Om 8u worden we door de tuk-tuks opgepikt om ons naar het Koninklijk Paleis te brengen. Koning Norodom Sihamoni heeft zijn residentie in het paleis in Phnom Penh (in het Khmer "Preah Barum Reachea Veang Chaktomuk Serei Mongkol" genaamd). Het paleis is een complex met meerdere gebouwen in het centrum van Phnom Penh en vlak aan de oevers van de Mekong rivier. Het paleis werd ontworpen door architect Neak Okhna Tepnimith Mak toen Cambodja net deel uitmaakte van het Franse protectoraat. De architect verwerkte Khmer, Thaise en Europeaanse kenmerken in de gebouwen. De voormalige koningen van Cambodja hebben het paleis sinds de bouw in 1860 bewoond met uitzondering van de periode waarin de Rode Khmer aan de macht was (1975-1979). Het paleis heeft mooie tropische tuinen en een indrukwekkende architectuur. De zilveren pagoda is het prachtstuk met een vloer betegeld met 5000 kg zilver en gevuld met zeer veel gouden boeddha's. Het imposante Royal Palace is een goed voorbeeld van Cambodjaanse architectuur uit de 20e eeuw.

De tuk-tuks brengen ons daarna naar buiten de stad, naar The Killing Fields. Choeung Ek is de grootste van de 265 Killing Fields die in Cambodja te vinden zijn. Het voormalige Chinese kerkhof werd door de Rode Khmer gebruikt om tegenstanders van het regime of beoogde opponenten te vermoorden. In 1980 werden hier, verdeeld over 86 massagraven, maar liefst 8985 lichamen gevonden; allemaal slachtoffers van Pol Pot en zijn Rode Khmer regime.  Vanuit de S21 martelgevangenis kwamen hier tienduizenden mensen aan die vervolgens op gruwelijke wijze de dood vonden. Om kogels te besparen werden de scherpe kartels van palmbladeren gebruikt die als zaag fungeerden. Kinderen werden met geweerkolven om het leven gebracht en in een van de vele kuilen gegooid.

De reden voor deze brute massamoord was het bizarre ideaal van de Rode Khmer. Zij wilden van Cambodja een communistisch land maken dat rijstexporteurland nummer één zou zijn. Dat betekende dat iedereen gelijk moest zijn. Mensen kregen dezelfde kleding aan, deden hetzelfde werk en woonden in aftandse dorpen in bamboehutten. Vele mensen kwamen om door honger en het zware onmenselijke werk. Families werden uit elkaar gerukt, kinderen werden opgeleid tot soldaten en naar de buitenwereld werd gecommuniceerd dat het geweldig ging met het land. Alle intelligente mensen die de Rode Khmer als een bedreiging zag, zoals professors, studenten, dokters, mensen die Engels spraken en zelfs mensen met een bril, werden vermoord.

Een wandeling over het terrein geeft een zicht op het macabere verleden op deze gruwelijke plek waar nog vele botten, tanden en kledingresten te zien zijn omdat ze door de regen nog stilaan naar de oppervlakte komen. Er staat hier ook monument, een glazen toren waarin duizenden schedels zijn opgeborgen, ter ere van de slachtoffers. Een mens wordt er echt niet happy van en het is geen leuke bezienswaardigheid, maar wel een die je eigenlijk gezien moet hebben om de geschiedenis van het land te kunnen begrijpen.

We keren met de tuk-tuks terug naar de stad, naar het begin van deze gruweldaden; het Tuol Sleng genocide museum. Tuol Sleng is een voormalige school die beter bekend is als S21 (security 21).Klaslokalen werden veranderd in gevangeniscellen met verschillende gradaties in ‘luxe’. Sommige klaslokalen dienen als één cel, maar sommige lokalen zijn verdeeld in tientallen kleine hokjes waar mensen gevangen zaten. Ze werden d.m.v. de meest gruwelijke methoden gemarteld en verhoord. Van alle gevangenen werden foto`s gemaakt en alles werd goed gedocumenteerd. Gevangenen met een speciale gave werd een iets langer leven gegund. Vanaf de S21 gevangenis werden de gevangenen naar de killing fields overgebracht per vrachtwagen. Er hangen vele indrukwekkende foto’s van slachtoffers aan de muren en de kille sfeer in de voormalige klaslokaal-cellen geeft je kippenvel.

Rond 14u komen we aan in ons hotel en we trekken onmiddellijk naar het dakrestaurant om iets kleins te eten. De meeste anderen gaan naar het zwembad maar Jean en ik trekken de stad in. Eerst langs de Sisowath Quay met een schitterend zicht op de Mekong en Tonle Saprivier. Aan de kant van de straat liggen gezellige bars en restaurants. Cambodjaanse families komen op Sisowath Quay samen om er te picknicken en spelletjes te spelen. We raken verzeild in een grote markt met lokale producten en weer valt het ons op dat alles hier op straat gebeurt: de vrouwen zitten bij de kapper of de pedicure en de naaisters zitten aan hun stikmachine en dat allemaal terwijl wij er net naast wandelen. We komen terecht op de plaats waar ze de night market van Phnom Penh aan het opbouwen zijn. Hier zien wij veel echte Cambodjaanse kleden. Jean probeert een hemdje maar zijn buik is te dik geworden van al de rijst ……. Tegen 20u zijn we terug in ’t hotel waar we op het dakterras nog iets eten en genieten van het uitzicht.