|
Het moet zijn of de hemel op je hoofd valt. De zondvloed begint. De hemelsluizen gaan open. De zeven jaren tegenspoed beginnen. Je trekt de gordijnen open en het regent nog steeds. In de herhaling van het laatavondjournaal hoor je Vlaamse excellenties (what's in a name) verkondigen dat je huis verdwijnt omwille van de uitbreiding van de Antwerpse haven. Je geboortegrond Rapenburg en Ouden Doel - wordt compensatiegebied, overstromingsgebied en natuurgebied, heel veel gebied en gobd dus. Een van de betrokkenen vertelt: "wij wonen hier al jaren in de natuur, samen met de natuur. We moeten ineens weg omdat we hier niet meer passen. Vogels kwelen, de cameraman schiet prachtige plaatjes. En Muyters blundert, placeert in zijn ogen een 'bon mot': eeuwig is veel te lang om over te beslissen. De miscast van de Vlaamse Regering scoort: vooruitziende bestuurders, volstrekt onmogelijk! Dus weg met die huizen, nu onmiddellijk! Doe wel en zie niet om... Bij VOKA stellen ze vast dat alle champagne, ingeslagen tijdens het interregnum van Philippe, nu wel echt op is.
Op vijf minuten nieuws zie je het intrieste van het scherm afdruipen. De kleine mens tegen de multinationals en de Antwerpse haven, groene fundamentalisten die de broedende en kwelende karrewiet, huismus belangrijker vinden dan huisgezinnen. Ik wil ze er aan herinneren dat de Hedwigepolder nog moet onderlopen, na vierhonderd jaar strijd tegen de zee. Nederland beschermt zijn inwoners, Vlaanderen zijn vogels. Nog zien of die Zeeuwse polder ooit onder water loopt, alle spierballengerol van Kris Peeters ten spijt. Tenzij Albert Carel Cogge stuurt, de enige man die beroemd werd omdat hij zijn land onder water zette.
Ik spreek me niet uit over de economische relevantie van de twee te bouwen nieuwe dokken en de zeesluis. Het nieuws dendert verder: het klaart op. De vakbonden zijn tevreden, groot nieuws. 324 in plaats van 609 ontslagen bij Bekaert. Evenwichtig en een vergoeding voor diegenen die vertrekken. En brugpensioen vanaf 52 jaar, de factuur wordt nog maar eens naar de al fel geteisterde overheid doorgeschoven. Maar, zo zegt een trotste Syndicalist, we hebben ons geschikt naar het regeerakkoord.
Een aanzet tot oplossing: misschien kunnen de bruggepensioneerden cipier worden of bij Justitie gaan werken: loon hebben ze al. Op die manier vraagt de Staat een tegenprestatie van al die bruggepensioneerden: laat ze administratieve taken uitvoeren, laat ze met de hond gaan wandelen, laat ze nuttig werk doen in ruil voor de bijdrage van de samenleving. De vakbonden zijn gesust en zetten hun stakingsaanzegging stop. 52 is toch nog veel te jong de arbeidsmarkt te verlaten. En Hendrik Bogaert waakt: ambtenaren zullen voortaan sneller aangeworven kunnen worden. Op een maand kan alles in kannen en kruiken zijn. Als Hans Otten niet langskomt natuurlijk, dan zit er niets meer in de kruiken.
Conclusie: bruggepensioneerden, word ambtenaar bij uw FOD Justitie! Treed in de voetsporen van Carel Muyters en Philippe Cogge, zet uw land onder water, open uw sluizen! Maar niet voor eeuwig!
|
