Om 6u15 loopt de wekker af en om 8u is het ontbijt al verorberd en vertrekt de bus om ons een eind verder te droppen aan de Basílica del Voto Nacional (ook: La Basilica)

De kerk werd gebouwd op initiatief van Julio María Matovelle als symbool van de verering van het Heilige Hart van Jezus in Ecuador. De bouw begon in 1892 en werd geïnaugureerd en gezegend door Paus Johannes Paulus II in 1985 tijdens zijn bezoek aan het land. Feitelijk is de bouw van de kerk nog niet voltooid. Volgens een legende zal Quito vergaan als de Basílica del Voto Nacional vergaat. Het is een neogotisch kerkgebouw met twee kerktorens, elk met een hoogte van 115 meter (de hoogste kerktorens in Ecuador). De decoratie van het gebouw bestaat niet uit waterspuwers zoals gebruikelijk maar uit lokale reptielen en amfibieën van Ecuador, zoals gordeldieren, iguana ‘s en schildpadden van de Galapagoseilanden. Het centrale gedeelte van de kerk is 140 m lang, 35 m breed en 30 m hoog. De kerk bevindt zich op een heuvel ten noordoosten van de oude stad Quito. Het gebouw kan hierdoor vanuit vrijwel de gehele stad gezien worden. Binnenin is het een sobere kerk met enorm mooie glasramen die door de inval van de zon een mooi kleurspel creëren op de binnenzuilen.

De bus pikt ons weer op en we rijden een eind naar het noorden waar we klimmen om tot bij de Virgen de El Panecillo  te geraken. Deze gevleugelde Lieve Vrouw staat om de scheiding tussen de oude rijke en de nieuwe armere stad. Zij staat met haar gezicht naar het rijke zuidelijke stadsdeel en de armere wijken in het noorden zijn hier echt niet blij mee. Het beeld bestaat uit aluminium, polyester en ijzer. Wij vinden niet echt mooi maar het uitzicht dat we van boven krijgen is adembenemend. 

De Iglesia de la Compañía de Jesús (Kerk van de Orde van Jezus) is een spectaculair barokke jezuïetenkerk in de Oude Stad van Quito. De kerk is  met bladgoud versierd en wordt algemeen beschouwd als het mooiste barokgebouw van Ecuador en werd in 1765 voltooid, 160 jaar nadat met de bouw werd begonnen. De enorme barokgevel is uit andesiet, Ecuadoraans vulkanisch gesteente gehouwen. De 18e-eeuwse barokstijl van de kerk doet denken aan de Sint-Pietersbasiliek in Rome. Het rijkversierde altaar in het schip en de pilaren zijn van bladgoud, verguld pleisterwerk en houtsnijwerk voorzien. Onze ogen tranen van de gouden altaren en vergulde pilaren met de geometrische Moorse patronen. Als wij vanaf het schip omhoog kijken naar het bijna 26 m hoge tongewelf van puimsteen en baksteen zien we meer dan honderd verschillende schilderingen en beelden. We mogen hier geen foto’s  nemen maar ‘Geen vrijheid zonder ongehoorzaamheid’ en vanuit de losse hand neem ik een aantal foto’s die nog lukken ook.

We gaan naar de Plaza de San Francisco een koffie drinken en onze lunch bestellen. Iglesia y Monasterio de San Francisco is een indrukwekkend monument van de franciscaner orde van Quito. Het complex omvat een kerk, diverse kapellen en een klooster. Van het Plaza de San Francisco zie je de renaissancestijl en maniëristische stijl op de indrukwekkende façade met twee torens. Het plein is op een merkbare helling aangelegd. Archeologen ontdekten dat dit komt doordat het complex boven op een Incatempel is gebouwd. Van hier gaan we naar Plaza de la Independencia dat omringd wordt door het presidentieel paleis, het aartsbisschoppelijk paleis en het stadhuis. We denken dat er een aflossing van de wacht zal zijn maar in de plaats daarvan zien we een persconferentie van een of andere Ecuadoraanse minister.  We kuieren nog wat over dit gezellige plein en kijken naar de mensen Mooi!  Om 13u gaan we terug naar het San Franciscoplein om te eten en een mooier kader kan je je niet indenken.

De bus pikt ons op en we rijden van Quito naar Papallacta. Deze route leidt door verschillende steden en kleine dorpen en wij stijgen naar een top boven de 4.000 meter. De begroeiing wordt groener en de wolken komen dichter en dichter bij. Op een bepaald ogenblik wordt er gestopt om naar een enorme havik op de rotsen te kijken. De natuur is hier heel groen en mooi en hoe hoger wij komen hoe meer de wolken de bergen aan ons zicht onttrekken tot wij zelf in de wolken rijden en dit op een baantje dat af en toe toch wel dicht bij de rand loopt. Op 4000m hoogte zouden wij de Antasana met eeuwige sneeuw moeten zien maar wij zien enkel mist. De Antisana is een vulkaan en 5752 m hoog, waarmee het de op drie na hoogste vulkaan van het land is. De vulkaan is gelegen op de grens van de provincies Napo en Pichincha, 50 kilometer ten zuiden van de hoofdstad Quito. De gletsjer van de vulkaan is een belangrijke bron van drinkwater voor de hoofdstad. De laatste uitbarsting van de Antisana was in 1802.

Afdalend van de top naar Papallacta komen wij door een gebied waar het eco-systeem verandert van Alpengebied in tropisch oerwoud. Het dorp Papallacta zelf staat niet bekend als toeristische bestemming maar er zijn vele spa’s.

Wij dalen zodanig dat onze oren dicht komen te zitten en rond 16u30 komen wij aan in Papallacta. Dit is een klein dorp op een hoogte van 3.300 m in het Andes-gebergte vlak bij de oostelijke bergketens op de weg van Quito die het Amazone-oerwoud inleidt. Wij krijgen allemaal een kamer rond de thermale baden en we kunnen er niet vlug genoeg inzitten. De temperatuur van het water ligt rond de 40° en na een half uurtje moet ik eruit want de gelijkenis met een kreeft wordt overduidelijk. Na een douche wandelen we naar de openbare thermale baden en zien onze eerste kolibries. Onze camera gaat in overdrive. Hier zijn sommige baden 60° en andere zijn ijskoud. Wij keren terug naar onze lodge en eten in het gezellige restaurant na een heerlijke cocktail. Ik ga voor een zalmforel met look en het is lekker om duimen en vingers van af te lekken. Lieve gaat voor de kip en Karel en Jean houden het bij een escalope. Om 11u doen wij ons lichtje uit.

Reisafstand Quito-Papallacta ca. 60 km, reisduur ca. 1,5 uur.

HOTEL Termas de Papallacta Via Quito-Baeza km67 Papallacta Ecuador