’s Ochtens vroeg op want we moeten naar het vliegveld van Hanoi om onze vlucht naar Hue te halen. Na een half uurtje rijden kunnen wij op het vliegveld als groep inchecken. We krijgen onze boarding pass en paspoort terug. We drinken een kopje koffie, instappen en wegwezen met Vietjet Airlines voor een vlucht van 50 min. We vliegen ong. 1.000 km naar HUE en we zien de zon. 

Het mooie Hué heeft flink wat te verduren gehad tijdens de oorlog met de Amerikanen en een groot deel van de keizerlijke pracht en praal is door bombardementen verloren gegaan. Toch blijft Hué een prachtige stad om te zien. Het historische centrum staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO en het voormalige paleis en de keizerlijke graven zijn nog steeds de mooiste plekken van de stad, weet Harry ons te vertellen.

We rijden dan ook naar de bekendste bezienswaardigheid van Hué: Tu Cam Thanh, ofwel de Verboden Stad. Vroeger was dit enorme complex vol rijk versierde hallen, tempels en paviljoens het domein van de keizers en hun gevolg. Het was lange tijd streng verboden voor de gewone sterveling, maar nu is het open voor het publiek. Het mooiste deel van deze ommuurde citadel is de To Mieu Tempel, die in de zuidwestelijke hoek van het complex ligt. Wij kijken naar de overblijfselen van de Verboden Paarse Stad, het privé verblijf van de keizer exact in het midden van het complex. Harry vertelt honderduit over de keizers, hun vrouwen en de eunuchen die als bedienden werkten. Ongeveer 20 van de 148 gebouwen zijn gespaard gebleven, en men is vandaag de dag nog steeds bezig me het herstellen van de schade.

Aan de andere zijde van de Parfumrivier zien wij de Thien Mu Pagode. Deze pagode betekent vrij vertaald, de Pagode van de Hemelse Witte Dame. Dit ommuurde complex bevat onder andere een zeven verdiepingen tellende stoepa ‘Thap Phuoc Duyen’ die vanaf de oever goed zien staan. Op elke verdieping is een beeltenis van Boeddha te zien. Rond deze toren zijn vier kleine vierkante gebouwen met onder meer een bronzen klok uit 1707 en in een ander gebouw een marmeren schildpad die een tablet draagt met daarop tekst uit het Boeddhisme. Verderop bevindt zich de Thien Mu Pagode, een kloosterverblijf waar nog altijd monniken verblijven en een blauwe Austin die eens toebehoorde aan Thich Quang Duc. Met deze auto liet Thich Quang Duc zich in 1963 naar Saigon vervoeren. Eenmaal aangekomen stak hij zichzelf in brand, uit protest tegen het regime van Diem. Hij vocht hiermee tegen de discriminatie waar veel boeddhistische monniken destijds mee te maken hadden. Velen volgden zijn voorbeeld.

Er ligt een drakenboot op ons te wachten en we steken van wal voor een tocht op de  Song Huong rivier of de Parfumrivier. Deze rivier stroomt door de Vietnamese provincie Thua Thien-Hue en de stad Hué zelf. Zij heeft haar naam gekregen doordat aan het eind van de zomer en in de herfst bloemen en citroengras in het water vallen stroomopwaarts en meegevoerd worden met de stroming. De avond is al gevallen voor we van boord gaan en we aan ons hotel gedropt worden. Vlug even opfrissen en de riksja’s staan al klaar om ons naar het restaurant te brengen voor het avondeten.  We maken een hele toer door de mooi verlichte stad maar de riksja’s rijden heel traag en braaf. Wij hebben ooit door Yogyakarta op Java gesjeesd en dat was heel andere koek. Na een lekker diner naar bed want het tempo ligt hoog en het zijn ook lange dagen.