Onze vlucht naar Naïrobi vertrekt om 15.55 u vanuit Zaventem. Egyptian Airlines. Tussenstop na 4.30 in Caïro. No alcohol on board. gelukkig is er op de luchthaven wel een glaasje wijn verkrijgbaar. Caïro-Naïrobi 5 uur vliegen waarvan 3 uur in dromenland. Om 0.04 u landen we in de Keniaanse hoofdstad. Na het op peil brengen van mijn nicotineverslaving (buiten de luchthaven op een aangeduide "smoking area") begeven we ons met de taxi naar de hotelbuurt. De taxidriver zegt ons dat hij een hotel weet : Kalipeo (vlinder) waarvan hij denkt dat ze nog wel een kamer vrij hebben voor de aanvaardbare prijs van ongeveer 50 euro oftewel 5000 KSH.
De stad beleeft op dat moment haar rustigste periode. Er loopt nog wel wat volk op straat maar alle bars lijken gesloten.
We nemen elk een kamer en besluiten toch op zoek te gaan naar een café dat toch open is. Na een half uurtje rondwandelen (de stad komt langzaam terug tot leven; Naïrobi se réveille) vinden we toch nog een bar waar er volop reggeamusic klinkt. We drinken er enkele biertjes en raken er aan de praat met de lokale barflies. De mensen zijn zeer vriendelijk en lopen niet stomdronken rond.
Buiten is het ondertussen licht geworden en de dagelijkse stroom van locals is op gang gekomen,.
We besluiten wijselijk om terug naar ons hotel te gaan om nog enkele uren te slapen.
Daar komt echter niet veel van in huis!
Ons hotel ligt in hartje Naïrobi en het ontbijt start er om 6 uur. We slapen op de derde verdieping en het geluid van de gelagzaal klinkt in mijn kamer alsof mijn bed er middenin staat. Ik lig te woelen tot 12 u, sta op en neem een douche. Daarna bel ik Patrick. Zijn vriendin, Merry, is ondertussen ook aangekomen. Patrick zegt dat ze om 14 u naar de lobby zal komen.
vrijdag 8 juni 2012
Ik ga naar beneden en bestel een dark tea and lemon. Ik voel me wel OK, niet moe en klaar om de stad te ontdekken. Op het afgesproken uur komt Patrick samen met Merry naar beneden.
Merry zorgt mee voor de kids van Jawabu. Ze is de vertrouwenspersoon van Patrick en doet de aankopen voor de noodzakelijke voeding : grote zakken maïs, meel, rijst en bonen worden bij de plaatselijke groothandel aangekocht en met de "matadi" (lokale busjes die volgepropt met mensen, kippen, voeding, enz in razendsnel tempo het transport verzorgen) naar de home gebracht.
We besluiten direct naar de sportwinkel te stappen om de voetbaluitrusting te kopen die ik aan de kinderen had beloofd. De jongens houden erg veel van voetbal en spelen regelmatig wedstrijden tegen andere homes die een ploegje gevormd hebben. We kopen 16 sets van broekjes en truitjes. We laten een prijs maken om later Jawabu en rugnummers op de truitjes aan te brengen (dat duurt enkele weken en ik wil morgen absoluut de geschenken aan de jongens overhandigen)
Op deze manier kunnen ze zelf beslissen welk nummer ze op hun shirt willen. Ik zeg dat ik de shoes en de sokken later ook wil aanschaffen. Rome is ook niet in één dag gebouwd. We lopen verder de stad door. Er komen enkele straatkinderen om geld en/of eten bedelen. Patrick trakteert hen op een KFC maaltijd. De kinderen (een jongen en een meisje) glunderen alleen al bij het woord "kip". Ze lachen hun tanden bloot en zitten zichtbaar te genieten van dit "feestmaal". Het is ondertussen late namiddag. We gaan terug naar ons hotel. Ik stel voor dat we elke dag een uurtje uittrekken om onze blog op te starten en onze ervaring aan de wereld te laten weten. We zijn beiden geen computerspecialisten.
Wat even later ook blijkt.
We weten niet hoe we de foto's moeten verkleinen en ik verwijder per ongeluk het gedicht "één dag" op onze blog. We trachten toch nog enekel berichten op te maken maar besluiten dan dat we ieder voor zich de blog gaan invullen op onze eigen manier.
We eten in ons hotel lekkere salade en spaghetti bolognaise, echt Afrikaans dus!
Na het dinner gaan we nog even op stap naar een lokale feesttent met reggea, bier en plaatselijke schoonheden. Omstreeks 22 uur zijn we bekaf en gaan we slapen. Morgenvroeg vertrekken we naar Jawabu childrenshome. De echte reden waarom we hier zijn zal dan snel duidelijk worden.
zaterdag 9 juni 2012
Na een verkwikkennde nachtrust treffen we elkaar om 9u in de lobby. We ontbijten en regelen een taxi naar Jawabu Childrens Home.
Het weerzien van Patrick en de kids is pakkend ( er zijn geen woorden om dit echt te beschrijven ). de jongens vliegen om zijn hals en zijn zichtbaar dolgelukkig dat Patrick terug is. ik sta wat afzijdig maar wordt toch op een zeer hartelijke manier ontvangen.
Tijd om de voetbaluitrusting te geven. de kids zitten samen aan de grote tafel en we vertellen dat we graag op zondag een voetbaltornooi willen organiseren. De outfits ( Merry heeft gekozen voor donkerblauw met een wit streepje ) passen perfekt op de zwarte body's. We nemen een groepsfoto.
Patrick, Merry en ik vertrekken met een matadi naar de markt. Na 15 minuten in een propvol busje blijkt er een technisch mankement. iedereen uitstappen. We zetten onze tocht voor met 2 bromfietsen. Tussen diepe kuilen in de weg bereiken we onze bestemming.
Dit is zwart Afrika.
Patrick regelt een bestelling van ongeveer 250 kg basic food. Daarna doen we de rest van de inkopen op de openbare markt. Onderhandelen over de beste prijs is de boodschap!
We hebben 300kg voeding ingeslagen. We huren een open jeep met chauffeur om alles af te leveren in de home. Een flinke regenbui zorgt ervoor dat we drijfnat ter plaatse aankomen. Dan gaan we naar de shopping mall om de rest van de aankopen voor de BBQ te kopen.
Ik krijg een dipje.niks gegeten.Zelf hebben we buiten een banaan .
Ik zeg dat ik buiten op hen zal wachten op het terras buiten het winkelcentrum. ( Patrick koopt nog messen en vorken, thermossen en grote potten, gerief dat nodig is en nog steeds ontbreekt aan de schamele keukenuitrusting in de home).
Ik drink een biertje en bestel een stuk pizza om mijn ( westerse ) honger te stillen.
Met 3 volle karren komen we terug aan bij de kids. Het regent nog altijd.
Ik heb Patrick leren kennen via mijn werk als zeer
geëngageerde kerel en idealist. " Die moeten er zijn " zei Tania me
vandaag nog.
Hij vertelde me dat hij in Kenia een project wilde opstarten. Hij wou 14
straatkinderen opvangen en voorzien van dagelijkse maaltijden en behuizing. Na
enkele maanden zei hij me enthousiast dat het project van start was gegaan, dat
de jongens een gezamenlijke woning hadden, ingeschreven waren in scholen en dat
er enkele lokale begeleiders bezig waren om de kids verder een normaal leven te
bezorgen.
Dit alles wordt gefinancierd met privéfondsen.
Er gingen weer een aantal maanden voorbij.
Het project heeft ondertussen een naam : Jawabu Childrens Home
Vertaald uit het Swaili bekent jawabu
oplossing.
Deze naam is zelf door de kinderen voorgesteld.
Patrick heeft me veel verteld over de leefomstandigheden in Nendenderu.
De politieke situatie in Kenia heeft er in 2007-2008 voor gezorgd dat er een
stroom van vluchtelingen is ontstaan die opgevangen worden in kampen verspreid
over dit immens grote land.
De vluchtelingen krijgen onderdak ( barakken met golfplaten daken ) en
voedselbonnen.
Er zijn, spijtig genoeg, ook families die uit de boot gevallen zijn en zelfs
niet meer in aanmerking komen voor het statuut van vluchteling.
Een absolute must voor de verdere ontwikkeling van deze niet vluchtelingen is
samen te vatten in 3 woorden :
FOOD - EDUCATION - HOUSES....
Jawabu Childrens Home wil voor enkele van de tienduizenden slachtoffers een
oplossing te bieden.
Door mensen zoals u en ik warm te maken om mee te werken. Meewerken door ter
plaatse aanwezig te zijn en kennis te maken met de 14 kids die de basis vormen
van Jawabu Chidrens Home
Als ik één dag God zou kunnen zijn Dan zorgde ik voor niet verontreinigde sneeuw Dan stelpte ik de wonden en dempte de pijn Dan klonk er nooit meer een angst-schreeuw
Als ik Kerstman zou zijn voor een keer Dan gaf ik iedereen te eten en te drinken Dan geen restjes van de vuilnisbelt meer Dan zou het lachen ook weer gaan klinken
Als ik mijn leven lang mens zou zijn Dan zou ik mijn handen reiken om te helpen En problemen helpen oplossen, alszijnde mijn Dan zou ik de fanatici hun fanatistme stelpen
Als ik eens, was maar een droom vannacht Maar dromen wiilen wel eens uitkomen Als iedereen nou eens over deze droom nadacht En als het even kan, er ook van gaat dromen
donderdag 7 juni 2012
