Ondertussen zijn we aangekomen in Arusha. We hebben een lange rijdag achter de rug, maar het landschap in Tanzania is een van de mooiste die we al gezien hebben. We zijn ook voorbij de Kilimanjaro gereden en dachten: deze willen we ooit nog wel eens beklimmen.
Straks trekken we de Ngorongoro krater in en nadien trekken we 2 dagen door de Serrengeti. Van internet is er dus weer geen spraken. Het einde van de reis komt in zicht. Binnen minder dan een week zijn we weer thuis. We gaan het hier zeker missen en gaan nog ten volle genieten van onze laatste dagen, maar we verheugen ons ook wel op frietjes van het frietkot (hint hint mama ;) ) en op het terug zien van iedereen.
Gisteren morgend zijn we aangekomen in het noordelijke deel van Zanzibar. Vanuit onze kamer hebben we een zicht op de blauwe zee en het parel witte strand. In de late namiddag vertrokken we op een sunset-cruise met een Dhow-schip. Het was vrij bewolkt dus van de zonsondergang hebben we jammer genoeg niet veel gezien, maar het was gezellig en van de boot springen was zeker even leuk.
Vandaag vertrokken we al vroeg om een hele dag te gaan snorkelen. Jan wou in de eerste plaats gaan duiken, maar aangezien hij geen PADI certificaat heeft, zou hij dat nog moeten behalen (ook al heeft hij meer ervaring dan al de andere die gaan duiken). 2 duiken zou al snel oplopen tot 250 dollar en dat is toch wel wat teveel. Onze tocht begon niet echt goed, want na enkele minuten kregen we al een flinke regenbui over ons heen. Maar eenmaal aangekomen op Nmemba scheen de zon terug. Onder water was het een waar aquarium. Elke kon zelfs zonder bril of lenzen de vissen goed zien, dat wil wat zeggen ;). 's Avonds vertrokken we met heel de groep naar de Full Moon Party. Wij gedroegen ons, zoals altijd, weer voorbeeldig. Over de andere groepsleden hebben we de wildste verhalen, maar die sparen we voor thuis. Ze zijn niet voor publicatie vatbaar ;).
Vandaag kwamen we aan op Zanzibar. De zee is helder blauw, wit strand. Het lijkt hier wel een postkaartje. Maar vandaag gaan we eerst Stone Town verkennen. Dit is het hart van Zanzibar. Zelfs Chinezen zouden hier in het verkeer een hartaanval krijgen, maar zoals ze hier zeggen: Hakuna Matata.
We hebben de stad met een gids verkend en het was eens leuk om een beetje cultuur op te snuiven. Nadien gingen we naar een Spice Farm, waar voor Elke een paar misteries de wereld zijn uitgeholpen: zo groeit peper als vruchten aan een boom, en is muskaatnoot de pit van een noot. Hoe wonderlijk toch ;). We proefden van alle specerijen en kregen een uitgebreid arrondissement aan exotisch fruit: granaatappel was Jan zijn openbaring van de dag. Een vriendelijk man toonde ons hoe je in een metershoge palmboom klimt, om dan kokosnoten te plukken.
s Avonds genoten we met eem cocktail vam de zonsondergang en kregen we onverwacht bezoek van een baby aapje.
Morgen rijden we door naar het noorden, waar we meer kunnen genieten van de zee en het strand. Hopelijk vinden we daar ook nog eens internet zoals hier. De eerste keer in Afrika, waar we op 1,5 uur tijd onze blog een beetje kunnen aanpassen. Nog altijd 3 keer zolang als in Belgie, maar voor hier zo snel.
Chitimba is onze volgende stop in Malawi. Hier doen we lekker niks! Heel de dag hebben we op het strand gelegen en kregen we gezelschap van de 20-tal lokale kindjes.Elke vond het na een uur genoeg geweest en trok zic h op de camping terug met haar boek. Jan daarentegen heeft nog nooit zo lang in het water gezeten, maar hij kreeg dan ook niet de kans om af te koelen. De kinderen vlogen overal in het rond en dat vonden ze (Jan en de kinderen) geweldig.
s Avonds hielden we een bad-taste party met een lekkere punch, maar deze is voor sommige hard aangekomen. Wij waren, zoals gewoonlijk, nuchter, maar in het midden van de nacht is Jan in de bar nog even gaan rondhangen om iedereen veilig in zijn eigen tent te krijgen.
Ondertussen zijn we aangekomen in Malawi. Het landschap is hier volledig veranderd. Hier zijn veel bergen en het lijkt eerder op een dichte jungle. De aapjes lopen hier dan ook vaak gewoon over de weg.
Onze eerste stop in Malawi, is Kande Beach. Het Malawimeer is bijzonder mooi, helder blauw en zoet water. Een echt waterfestijn. We zijn hier dan natuurlijk ook gaan snorkelen en onderwater is het een waar aquarium.
We zijn hier ook het dorpje, de school en het ziekenhuis gaan bezoeken. Dan pas besef je hoe gelukkig we mogen zijn. Het ziekenhuis heeft amper medicijnen en de hagedissen lopen er gewoon over de muur. Op school krijgt iedere leerkracht 150 leerlingen voor zijn neus. En wij vonden 25 leerlingen al veel... Overal waar we kwamen vochten de kinderen letterlijk voor onze aandacht. Moesten ze zo klein en schattig blijven, hadden we eentje meegenomen ;). Spijtig genoeg waren ze niet onze enige stalkers, maar werden we ook voortdurend achtervolgd door verkopers die allemaal onze beste vriend/broer/zus bleken te zijn ;).
We zijn hier ook gaan paardrijden. Het was een prachtige belevenis om door zon mooi landschap te paard te trekken. De lokale bevolking vertrouwt zon gigantisch beest niet echt en blanken zijn dan nog zo dom om er op te kruipen ;). Na onze wandeling werden de zadels aan de kant gelegd en zochten we samen met de paarden verkoeling in het meer.
Zaterdagvoormiddag hebben we er van geprofiteerd om even naar de lokale markt te gaan. Hier hebben we allerlei soeveniers gekocht. We hebben in ruil voor 'n t-shirt, een oude rok, een stuk pizza, 2 haarrekkertjes en 7 dollars 2 beeldjes en oude Zimbabwe Dollars gekregen. We zijn dus een paar triljoenen rijker. In de namiddag waagde Jan zich aan een flying fox (op een hoogte van 110m naar de overkant van de ravijn, vasthangend aan je rug, vliegen), een zip-ride (een soort zittende death ride met een snelheid van meer dan 100km/h) en een gorge swing (de ravijn inspringen om na een vrije val van 70m naar de overkant te slingeren).
Zondag vertrokken we al vroeg naar de Zambezi om te gaan raften. Verschillende rapides haalden een niveau 4 en kregen elk een veelbetekende naam: judgement day, the 3 ugly sisters, terminator, ... The Mother wist ons uiteindelijk te nekken, maar na een angstaanjagende tocht uit de boot werd Elke als snel opgepikt door een van de safety canoes. Jan had natuurlijk minder geluk, en werd flink door elkaar geschud doorheen de rapid maar werd uiteindelijk opgepikt door een van de andere boten en na een paar serieuse waterboeren was hij er terug helemaal klaar voor. Het was dus alweer een spannende belevenis, maar om iedereen gerust te stellen, we zijn hier heel voorzichtig hoor ;). Na het raften trokken we naar de Vic Falls en begrijpen nu waarom het een van de natuurwonderen is.
Vanaf nu wordt internet nog moeilijker tot in Zanzibar, dus we hopen nog iets van ons te laten horen.
We hebben eindelijk nog eens internet gevonden dat min of meer werkt en hebben onze dagverslagen al wat kunnen aanvullen. De foto's zullen nog wat op zich laten wachten, want zowel de computer als de internetverbinding zijn een nachtmerrie.
Zoals jullie waarschijnlijk al wel gemerkt hebben, we vinden het hier geweldig :). Nu zijn we 2 dagen aan de Vic Falls. Jan gaat deze namiddag allemaal gekke dingen doen boven de Falls en Elke gaat daar waakzaam op toekijken. Morgen gaan we samen raften op de Zambezi. Uitgebreid verslag volgt wel als we het overleven ;).
We vertrokken richting Chobe. De goede wegen liggen nu waarschijnlijk voorgoed achter ons. Onze truckdriver vond het veiliger naast de weg te rijden dan op de weg. De weg was eerder 1 groot gat met hier en daar een beetje asfalt.
In de late namiddag kwamen we aan in Chobe. Hier brak het handvat van de truckdeur waardoor we niet meer in onze truck geraakten. Jan, de chauffeur en 2 andere handige harrys haalden de deur uit haar scharnieren en forceerden zo hun weg naar binnen. We kwamen nog net op tijd aan de rivier waar we vertrokken voor een river cruise.
Het was leuk olifanten, nijlpaarden en krokodillen via het water dicht te benaderen. We zagen zelfs krokodillen een buffel verslinden. Hierna wou Jan zijn fototoestel in de rivier smijten omdat het telkens bleef haperen, maar hij was gelukkig al snel terug gekalmeerd.
De volgende ochtend mochten we eindelijk eens uitslapen. Ontbijt werd pas geserveerd om 9u30, wat een luxe!
In de namiddag vertrokken we deze keer met een open truck het park in. We zagen honderden olifanten en buffels, ook enkele nijlpaarden, giraffen, koedoes en de gewoonlijke variatie antilopen.
Op weg naar de bushcamping, stootten we op 2 leeuwinnen en hun 3 welpjes. De moeders beslopen een warthog, maar door het gespeel van hun kleintjes was deze hun te snel af. We misten dus op een haar na een lionkill.
Nadat we ze een uur hadden gade geslaan, moesten we in het donker naar ons kamp. Op deze tocht reden we bijna in op een kudde olifanten die ons probeerden te verjagen. Het is best eng om een beest van enkele honderden kilos op je zien afgestormd te komen als je in een open truck zit. Maar dit zijn we ondertussen al gewoon ;).
s Avonds genoten we na aan het kampvuur met op de achtergrond de geluiden van de bush. Een troep olifanten trok in het pikkedonker op enkele meters van onze tenten voorbij en we werden bestookt door honeybashers.
Vanmorgen vertrokken we vroeg om nog wat wild te gaan zoeken voor we het park verlaatten. We zagen dat de leeuwen gisterenavond toch nog geluk hadden en een jakhals genoot nog na van hun succes. Iets verder zagen we mariboes en gieren een buffel oppeuzelen. En toen we dachten dat het niet meer beter kon, stootten we op een troep bavianen die bezig waren met hun ochtendritueel (zie fotos).
Meteen na onze ochtenddrive vertrokken we naar de grens met Zimbabwe en ondertussen zitten we in een internet cafe aan de Vic Falls.
Zondagmorgend vertrokken we met de truck richting de Delta waar een heel team klaarstond om ons met de mokoro naar onze bushcamping in de Delta te varen. Na een ontspannend tocht van 2 uur, kwamen we aan. Onze camping werd letterlijk uit de bush gekapt met manchetes.
Nadat we ons kamp hadden opgezet vertrokken we voor onze eerste wandeling. We botsten al snel op wildebeesten en zebras. We leerden ook heel veel over het volgen van sporen. Het was een belevenis om tot op 50 meter van zon kudde wilde dieren te komen.
De volgende ochtend stonden we vroeg op en vertrokken opnieuw voor een wandeling. Nu zochten we 4 uur lang en dit had ook resultaat. We zagen olifanten, giraffen, kuddes zebras, wildebeesten, warthogs, bavianen en allerlei verschillende soorten antilopen.
In de namiddag kropen we terug in onze mokoro en vonden we nijlpaarden in een nabije poel. We zagen de zon ondergaan op onze terugweg. We moeten jullie wel niet meer vertellen dat iedere zonsondergang hier een prachtig tafereel is.
s Avonds werden we getrakteerd op enkele traditionele dansen en liedje door de crew die mee was om ons te begeleiden.
Dinsdagmorgen maakten we onze laatste korte wandeling. Uiteindelijk bleek deze wandeling de meest indrukwekkende te worden van allemaal. Warthogs schoten op nog geen meter voor ons als een racket uit hun hol en 10 minuten later liepen we bijna letterlijk tegen de kont van een olifant. Iedereen zijn instinct gaf aan: lopen! Maar Jan bleef rustig staan om fotos te trekken. Tot grote onrust bij Elke.
Nadien werden we in onze mokoros teruggebracht naar de beschaafde wereld. We namen afscheid van onze gidsen en vertrokken naar de camping waar we genoten van een welverdiende douche.
In de namiddag vertrokken we naar een kleine lokale vlieghaven waar we met zn vijven in een vliegtuigje kropen. We maakten een gedurende een uur een vlucht over de Delta. De zichten waren ongelooflijk en onder ons draafden de kuddes olifanten, nijlpaarden en allerlei andere dieren. Nog maar eens een geweldige ervaring!
Na Etosha
hadden we 2 lange rijdagen om uiteindelijk terecht te komen in Maun. Een stad
vlakbij de Okavango Delta. Ondertussen staken we de grens met Botswana over.
Vanmorgen vertrokken we vanuit het Cheetah Park richting Etosha, waar we in de namiddag onze game drive deden. We zagen meteen warthog, giraffen, olifanten en massas zebras, springbokken en gemsbokken.
De volgende ochtend vertrokken we vroeg het park in waar we meteen ook veel dieren te zien kregen. Het spectaculairste waren 2 parende leeuwen.
s Avonds verbleven we op een camping binnen het park. Hier zagen we s nachts aan een drinkplas enkele giraffen (10) en een hyena.
De ochtend
begon met een hobbelige rit richting Cheetah Park. Jan zijn ontbijt beviel hem
niet goed en mocht daardoor vanvoor naast de truckchauffeur gaan zitten. Elke
was echt jaloers, maar toch stiekem blij dat ze niet zelf ziek was.
Aangekomen
op de camping vertrokken we meteen naar enkele handtamme cheetas en een
welpje. Deze mochten we strelen en met het kleintje konden we zelfs wat
fikfakken.
Nadien
reden we door naar het reservaat waar de geredde wilde cheetas werden gevoed.
Het was akelig om cheetas zo hongerig naar je te zien kijken.
Vandaag
zijn we door gereden naar Spitzkoppe. Hier zagen we enkele muurschilderingen en
brachten de nacht door in een grot die niet volledig toe was, zodat we vanuit
onze slaapzak de prachtige sterrenhemel konden zien.
Momenteel hebben we nergens voldoende tijd om onze blog fatsoenlijk aan te vullen. Het internet gaan hier bijzonder traag.
Ondertussen zijn we in Botswana aangekomen. Onze eerste game drive zit er op en morgen vertrekken we voor enkele dagen naar de Okavango Delta waar we dus weer volledig afgezonderd zijn van de bewoonde wereld. We hopen zo snel mogelijk onze blog uitgebreid te kunnen aanvullen.
Vanmorgen stonden we weer op tijd op, deze keer om te gaan vissen.We hoopten dat we voldoende vis vingen om heel onze truck te voorzien van avondeten. Dit is ons meer dan goed gelukt. We vingen met 4, meer dan 120 vissen. Kabeljauw en katvis zijn de 2 soorten vis die we vingen. In totaal hadden we meer dan 150 kg vis. Jan ving ook een zeehond, al was dat niet helemaal de bedoeling. Gelukkig voor hem en de zeehond brak de lijn voor hij was binnengehaald.
In de namiddag gingen we quadbiken in de duinen. Wat een avontuur! Gelukkig werd de groep opgedeeld in verschillende niveaus, waardoor Jan als een gek door de duinen kon razen en Elke op haar eigen tempo haar gang kon gaan.
s Avonds gingen we opnieuw met zn allen uiteten. Al de adrenaline had ons weer zo uitgeput, dat we om 22u in ons bed lagen.
Deze morgend werden we opgepikt in een busje om te gaan sandboarden in de duinen van Swakopmund.
We hebben zowel stand-up-boarding als lie-down-boarding gedaan. Stand-up-boarden kan je vergelijken met snowboarden in diepsneeuw. Het is wel raar om op een board te staan in een short en t-shirt. Aangezien vallen in het zand veel zachter is dan vallen op sneeuw, waagden we ons aan de jump. Het grote nadeel is wel dat zand overal kruipt waar het niet thuishoort.
Met het lie-down-boarden haalden we snelheden van meer dan 70 km/h. Plat op je buik met enkel een dunne houten plank de duin afzoefen, geeft een geweldige kick.
In de namiddag hebben wat we rondgekuierd in het dorpje hier: we zijn gaan wandelen op het strand, terrasje gaan doen, wat winkeltjes bezocht. Alles op de Afrikaanse manier, op het gemak.
s Avonds weer met zn allen iets gaan eten. En daarna meteen bed in, de vorige avond woog bij iedereen nog door ;).
Vanmorgen begonnen we met een zoektocht naar Jan zijn sandalen. Blijkbaar was hij ze buiten vergeten en vonden de jakhalzen het een leuk speeltje. 20 meter achter onze tent vonden we ze voorgekauwd terug. Hilariteit alom.
We reden verder door de woestijn richting Swakopmund.
We zagen de duinen veranderen in een vlakke woestijn langs de kust. De wegen waren nog amper te onderscheiden van de woestijn. Het werd dus een erg hobbelige rit.
Nu verblijven we tot maandagmiddag hier in een jeugdherberg. Eindelijk nog eens een bed.
We kunnen hier verschillende activiteiten doen. Waarschijnlijk wordt het quadbiken, sandboarden en fishing.
Vandaag stonden we op om 4u45. Dit deed zelfs ons even grommelen. Gelukkig zijn de meesten tevreden na hun warme tas thee of koffie.
Ondertussen zijn we echte pro's in het opzetten en afbreken van onze tent.
In de bus zaten we samen met Kate en Eddie (een Australisch koppel van onze leeftijd) en leerden we ze Belgische kaartspelletjes. Onderweg zagen we springbokken, gemsbokken, steenbokken, struisvogels, secretarisvogels en de eerste zebra's. Iedereen was meteen wakker. Gelukkig hebben we een ervaren buschauffeur en weet hij wanneer hij even moet stoppen zodat we foto's kunnen trekken.
In de namiddag trokken we naar de Sossusvlei. Hier kregen we een gids mee voor onze wandeling door de duinen. Een echte bushman. Ongelooflijk wat die man allemaal weet en ziet.
We beklommen Dune45 om daar de zon te zien verdwijnen achter de duinen.
Als we terug op de camping aankwamen, stond het eten al op ons te wachten: lekkere koedoe.
De avond werd zoals gewoonlijk afgesloten in de bar.
We vertrokken zoals altijd weer om 7u30, de wekker stond dus op 6u15. Ons stoort het niet, maar anderen groepsleden hebben hun ritme nog niet gevonden.
Tijdens onze busrit zagen we de eerste wilde dieren: springbokken en struisvogels. Tegen lunchtijd stopten we in het dorpje Bethanie. Hier hadden we eindelijk nog eens gsm-ontvangst. Van het thuisfront kregen we te horen dat Ter Bank een jobaanbieding had. Na 5 minuten telefoneren, had Jan een fulltime job voor volgend jaar :).
Vandaag kwamen we al in de vroege namiddag aan op de camping. We beklommen de lokale berg waar we een zicht hadden van kilometers en kilometers niemandsland. Nergens een huis, boerderij of zelfs maar hutje te bespeuren.
Nadien genoten we opnieuw van een mooie zonsondergang in de rivierbedding.
