Zondagmorgend vertrokken we met de truck richting de Delta waar een heel team klaarstond om ons met de mokoro naar onze bushcamping in de Delta te varen. Na een ontspannend tocht van 2 uur, kwamen we aan. Onze camping werd letterlijk uit de bush gekapt met manchetes.
Nadat we ons kamp hadden opgezet vertrokken we voor onze eerste wandeling. We botsten al snel op wildebeesten en zebras. We leerden ook heel veel over het volgen van sporen. Het was een belevenis om tot op 50 meter van zon kudde wilde dieren te komen.
De volgende ochtend stonden we vroeg op en vertrokken opnieuw voor een wandeling. Nu zochten we 4 uur lang en dit had ook resultaat. We zagen olifanten, giraffen, kuddes zebras, wildebeesten, warthogs, bavianen en allerlei verschillende soorten antilopen.
In de namiddag kropen we terug in onze mokoro en vonden we nijlpaarden in een nabije poel. We zagen de zon ondergaan op onze terugweg. We moeten jullie wel niet meer vertellen dat iedere zonsondergang hier een prachtig tafereel is.
s Avonds werden we getrakteerd op enkele traditionele dansen en liedje door de crew die mee was om ons te begeleiden.
Dinsdagmorgen maakten we onze laatste korte wandeling. Uiteindelijk bleek deze wandeling de meest indrukwekkende te worden van allemaal. Warthogs schoten op nog geen meter voor ons als een racket uit hun hol en 10 minuten later liepen we bijna letterlijk tegen de kont van een olifant. Iedereen zijn instinct gaf aan: lopen! Maar Jan bleef rustig staan om fotos te trekken. Tot grote onrust bij Elke.
Nadien werden we in onze mokoros teruggebracht naar de beschaafde wereld. We namen afscheid van onze gidsen en vertrokken naar de camping waar we genoten van een welverdiende douche.
In de namiddag vertrokken we naar een kleine lokale vlieghaven waar we met zn vijven in een vliegtuigje kropen. We maakten een gedurende een uur een vlucht over de Delta. De zichten waren ongelooflijk en onder ons draafden de kuddes olifanten, nijlpaarden en allerlei andere dieren. Nog maar eens een geweldige ervaring!
Na Etosha
hadden we 2 lange rijdagen om uiteindelijk terecht te komen in Maun. Een stad
vlakbij de Okavango Delta. Ondertussen staken we de grens met Botswana over.
Vanmorgen vertrokken we vanuit het Cheetah Park richting Etosha, waar we in de namiddag onze game drive deden. We zagen meteen warthog, giraffen, olifanten en massas zebras, springbokken en gemsbokken.
De volgende ochtend vertrokken we vroeg het park in waar we meteen ook veel dieren te zien kregen. Het spectaculairste waren 2 parende leeuwen.
s Avonds verbleven we op een camping binnen het park. Hier zagen we s nachts aan een drinkplas enkele giraffen (10) en een hyena.
De ochtend
begon met een hobbelige rit richting Cheetah Park. Jan zijn ontbijt beviel hem
niet goed en mocht daardoor vanvoor naast de truckchauffeur gaan zitten. Elke
was echt jaloers, maar toch stiekem blij dat ze niet zelf ziek was.
Aangekomen
op de camping vertrokken we meteen naar enkele handtamme cheetas en een
welpje. Deze mochten we strelen en met het kleintje konden we zelfs wat
fikfakken.
Nadien
reden we door naar het reservaat waar de geredde wilde cheetas werden gevoed.
Het was akelig om cheetas zo hongerig naar je te zien kijken.
Vandaag
zijn we door gereden naar Spitzkoppe. Hier zagen we enkele muurschilderingen en
brachten de nacht door in een grot die niet volledig toe was, zodat we vanuit
onze slaapzak de prachtige sterrenhemel konden zien.
Momenteel hebben we nergens voldoende tijd om onze blog fatsoenlijk aan te vullen. Het internet gaan hier bijzonder traag.
Ondertussen zijn we in Botswana aangekomen. Onze eerste game drive zit er op en morgen vertrekken we voor enkele dagen naar de Okavango Delta waar we dus weer volledig afgezonderd zijn van de bewoonde wereld. We hopen zo snel mogelijk onze blog uitgebreid te kunnen aanvullen.
Vanmorgen stonden we weer op tijd op, deze keer om te gaan vissen.We hoopten dat we voldoende vis vingen om heel onze truck te voorzien van avondeten. Dit is ons meer dan goed gelukt. We vingen met 4, meer dan 120 vissen. Kabeljauw en katvis zijn de 2 soorten vis die we vingen. In totaal hadden we meer dan 150 kg vis. Jan ving ook een zeehond, al was dat niet helemaal de bedoeling. Gelukkig voor hem en de zeehond brak de lijn voor hij was binnengehaald.
In de namiddag gingen we quadbiken in de duinen. Wat een avontuur! Gelukkig werd de groep opgedeeld in verschillende niveaus, waardoor Jan als een gek door de duinen kon razen en Elke op haar eigen tempo haar gang kon gaan.
s Avonds gingen we opnieuw met zn allen uiteten. Al de adrenaline had ons weer zo uitgeput, dat we om 22u in ons bed lagen.
Deze morgend werden we opgepikt in een busje om te gaan sandboarden in de duinen van Swakopmund.
We hebben zowel stand-up-boarding als lie-down-boarding gedaan. Stand-up-boarden kan je vergelijken met snowboarden in diepsneeuw. Het is wel raar om op een board te staan in een short en t-shirt. Aangezien vallen in het zand veel zachter is dan vallen op sneeuw, waagden we ons aan de jump. Het grote nadeel is wel dat zand overal kruipt waar het niet thuishoort.
Met het lie-down-boarden haalden we snelheden van meer dan 70 km/h. Plat op je buik met enkel een dunne houten plank de duin afzoefen, geeft een geweldige kick.
In de namiddag hebben wat we rondgekuierd in het dorpje hier: we zijn gaan wandelen op het strand, terrasje gaan doen, wat winkeltjes bezocht. Alles op de Afrikaanse manier, op het gemak.
s Avonds weer met zn allen iets gaan eten. En daarna meteen bed in, de vorige avond woog bij iedereen nog door ;).
Vanmorgen begonnen we met een zoektocht naar Jan zijn sandalen. Blijkbaar was hij ze buiten vergeten en vonden de jakhalzen het een leuk speeltje. 20 meter achter onze tent vonden we ze voorgekauwd terug. Hilariteit alom.
We reden verder door de woestijn richting Swakopmund.
We zagen de duinen veranderen in een vlakke woestijn langs de kust. De wegen waren nog amper te onderscheiden van de woestijn. Het werd dus een erg hobbelige rit.
Nu verblijven we tot maandagmiddag hier in een jeugdherberg. Eindelijk nog eens een bed.
We kunnen hier verschillende activiteiten doen. Waarschijnlijk wordt het quadbiken, sandboarden en fishing.
Vandaag stonden we op om 4u45. Dit deed zelfs ons even grommelen. Gelukkig zijn de meesten tevreden na hun warme tas thee of koffie.
Ondertussen zijn we echte pro's in het opzetten en afbreken van onze tent.
In de bus zaten we samen met Kate en Eddie (een Australisch koppel van onze leeftijd) en leerden we ze Belgische kaartspelletjes. Onderweg zagen we springbokken, gemsbokken, steenbokken, struisvogels, secretarisvogels en de eerste zebra's. Iedereen was meteen wakker. Gelukkig hebben we een ervaren buschauffeur en weet hij wanneer hij even moet stoppen zodat we foto's kunnen trekken.
In de namiddag trokken we naar de Sossusvlei. Hier kregen we een gids mee voor onze wandeling door de duinen. Een echte bushman. Ongelooflijk wat die man allemaal weet en ziet.
We beklommen Dune45 om daar de zon te zien verdwijnen achter de duinen.
Als we terug op de camping aankwamen, stond het eten al op ons te wachten: lekkere koedoe.
De avond werd zoals gewoonlijk afgesloten in de bar.
We vertrokken zoals altijd weer om 7u30, de wekker stond dus op 6u15. Ons stoort het niet, maar anderen groepsleden hebben hun ritme nog niet gevonden.
Tijdens onze busrit zagen we de eerste wilde dieren: springbokken en struisvogels. Tegen lunchtijd stopten we in het dorpje Bethanie. Hier hadden we eindelijk nog eens gsm-ontvangst. Van het thuisfront kregen we te horen dat Ter Bank een jobaanbieding had. Na 5 minuten telefoneren, had Jan een fulltime job voor volgend jaar :).
Vandaag kwamen we al in de vroege namiddag aan op de camping. We beklommen de lokale berg waar we een zicht hadden van kilometers en kilometers niemandsland. Nergens een huis, boerderij of zelfs maar hutje te bespeuren.
Nadien genoten we opnieuw van een mooie zonsondergang in de rivierbedding.
Vanmorgen stonden we op tijd op om te gaan kanoen op de Orange River. We zagen onze eerste watervogels en voelden dat de zon hier in de winter ook brandt!
Na onze tocht vertrokken we richting de grens met Namibie. Over de grens geraken, verliep beter dan we hadden verwacht.
We reden meteen door naar de Fish River Canyon, waar we opnieuw genoten van de zonsondergang en natuurlijk ook van de indrukwekkende canyon. De, ongelooflijk veel foto's die Jan trok, spreken voor zich.
We zetten onze tenten op in de woestijn. Hier beleefden we onze eerste IJSkoude nacht.
We zien het landschap steeds droger en droger worden naarmate we Namibie naderen. Als je 10 minuten niet buiten kijkt, krijg je ineens een heel ander landschap te zien.
's Middags zijn we in het kleine stadje Springbok gaan winkelen. Pretzels zijn hier een absolute noodzaak, dus moesten we er nog eentje gaan bijkopen (een tent afbreken in het donker is moeilijk zonder licht ;) ).
's Avonds aan de Orange River zagen we onze eerste kleurrijke zonsondergang, met aan de overkant de bergen van Namibie.
Nadien aten we weer een geweldige maaltijd die Duncan, onze kok, voor ons klaarmaakte.
Deze morgen vertrokken we met heel de groep en onze monstertruck richting Citrusdal.
We hebben vandaag voornamelijk veel gereden, maar de zichten zijn hier echt ongelooflijk. 's Middags hebben we voor de eerste keer gepicknickt. Er komt heel wat eten en materiaal bij kijken om te picknicken met 30 man. Gelukkig is er een goede taakverdeling waardoor iedereen maximum 10 minuten werk heeft. De taken houden zo wat in: tafels uithalen, groenten snijden, afwassen, ...
's Avonds leerden we de groep al wat kennen en genoten we van de lekkere, lokale, Zuid-Afrikaanse wijn, mmmm.
De eerste nacht in de tent was OK. We zijn blij dat we toch voor de goeie slaapmatjes kozen.
De bavianen op de achtergrond konden ons niet wakker houden.
Deze morgen weer vroeg uit de veren. Na een snel ontbijt vertrokken we richting Tafelberg. We hadden goede voornemens en besloten deze te voet te beklimmen. 3 uur later en 1000 meter hoger, had Elke haar hoofd de kleur van haar t-shirt, t was dus een hele uitdaging, maar de ervaring en het zicht waren wonderlijk.
Boven op de Tafelberg voelden we voor de eerste keer dat het hier winter is door de ijzige wind, leuk na zo zweten :s. Maar de omgeving en de lekkere hamburger maakte alles goed.
Het zogezegde tijdstekort was voor Elke DE reden om met de kabelbaan naar beneden te komen.
Terug in de backpacker was het tijd om de groep (en bus) te leren kennen waar we de komende weken mee zullen rondtrekken. Onze eerste indrukken zijn positief. De meesten schommelen rond onze leeftijd en komen vooral uit landen zoals UK, USA en Australia. Nu zijn we met 29, maar de komende weken zal de groep telkens kleiner en kleiner worden naarmate de reis vorderd.
Ze hebben ons ook verteld dat naarmate we meer noordelijk en oostelijk alles meer basic wordt en we het echte, minder verwesterde Afrika leren kennen.
Vanaf morgen wordt het waarschijnlijk moeilijker om internet te vinden, omdat we dan logeren op campings en niet meer in de backpacker.
Gisteren zijn we hier goed aangekomen rond 22u. 't Was een lange, maar eigenlijk niet echt vermoeiende vlucht, vermits we hier dezelfde tijd hebben als thuis. De grenscontrole overgeraken ging zonder problemen en de taxi zette ons veilig voor de deur van onze backpacker af.
Vandaag zijn we eerst even de nabije omgeving gaan verkennen en hebben de eerste inkopen gedaan. Na ons ontbijt trokken we op verkenning in Kaapstad. Wat ons meteen opviel, is dat de stad in volle opbouw is voor de komende wereldcup. Oud en nieuw wisselt voortdurend af.
We zijn door het centrum van de stad naar Waterfront gewandeld, waar een gezellige drukte heerste. Nadien wandelde we langs de kust naar enkele sight-points voor een geweldig zicht op de Atlantische oceaan, stadscentrum en de Tafelberg.
Vanavond hebben we al meteen geproefd van enkele lokale gerechten: carpaccio van springbok, koedoe medaillon, kingklip (soort plaatselijke vis).
