Het moet zijn of de hemel op je hoofd valt. De zondvloed begint. De hemelsluizen gaan open. De zeven jaren tegenspoed beginnen. Je trekt de gordijnen open en het regent nog steeds. In de herhaling van het laatavondjournaal hoor je Vlaamse excellenties (what's in a name) verkondigen dat je huis verdwijnt omwille van de uitbreiding van de Antwerpse haven. Je geboortegrond Rapenburg en Ouden Doel - wordt compensatiegebied, overstromingsgebied en natuurgebied, heel veel gebied en gobd dus. Een van de betrokkenen vertelt: "wij wonen hier al jaren in de natuur, samen met de natuur. We moeten ineens weg omdat we hier niet meer passen. Vogels kwelen, de cameraman schiet prachtige plaatjes. En Muyters blundert, placeert in zijn ogen een 'bon mot': eeuwig is veel te lang om over te beslissen. De miscast van de Vlaamse Regering scoort: vooruitziende bestuurders, volstrekt onmogelijk! Dus weg met die huizen, nu onmiddellijk! Doe wel en zie niet om... Bij VOKA stellen ze vast dat alle champagne, ingeslagen tijdens het interregnum van Philippe, nu wel echt op is.
Op vijf minuten nieuws zie je het intrieste van het scherm afdruipen. De kleine mens tegen de multinationals en de Antwerpse haven, groene fundamentalisten die de broedende en kwelende karrewiet, huismus belangrijker vinden dan huisgezinnen. Ik wil ze er aan herinneren dat de Hedwigepolder nog moet onderlopen, na vierhonderd jaar strijd tegen de zee. Nederland beschermt zijn inwoners, Vlaanderen zijn vogels. Nog zien of die Zeeuwse polder ooit onder water loopt, alle spierballengerol van Kris Peeters ten spijt. Tenzij Albert Carel Cogge stuurt, de enige man die beroemd werd omdat hij zijn land onder water zette.
Ik spreek me niet uit over de economische relevantie van de twee te bouwen nieuwe dokken en de zeesluis. Het nieuws dendert verder: het klaart op. De vakbonden zijn tevreden, groot nieuws. 324 in plaats van 609 ontslagen bij Bekaert. Evenwichtig en een vergoeding voor diegenen die vertrekken. En brugpensioen vanaf 52 jaar, de factuur wordt nog maar eens naar de al fel geteisterde overheid doorgeschoven. Maar, zo zegt een trotste Syndicalist, we hebben ons geschikt naar het regeerakkoord.
Een aanzet tot oplossing: misschien kunnen de bruggepensioneerden cipier worden of bij Justitie gaan werken: loon hebben ze al. Op die manier vraagt de Staat een tegenprestatie van al die bruggepensioneerden: laat ze administratieve taken uitvoeren, laat ze met de hond gaan wandelen, laat ze nuttig werk doen in ruil voor de bijdrage van de samenleving. De vakbonden zijn gesust en zetten hun stakingsaanzegging stop. 52 is toch nog veel te jong de arbeidsmarkt te verlaten. En Hendrik Bogaert waakt: ambtenaren zullen voortaan sneller aangeworven kunnen worden. Op een maand kan alles in kannen en kruiken zijn. Als Hans Otten niet langskomt natuurlijk, dan zit er niets meer in de kruiken.
Conclusie: bruggepensioneerden, word ambtenaar bij uw FOD Justitie! Treed in de voetsporen van Carel Muyters en Philippe Cogge, zet uw land onder water, open uw sluizen! Maar niet voor eeuwig!
Je kan er tegenwoordig niet meer rond: elke dag is een Werelddag! Werelddag tegen geweld op vrouwen, Werelddag tegen Kanker, Werelddag van het boek, Werelddag voor alfabetisering, Werelddag voor de verkoop van verwarmingstoestellen aan sub-saharisch Afrikaanse Landen in het kader van ontwikkelingssamenwerking, Werelddag voor de goede gebuur, Werelddag tegen vervelende tieners op de bus, Werelddag voor de Mc Donalds en de Quick, Werelddag voor de gezonde voeding, Werelddag voor dronkenschap op 17 maart... Je kan het zo gek niet bedenken of het bestaat.
Ik doe er niet aan mee. Maar als er ooit een Werelddag komt tegen werelddagen, tegen betutteling en tegen nutteloze werelddagen zal ik op de eerste rij staan. Wat een wereld!
Mama antwoordt niet meer. Papa kijkt TV. Ik heb honger.
Dag 4.
Mama antwoordt niet meer. Papa kijkt TV. Ik heb honger. Waarom trekt er niemand de rolluiken op?
Dag 5.
Mama antwoordt niet meer. Papa kijkt TV. Ik heb honger. Waarom trekt er niemand de rolluiken op? Het stinkt hier.
Dag 6.
Mama antwoordt niet meer. Papa kijkt TV. Ik heb honger. Waarom trekt er niemand de rolluiken op? Het stinkt hier. Mijn kleren zijn vuil.
Dag 7.
Mama antwoordt niet meer. Papa kijkt TV. Ik heb honger. Waarom trekt er niemand de rolluiken op? Het stinkt hier. Mijn kleren zijn vuil. Mama slaapt nu wel héél erg lang.
Dag 8.
Mama antwoordt niet meer. Papa kijkt TV. Ik heb honger. Waarom trekt er niemand de rolluiken op? Het stinkt hier. Mijn kleren zijn vuil. Mama slaapt nu wel héél erg lang. Ik heb echt veel honger.
Dag 9.
Mama antwoordt niet meer. Papa kijkt TV. Ik heb honger. Waarom trekt er niemand de rolluiken op? Het stinkt hier. Mijn kleren zijn vuil. Mama slaapt nu wel héél erg lang. Ik heb echt veel honger. Er is geen toiletpapier meer.
Dag 10.
Mama antwoordt niet meer. Papa kijkt TV. Ik heb honger. Waarom trekt er niemand de rolluiken op? Het stinkt hier. Mijn kleren zijn vuil. Mama slaapt nu wel héél erg lang. Ik heb echt veel honger. Er is geen toiletpapier meer. De koelkast is leeg.
Dag 11.
Mama antwoordt niet meer. Papa kijkt TV. Ik heb honger. Waarom trekt er niemand de rolluiken op? Het stinkt hier. Mijn kleren zijn vuil. Mama slaapt nu wel héél erg lang. Ik heb echt veel honger. Er is geen toiletpapier meer. De koelkast is leeg. Waarom helpt Papa mij niet?
Dag 12.
Mama antwoordt niet meer. Papa kijkt TV. Ik heb honger. Waarom trekt er niemand de rolluiken op? Het stinkt hier. Mijn kleren zijn vuil. Mama slaapt nu wel héél erg lang. Ik heb echt veel honger. Er is geen toiletpapier meer. De koelkast is leeg. Waarom helpt Papa mij niet? Ik jaag de vliegen weg die over Mama heen en weer kruipen.
Dag 13.
Mama antwoordt niet meer. Papa kijkt TV. Ik heb honger. Waarom trekt er niemand de rolluiken op? Het stinkt hier. Mijn kleren zijn vuil. Mama slaapt nu wel héél erg lang. Ik heb echt veel honger. Er is geen toiletpapier meer. De koelkast is leeg. Waarom helpt Papa mij niet? Ik jaag de vliegen weg die over Mama heen en weer kruipen. De WC loopt over.
Dag 14.
Mama antwoordt niet meer. Papa kijkt TV. Ik heb honger. Waarom trekt er niemand de rolluiken op? Het stinkt hier. Mijn kleren zijn vuil. Mama slaapt nu wel héél erg lang. Ik heb echt veel honger. Er is geen toiletpapier meer. De koelkast is leeg. Waarom helpt Papa mij niet? Ik jaag de vliegen weg die over Mama heen en weer kruipen. De WC loopt over. Papa zit naakt in de zetel en kijkt TV.
Dag 15.
Mama antwoordt niet meer. Papa kijkt TV. Ik heb honger. Waarom trekt er niemand de rolluiken op? Het stinkt hier. Mijn kleren zijn vuil. Mama slaapt nu wel héél erg lang. Ik heb echt veel honger. Er is geen toiletpapier meer. De koelkast is leeg. Waarom helpt Papa mij niet? Ik jaag de vliegen weg die over Mama heen en weer kruipen. De WC loopt over. Papa zit naakt in de zetel en kijkt TV. Er wordt gebeld, maar Mama doet niet open.
Dag 16.
Mama antwoordt niet meer. Papa kijkt TV. Ik heb honger. Waarom trekt er niemand de rolluiken op? Het stinkt hier. Mijn kleren zijn vuil. Mama slaapt nu wel héél erg lang. Ik heb echt veel honger. Er is geen toiletpapier meer. De koelkast is leeg. Waarom helpt Papa mij niet? Ik jaag de vliegen weg die over Mama heen en weer kruipen. De WC loopt over. Papa zit naakt in de zetel en kijkt TV. Er wordt gebeld, maar Mama doet niet open. Ik eet diepvriesfrieten.
Dag 17.
Mama antwoordt niet meer. Papa kijkt TV. Ik heb honger. Waarom trekt er niemand de rolluiken op? Het stinkt hier. Mijn kleren zijn vuil. Mama slaapt nu wel héél erg lang. Ik heb echt veel honger. Er is geen toiletpapier meer. De koelkast is leeg. Waarom helpt Papa mij niet? Ik jaag de vliegen weg die over Mama heen en weer kruipen. De WC loopt over. Papa zit naakt in de zetel en kijkt TV. Er wordt gebeld, maar Mama doet niet open. Ik eet diepvriesfrieten. Mijn kleren heb ik in het washok gesmeten, Mama zal trots op me zijn.
Dag 18.
Mama antwoordt niet meer. Papa kijkt TV. Ik heb honger. Waarom trekt er niemand de rolluiken op? Het stinkt hier. Mijn kleren zijn vuil. Mama slaapt nu wel héél erg lang. Ik heb echt veel honger. Er is geen toiletpapier meer. De koelkast is leeg. Waarom helpt Papa mij niet? Ik jaag de vliegen weg die over Mama heen en weer kruipen. De WC loopt over. Papa zit naakt in de zetel en kijkt TV. Er wordt gebeld, maar Mama doet niet open. Ik eet diepvriesfrieten. Mijn kleren heb ik in het washok gesmeten, Mama zal trots op me zijn. Er komt water uit de kapotte kraan.
Dag 19.
Mama antwoordt niet meer. Papa kijkt TV. Ik heb honger. Waarom trekt er niemand de rolluiken op? Het stinkt hier. Mijn kleren zijn vuil. Mama slaapt nu wel héél erg lang. Ik heb echt veel honger. Er is geen toiletpapier meer. De koelkast is leeg. Waarom helpt Papa mij niet? Ik jaag de vliegen weg die over Mama heen en weer kruipen. De WC loopt over. Papa zit naakt in de zetel en kijkt TV. Er wordt gebeld, maar Mama doet niet open. Ik eet diepvriesfrieten. Mijn kleren heb ik in het washok gesmeten, Mama zal trots op me zijn. Er komt water uit de kapotte kraan. De kamer van Mama zit vol vliegen.
Dag 20.
Mama antwoordt niet meer. Papa kijkt TV. Ik heb honger. Waarom trekt er niemand de rolluiken op? Het stinkt hier. Mijn kleren zijn vuil. Mama slaapt nu wel héél erg lang. Ik heb echt veel honger. Er is geen toiletpapier meer. De koelkast is leeg. Waarom helpt Papa mij niet? Ik jaag de vliegen weg die over Mama heen en weer kruipen. De WC loopt over. Papa zit naakt in de zetel en kijkt TV. Er wordt gebeld, maar Mama doet niet open. Ik eet diepvriesfrieten. Mijn kleren heb ik in het washok gesmeten, Mama zal trots op me zijn. Er komt water uit de kapotte kraan. De kamer van Mama zit vol vliegen. Papa heeft in zijn zetel gescheten, alles stinkt.
Dag 21.
Mama antwoordt niet meer. Papa kijkt TV. Ik heb honger. Waarom trekt er niemand de rolluiken op? Het stinkt hier. Mijn kleren zijn vuil. Mama slaapt nu wel héél erg lang. Ik heb echt veel honger. Er is geen toiletpapier meer. De koelkast is leeg. Waarom helpt Papa mij niet? Ik jaag de vliegen weg die over Mama heen en weer kruipen. De WC loopt over. Papa zit naakt in de zetel en kijkt TV. Er wordt gebeld, maar Mama doet niet open. Ik eet diepvriesfrieten. Mijn kleren heb ik in het washok gesmeten, Mama zal trots op me zijn. Er komt water uit de kapotte kraan. De kamer van Mama zit vol vliegen. Papa heeft in zijn zetel gescheten, alles stinkt. Wanneer gaat Mama nu aan het eten beginnen?
Dag 22.
Mama antwoordt niet meer. Papa kijkt TV. Ik heb honger. Waarom trekt er niemand de rolluiken op? Het stinkt hier. Mijn kleren zijn vuil. Mama slaapt nu wel héél erg lang. Ik heb echt veel honger. Er is geen toiletpapier meer. De koelkast is leeg. Waarom helpt Papa mij niet? Ik jaag de vliegen weg die over Mama heen en weer kruipen. De WC loopt over. Papa zit naakt in de zetel en kijkt TV. Er wordt gebeld, maar Mama doet niet open. Ik eet diepvriesfrieten. Mijn kleren heb ik in het washok gesmeten, Mama zal trots op me zijn. Er komt water uit de kapotte kraan. De kamer van Mama zit vol vliegen. Papa heeft in zijn zetel gescheten, alles stinkt. Wanneer gaat Mama nu aan het eten beginnen? Ik ben erg moe.
Dag 23.
Mama antwoordt niet meer. Papa kijkt TV. Ik heb honger. Waarom trekt er niemand de rolluiken op? Het stinkt hier. Mijn kleren zijn vuil. Mama slaapt nu wel héél erg lang. Ik heb echt veel honger. Er is geen toiletpapier meer. De koelkast is leeg. Waarom helpt Papa mij niet? Ik jaag de vliegen weg die over Mama heen en weer kruipen. De WC loopt over. Papa zit naakt in de zetel en kijkt TV. Er wordt gebeld, maar Mama doet niet open. Ik eet diepvriesfrieten. Mijn kleren heb ik in het washok gesmeten, Mama zal trots op me zijn. Er komt water uit de kapotte kraan. De kamer van Mama zit vol vliegen. Papa heeft in zijn zetel gescheten, alles stinkt. Wanneer gaat Mama nu aan het eten beginnen? Ik ben erg moe. Toe Mama, word wakker.
Dag 24.
Mama antwoordt niet meer. Papa kijkt TV. Ik heb honger. Waarom trekt er niemand de rolluiken op? Het stinkt hier. Mijn kleren zijn vuil. Mama slaapt nu wel héél erg lang. Ik heb echt veel honger. Er is geen toiletpapier meer. De koelkast is leeg. Waarom helpt Papa mij niet? Ik jaag de vliegen weg die over Mama heen en weer kruipen. De WC loopt over. Papa zit naakt in de zetel en kijkt TV. Er wordt gebeld, maar Mama doet niet open. Ik eet diepvriesfrieten. Mijn kleren heb ik in het washok gesmeten, Mama zal trots op me zijn. Er komt water uit de kapotte kraan. De kamer van Mama zit vol vliegen. Papa heeft in zijn zetel gescheten, alles stinkt. Wanneer gaat Mama nu aan het eten beginnen? Ik ben erg moe. Toe Mama, word wakker. Ik wil een hond, dan ben ik niet meer alleen.
Dag 25.
Mama antwoordt niet meer. Papa kijkt TV. Ik heb honger. Waarom trekt er niemand de rolluiken op? Het stinkt hier. Mijn kleren zijn vuil. Mama slaapt nu wel héél erg lang. Ik heb echt veel honger. Er is geen toiletpapier meer. De koelkast is leeg. Waarom helpt Papa mij niet? Ik jaag de vliegen weg die over Mama heen en weer kruipen. De WC loopt over. Papa zit naakt in de zetel en kijkt TV. Er wordt gebeld, maar Mama doet niet open. Ik eet diepvriesfrieten. Mijn kleren heb ik in het washok gesmeten, Mama zal trots op me zijn. Er komt water uit de kapotte kraan. De kamer van Mama zit vol vliegen. Papa heeft in zijn zetel gescheten, alles stinkt. Wanneer gaat Mama nu aan het eten beginnen? Ik ben erg moe. Toe Mama, word wakker. Ik wil een hond, dan ben ik niet meer alleen. Overal zitten er vliegen.
Dag 27.
Mama antwoordt niet meer. Papa kijkt TV. Ik heb honger. Waarom trekt er niemand de rolluiken op? Het stinkt hier. Mijn kleren zijn vuil. Mama slaapt nu wel héél erg lang. Ik heb echt veel honger. Er is geen toiletpapier meer. De koelkast is leeg. Waarom helpt Papa mij niet? Ik jaag de vliegen weg die over Mama heen en weer kruipen. De WC loopt over. Papa zit naakt in de zetel en kijkt TV. Er wordt gebeld, maar Mama doet niet open. Ik eet diepvriesfrieten. Mijn kleren heb ik in het washok gesmeten, Mama zal trots op me zijn. Er komt water uit de kapotte kraan. De kamer van Mama zit vol vliegen. Papa heeft in zijn zetel gescheten, alles stinkt. Wanneer gaat Mama nu aan het eten beginnen? Ik ben erg moe. Toe Mama, word wakker. Ik wil een hond, dan ben ik niet meer alleen. Overal zitten er vliegen. Papa slaapt nu ook.
Dag 28.
Mama antwoordt niet meer. Papa kijkt TV. Ik heb honger. Waarom trekt er niemand de rolluiken op? Het stinkt hier. Mijn kleren zijn vuil. Mama slaapt nu wel héél erg lang. Ik heb echt veel honger. Er is geen toiletpapier meer. De koelkast is leeg. Waarom helpt Papa mij niet? Ik jaag de vliegen weg die over Mama heen en weer kruipen. De WC loopt over. Papa zit naakt in de zetel en kijkt TV. Er wordt gebeld, maar Mama doet niet open. Ik eet diepvriesfrieten. Mijn kleren heb ik in het washok gesmeten, Mama zal trots op me zijn. Er komt water uit de kapotte kraan. De kamer van Mama zit vol vliegen. Papa heeft in zijn zetel gescheten, alles stinkt. Wanneer gaat Mama nu aan het eten beginnen? Ik ben erg moe. Toe Mama, word wakker. Ik wil een hond, dan ben ik niet meer alleen. Overal zitten er vliegen. Papa slaapt nu ook. De televisie is uit, het is hier zo stil.
Dag 29.
Mama antwoordt niet meer. Papa kijkt TV. Ik heb honger. Waarom trekt er niemand de rolluiken op? Het stinkt hier. Mijn kleren zijn vuil. Mama slaapt nu wel héél erg lang. Ik heb echt veel honger. Er is geen toiletpapier meer. De koelkast is leeg. Waarom helpt Papa mij niet? Ik jaag de vliegen weg die over Mama heen en weer kruipen. De WC loopt over. Papa zit naakt in de zetel en kijkt TV. Er wordt gebeld, maar Mama doet niet open. Ik eet diepvriesfrieten. Mijn kleren heb ik in het washok gesmeten, Mama zal trots op me zijn. Er komt water uit de kapotte kraan. De kamer van Mama zit vol vliegen. Papa heeft in zijn zetel gescheten, alles stinkt. Wanneer gaat Mama nu aan het eten beginnen? Ik ben erg moe. Toe Mama, word wakker. Ik wil een hond, dan ben ik niet meer alleen. Overal zitten er vliegen. Papa slaapt nu ook. De televisie is uit, het is hier zo stil. Ik ga naast Mama liggen slapen, ik hou van haar.
In Duitsland heeft de politie een bijzonder lugubere vondst gedaan in het plaatsje Scheidegg. In een woning lagen de lijken van een 80-jarige vrouw en haar 52-jarige zoon, allebei in verregaande staat van ontbinding.
Vermoed wordt dat de moeder een natuurlijke dood is gestorven, waarna haar gehandicapte zoon, die afhankelijk van haar was, verhongerde en ook stierf.
De dementerende vader, die ook in het huis verbleef, heeft hun dood kennelijk wekenlang niet opgemerkt of beseft. Familieleden die belden, kregen steevast van de vader te horen dat de twee sliepen.
De familie trok uiteindelijk naar de politie, waarna de tragedie aan het licht kwam.
De man loopt door het park. Al jaren. Dag in, dag, uit, altijd op hetzelfde uur, twee keer per dag. Ik herken hem aan zijn jas: bruin, donker en verschoten. Een oud model voor een oude man. Met een bruine hond. Ook oud. Ook bruin, en ook wel wat verschoten.
Zo lopen ze door de regen. Eenzaam en toch niet alleen. Hij heeft geen paraplu, het water lekt van zijn vormeloze hoed op zijn wangen en schouders. Het is alsof hij huilt met de tranen van God. Misschien om een verloren liefde, om zijn recent overleden vrouw. Om de kleinkinderen die hij nooit meer ziet of die hij nooit gehad heeft. Om zijn kinderen waar hij al jaren niet meer mee praat. Om het koude, kleine en ongezellige arbeidershuisje-met-de-dode-boom-op-het- achterkoertje waar de zon nooit naar binnen schijnt en het altijd koud en kil is. Om de wandklok die stilgevallen is en niet meer verder wilt. Zoals zijn leven.
De hond leidt en de man volgt. Hij trekt hem naar de andere kant van de weg, naar het gras waarin hij ongegeneerd zijn gevoeg doet. De man wacht en kijkt rond, kijkt naar beneden, rommelt met zijn handen. Hij wacht geduldig. Er is toch niemand die op hem wacht. De hond is alles wat hij heeft.
En verder gaan ze, zo'n vijftig meter. Daar staat een andere vuilnisbak. De hond schijt, de man rommelt, stopt wat weg in één van de talloze zakken van de vuile overjas. Uit de bak komt een halve hamburger. Die eet hij met smaak op. Hij heeft me niet gezien, hij denkt dat niemand hem meer ziet.
Aan de uitgang van het park staat de kledingcontainer. Misschien zit er wel een nieuwe jas in. Dan wordt het toch nog een mooie dag.
Het illustere en omwille van haar afwezigheid bekende kamerlid Minneke De Ridder (wie?) heeft een belangrijk wetsvoorstel klaar. Potentiele hondenbezitters moeten een cursus kynologie volgen vooraleer ze een hond in huis mogen nemen. Spijtig dat Laurent Louis (wie?) geen co-auteur is, die is daar ook mee bezig.
Het land kapseist, maar geen nood! Minneke waakt! Woef!
Gedenkwaardige woorden van Maggy in een Kamercommissie vandaag en weer eens het journaal gehaald: "Ge zijt de koe aan het verdrinken, en dat laat ik niet toe." Prachtige beeldspraak toch?
Ondertussen past de Vlaamse Regering weer maar eens sociale correcties toe. Zou men niet beter armoede structureel aanpakken in plaats van weer maar eens een pleister op een houten been te plakken? Er wordt zoveel sociaal gecorrigeerd dat je beter arm, werkloos en behoeftig bent in Vlaanderen om op het einde van de maand nog geld over te houden. En de werkende mens, hij ploegde voort...
Vanmorgen werd ik wakker met het triestige bericht omtrent een 19-jarige asielzoeker en scoutsleider die teruggestuurd wordt naar zijn thuisland. Na vier jaar onderzoek blijkt er voor hem geen plaats in de herberg. Zijn advocaat stuurt in alle wanhoop een brief naar de staatssecretaris voor Asiel en Migratie, mevrouw Maggy De Block. Maar die kan niets doen en stuurt het schrijven door naar Vreemdelingenzaken: zij is immers geen beroepsinstantie. Even later roept de fractieleidster van de SP-A in de Kamer op om zulke problemen in de toekomst te vermijden.
Uiteraard is dit - op menselijk vlak - een drama. Uiteraard wil iedereen die jongen graag helpen. En uiteraard leven we in een rechtsstaat waar niet aan getornd kan worden. Vraag het maar aan PVDD, de nu niet meer toekomstige Brugse N-VA burgemeester.
Maar de beroepsmogelijkheden van onze Boortmeerbeekse asielzoeker zijn uitgeput, de juridische weg is uitgewandeld. Hij komt niet in aanmerking voor regularisatie. Dus moet hij terug: dura lex, sed lex.Die wet geldt dan plots niet meer: er moet een oplossing gezocht worden. Zijn knuffelbeergehalte is zo hoog dat jeugd- en andere bewegingen Maggy deze week onder druk zullen zetten. Dat worden de beelden voor de rest van de week, in combinatie met uitgeputte hongerstakers die voor diezelfde begeerde papieren gedurende 102 dagen hun leven riskeerden. De overheid doet niet mee aan dergelijke chantage, was het ordewoord.
In diezelfde geest moet - hoe individueel ook en hoe emotioneel ook - ook onze 19-jarige scoutsleider weg, het gaat om hetzelfde: het recht om in ons land te verblijven, er te wonen, te werken, te vrijen en te leven. Benieuwd of alle spelers in dit trieste verhaal woord houden.
