We zijn weer vroeg op weg en nu naar Hoi An. Deze rit brengt ons bij een dorpje aan de voet van de Wolkenpas. Dit dorp was vroeger een vissersdorp maar nu leeft men er van de oesterkweek. Jean blijft, slim zoals hij is, ver van mij en de winkeltjes vandaan.  De Hai Van Pas, of Wolkenpas, zou volgens de boekjes prachtig moeten zijn maar wij rijden door een dichte mist met wat regendruppels.  

Verder gaat de reis naar de stad Danang. De stad was gedurende de oorlog van strategisch belang en had dan ook een grote Amerikaanse legerbasis. Van hieruit stegen de B-52 bommenwerpers op om hun dodelijke lading af te werpen op doelen in Noord-Vietnam. In de omgeving werd Agent Orange, de codenaam voor het verspreiden van ontbladeringsmiddel om de guerrilla te bestrijden, toegepast. Nu is het een zich snel ontwikkelde stad met in het centrum fraaie brede wegen en moderne hoogbouw. Imposant is de Drakenbrug en vlak daarbij bevindt zich het Museum voor Chamkunst. Het Chamrijk heeft zo’n 1600 jaar bestaan in Vietnam, van de 2e eeuw n.C. tot zijn ondergang in 1832. Er bestaat nog steeds een Chamgemeenschap, maar van het oude rijk resteert alleen de kunst. We bewonderen  de mooie sculpturen en reliëfs in zandsteen en marmer, de standbeelden van Brahma en Shiva, twee belangrijke goden van het Hindoeïsme. Het Cham-volk was hindoeïstisch en hun cultuur kende invloeden vanuit China en India. In de My Son-galerie zien we nog meer standbeelden van belangrijke goden. Deze beelden zijn opgegraven bij het tempelcomplex My Son, het meest belangrijke heiligdom van het Champa-koninkrijk.  

Ik vind het heel mooi en ik mis een gids om ons hier wat uitleg te geven. Net zoals in België is een museumbezoek zonder uitleg niet veel soeps.   

In razende vaart verder naar de tempel Tham Quam Thuy Son waar we met een lift naar de top van de Marmerberg gaan. Een echt doolhof van pagodes en grotten. Er zijn heel mooie stukjes bij maar Harry zijn stem buldert al en we moeten ons haasten langs de marmerbeeldhouders om weer bij de bus te zijn. We rijden door naar Hoi An dat gelegen is aan de Thu Bon rivier in de provincie Quang Nam in het midden van Vietnam zo’n 30 km ten zuiden van Danang.  We zijn gelogeerd in een hotel op een kilometer van het oude centrum van de stad. Onze kamer is niet om over naar huis te schrijven maar we hebben al erger meegemaakt. Na de lunch bij de overburen trekken wij te voet door de stad. Een mierennest van jewelste maar wel schilderachtig. Laat mij hier maar een dagje aan mijn schildersezel zitten….     

Het stadscentrum van Hoi An is een mooi voorbeeld van een oude Zuid-Oost Aziatische handelsstad. Van Japanse handelshuisjes tot Chinese tempels tot oude pakhuizen, de buitenlandse invloeden van vroeger zijn hier nog goed te zien. Het stadje staat sinds 1999 op werelderfgoedlijst van UNESCO en dat is niet onterecht. Het stadje is bekend om zijn Frans-koloniale en Japans-Chinese huizen, mooie Aziatische bruggetjes en sprookjesachtige zijden lampionnen. Mijn fototoestel werkt met de dag slechter en ik moet vaak afhaken omdat hij foutmeldingen geeft.      

We maken een wandeling door het oude, autovrije stadscentrum en zien de beroemde Japanse overdekte brug , die werd gebouwd in 1590. De brug moest het Japanse deel van de stad verbinden met de Chinese wijken en is door de jaren heen relatief trouw gebleven aan het oorspronkelijke Japanse ontwerp, ondanks de Vietnamese en Chinese voorliefde voor bombastische decoratie.   

Het Tan Ky huis is het beroemdste traditionele pand in Hoi An. Het huis is gebouwd rond een binnenplaats en is een mengsel van Japanse, Vietnamese en Chinese bouwstijlen. Het huis werd door meerdere generaties van een handelsfamilie bewoond en diende ook deels als opslagplaats voor de handelswaar. Deze opslagplaats is nog steeds in de originele staat evenals grote delen van de buitenkant bestaande uit tegels en bakstenen. De prachtige binnenplaats moet je ook zeker even bekijken. Het Tan Ky huis is te vinden op nummer 101 in de straat Nguyen Thai Hoc. Door zijn lage ligging heeft Hoi An veel te maken gehad met overstromingen. In veel woningen staat een paal waarop het waterpeil met een streepje wordt gemarkeerd bij een jaartal. Op onze omzwervingen komen wij op een plaatselijke markt terecht waar Harry ons allerlei fruit laat proeven.    

Later in  de namiddag krijgen wij een workshop traditionele Vietnamese lampionnen maken en daarna een heerlijk diner.