Om 8u30 hebben we ons ontbijt al op en genieten nog even van de gezellige eetzaal in hotel Isla Baños. We kijken vol goede moed naar de bergen want de wolken hangen niet zo laag als de vorige dagen. Armando gaat niet in op ons voorstel om nog even naar een uitkijkpunt op de Tungurahua vulkaan te rijden wegens tijdsgebrek. Dus vertrekken wij richting de hoogste vulkaan van Ecuador, de Chimborazo (6310 m). Een afbeelding van deze vulkaan prijkt middenin het wapen van het land.

Na een tijdje stoppen we op een panoramapunt en kijken uit op een vallei. Groener dan dit gras heb ik nog nooit gezien! Foto’s om van te genieten. We rijden verder en hoe hoger we komen hoe minder de begroeiing. We krijgen onze cocapillen en kauwen ze langzaam op in de hoop dat de onthouding van alcohol gisteren er mee zal voor zorgen dat we geen last krijgen van hoogteziekte (de hoofdpijn en duizeligheid). We zijn wel blij met de viervoeters in de weiden langs de weg. Wij krijgen ze allemaal te zien; de lama’s, de alpaca’s en de vicuna’s(zeldzame kameelachtigen, familie van de lama en alpaca). Deze laatste waren bijna uitgestorven maar door invoer vanuit Peru lopen er nu terug 6000 in ’t wild rond. Af en toe wordt gestopt om foto’s te nemen en langzaam aan de hoogte te wennen.

De bus brengt ons tot aan de parkeerplaats, gelegen op 4800 meter. Vandaaruit kunnen wij omhoog klimmen naar de berghut Refugio Whymper op 5000 m hoogte. Vermits de wolken laag hangen heeft dit weinig zin en we merken nu al dat we letterlijk de longen uit ons lijf lopen. Door de ijle lucht gaat ons hart sneller kloppen om ons lichaam te voorzien van de schaarse zuurstof. Drink veel water en luister goed naar je lichaam is hier de boodschap. 

Nergens ben je zo ver van het centrum van de aarde verwijderd als op Volcán Chimborazo in het hart van Ecuador. De Chimborazo is met zijn 6.310 meter misschien wel twee kilometer minder hoog dan zijn Aziatische concurrenten, maar door de bolling van de aarde op de evenaar is hij vanuit de wereldkern gezien toch echt het hoogste punt.

In de hut krijgen we cocathee te drinken en we blijven niet te lang want Edwin voelt zich niet lekker: is het van de steak gisteren of van de hoogte? Jean vindt een vos in de buurt van de berghut en weer klikken de camera’s.

We dalen langzaam af en de vergezichten op welk punt dan ook, zijn letterlijk adembenemend wel bedenkend dat de gemiddelde levensverwachting voor mannen hier slechts 60 jaar is en in de rest van het land 79.  We krijgen een lunchpakket met een lekkere smos om onderweg op te peuzelen. De chips, banaan en chocola bewaren we want het is te veel.

Om 16.00 uur komen we aan in onze bestemming, Inti Sisa (in de door de Indígenas gesproken taal Quichua, betekent dit zonnebloem) in het slapende stadje Guamote. We worden welkom geheten door Sarah, een blanke Belgische. Vrijwilligers uit België en Nederland runnen op dit moment het Inti Sisa project (lagere school, landbouwschool, Engelse les, naaimachineles, hosteria Inti Sisa) in Guamote en omgeving. We genieten vrij tot 19.00 uur zodat we even het stadje in lopen. We kijken onze ogen uit; een spiksplinternieuw treinstation waar eens in de 4 weken! een trein komt. Vlees wordt in grote hompen in de laadbak van een pick-up vervoerd. Veel kleurrijke mensen die het volgens ons “niet al te breed hebben”. Het is een grote levendige authentieke markt met veel fotomomenten, ware het niet dat veel Indígenas niet van fotograferen houden en boos worden of zich afwenden wanneer ze zien dat de camera op hen is gericht. Af en toe wordt voor het nemen van een foto geld gevraagd. Het is voetbal op TV en de mannen staan in dikke drommen op de straat en zelfs op de sporen naar de reuze flatscreens te kijken. Dit herinnert ons aan de eerste zwartwit-televisie in België.

In dit dorp wonen 2 groepen mensen, de Mestiezen (afstammelingen van de Spanjaarden die niet in klederdracht lopen) en de Indiga’s (afstammelingen van de oorspronkelijke bewoners, de indianen en die lopen wel in klederdracht). In Ecuador woont ± 25% Indiga’s maar in Guamote is dit 90%. We zitten hier dus in het echte “oude Ecuador”.

Om 19u krijgen we een eenvoudige maaltijd in het hotel. We slapen in een kamer van het pas uitgebreide logeergedeelte met een bed van 4m breed en alles mooi en netjes op de eerste verdieping en uitzicht op de sfeervolle binnenhal. De uitbreiding maakt het mogelijk om meer gasten te ontvangen en de opbrengst daarvan wordt gebruikt voor de financiering van de activiteiten van Inti Sisa.

Reisafstand Baños-Guamote ca. 150 km, reisduur ca. 4 uur.

HOTEL Centro Educativo IntiSisa Vargas Torres y Garcia Mo Guamote Ecuador