Het was op twee mei een bewogen dag op het Gentse stadhuis. Iedereen was nog wat versuft van de zware één meiviering op de Vrijdagsmarkt, maar tegelijkertijd ook ontgoocheld in de berichtgeving van de VRT dienaangaande. De burgemeester was namelijk niet in beeld en niet aan het woord geweest. De rode alarmbellen rinkelden, het stadhuis gonsde van bedrijvigheid. Een oplossing was niet zo makkelijk te vinden: op de GRP (de grote rode populariteitspoll) was een terugval merkbaar ten opzichte van gemeenteraadslid Freya, in haar vrije tijd ook Minister. Gesteund door de eigenaar van een Oostendse commanditaire vennootschap had zij de wind in de zeilen en in de windmolens en werd de strijd aangebonden met de grote energieconcerns en de energiedistributeurs. Geen sprake van een verhoging van de tarieven! Over ons lijk! Maar wat deed uw collega in de Gentse gemeenteraad dan in de Raad van Bestuur van de energiedistributeur? Zitpenningen opstrijken? Tja, die vraag was al iets moeilijker te beantwoorden. Dus werd er in de tijd van het programma geknipt en kregen we Villa Politica te zien. Hersenloos vermaak door de grote massa...
Er moest dus iets gebeuren. Kon er niet snel een wielerwedstrijd in Gent vertrekken of aankomen, in combinatie met een interview met de burgervader? Gent als de moederstad van de elektronische maaltijdcheques voor haar ambtenaren? Het idee was aanlokkelijk, maar de Vlaamse Minister van Ambtenarenzaken was met het idee al weg en vroeg aan de glunderende cafetaria-dame of ze er klaar voor was. Gelukkig nam ze het goed op, het meldpunt seksuele intimidatie is al overspoeld met klachten de laatste tijd.
Een barmannenrace in het centrum dan? Te riskant voor de voormalige feestburgemeester, zo vlak voor de verkiezingen. Een groepsaankoop van dubbel glas in de Brugsepoort? Gewapend glas bleek een betere optie, gelet op de toestand in de wijk. Poseren voor een veegwagen van IVAGO in het stadspark? Onmogelijk met al die hondendrollen tussen het lentegroen. Bomen op de Korenmarkt? Alom gejuich, maar niet uitvoerbaar. Het afbreken van de schaapstal? Het gemeentepersoneel startte een spontane wave bij zoveel luisterbereidheid van de stad naar haar inwoners, dus werd het voorstel onmiddellijk begraven. We moeten consequent blijven.
Gelukkig was er toch nog één medewerker bij de pinken. De Swastika op de Korenmarkt! Je weet wel, van dat gemeenteraadslid met haar indrukwekkend parcours. Een oplossing voor de Swastika. Progressief zijn, tolerantie etaleren en de bakstenen laten verdwijnen: wat een stunt, wat een overleg, wat een vakmanschap, wat een staaltje openheid. Nog een sausje lokale ambachten en probleem opgelost. Het dichtgemetselde uilengat bleek de oplossing te zijn voor een burgemeesterloze dag. Kranten en internet namen het gretig over op een nieuwsloze dag. Goede dag en goed getimed. De Morgen en De Standaard namen het persbericht nagenoeg ongewijzigd over:
De vermeende swastika beroerde enige tijd geleden de Gentse gemoederen. Hij is te zien bovenaan een pand uit 1958 op de Korenmarkt. Dat pand maakt deel uit van een geheel van panden dat momenteel door de firma Redevco wordt omgevormd tot een nieuw binnenstedelijk winkelcomplex.
Gemeenteraadslid Ilknur Cengiz (ProGent) vroeg tijdens het gemeentelijk vragenuurtje aan burgemeester Termont om het symbool te laten wegnemen, omdat ze daarover door verschillende mensen werd aangesproken. Voor de ene ging het gewoon om een gewoon blokmotief, maar volgens anderen ging het om een hakenkruis.
Burgemeester Termont contacteerde zowel de stedelijke Dienst Monumentenzorg als eigenaar Redevco. Het pand bleek niet wettelijk beschermd en Redevco had er principieel geen bezwaar tegen het symbool te vervangen. Daarop bracht Termont vertegenwoordigers van Redevco en van GOCA samen, die samen het idee van een nieuw embleem bedachten.
Op de hoofdkwartieren van CD&V Gent, Open VLD Gent en VB Gent gooiden voorzitters, ondervoorzitters, bijzitters en tekstschrijvers ontgoocheld hun plannen de vuilnisbak in. Tegen zoveel onzin kan niemand op, behalve met onderbroekenlol, een herverkiezing is nakend. In alle centrumapotheken bleek bovendien Dafalgan uitverkocht: het stadhuis had een nieuwe bestelling geplaatst.
Het laatavondjournaal was weer een belevenis. 1 mei, hoogdag van de Arbeid en van de Socialistische Beweging. Her en der te lande trokken de noeste arbeiders hun beste kostuum aan, luisterden naar hun voormannen (en voorvrouwen, ze gaan mij hier niet van discriminatie beschuldigen, hoewel dat tegenwoordig ook al als basisrecht geclaimd wordt) en zopen zich laveloos op de tonen van de Internationale. Op de Vrijdagsmarkt in Gent, in het hol van de leeuw, verbroederden volksvertegenwoordigers van het Vlaams Belang met de havenarbeiders, onder het alziend oog van Bruno. Vandaag zal het een productieve dag worden bij Bekaert...
Monica schoot de hoofdvogel af. De mensen willen best voor de crisis betalen, zolang ze maar zien dat wij niet de enige onnozelaars zijn, neuzelde ze, angstig om zich heen kijkend als aangeschoten wild. Zelden iemand gezien die op zo professionele wijze haar eigen en haar toekomstige doelpubliek beledigde, terwijl ze er bij stonden en er naar luisterden. Een cursus public performance, misschien betaald met opleidingscheques van de Vlaamse overheid en tijdskrediet vanwege de werkgever, in sommige gevallen kan het nuttig zijn! En als we toch bezig zijn kan tegelijkertijd die irritante gek met zijn truck op Vijf TV eens langskomen om wat te restylen.
In Leuven ging Rudy te keer. Nu heb ik bijzonder veel sympathie voor Marcel, de burgemeester van Tienen. Dat is nog eens iemand die zonder al te veel lawaai voor zijn mensen opkomt, iemand zonder commanditaire vennootschap. Dergelijke socialisten zijn zeldzaam tegenwoordig. Geen werkende armen, bulderde onze vakbondsvoorman, voortaan vegen we er onze voeten aan. Morgen toch maar geen bier uit Leuven drinken...
Gelukkig is vanaf 1 mei ook de wietpas verplicht. Volgend jaar zullen de sprekers zeker van een hoger niveau zijn. Alles is op! En laat de rijken de crisis betalen!
