Vandaag een topshopday. Wat een stad om te winkelen, we leken wel een stel wijven. Het kan ook niet anders want het is hier 5x de Kalverstraat. En dat is dan maar een van de winkelgebieden. Als je hier over straat loopt krijg je af en toe een druppel in je nek, goh regent het? Nee, het is condens van een koeler welke aan een pand is bevestigd. Om de tien meter druppelt het dus op de stoep en iedereen vindt dat gewoon. In NL zou er al een tiental bezwaarschriften of klaagbrieven bij de gemeente zijn ingeleverd, hè zwagers (uit P'rend). Je ziet ook veel venters op straat die echte onzin aan de man proberen te brengen, we konden bijvoorbeeld een loep of een globe kopen. Ook veel ijsverkopers met een halve ijskast om hun nek. De topper is wel dat om de 50 meter je promotieblaadjes in je handen gedrukt krijgt. In het begin zeiden we keurig `non gracias`, maar op een gegeven ogenblik zijn we (nederlanders zoals we zijn) al deze flyers gaan verzamelen. We konden naar restaurant Bogota, waar we voor 19 pesos konden smikkelen; een flyer met PC aanbiedingen; nog een met PC's; kip eten met tangoshow; weer een restaurant; een pizzeria; weer een eettent; een leeroutlet en natuurlijk een aantal sexhuizen. Op een gegeven ogenblik hing een jongedame aan mijn nek en toen ik die netjes afserveerde met: ' dag schat vandaag niet, doei', kwam haar moeder me achterna die ik ook af moest schudden. Wat een prachtvolk. Waren de winkels in de provinciesteden eenvoudig ingericht, hier heb je winkels voor aller rangen en standen. Voor Wil zouden de sportwinkels een walhalla zijn. Op elke verdieping staan 6 verkopers die hun eigen gebied van 6x6 meter onderhouden en bij de uitgang staat een bewaker. Nadat we uitgeshopt en opgefrist waren gingen we richting de hockeydames. We hadden een passe partout weten te bemachtigen voor de wedstrijden Spanje - D'land, Australie - NL en Argentinie - Japan. Het toernooi werd gehouden in een dorp buiten BA en was bereikbaar met de taxi. Na 30 km = 30 pesos kwamen we ter plekke. Had ik al gezegd dat de meeste taxi's echte rammelbakken zijn zonder vering. De spullen hier gaan net zolang mee totdat deze echt van ellende uitelkaar vallen. We arriveerden halverwege de eerste wedstrijd die D'land met 2-1 won. Het hele gebeuren oogde wat amateuristisch. Waarom niet de champions trophy in BA organiseren in een echt stadion en die goed bereikbaar is? Waarschijnlijk was Argentinie aan de beurt om dit te organiseren, maar had hier geen zin in of niet veel voor over. Het NL team is echt een jong team vergeleken met de fysieke Aussie´s. NL domineerde de gehele wedstrijd, was technisch veel vaardiger en hield de bal goed in de ploeg. De aussie's konden aanvallen weinig uitrichten. In de eerste helft werd 1-0 gescoord en dit was gelijk de eindstand. Tijdens deze wedstrijd liepen langzaam de tribune´s vol want het thuisland moest daarna. Het publiek had weinig oog voor de andere landen. Na de wedstrijd van NL taaiden wij af want er moest nog een hele reis afgelegd worden. Taxi´s rijden hier niet en we moesten op zoek naar een bus. Na wat vragen zagen we plots een bus en deze stopt als je je hand opsteekt (we stonden gewoon aan de weg). Deze bus bleek naar BA te gaan (volgens mij gaan alle bussen van en naar BA). Wat voor de taxi´s geldt geld in bijzonder voor de bussen. Heerlijke oude veringsloze bakken. Met de chauffeur maakten we tijdens de uur durende rit continue praatjes; hij kende nog een naam van het vroegere Ollanda team en dat was Rensenbrink. Ik noemde weer de naam van Mario Kempes en we waren dikke vrienden. Het bussen gaat nier niet zonder gevaar; de chauffeur opent de ingangs/uitgangsdeur circa 15 meter voor de stopplek. Uit -en instappen is op eigen risico. Wegrijden gaat met geopende deuren, dus zorg ervoor dat je inderdaad uitgestapt bent. En alles al pratend. Bij het centrum aangekomen namen we hartelijk afscheid van onze chauffeur. Het klinkt eentonig maar we konden voor de laatste keer een Arg. steak nemen dus .... Daarna met de taxi naar het hotel. De hotels waar we ingezeten hebben zijn allemaal okè. De een wat beter als de ander, maar als je nagaat hoeveel uur je eigenlijk in een hotel zit dat is alle luxe overbodig. Het kamers van het hotel in BA zijn wat eenvoudig, maar het ontbijt is super. Een complete fruitmaaltijd (alles is al geschild) kan genomen worden. Morgen nog een dag in BA, waarschijnlijk gaan we naar la Boca om het stadon te bezichtingen en de markt rond te lopen. Voor Daan: sorry jongen; vandaag voor jou een shirt gekocht, maar niet die van Boca. Aju
Vandaag zijn we aangekomen in the city van Argentinie, de stad van de 'schone luchten'. Van de schone luchten is weinig meer over als je 3 miljoen mensen bij elkaar zet en 47000 taxis continue laat rondrijden. De eerste indruk is dat het een prachtige stad is. Vanmiddag met een groep een bike city tour gemaakt en we leken wel Japanners in A'dam. Bij 30 graden hingen de verplichte helmen al na 200 meter aan het stuur. De stad is van vroeg tot laat levendig met mensen en verkeer. We fietsen links en rechts over wegen, voetpaden en winkelgalerijen. Sommige wijken bestaan uit mooie statige gebouwen en zijn een lust voor menige architekt. Wij echter fietsen zonder om te kijken door. De mooiste wijk die we zagen was wel ' la Boca', een oude immigrantenwijk, bestaande uit pastelkleurige huizen. Het middelpunt is het stadion van Boca Juniors en de omliggende markt met winkelstraten. Een fleurige, levendige en gezellige buurt is dat. Jeroen scoorde binnen een kwartier een mooie Boca shirt (hij ging toch overstag) en we besloten om hier morgen nog te gaan shoppen. Het is natuurlijk niet een en al pracht in zo'n grote stad. In de bus vanaf het vliegveld naar het hotel kwamen langs de sloppenwijken, bestaande uit half steen half golfplaat, erg mistroostig allemaal. Met z'n zessen uit eten gegaan in twee van de 47000 taxi's naar de havenpromenade. Dat is een oude haven die later is omgetoverd tot uitgaanscentrum. De promenade bestaat uit vele terrassen en restaurants. Je kan merken dat het zware reisleven z'n tot eist, want behalve de schrijver zat de hele tafel te gapen na het verorberen van de halve maaltijd. Het was voor mij dus overwerken om de borden leeg te krijgen. De taxi's rijden hier als dwazen en kiezen vol gas altijd de vrije baan zonder op of om te kijken. Dat kan hier makkelijk, want bijna alle wegen zijn eenrichting met 4 tot max 11 banen. Onze taxi ging zigzaggend naar het hotel, waar Jeroen het bed in kon ploffen. Morgen voor de reisgroep een bezoek aan een boerderij op de pampa met lunch en s´avonds een tangoavond. Voor ons shoppen en touren in/door BA en s'avonds (als we kaarten kunnen krijgen) naar de hockeywedstrijd NL tegen de kiwi's. Voor Paul: Argentijns voetbal is fysieker als zat 2. Voordat de bal in de buurt zit je tegenstander al in je rug te porren of zwaaien al armen voor je borst. Dus ze hebben mij zeker niet nodig. Overigens heb ik wel slidings naar voren gezien maar er werd niet voor gefloten of geappeleerd. Gewoon lekker doorvoetballen. Aju
Gisteravond zijn we bij de wedstrijd Boca Juniors tegen Idenpidiente geweest. Eigenlijk zouden we met z´n elfen gaan, maar na een loodzware excursie (met name de avond ervoor) haakten er 7 af. Alleen het oudste echtpaar (uit Limburg) en het jongste stel gingen met de taxi richting Salta stadion. De sfeer was heel erg gemoedelijk. Er was veel politie aanwezig, maar die hebben we tot nu toe alleen maar zien toekijken; zo ook nu. Ons vak had een soort kantine, noem het maar de ´Ajax home´, alleen dan op z´n Argentijns en dat houdt in dat het bomvol zat met hele families of kennissen die aten en dronken. Hele pizza´s en schalen empanada´s werden naar binnen gewerkt. Allemaal heel gemoedelijk en gezellig. Ook op de tribunes hing een sportieve sfeer. Waarschijnlijk omdat beide clubs in een provinciestad tegen elkaar uitkwamen (voor een zgn zomertoernooi). Ik denk dat het in Buones Aires andere koek zou zijn. Het vertoonde spel van met name Boca viel me tegen. Iden. was tactisch en voetballend beter. Boca had alleen een verdedigende voetbalstijl. Technisch was het hoogstaand, bijna alle spelers konden onder grote fysieke tegenstand de bal controleren en ruimte voor zichzelf creëren. Overspelen staat nog niet in de Argentijnse voetbalbijbel; op cruciale momenten wordt te veel solo de bal gespeeld en verspeeld. Uiteindelijk won Iden terecht met 1-0. We besloten om geen Boca shirt te kopen. Tijdens de wedstrijd en met name in de 2e helft regende het flink. Dit ging door tot tegen de middag, waardoor onze geplande excursie letterlijk in het water viel. De provinciaalse weg die we vanmorgen namen stond op diverse punten helemaal blank, waardoor het een waterballet was. Om erger te voorkomen; nl dat we door te hoge waterstand niet meer terug konden werd besloten om na een uur terug te rijden. Mede omdat de coordinator het vertikte om amfibievoertuigen te regelen. We brachten de ochtend verder door met zwemmen en kaarten. Begin middag hield de regen op waardoor het op straat weer begon te leven. Eigenlijk een verloren dag. Aju.
Het is momenteel in het hotel een tumult want het elftal van Indenpidiente logeert hier en speelt vanavond tegen Boca Juniors. Fans staan buiten te wachten (2 rijen dik; het is geen Barca) voor de bus. Jeroen staat ook met de camera gereed. Wij hebben kaarten voor deze wedstrijd, het zal een korte nacht worden want het begint om 22.00 en we worden gewekt om 05.30 voor de dagexcursie. Vandaag hadden we onze eigen excursie; een auto gehuurd en erop uit gegaan. Autorijden hier vraagt om wat bijlessen vooral in steden: voetgangers zijn vogelvrij en als automobilist moet je gewoon doorrijden; fietsers rijden zowel links als rechts en wijken uit zonder signaal; auto´s halen links en rechts in zonder richting aan te geven; bij gelijkvloerse kruisingen zonder stoplicht heeft de eerste voorrang. Er rijdt hier ook vanalles op de weg, van nieuw tot zeer oud want APK bestaat hier niet. We waren binnen 20 minuten de stad uit richting zuiden en daar leek het wel de route national; een tweebaans weg door glooiend landschap. Ons doel was een meer op 60 km van Salta en onderweg kwamen we vanalles tegen; een vrachtauto met open laadbak met een 10 tal indianen erin die van hun werk op het platteland afkwamen; een gaucho te paard; indianen te voet of op de fiets. Het meer was gigantisch groot en we reden op een bergweg zigzaggend tussen het gevallen puin. Na een half uur rijden reden we tegen een slagboom op. Via een intercom werd een mede automobilist verteld dat het verder verboden was en we konden keren om nog eens het gezellige rit te maken. Daarna zijn we naar een dorpje gereden wat volgens de hotelreceptie erg mooi moest zijn. We zagen echter een westerndorpje in siesta tijd; onverharden wegen en niemand te zien, ook in het centrum niet. Niemand? Alleen de kinderen speelden op het schoolplein, allemaal in witte Tshits. Toen ik de camera uit het raam stak kwam de halve school aangerend om op de foto te komen. Allemaal lachebekkies, wat een prachtvolk. Het mooiste van de dag was dat we gegeten hebben in een restaurant met -4 michelin sterren. Gewoon langs de weg in een dorp was een schuur tot eettent omgebouwd. Er was alleen menu van de dag en lekker. In Argentinie is er veel werkeloosheid en er wordt daarom veel aan werkverschaffing gedaan. In de steden bijvoorbeeld lopen er per 3 straten 1 agent. Niet normaal hier zoveel van die gasten hier gewoon op een kruising staan om de boel in de gaten te houden. Gisteren haalden we ijs waar 3 man werkten. Een ervan zat aan een tafel de krant te lezen. We bestelden bij de ander ijs, maar hij wees ons erop dat we eerst een bon moesten laten maken bij zijn collega. Daarop stond de ander op en liep naar de kassa om de bon te maken. Nadat we de bon gekregen hadden konden we de bon aan de ander geven opdat hij ijs kon scheppen. Lekker omslachtig. We moesten er om lachen. In de bus doen we ook aan werkverschaffing. Er zijn 2 chauffeurs, maar er is ook een derde persoon die de boel moet regelen, de zgn ´coordinator´. Er valt niets te regelen, als de bus rijdt zit hij lekker en als de bus niet rijdt zit hij ook lekker. ´Laat de coordinator effe goed weer regelen´ of ´Laat de coordinator de file effe oplossen´, wordt de hele dag door geroepen, maar de coordinator blijft lekker zitten lachen.
We hebben de eerste echte volle dagexcursie overleefd en het was nog leuk ook. Vanmorgen werden we gewekt om half zes (voor ons op zaterdag normale tijd) en om zeven uur zaten we in de bus richting het noorden (ongeveer 70 km van de grens met Bolivia). Als eerste werd gestopt om foto´s te maken van een mooi uitzicht, daarna doorgetoerd naar een hoogte van 4170 m. Volgens mij was hier de fietsopname van Wie is de Mol gemaakt. Ik kreeg gelijk fietsneigingen, zo mooie beklimming van 25 km lang. De lucht is daar erg ijl dus het was nodig om flink diep te ademen om wat zuurstof te krijgen. En natuurlijk uitstappen om alles op de kiek te zetten. We voelden ons echte Japanners. Daarna waren de zoutpannen aan de beurt. Argentinie heeft verschillende zoutpannen (drooggevallen meer), maar deze ligt op een hoogte van 2000 m. De zoutlaag is hier wel 3 meter dik en wordt met een bulldozer afgegraven. Iedereen een zonnebril op omdat het zonlicht door het zout weerkaatst wordt en dus erg scherp is. Veel foto´s en souvenirs (ik voelde me de hele dag Kees Meinders). De bus in en op de terugweg langs een indianendorp gestopt waar op dat moment een markt was. Het leek wel Volendam, zo druk, maar wel relaxed. In dit gebied is de bevolking kompleet indiaans. Bij de volgende stop hebben we gelunched, waar Jeroen afweek van zijn normale patroon. Ipv steak nam hij maissoep, maar op het laatste moment wisselde hij toch van gerecht. En gelukkig maar, want zijn belgische buurvrouw had al na 2 lepels genoeg van de soep. De ober hanteerde ongewone maten. Buurbelgen bestelden een grote cola en kregen een anderhalve liter fles cola... Wij bestellen (met z´n tweeën) een grote bier en kregen een liter en die ging op. Het lokale bier gaat er goed in, geen bocht. In dat dorp staat een groot standbeeld ter herinnering van de overwinning van de Indianen op de Spanjaarden. Het schijnt dat in deze omgeving een flinke veldslag geweest is en dat de Spanjaarden aan het kortste eindje trokken. Veel gefotografeer. Als laatste werden we gebracht naar een dorp waar kopieën staan van Incahuizen. Deze zijn gemaakt van gestapelde stenen (zonder cement) en een bamboeachtig dak met een soort koeienstront erop. De temperatuur schijnt het gehele jaar constant 20 graden te zijn. Ook daar was een cactustuin, waar cactussen groeien van wel 5 meter; cactussen groeien een cm of 3 per jaar, dus ga de leeftijd maar na. Op dat moment hadden de meeste het wel gehad met het uitstapje en bleven zitten toen nog gestopt werd voor foto´s te maken van een zgn schilderspalet = verschillende kleuren gesteenten. Snel naar het hotel, waar Jeroen zijn dagelijkse bad kon nemen. Straks gaan we steaken; ik denk dat ik vandaag dat maar oversla want 2 x daags steak is effe teveel. Een leuk nieuwtje: de belgische oud anderlecht voetballer heet Pierre Honin en werd in de volksmond ´poep´ genoemd. Dus het was de hele dag poep voor en poep na als hij niet in de buurt was. Overigens praat hij niet meer met de jeugd, want hij voelt zich beledigd toen een van de belgische jongeren hem toesprak toen poep alweer begon te zeiken over de reis. Ik wist het niet en begon te babbelen met hem, maar poep liep gewoon weg..... dag poep, nog een prettige vakantie. ps EW succes in Egmond en geef je tijd morgen wel door op de site (ook die van Eric) en doe de groeten aan de Brinken. Zeg ze dat ik volgend jaar weer van de partij ben. Aju
Ik hoor dat het lekker weer is in het kikkerlandje. Hier volop zon en continue smeren. Gisteren voor het eerst een excursie gedaan, eerst naar een oude rivierbedding midden tussen de rotspartijen. Mooie wandeling van circa een uur en daarna met z´n allen BBQ met echt Arg vlees: chorizzo´s (kleine gekruide worstjes) en natuurlijk steak. De bus weer in en naar een natuurpark gereden: Talampaya. Dit zijn uitgestrekte rotsformaties van 150 meter hoogte. Omdat het afgelegen ligt trekt het een 60000 bezoekers per jaar, dus we hoeven niet in de rij. Erg indrukwekkend en veel foto´s gemaakt. Toen kwam de mooiste excursie: een nachtrit van Talampaya naar Jujuy! We stapten als laatste in de bus en alle oude koppels zaten naast elkaar en de jongeren stellen (wij dus ook) hadden een tweezitter per persoon. Op dat moment voelden we ons even gelukkig. Even voor de amateurreiziger, we hebben vanaf 18.00 tot de volgende ochtend 09.30 gereist met enkele stops meegerekend. Jeroen en ik hebben ieder wel wat kunnen slapen, maar het lag vreselijk. Tijdens het diner zaten de jongeren (8 stuks) bij elkaar en heb ik toch maar verteld dat dit mijn vakantie niet is. Te veel afzien (lees reizen) voor een paar rotsen te bekijken. En Jeroen en ik zijn beiden toch te individualistisch om de hele dag achter een reisleider aan te lopen. Zelf ontdekken dat is toch veel leuker. Ik zal een voorbeeld geven; de Argentijnen ontbijten volgens mij niet, maar kopen in de hele kleine winkeltjes een plak beleg. Je kan het vergelijken met broodje gezond (met allerlei variaties) van wit brood zonder korst. Je koopt het per gewicht en het is vers en erg lekker. Ik liep daar vanmiddag mee in het hotel en een van de belgische oudere vroeg mij waar ik het vandaan had. Ja, als je de hele dag achter Werner aanloopt dan kom je dit niet te weten. Ook kan je hier op straat warme met groenten of kip gevulde pie´s krijgen, gewoon van een fietser met voorop een thermoskoffer. Aanhouden, betalen en eten, simpeler kan niet. Dus even voor Frank: wij snuiven wel cultuur hier, maar niet die uit de gids. Hier in Jujuy (noorden) hebben de Argentijnen meer Indiaans bloed, de meeste mensen op straat hebben een duidelijke indiaanse uiterlijk. Maar even vriendelijk en correct als in Cordoba. Ter vergelijking met ons Europeanen: de Argentijnen staan gewoon geduldig in de rij voor de bank of voor de bus; en dan een echte rij, dus allemaal achter elkaar ook al is de rij 30 meter lang. Tevens hebben de Argentijnen wel hun trots, maar geen buitenkant zoals bij ons. De winkels zijn eenvoudig ingericht en je wordt hier prettig geholpen door iemand zonder bedrijfskleding. Het gaat hier niet om de verpakking maar om de inhoud. Op straat of in de winkels wordt je ook niet lastig gevallen door aanhoudende verkopers of bedelaars zoals in Zuid Europa of Turkije. Conclusie dus: een prachtig volk. De meeste reisgenoten (Jeroen ook) liggen nu te pitten (of zoals Werner het op z´n belgisch zegt: ´even afleggen´) om bij te komen van de bustrip. Vanavond de stad weer (zonder de groep) en morgen een lange dag van s´morgens 7 tot s´avonds 7: excursiën. Ik heb er nu al zin in! ps deze pc slikt geen USB zodat de foto´s weer niet op de site komen.
Net voor het eerst gemsn-ed met het thuisfront. Op zich een leuke ervaring. Het internetten is ook in Argentinie populair. In Cordoba zijn verschillende shops om te bellen en om te internetten. Vanochtend na het ontbijt zijn we gaan shoppen. De gehele binnenstad is vergeven van de winkelstraten en voor een maandagmorgen lopen hier zoveel mensen op straat te shoppen. Het lijkt wel de kalverstraat. Jeroen vroeg zicht af of die mensen niet moesten werken of naar school moeten. Voor ons is het lastig winkelen. Jeroen wilde graag schoenen, maar maat 46 kennen ze hier niet en een Tshirt maat XXL is ook niet te krijgen. Ik moest wel aan Nikki denken en aan mijn moeder want die hebben de juiste maten en kunnen hier hun hart ophalen. Na het shoppen zijn we gaan liggen bij het zwembad met uitzicht op het centrale plein. Een boekje en zonnebrand want de zon was fel. Ook een jonge stel Belgen was niet meegegaan met de bejaardenbus en kwam zwemmen. We hadden samen het rijk alleen. Daarna een potje kaarten en weer de stad in; het bruist hier wel. Overal mensen en kleine winkels. Elke keer als we de stad in gaan komen we dezelfde zwerfhond tegen. Een grote zwarte; hij ligt dan weer midden in een winkelstraat te slapen en iedereen moet om hem heen; de volgende keer komen we hem een paar straten verderop tegen waar hij zich ligt te vervelen. Wij zijn nu ook snel de stad in, want de bejaarden komen straks terug van hun dagexcursie (warm en warm gehad!) en krijgen daarna een verplichte wandelrondleiding door de stad. Om dat te ontvluchten zijn we snel het internetcafe ingedoken en straks ga ik een paar KM schoenen kopen (Kees M). Daarna zoeken we een restaurant op om te steaken. Morgen zitten we de hele dag in de bus, blehh, op weg naar Villa Union. Onze bus is op zich wel luxe, maar tijdens een stortbui regende het ook binnen. Als je verkeerd zat moest je snel verkassen, want het was net een kleine douche. Volgens Werner was het condens, me hoela. Ik vroeg hem om de volgende keer paraplu´s uit te delen. Maar dit viel weer verkeerd. We kappen ermee en gaan weer te voet. Aju. De volgende keer zullen we wat foto´s bijvoegen. ps leuk dat iedereen onze avonturen volgt. Ook pa & ma?
Ik zit hier te zweten achter de PC, net gelopen op maandagochtend in een redelijk stralende Cordoba. De bejaardenbus is net weg voor een excursie (de gehele dag). Gisteren vroeg Werner (von Braun) of we de excursies wilden opgeven. Jeroen koos gelukkig voor de natuurachtige zaken en geen stadsexcursies. Het komt goed uit, want we hebben om en om, dwz een dag vrij en daarna een dag excursie. De overige reisgenoten lopen elke dag en avond achter de reisleider Werner aan. Gisteravond zaten ze allemaal gebroederlijk in de lobby van het hotel te luisteren naar zijn verhalen. En wij gingen lekker de stad in; de winkels waren weliswaar gesloten (zondagavond) maar het wemelde van de mensen op straat die aan het chillen waren. Deze stad is echt wat voor een shopofiel (Nikki?) want de complete wijk is doorgeven van de winkelstraten. Waarschijnlijk omdat het een studentenstad is. Straks gaan wij relax de winkels bekijken. Jeroen voelde zicht gisteravond continue begluurd door al die Argentijnen. Het volk is een mengelmoes van allerlei culturen; Spanjaarden, Italianen, Engelsen, Indianen. alles loopt hier rond en ook nog combinaties ervan. We hebben gisteravond in het hotel gegeten: beiden een steak en het is waar wat hier gezegd wordt (de beste steaks komen uit Argentinie). De steaks zijn goed gekruid en zacht als boter. Dit belooft wat voor de komende dagen. Het hotel is goed, we hebben lekker geslapen en Jeroen heeft al 2 keer in zijn favoriete plek (bad) gelegen. Het valt ons op dat hier in de stad geen katten voorkomen, weinig honden, maar tijdens het lopen hoorde ik veel vogelgeluiden. Ik kwam een kolonie kleine papagaaien tegen, wat een kabaal maakten die gasten. Ik moest even stoppen en terugfluiten. En voor Tine, ja, ik ben weer verdwaald, maar ik had een stadsplattegrond mee en na 4 keer vragen in mijn beste Spaans, was ik weer terecht. We gaan zo lekker de stad in; aju.
Zondag 7 jan 10.29 uur Buonos Aires Mijn god wat een reis, meer als 24 uur onderweg. Vanaf Brussel met een bus naar Ch. de Gaulle; even wachten: 3 uur; daarne vliegen naar Madrid waar we (zonder wachten) gelijk in een giga vliegtuig konden stappen. We zaten op plaatsen 56 J & K met allemaal fransen, argentijnen en belgen om ons heen. Er was voldoende leefruimte per plaats, wat wel moest want we hadden een 12 uur vliegen voor de boeg. Op zich was het wel een levendige boel in het vliegtuig. Veel rumoer en lopende mensen, totdat het licht uitging en iedereen trachtte te slapen. Wij konden 5 uur de ogen dichthouden en daarna hebben we Dodge ball en de 100 doelpunten van Dennis Bergkamp bekeken. Met dank aan de fam Dijkstra voor het uitlenen van de DVD speler. In Buonos Aires was het weer wachten voor de douane en wachten na de douane totdat iedereen van de groep zich had verzameld. De groep is een bonte verzameling van veel belgen, wat fransen en 2 stellen uit ollanda (beide prijswinnaars). De gemiddelde leeftijd ligt op 10 gemeente nivo en het gedrag en tempo ook. Een van de franse ladies kwam gisteren in Parijs ladderzat het vliegtuig in. Iedereen dacht dat ze ziek was, wij dachten alleen dat ze van lotje getikt was. Uiteindelijk bleek ze de ziekte van Heineken te hebben. Kan nog leuk worden de komende tijd. Onze reisleider = Werner = een belg, is de hele wereld al over geweest in dit werk en komt leuk over, geen slavendrijver of betweter. We zijn net aangeland met de bus bij een nationaal vliegveld voor de laatste vliegreis naar Cordoba en hebben een broodje genuttigd. We kunnen alweer wachten en daarom maar een plaatselijk internetgelegenheid ingedoken. Vanmiddag vliegen we door en blijven 2 nachten in Cordoba. Volgens Werner kunnen we hier goed eten, veel vlees en wijn voor een euro of 8. De argentijnen doen alleen in vlees en voor vegetariers is het hier een hel. We gaan (weer wachten) en zullen ons binnenkort weer melden met onze belevenissen.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
