Ondertussen zijn we aangekomen in Malawi. Het landschap is hier volledig veranderd. Hier zijn veel bergen en het lijkt eerder op een dichte jungle. De aapjes lopen hier dan ook vaak gewoon over de weg.
Onze eerste stop in Malawi, is Kande Beach. Het Malawimeer is bijzonder mooi, helder blauw en zoet water. Een echt waterfestijn. We zijn hier dan natuurlijk ook gaan snorkelen en onderwater is het een waar aquarium.
We zijn hier ook het dorpje, de school en het ziekenhuis gaan bezoeken. Dan pas besef je hoe gelukkig we mogen zijn. Het ziekenhuis heeft amper medicijnen en de hagedissen lopen er gewoon over de muur. Op school krijgt iedere leerkracht 150 leerlingen voor zijn neus. En wij vonden 25 leerlingen al veel... Overal waar we kwamen vochten de kinderen letterlijk voor onze aandacht. Moesten ze zo klein en schattig blijven, hadden we eentje meegenomen ;). Spijtig genoeg waren ze niet onze enige stalkers, maar werden we ook voortdurend achtervolgd door verkopers die allemaal onze beste vriend/broer/zus bleken te zijn ;).
We zijn hier ook gaan paardrijden. Het was een prachtige belevenis om door zon mooi landschap te paard te trekken. De lokale bevolking vertrouwt zon gigantisch beest niet echt en blanken zijn dan nog zo dom om er op te kruipen ;). Na onze wandeling werden de zadels aan de kant gelegd en zochten we samen met de paarden verkoeling in het meer.
Zaterdagvoormiddag hebben we er van geprofiteerd om even naar de lokale markt te gaan. Hier hebben we allerlei soeveniers gekocht. We hebben in ruil voor 'n t-shirt, een oude rok, een stuk pizza, 2 haarrekkertjes en 7 dollars 2 beeldjes en oude Zimbabwe Dollars gekregen. We zijn dus een paar triljoenen rijker. In de namiddag waagde Jan zich aan een flying fox (op een hoogte van 110m naar de overkant van de ravijn, vasthangend aan je rug, vliegen), een zip-ride (een soort zittende death ride met een snelheid van meer dan 100km/h) en een gorge swing (de ravijn inspringen om na een vrije val van 70m naar de overkant te slingeren).
Zondag vertrokken we al vroeg naar de Zambezi om te gaan raften. Verschillende rapides haalden een niveau 4 en kregen elk een veelbetekende naam: judgement day, the 3 ugly sisters, terminator, ... The Mother wist ons uiteindelijk te nekken, maar na een angstaanjagende tocht uit de boot werd Elke als snel opgepikt door een van de safety canoes. Jan had natuurlijk minder geluk, en werd flink door elkaar geschud doorheen de rapid maar werd uiteindelijk opgepikt door een van de andere boten en na een paar serieuse waterboeren was hij er terug helemaal klaar voor. Het was dus alweer een spannende belevenis, maar om iedereen gerust te stellen, we zijn hier heel voorzichtig hoor ;). Na het raften trokken we naar de Vic Falls en begrijpen nu waarom het een van de natuurwonderen is.
Vanaf nu wordt internet nog moeilijker tot in Zanzibar, dus we hopen nog iets van ons te laten horen.
