Eerste maal met NRV

Derde maal naar het Verre Oosten. 

Voor Vietnam is de beste periode om te reizen natuurlijk de droge tijd en dan is februari/maart het mooiste. NRV biedt een verlenging (vooraf) aan om met een privéchauffeur 5 dagen door Sappa in het Hoge Noorden van Vietnam, rond te toeren en ze doen ook Cambodja aan: wij zijn dan bijna een maand van huis. 

Voor Vietnam moet een visum geregeld worden en zelf er achteraan gaan is leuk. Dus op stap naar Brussel, een paar weken van te voren en 7 dagen later terug om ze op te halen.

We beginnen met een autorit van Bierbeek naar Schiphol in 3u die eindigt in een flinke sneeuw- en hagelbui waardoor onze Boeing 777-300 van Cathay Pacific meer dan 2u op zich laat wachten voor een lange vlucht van de koude Noordzeekust naar de warmere Chinese Zee. Een trek over o.a. de Kaukasus, Afghanistan, Pakistan; waar ze nu in dezelfde shit zitten als de mensen hier al die jaren geleden en China. Onze brave piloot weet 1u achterstand goed te maken, maar wij weten reeds langer dat het gele ras vriendelijk en gedienstig is: in Hong Kong houden ze onze aansluiting één uur aan de grond om op ons te wachten natuurlijk samen met nog een paar anderen. De landing in Hong Kong is op zijn minst spectaculair te noemen want het vliegveld ligt in zee. Bij het terug opstijgen zien wij de enorme brug die verbinding geeft met Hong Kong-stad en we vliegen rakelings langs de bergflanken met een schitterend zicht op de baaien.

Ik voel mij belabberd en ook wat geradbraakt want ik heb een dikke verkoudheid en de aircotoestanden doen daar zeker geen goed aan. Ons bioritme is ook nog niet ingesteld op de nieuwe tijd en temperatuur: het is hier 20 graden. We zijn een groep van Fox tegen gekomen die een rondreis van 22-dagen maken en zij zijn met 31!!

Na 3 bagagechecks en 6 controles van onze paspoorten pikken wij onze bagage op in Hanoi. Heeft onze privéchauffeur geduld gehad, want wij hebben nog altijd meer dan één uur vertraging? Hij is nergens te vinden en zelfs de reisleider van Fox kan hier alleen mailen, sms’en en niet telefoneren…. We vinden onze gids uiteindelijk aan een andere uitgang en Tu (of zoiets) laadt onze valiezen in zijn enorme Toyota. Wij gaan de volgende dagen vaak moeten lachen met zijn kramakkelig Engels en onze bilspieren staan al in kramp na 5 minuten. Om hier te rijden moet je kamikazebloed hebben: Hanoi telt ongeveer negen miljoen inwoners en er rijden vijf miljoen brommers... Na 3 kwartier worden wij netjes aan ons hotel gedropt middenin het koloniale Franse stadscentrum van Hanoi. Het is nu 12u local time en we zijn 24u onderweg. Wij checken in maar onze kamer is nog niet klaar: geen probleem want wij droppen onze bagage en trekken op verkenning.

Het is druk, druk, druk en stinkende brommertjes crossen overal en dwars door elkaar heen. Over brommers gesproken: die gaan er nog voor zorgen dat een van ons met wat teentjes minder zal terugvliegen maar ik beken; slalommen ertussen is een ervaring op zich. De eerste keren twijfelen wij lang om de straat over te steken maar na een paar keer werpen wij er ons wild tussen .... en zij weten ons te ontwijken. Er zijn wel weinig auto’s en de enige die wild en snel rijden zijn de stadsbussen. De trottoirs zijn volgestouwd met winkeltjes, kraampjes, eetstalletjes en overal staan de brommers geparkeerd op het voetpad dus lopen de voetgangers op straat. We zien voor ’t eerst een brommerwash (ja, dat bestaat ook) en wij voelen ons miljonair nadat wij voor 200€ een slordig 5 000 000 Dong hebben gepind.  Wij eten ’s middags lekker voor nog geen 10€ op een terrasje en de eerste foto’s van het Vietnamese Nieuwjaar zijn getrokken.  

P.S. De Vietnamezen lopen allemaal in winterkleding. Zo voelt het voor ons absoluut niet, het is echt nog een zomertemperatuur maar Jean koopt wel een windstopper (voor 21€) uit schrik voor de kou in Sappa. Om 16u gaan we terug naar ons hotel om onze kamer te verkennen, de bagage wat te herschikken en ons wat op te frissen en dan trekken we terug nog even de straten van Hanoi in, ook al zijn we moe. Overal zitten mensen rond kookvuurtjes te eten en nu staan alle stoepen nog voller met winkelwaar. We belanden op een heuse avondmarkt waar geen einde lijkt aan te komen en de kleurige lampions zijn prachtig.  Wij zullen hier zijn tijdens het Vietnamese Nieuwjaar dat zij vieren op 15 februari en dan is het Tet tot de 23ste. Tết Nguyên Đán is het belangrijkste feest van Vietnam, waarmee de komst van het nieuwe jaar en de lente gevierd wordt, gebaseerd op de maankalender. 

We eten onze eerste zoetzure gerechten en rond 22u kruipen we na een douche in bed.