Vandaag bezoeken we de drijvende markt in Can Tho in de Mekong Delta. Van alle markten op de Mekong is die van Cai Rang de bekendste. We varen in een boot waar we juist inpassen en na een half uurtje komen wij op de markt aan. Over het water reizen in Vietnam blijft een aaneenschakeling van veel indrukken. Hoe de mensen leven direct aan het water, in armoedige huisjes op palen en met een platen dak, maar ook wat wij tegenkomen. Een variëteit aan boten en ladingen en wij zien ook dat deze mensen leven aan boord want vaak hangt achter op de boot het wasgoed en zien wij hun hele huishouding, wat dus niet veel is.  In de vroege morgen verankeren de grote boten zich als eerste. Dat zijn meestal groothandelaren en wij zien er vooral veel met watermeloenen en ananas. De kleinere boten kunnen tussen de grotere door varen om inkopen te doen.  Verkopers hoeven niet te schreeuwen om hun waren aan te prijzen. Om welke producten het gaat, kunnen we van ver zien aan de stok die boven het dek uitsteekt en waar een voorbeeld van hun waar aan hangt te bengelen.  Wij zouden de verkoper toch niet horen door het lawaai van de scheepsmotoren. Kleine boten die bier, wijn en frisdranken verkopen, gaan tussen de andere boten door om marktgangers en bezoekers van dienst te kunnen zijn. Harry laat onze boot stoppen bij een boot met ananas en die smaakt lekker!!

Terug aan wal lopen we eerst nog even langs een lokaal marktje om bij de WC’s te belanden en dan de bus in en rijden naar Ho Chi Minh City. Op de middag stoppen we in een massarestaurant dat in een prachtige tuin ligt maar veel tijd om te genieten krijgen we niet want ‘Duracell Harry’ zit achter onze veren.
Rond 14u komen we in Saigon, officieel Ho Chi Minhstad aan. Dat Saigon het financiële en handelscentrum van het land is, is te zien bij het naderen van de stad. Aan de horizon zien wij haveninstallaties en hoge kantoorgebouwen. Via fly-overs en drukke wegen bereiken we de binnenstad. Saigon ademt een andere sfeer dan de hoofdstad Hanoi. In Saigon heerst de commercie, gericht op de binnen-en buitenlandse toerist.

We beginnen onze tour bij het War Remnants Museum waar we bij de ingang  een aantal gevechtsvliegtuigen en tanks zien. Ze zijn allemaal gebruikt tijdens de Vietnamoorlog. In het jaar 1975 werd dit museum opgericht onder de naam ‘The Gallery of American Crime’ en in 1995 werd het omgedoopt tot het War Remnants Museum. Dit oorlogsmuseum heeft drie etages die gevuld zijn met foto’s, films en verschillende voorwerpen die een beeld schetsen over de meest donkere periode van Vietnam, waarin de Vietnamezen genadeloos bleven vechten voor hun onafhankelijkheid. Het beeldmateriaal waarin we de resultaten en gevolgen ziet van de gruwelijke chemische aanvallen die destijds zijn gepleegd, zijn ronduit stockerend. De chemische cocktail die werd gebruikt staat bekend als Agent Orange. We worden hier echt niet happy van en de bus dropt ons dan een eind verder. In 1868 werd door de Fransen het Norodom Paleis gebouwd als woning voor de gouverneur-generaal van Indochina. In 1954, na de Geneefse Conventie, maakten de Fransen plaats voor de president van Zuid-Vietnam, Ngo Dinh Diem. In 1963 werd het paleis echter gebombardeerd. De resten werden gesloopt en op dezelfde plek verrees het Onafhankelijkheids Paleis.   Het gebouw is fraai van architectuur, ruim en open, en werd smaakvol ingericht met moderne Vietnamese kunst. President Thieu kon in 1967 het nieuwe paleis betrekken. In 1975 werd de linkervleugel door bommen beschadigd en op 30 april van dat jaar reden de tanks van het Nationale Bevrijdings Front door de poort. Na 1975 werd het paleis hernoemd tot Herenigings Hal (Hoi Truong Thong Nhat), maar exact in de oude staat gehouden

Niet ver van het paleis staat de Notre Dame, een sobere kathedraal.  Het voorplein met een groot Mariabeeld is het toneel van bruidsreportages. Meer indruk maakt het hoofdpostkantoor, ontworpen door Gustave Eiffel in 1886. De buitenzijde is gedecoreerd met versieringen en beelden van wetenschappers en filosofen. In het interieur is de hand van Eiffel te zien aan de ijzeren zuilen en bogen. De grote hal, die doet denken aan een spoorwegstation, wordt gedomineerd door een enorm portret van Ho Chi Minh. Bij het vervolg van de wandeling passeren we de Opera, het Rexhotel en het gebouw van het Volkscomité, vroeger het stadhuis. Voor dit gebouw staat een groot standbeeld van Ho Chi Minh. Het (staats)kapitalisme en de markteconomie mogen dan nu zichtbaar zegevieren, in het straatbeeld wordt toch aangegeven wie politiek de lakens uitdeelt. Langs de straten en wegen zien we veelvuldig de rode vaandels en banners met de hamer en sikkel.

De bus dropt ons uiteindelijk aan het Vien Dong Hotel dat net tegenover een parkje ligt en waar de meeste kamers op een centrale binnenkoer uitgeven. 3 koppels zijn al na een kwartier naar een andere kamer verhuist omwille van het lawaai maar wij liggen in een rustig hoekje. Zalig na al het getoeter en geraas van die scooters. We slapen vlak bij de backpackerbuurt en eten bij een Italiaan. Jean een pizza en ik lekkere spaghetti met zeevruchten. Na nog een laatste drankje kruipen we in ons bed.