven van de winkelstraten. Waarschijnlijk omdat het een studentenstad is. Straks gaan wij relax de winkels bekijken. Jeroen voelde zicht gisteravond continue begluurd door al die Argentijnen. Het volk is een mengelmoes van allerlei culturen; Spanjaarden, Italianen, Engelsen, Indianen. alles loopt hier rond en ook nog combinaties ervan. We hebben gisteravond in het hotel gegeten: beiden een steak en het is waar wat hier gezegd wordt (de beste steaks komen uit Argentinie). De steaks zijn goed gekruid en zacht als boter. Dit belooft wat voor de komende dagen. Het hotel is goed, we hebben lekker geslapen en Jeroen heeft al 2 keer in zijn favoriete plek (bad) gelegen. Het valt ons op dat hier in de stad geen katten voorkomen, weinig honden, maar tijdens het lopen hoorde ik veel vogelgeluiden. Ik kwam een kolonie kleine papagaaien tegen, wat een kabaal maakten die gasten. Ik moest even stoppen en terugfluiten. En voor Tine, ja, ik ben weer verdwaald, maar ik had een stadsplattegrond mee en na 4 keer vragen in mijn beste Spaans, was ik weer terecht. We gaan zo lekker de stad in; aju.
