Hier kan je meer informatie vinden over ons project. Het is ook de bedoeling dat eens we daar zijn we jullie via deze weg op de hoogte kunnen houden van onze belevenissen. Kom dus zeker regelmatig eens kijken . Voor vragen of opmerkingen mag je ons altijd mailen op janennele.kq@gmail.com.
De voorbije 2 dagen waren echt nog geweldig. We hadden het weer aan onze kant (zelfs iets te veel want het was ech weer immens warm, maar geen regen!) dus niets kon ons tegenhouden om er weer een fijne tijd van te maken!
Donderdag gingen we voor de laatste keer naar Payatas. We knutselden met een heleboel kindjes samen een reuze knikkerbaan. Het was echt heel leuk en verbazingwekkend hoeveel ze samen werkten! Ook de ouders deden weer enthousiast mee. Uiteindelijk bekwamen we een knikkerbaan die begon vanuit het raam van een winkeltje en zo tot beneden op de straat ging. We deelden ook nog minstens 600 ballonnen uit en nog wat ander gerief. Dit leidde helaas wel tot heel veel geduw en getrek. Gelukkig kwam het niet tot al te grote ongelukken :).
Vandaag was het dan onze laatste schooldag, BINGO-dag! We werden nog meer eens geconfronteerd met hoe geweldig het organisatietalent hier is....Er werd ons gezegd dat om half 9 we bingo konden spelen met grade 5 en 6, want dan zouden ze gedaan hebben met hun examens. Maar dit bleek allesbehalve zo te zijn. Uiteindelijk zijn we pas tegen kwart na 10 kunnen beginnen, maar ja...Van een maand in de Filippijnen word je wel geduldiger :). Iedereen heeft zich wel echt super geamuseerd! Wild enthousiast keken ze op hun kaartje of ze het nummertje hadden en als dat het geval was, was het kot bijna te klein :). Ze waren ook echt erg blij met hun prijzen die ze wonnen. We zagen ze dus allemaal vertrekken met een big smile op hun gezicht en met een beetje pijn in ons hart. Toen we de laatste jeepney zagen wegrijden, kwam het besef pas echt: het is voorbij, de kans is vrij klein dat we die lieve kleine schatjes ooit nog terugzien, zucht...
Voor de rest van de dag en de avond hebben we een afscheidsfeestje gehouden. En een feest is hier pas een feest als er karaoke is! We hebben dus weer het beste van onszelf kunnen geven (en hebben nu wel wat keelpijn :)).
Nu moeten we dringend beginnen inpakken want het is nog een raadsel hoe we alles gaan weg kunnen krijgen...
Dit wordt waarschijnlijk een van onze laatste berichten aangezien onze tijd er hier helaas bijna op zit. Deze laatste dagen zijn nog erg druk gevuld zodat we niet te vaak denken aan vertrekken. Zaterdag bijvoorbeeld organiseerden we hier op school een knutsel- en speelnamiddag. Hier is namelijk een grote overdekte hal zodat de regen ons niet kon deren :). Omdat Payatas vrij ver ligt van de school, konden we de kindjes van Payatas niet hier krijgen, maar we nodigden de kinderen van Kasiglahan, het dorpje hier vlakbij, uit. Hier leven vooral mensen die vroeger aan de vuilnisbelt leefden, maar naar hier zijn verplaatst toen een neerstortende hoop vuilnis hun huizen verwoestte. Ze zijn dus ook erg arm. De kindjes hier op school komen dan ook ofwel van Payatas ofwel van Kasiglahan. In het begin liep het ronselen van kindjes nogal moeilijk omdat ze echt bang hebben van regen en immens lui zijn. Voor ons is het logisch dat we naar daar wandelen (het is maar 5 minuutjes stappen), maar zij nemen daar liever een tribike voor en dat kunnen ze niet altijd betalen. Maar uiteindelijk kwam er toch heel veel volk opdagen tot onze grote vreugde. De jongens leefden zich volledig uit met de lego en de knexx, terwijl de meisjes meer kleurden en trapmannetjes en fruitspiesjes maakten. Het was alleszins een erg geslaagde namiddag die erg emotioneel eindigde. Zonder dat we het doorhadden, hadden enkele meisjes namelijk bedankingstekeningen voor ons gemaakt en dat deed ons toch wel wat...(De schrijfwijze van onze naam was wel erg grappig om te lezen: Niel, Mel, Yum (in Jollibee, de Filippijnse McDonalds is dit de naam van een normale hamburger:)), Young, Yoong,...). Het weer is intussen al lichtjes beter zodat we toch nog enkele keren naar Payatas zijn kunnen gaan en zullen gaan. Toen we daar waren, bezochten we ook enkele huizen van de kindjes van de school. Huizen is echter een groot woord, de meesten bezitten gewoon 1 kamer die ze dan gemiddeld met een achttal mensen moeten delen (de meeste mensen gebruiken hier geen anticonceptie). We merken dat de ouders heel erg trots zijn dat hun kinderen naar school gaan, de medailles hangen dan ook meestal op een centrale plaats. Ze zijn de Papayaschool erg dankbaar en als we horen hoe weinig ze verdienen begrijpen we dat ze een dergelijke steun zeker kunnen gebruiken. We vinden het echt erg jammer dat we niet beter met hen kunnen communiceren omdat de taal een grote barriere is: hun engels is niet veel beter dan ons Tagalog. Ze doen wel hard hun best en zijn echt enorm vriendelijk.
Morgen gaan we terug naar Payatas, voor de laatste keer waarschijnlijk...We hebben nog heel wat leuke dingen voorzien voor morgen, dus het wordt hopelijk een fijne dag! Afscheid nemen van de kinderen op Payatas zal sowieso moeilijk zijn. We zijn ook niet zeker dat de kinderen zullen begrijpen dat ons afscheid dit keer niet 'tot bukas (morgen)' is, maar 'tot ....(wie zal het zeggen)'.
Voor de kindjes op school organiseren we vrijdag BINGO als afscheidsfeest. De voorbije weken kochten we allemaal goedkope kleine speelgoedjes en andere dingen waar ze blij mee zouden zijn die als prijs kunnen dienen. Die kunnen we dan vrijdag op een leuke manier verdelen. Daarna bouwen we nog een feestje met de staff van de school (ze gaan een karaoke-ding naar hier laten komen, woehoew :))!
En dan zit ons avontuur er echt al helemaal zo goed als op...Zaterdag is namelijk opruim- en inpakdag (misschien werken we dan met de kinderen ook verder aan een mini-nevenproject dat we hebben opgericht. We wouden namelijk een manier vinden om nog geld in te zamelen als we terug in Belgie zijn, en toen ontdekten we dat de kindjes hier graag oorbellen maken. De beslissing wat te doen was dus vrij snel gemaakt: We kochten materiaal en gingen aan de slag met de kindjes. We hebben al een heleboel erg mooie oorbellen en hopen er zaterdag nog wat meer te maken met de kindjes. En bij deze al wat reclame: Wie hier in geinteresseerd is, moet er maar naar vragen als we terug zijn!) en zondag moeten we al erg vroeg uit de veren om ons vliegtuig te halen...Zucht, wat kan de tijd vliegen. Toen we hier aankwamen, heeft Ate Jo ons wel 50 keer gezegd "A month is not enough!" en ze heeft gelijk...We zouden nog zoveel meer willen doen en zien, maar dat is wel logisch zeker?
Terwijl we hier over onze komende dagen zitten te vertellen, beseffen we dat het einde echt nadert..Het lijkt nog veraf maar toch zo dichtbij...We zijn alleszins erg blij met wat we hier hebben kunnen doen en willen iedereen die ons gesteund heeft (op welke manier dan ook) nog eens bedanken!
Het is intussen al erg laat (of toch naar Filippijnse normen) dus we zullen ons maar klaarmaken om te gaan slapen!
.
