Het is zover!! ik vond een uurtje tijd.. eindelijk kan ik starten aan mijn blog "in den tijd", waarmee ik natuurlijk bedoel, mijne blog van de laatste maand
Waar zal ik starten, hmm, Hawaii??
Nee, misschien nog ietsje langer in den tijd.. Wacht, even na-sjekken, oh, ik heb al over het bezoek van mijn schoonoudertjes geschreven, maar had ik al gezegd dat ik er echt van genoten heb?? een week kunnen zorgen voor hun, nadat zij heel hun leven voor Jef gezorgd hebben.. Is dat niet schoon van mij??
Maar misschien maar terug richting 21 juni, de dag dat ons avontuur begon..
Maandagochtend, na het sluiten van de valies, stappen we in onze auto richting luchthaven, het is zover, we vertrekken eindelijk op huwelijksreis.. Na zolang wachten, wordt ons wachten eindelijk beloond met 17 dagen paradijs.. 8 dagen Maui, 5 dagen Kaua'i en 4 dagen Oahu, 3 volledig andere eilanden, 3 volledig verschillende culturen en toch ook weer niet.
We starten in Maui, achteraf gezien voor ons het mooiste eiland en waarom? Dit is gewoon Hawaii zoals je het verwacht.. Palmbomen, surfers, coctails, hula's en luau's, en een prachtig typisch dorpje, Lahaina.. We verblijven daar in een appartement met uitzicht op de oceaan. In die oceaan voor ons ligt Molokaii, trots als een grote rotsblok te zonnen in het water. zalig strand, voor 70% van de tijd voor ons alleen, nu moet ik wel zeggen dat we daar welgeteld een 4-tal uren hebben doorgebracht, meestal 's avonds bij zonsondergang, wanneer de hongerige amerikanen al lang op restaurant zaten ofwel het restaurant al verlaten hadden en hun prachtige vakantieavond hoogstwaarschijnlijk voor de televisie aan het doorbrengen waren.. maar toch, stranden voor ons alleen!!
Dit eiland is, ik herhaal het nogmaals, paradijs, die eiland is ook een mengelmoes van vanalles.. we hebben in het regenwoud rondgereden we hebben in de maanvlakte gezeten: we hebben ook in een vulkaan rondgewandeld, de Haleakala (lees: overleefd in de droge hitte, eerst 3 km naar beneden in zand, maar nadien ook die 3km terug naar boven in datzelfde zand, nu denken jullie, oooh, 6km, neeneen, geloof mij, snikheet en uitputtend!!!)
we hebben wilde dolfijnen gezien, uit het niets, toevallig.. gestopt aan een mooi uitzichtpunt, zeg ik tegen jef, al lachend, ooh, ik zie dolfijnen springen, moet je weten dat we zo ongeveer op 200m hoger dan de zee zaten en dat ik gewoon stipjes zag bewegen.. konden mensen of vissen geweest zijn.. nu, we pakken onze telezoomlens, en zien, inderdaad, dolfijnen!! zeker 30!! blijkt dat het spinner dolfijnen zijn dolfijnen typisch voor daar, prachtig toch??
Weet je, ik lach er altijd bij, maar het is toch wel mooi.. Wij Belgen gaan naar de zoo in Antwerpen, om wat te zien, slangen, dolfijnen, tijgers, gele en blauwe visjes, beren.. En van waar komen die beestjes allemaal, idd, van Amerika.. Dit zijn gewoon onze muizen en karpers en poezen.. ok, een dolfijn zie je niet in onze tuin, maar je begrijpt wel wat ik bedoel, niet??
Mooie vakantie zullen jullie zeggen, zeker, maar oh zo uitputtend!! Iedere dag ten laatste om 7u op, meestal zelfs om 6u, om te gaan snorkelen, prachtige koraalriffen met zeeschilpadden ertussen, Road to Hana, aan de andere kant van het eiland, met onderweg prachtige verlaten stranden, met soms wit zand, soms zwart en soms geel, het rode strand hebben we gemist per ongeluk. Allemaal verlaten en prachtig!! We zijn ergens op een strand beland, na wat waaghalzenavonturen, waar nog een koppeltje zat, hij een kitesurfer.. Ik durfde zelfs men voet niet in het water steken, zo ruw was de zee, nee, hij ging daar even de show stelen met stunten waar ik meermaals men ogen sloot, zodat ik hem niet zou zien sterven.. gelukkig overleefde hij het, het is toch wel een heel ander leven daar.. wij groeien op met voetballen en fietsen, zij in de zee.. je ziet daar kleine kinderen op een surfplank, meisjes, zo dun als een potlood, opa's van 70 jaar, allemaal lopen ze die zee in alsof het niks is.. hoe hoog de golven ook zijn, het is voor hen als een drukke straat oversteken precies!! afwachten tot ze de juiste moment zien en dan lopen maar..
Waar zat ik ook weer, ah ja, vroeg opstaan.. het koste ons geen moeite, dit eiland had zoveel te bieden en we hadden maar 8 dagen, die moesten we dan ook volop benutten..
Na 8 dagen trekken we naar Kaua'i. Het eiland waar Jef en ik het meeste van verwachtte, maar waar we nu het minste gevoel mee hebben. Je kijkt in die reidsgidsen als je een vakantie uitstippelt en je ziet dan prachtige foto's met nog prachtigere groene natuur, niet beseffende hoe het komt dat alles zo groen is.. Juist ja, jullie denken correct, dat komt door alle regen die daar valt op een jaar!! Kaua'i is het natste gebied van de wereld, zo zeggen zij.. Maar wel heel mooi. Spijtig genoeg krijg je als het regent ook wolken en wat doen die wolken, het zicht belemmeren.. dan rijden we anderhalf uur een berg omhoog om een prachtig uitzicht te krijgen over de Napali Coast, dan komen we daar aan en wat zien we, niks. Wolken! slim dat we zijn!! Ach ja, gelukkig bestaat er ook nog zoiets als rafting bootjes, dus boeken we voor de dag nadien een trip naar die Napali coast, gelukkig met een knalblauwe hemel en krijgen daar adembenemende beelden te zien.. Dit is de plaats waar veel bekende films werden opgenomen.. Jurassic Park, Pirates of the Carribean, 6 days/7nights en nog veel meer.. We waren spijtig genoeg een weekje te laat, onze gids wist ons te vertellen dat hij de week voordien de opnames van Pirates of the Carribean 4 in levende lijve had meegemaakt.. Nu, de crew hebben wij wel gezien, blijkbaar waren ze aan het filmen in een park dichtbij, dat even gesloten was voor het publiek.. Dus, Johnny en Orlando niet gezien, jammer.. Toen Jef hoorde dat Jennifer Anniston er de vorige week ook rondhing voor een film, zag ook hij zijn droom in duigen vallen Geen acteurs voor ons!!
Na Kaua'i doorkruist te hebben, vliegen we naar het laatste eiland, Oahu, bekend van Honolulu, Waikiki Beach en vooral van Pearl Harbor.. We beslissen ons verblijf direct te starten met een portie cultuur en trekken naar het Memorial.. Daar ligt dus nog steeds een schip in het water, met de volledige crew erin, daarbovenop hebben ze dus een monument gemaakt om deze mensen te vereren.. Toch weer typisch voor die amerikaantjes.. weet je, dat schip lekt na meer den 50 jaar, zogezegd, nog altijd olie, iedere dag een beetje.. Die mensen vonden dat nog het 'sjiekste', terwijl Jef en ik dachten, jaja, dat kan niet, na zo lang zal dat schip al LANG uitgedruppelt zijn, wij denken dus dat ze dat gewoon telkens bijvullen zodat dat schip kan blijven lekken tot in de eeuwigheid, kwestie van het volk te blijven verbazen he..
Honolulu, een prachtige stad! vergelijkbaar met L.A. of Chicago, wat wij dus niet verwacht hadden.. Na te verblijven in mini-dorpjes met enkel een dorpssupermarktje, komen we terecht in wat we kennen als Amerika, skyscrapers, drukte.. Mega-stranden met nog meer volk!! Nu, na 2 weken in de broes, konden we dit ook wel apprecieren, coctailbars met happy hours, sushi overal, niet zoeken achter eten maar keuze in overvloed.. Het ideale laatste eiland van onze reis!! Hier gingen we ook weer snorkelen, maar helaas niet alleen, hier gingen we ook een vulkaan beklimmen (Diamond Head), deze keer niet in het zand maar via een trap, ook niet alleen.. druk, maar ook oh zo mooi!!
Na 4 dagen Honolulu, was het over, de vakantie is voorbij, helaas moeten we terugkeren naar Tulsa, waar de thermometer ver boven de 40 gaat, waar je tot vandaag niet meer buiten kan zitten wegens te warm, waar je binnen een uur ook lang niet meer buiten kan zitten, waar het vanochtend om 9u al 29 graden was in de schaduw, maar wat onze nieuwe thuis geworden is en waar we heel gelukkig zijn. dus zelfs na 17 dagen paradijs, zijn we blij dat we toch ook terug naar huis kunnen..
JAAAA!!! we zijn in Hawaii!! Het 'land' dat tot ieders verbeelding spreekt!! het land van de strooien rokjes en de kokosnotenbeha's, de coctails met een parasolleke, de stranden, de knappe surfers en surferinnen.. het PARADIJS!!
We zijn nu sinds een week op het eiland Maui (Hawaii bestaat uit 8 eilanden, waaronder het meest bekende voor de belgen, Molokaii)
... en hier ben ik weer, blog schrijven op huwelijksreis lukte precies toch niet, blog schrijven van thuis uit ook minder de laatste tijd, maar ik ga nog eens een poging wagen!!
Waarschijnlijk is het een kortje nu, maar dan hebben jullie toch al een beetje leesvoer en dan weten jullie dat het Hawaii-verslag eraan komt!! Binnen 10 minuutjes moet ik weg, dus ik ga niet aan Hawaii beginnen..
Eigenlijk kan ik dan beter gewoon stoppen nu, anders word het net iets te ingewikkeld voor jullie lezertjes, als ik van vandaag naar vorige week en 3 weken geleden ga springen..
Wat doe je op een zaterdag met bijna 40 graden celcius??
HEELLPP!!!
wie wil wat warmte van ons???
het is hier nu al 18 dagen boven de 30 graden!!
Vorige zaterdag was het ergste.. gelukkig wisten we dit op voorhand, dus plannen werden gesmeedt.. Hoe kunnen wij, allen niet oakies, niet amerikanen, overleven bij een hittegolf als de deze..
Een boot huren werd het einderusultaat.
Zaterdagochtend, 8.30u, allen verzamelen ten huize ons..
Gepakt en gezakt, met een voorraad eten en drank voor een legercorps, trekken we richting Grand Lake, een meer een uurtje buiten Tulsa. Met zijn 11-en starten we aan een dag vol luiheid en plezier.
J-F, had zijn best gedaan en vond ons deze prachtige boot. Wat doe je nu zo een ganse dag op zo een boot?? Claude, onze kapitein, vaarde wat rond, af en toe sprongen we in het water, we dronken en aten wat, maar genoten vooral van het samenzijn.
na een rustige nacht, vertrekken we vroeg in de ochtend richting New Mexico.. Bestemming Albuquerque!!
Na een rit van 5u, doorheen nog meer droge en verlaten woestijnvlaktes, nog meer uren zonder een huis of leven te zien, komen we eindelijk aan op Toni's voorlopig appartement. We springen in het zwembad voor wat afkoeling, ook hier is de gemiddelde temperatuur 30 graden, wat dus wil zeggen overdag rond de 35 en 's nachts rond de 25 graden, wat dus na zo een lange rit zeer welkom was.
Na ons even op te frissen trekken we richting "stad", Toni rijdt ons even rond doorheen Nob Hill, downtown, showt ons zijn nieuw bedrijf en beslissen onderweg waarmee we onze magen vandaag willen vullen. Pizza!
Na New Yorkse pizza gegeten te hebben, zijn mijn verwachtingen zeer laag, moet nu toch wel zeggen, na het zien van Albuquerquese pizza op men bord, beland de Tulsa pizza toch wel zeer laag op de ladder!! ook deze pizza was verrukkelijk, of kwam het omdat we buiten typische Route 66 hamburger tijdens de lunch, onze energie enkel uit water gehaald hadden?? We sluiten deze dag af met enkel "belgische stijl" bieren, die net zoals Heineken vooral naar water proeven. (weeral water)
Zondag besluiten we naar Santa Fe te trekken, de hoofdstad van New Mexico . Een gezellig stadje MET een marktplein!! het eerste marktplein dat we zien in Amerika, zit dus ook vol met toeristen.. We horen zelfs enkele belgen rondom ons, maar besluiten incognito "amerikaans" te blijven. na enkele uurtjes laten we ook Santa Fe weer achter ons en rijden verder richting Los Alamos, de stad waar ten tijde van Wereldoorlog 2, onderzoeken gestart zijn voor het maken van de atoombom. Uiteindelijk was daar niet zoveel te zien, buiten verstopte legerkazernes, dus rijden we al snel verder richting Bandelier National Park, weer een NP om van ons lijstje te schrappen
We wandelen daar wat rond en zien dus oude rotsschilderingen en huisjes uit lang verleden tijd, uitgehouwen uit de rotsen. Ook hier waren we snel uitgekeken, dit park is zo groot als het Sint-Truidense Speelhof of het Antwerpse stadspark..
's Avonds sluiten we af met wat drankjes op het terras van Toni's appartement en kruipen vroeg onder de wol.
Op maandag hebben de mannen een dagje vrijaf wegens Memorial day, dus we trekken richting Sandia Peak. Albuquerque ligt tussen de bergen, Toni als Fin is opgegroeid al skiend en wandelend, voor hem dus een paradijs!! We nemen de langste kabeltrein ter wereld naar de top, maken daar een veel te korte wandeling, genieten van het uitzicht en gaan terug naar beneden Daar beslissen we met de auto verder te rijden richting top en maken enkele ontdek stops in de plaatselijke skistations.. 's Avonds nodig ik hun uit in een typisch mexicaans restaurantje, waar ik eerder op de trip over gelezen had.
Dinsdag is het aan ons, onze vriend begint zijn eerste dag als dikke man in de firma, wij daarentegen profiteren van een dagje baden.. we rijden richting Taos, dolgelukkig om het vinden van een openlucht saunacomplex! we krijgen hier 7 verschillende baden, met in elk een ander soort bronwater, stoombaden en sauna's aan ons voorgesteld! Nu moet je weten, was ik toch wel een beetje teleurgesteld.. Er was me namelijk gezegd dat de welbekende actrice Julia Roberts, daar ergens in de buurt woonde.. ik was er dus heilig van overtuigd haar in de baden terug te vinden, genieten van de rust en de warmte.. Wat zou ze anders op een dag zoals de deze wel doen?? Helaas, we zullen nog eens moeten teruggaan, geen Julia te bespeuren..
Woensdag is onze laatste dag, we steken Jef in het nieuw met 5 shorten en hangen namiddag wat in het zalige zwembad. Tegen de vroege avond zeggen we dan vaarwel tegen New Mexico, ook weer een staat die we kunnen schrappen!
Idd, net terug van New York en alweer op pad naar de volgende bestemming!! We leven maar 1 keertje in Amerika, dus, zo VEEL mogelijk genieten en vooral Zien!!
Deze trip vertrekt op vrijdag..
Rond 2u in de namiddag staat Toni aan onze deur, gepakt en gezakt, lichtjes nerveus, klaar om ons op te pikken voor onze roadtrip richitng Albuquerque.. Abq, een stad in New Mexico, een stad in the middle of nowhere, ongeveer een 10 uur rijden van hier, de stad die de nieuwe thuis zal worden van onze buurman.
na het inladen van ons vervoermiddel, vertrekken we vol enthousiasme richting stop 1, Amarillo. De stad van de 72oz. steak, The Big Texan. Ik weet niet als deze stad bekend is tot in Belgie, maar wij hebben er toch al veel over gehoord.. gelukkig ligt dit eindelijk eens op onze weg, op een 5 uur rijden van Tulsa, onderweg onze ogen meermaals geopend voor de kilometerlange vlaktes.. leeg, geen huis te zien.. rust, genieten!! dit is vakantie!! we bereiken onze eerste bestemming op de geplande tijdstip, checken in in onze bruidsuite, voorproefje op onze nakende huwelijksreis, trekken ook hier onze ogen open als we de kamer betreden waarin een bed staat waarvoor ik een ladder nodig heb om erin te geraken, stoelen van koeienhoorns en vellekes, antiek tot en met, grappig om te zien!
na het opfrissen begeven we ons richting HET restaurant van Amarillo, The Big Texan, bekend voor zijn weddenschappen, namelijk, indien je erin slaagt om op 1 uur tijd een steak van 72 oz (2049,84 gram!!), een aardappel in de schil, een shrimp coctail (scampi's met amerikaanse coctailsaus), een ceasar salade en brood op te eten, krijg je deze voor niks, gratis! velen hebben het al geprobeert, velen zijn er niet in geslaagd.. wij kwamen niet om te proberen maar om te zien.. helaas hadden we geen geluk, deze vrijdag was er niemand die de weddenschap aan durfde te gaan.. toch, wij probeerden ons bord op te krijgen, wat ook een karwei bleek te zijn!! mijn T-bone steak van 20oz (bijna 700 gram ) heb ik volledig binnen gesmuld, doch de salade en frietjes erbij bleven onaangeroerd.. Als voorgerecht bestelden we ratelslang, we MOESTEN dat toch eens proberen, tegen mijn wil in, spijtig voor de mannen, gelukkig voor mij, waren ze al uitverkocht in slangenvlees.. Kan je je dat voorstellen, ik die schrik heeft van alles wat op een slang lijkt?? van wormen tot paling, van een visloklarveke tot een boa constrictor, ik zou slang moeten opeten?? een giftige dan nog wel!! No way jose.. toen onze onhandige dienster ons dus verkondigde, sorry no rattlesnake anymore, verscheen er welgemeende glimlach op mijn gelaat..
Na een cowboyachtige nachtrust, verlaten we Texas en rijden onbekend gebied in, New Mexico..
Hier ben ik weer met wat verhaaltjes over ons leven hier!!
Ik heb de blog een beetje verwaarloosd de laatste weken, ik weet het, maar tijd komt me te kort..
Laat ik enkele weken overslaan en starten met mijn tripje naar New York!
Het was fantastisch..
Op woensdagochtend, zeer vroeg in de ochtend, vliegtuigje genomen richting the big apple, (waarom die naam? zelfs Wikipedia is er niet zeker over). Rond de middag zette ik mijn eerste pasjes terug op New Yorkse bodem. Na het nuttigen van een fastfoodvettige pizza, kon mijn tocht richting Jersey City beginnen. Mijn eerste en laatste nacht bracht ik door in het appartement van onze goeie vriend Amadou.
3 trams en een bus verder stond ik eindelijk in station Grove Street, voor de deur bij Amadou. Met een fantastisch uitzicht over de newyorkse skyline, besloot ik, vermoeid als ik was, nog niet in men eentje de stad in te trekken.. Amadou zou me later oppikken op zijn appartement, om samen met Nanda en Yay-ema een goeie steak te gaan eten in een schitterend restaurant!! (Paradou) Na enkele alarmerende telefoontjes van het thuisfront, Jef had zich immers ondertussen verstopt in de kelder van Marya wegens serieuze tornadowarnings, kon ik toch van de avond genieten toen bleek dat de storm voorbij gewaaid was!!
Om middernacht het bed ingedoken, opgewonden want de dag nadien zou ik mijn vriendinnetjes eindelijk terug zien!!
Donderdagochtend, op tijd opgestaan en richting ons hotel getrokken. Gershwin hotel, een echte aanrader!! niet luxueus maar wel supergoed en gezellig!! we zouden daar een familiekamer delen met zijn 5 en dat was perfect!! Even alleen in het stad rondgelopen, de buurt wat verkend, een koffietje gedronken aan Bryant park en dan eindelijk De telefoon gekregen, "we zijn geland en zitten nu in de taxi richting hotel, we zijn er binnen een half uurtje!!" Nerveus als een klein kind voor zijn bezoek aan de Sint, stond ik daar dus te trappelen voor de hoteldeur toen ik de taxi zag aankomen, gevuld met MIJN vrienden!!
Na een dikke knuffel van allemaal, snel de valiezen in de kamer gedropt en onze trip gestart met een fixe wandeltocht doorheen de stad! Op die eerste dag zagen we zo goed als alles wat er binnen Manhattan te zien valt rond 8u kreeg ik dan toch een paar boze blikken te verteren, honger nam de plaats in van blije gezichten.. Helaas wist ik geen goed restaurant in de buurt, lees binnen de 5 minuten, dus strompelden we doodop door jetlag (waar ik ook geen rekening mee gehouden had, ik was te opgewonden omdat ik hun terug zag, dat ik even vergat hoe het voelt om je dag met 6u te verlengen) het eerste restaurantje binnen dat we tegenkwamen op Times Square.. Een echt, non-keten, hamburgerrestaurant!! Vreselijk.. Aangesterkt door een vettige hamburger, besloten we dan om terug richting hotel te trekken, voor een welverdiende nachtrust!!
Vrijdag, allemaal uitgeslapen, zetten we onze toch doorheen New York verder, we doorkruisen nogmaals de buurt, reserveren voor een fantastisch diner in de Bryant Grill, shoppen tot we erbij neervallen en lopen snel doorheen het MoMa, zodat we toch iets cultuur zouden gezien hebben. Zaaaaaaaaaaaaalig.. Na onze slechte hamburger van donderdagavond, trakteerden we onszelf op vrijdagavond op een verrukkelijk etentje.. Kreeft, Sint-Jacobsschelpen en gamba's op een bedje van tomatenrissotto.. hmmmm...
Op zaterdag namen we de tram richting Union Square, gingen we verder naar Battery Park, nuttigden daar onze picknicklunch, sprongen mee op de boot langs het vrijheidsbeeld, wandelden terug via Starbucks voor een frappucino, langs Wall Street, zo naar Ground Zero om onze uitstap te eindigen in een mega-outlet, de Century 21. 's avonds splitsten we ons op in Martien en Gunther als groepje 1 en Stephanie, Sabine en ik als groepje 2. Wij trokken eerst naar een coctailbar voor ne dikke aperitief, fristen ons nadien even op in het hotel en haasten ons naar de beste pizzeria van het stad voor een heerlijke pizza!! maagjes gevuld zetten we deze avond verder op cafe, of dat wilden we toch na 5 minuten in het cafe besloten we toch op zoek te gaan naar iets beter.. we kregen op straat vip-tickets voor een danscafe en kon men vriendinnen overtuigen om daar toch even een kijkje te gaan nemen, we waren tenslotte in New York, we moesten alles proberen!! Aangekomen in de dansclub, beseften we dat we daar toch niet op onze plaats waren in onze sporty outfit zoals verwacht waren de vrouwen gekleed op zijn typisch amerikaans.. hoe hoger de hakken hoe beter en hoe korter het rokje hoe liever.. Na een uurtje de boerinnen van de bar geweest te zijn, verstopt in een hoekje, de toegang naar het fancy gedeelte werd ons helaas geweigerd.. Zou het komen door de sneakers en de lange broek?? besloten we dat de avond welletjes was geweest en dat het tijd was om ons bed op te zoeken.. Zondag zou weer een drukke dag worden!!
We starten deze weer met een ritje met de tram richting Chinatown, op zondag stond ook Little Italy, SoHo en TriBeCa op de planning.. Na wat rondwandelen betraden we een typisch chinees restaurantje voor de lunch en zetten nadien onze tocht verder richting shopparadijs!! SoHo!! 11 paar schoenen, 4 broeken, wat pulls en t-shirten later, sloten de winkels Gelukkig had iedereen gevonden wat hij zocht want op maandag zou er geen tijd meer zijn om te winkelen.. We eindigden ons laatste avondmaal terug in de pizzeria van zaterdagavond en rekten de avond zo langs als we konden..
Maandag was D-Day, de dag dat het weer zou eindigen..
Na 5 dagen uithangen met je vrienden van thuis, wonend in een ander land, besef je toch hoeveel ze voor je betekenen. Praten in je eigen taal, lachen in je eigen taal, eten in je eigen taal, kwaad zijn in je eigen taal ;-) het betekent allemaal zoveel als je aan de andere kant van de wereld woont. Ook al hebben we supergoeie vrienden hier, je vrienden van thuis zullen toch altijd veel meer betekenen.. zij kennen je door en door en weten hoe je bent! Je vult elkaar aan, het lijkt ook alsof je nooit weg geweest bent!! Maar dit toont aan, echte vriendschap blijft duren.. Hopelijk blijft dat ook enkele JAREN duren!!
dankjewel stephke, sabje, marta en goenteir dat jullie speciaal voor mij naar New York gekomen zijn!! ik vond het FANTASTISCH!! en stuur nu eens snel die foto's op
dikke kussen en tot blogs!! het volgende zal er snel komen, ons tripje naar Albuquerque is ondertussen al achter de rug, maar nu geen tijd, drukke planning voor vandaag!!
Vandaag gaan we terug richting Las Vegas waar we op donderdag het vliegtuig terug moeten nemen naar Tulsa.. Eindelijk terug naar Jef!! We hebben een jaar apart geleefd, zonder problemen, maar deze 2 weken leken veel langer dan dat jaar hoor!! misschien omdat we wisten dat ik in Amerika was en dat we elkaar zouden terugzien na 2 weken?? vorig jaar wisten we als we afscheid namen dat het voor 2 of 3 maanden ging zijn, dat was toch heel anders!!
In Las vegas slapen we deze keer in Harrah's, ook een heel mooi hotel, maar ietsje minder luxueus als de Bellagio.. en ontdekken we als aan de linkerkant van de Strip.. hier zien we Treasure Island met hun vulkaan, Venetie maar overdekt , Caesars Palace.. ook weer veel kitch en neonverlichting!!
Deze keer waag ik me wel aan een gokje!! ik steek 1 dollar in een machine en ik win onmiddellijk!! 1 dollar 25 cent!! dus ik dacht, ik heb het, wie weet win ik wel meer centjes!! jammer maar helaas, mijn buit verdween in dit domme machine en we verlieten 'teleurgesteld' het casino en vol verwachting voor mijn ouders ruilen we deze gokstad in voor Tulsa..
vandaag en morgen vertoeven we ons in Tusayan, een stadje aan de zuidingang van Grand Canyon. DE Grand Canyon!!
Natuurlijk mocht deze voorlaatste stop niet in onze fantastische reis ontbreken!!
De Grand Canyon heeft zijn naam niet voor niets gekregen.. Dit is groots!! Dit oudste nationale park heeft een oppervlakte van 4927 vierkante km!! (en dat is 2 keer zo groot als de provincie Limburg!!) 4927 vierkante km ongerepte natuur!! ok, niet overal, maar toch bijna overal!! Ontstaan door watererosie van de Colorado rivier en zijn zijrivieren!!
Hier hebben we tijd voor korte wandelingen langs de rotskliffen met uitzichten waar je terug hoogtevrees van krijgt!!
De 2de dag verandert het weer weer van stralend blauw naar lichte mist en we besluiten om deze bestemming af te sluiten met een film in de cinema over het ontstaan en ontdekken van dit park.
We zien hier The Valley of the Gods. En niet toeristisch Monument Valley, waar doorheen een onverharde weg loopt. Fenomenaal!
Na valley of the gods rijden we natuurlijk richting Monument Valley, dit moeten we echt zien!! De Mexican Hat kruist onze weg en ook hier verbaas je je weer wat de natuur kan verrichten!!
In Monument valley nemen we onze tijd en zoeken naar alle 'dieren' die je in de rotsformaties kan terugzien, we zien dromedarissen, olifanten en de drie gezusters.. 3 rechtopstaande potlooddikke rotsen!! We vinden daar ook nog een nieuwe rotsformatie die de organisatie van Monument Valley nog niet gezien heeft, we besluiten dat toch maar voor ons te houden in 1 van die uitstekende rotsen zien wij een hand terug, je ziet daar echt 4 vingers, in juiste grootte met een duim aan de linkerzijde!! Ik kan helaas nog geen zelfgemaakte foto's op de blog zetten en aangezien MV deze rotsformatie nog niet kent, kan ik het ook niet van het net halen.. maar ik zet de foto hiervan wel of facebook..
Onderweg zien we het megagrote meer Lake Powell, 300km lang!! Dit is het grootste aangelegde meer in de VS. Dit gebied was vroeger zeer afgelegen, maar door de bouw van de stuwdam tussen het meer en de Colorado rivier veranderde deze regio volledig.
We stopten aan het meer voor een picknick, maar we waren hier ook zeer snel weer weg!! Duizenden rupsen zaten hier!!
Na het inchecken in het hotel in Page, boekten we ons een anderhalf uur durende excursie doorheen Antelope Canyon. Met een open pickup werden we hierheen gebracht en aangekomen kregen we doorheen de kloof de uitleg van een echt Navajo indiaan. Navajo indianen zijn hier bijna de enige bevoking die je tegenkomt!! In deze streek woont de ECHTE amerikaanse bevolking, the native americans.
Het is indrukwekkend als je erbij nadenkt wat de natuur kan aanrichten!
Zo zagen we 's avonds het alarmerende nieuws van de 40 tornado's die toegslaan hebben in Misissipi. Deze storm is dezelfde storm die wij tegengekomen zijn op onze route, gelukkig bevonden wij ons niet in een tornadogebied. In Oklahoma is deze ook gepasseerd, met minder en geen dodelijke tornado's. Tulsa is gespaard gebleven, door 1 of andere reden zijn de wolken gesplitst net voor Tulsa en terug samengekomen net na Tulsa!! Gelukkig!!
Aangekleed met dikke bergschoenen, lange broek en 4 pulls trekken we richting Bryce Canuon. Het vriest, met een zeer scherpe ijskoude wind!! Toch wagen we ons in deze koude aan een wandeling doorheen de prachtige Hoodoo's en rotskliffen. Mijn hoogtevrees steek je op zo een dag best zo ver mogelijk!! Maar het was het waard! Doorheen oranje modder, de aarde is hier oranje, zwaar afdalend, zagen we oogverblindende beelden. Bryce is prachtig!
Het weer is ons af en toe enkele minuten gunstig en zo trokken de dikke witte sneeuwwolken even open voor een verwarmend zonnestraaltje op ons gezicht! Natuurlijk, na dit dalen moesten we ook terug stijgen! dit was zwaar.. Ademen werd me soms heel moeilijk, we zaten tenslotten boven 3000m hoogte! De terugtocht werd voor mij opgevrolijkt door het zien van een wilde kleine schattige hamster!! zo lief!! We zagen ook een wilde kalkoen iets wat je blijkbaar niet zo gemakkelijk ziet en van ver zagen we ook een 'lizard' wegschieten.
We verlaten Las vegas en rijden terug richting natuur..
Eerste stop Zion national park.
Ooit de schuilplaats voor de Mormoonse pioniers die dit park zijn naam gaven naar de bijbelse Sion.
Vandaag is het regenachtig, maar we hebben weer het geluk 2 minuten blauwe lucht te krijgen juist als we op het bekendste punt zijn! Ideaal voor mooie foto's! Dit park mag je niet zelf inrijden, maar er zijn gratis shuttle busjes die je rondrijden naar alle belangrijke uitzichtpunten.
Na Zion rijden we via het mooie Red Canyon naar Bryce. Naderend bij Bryce verandert het weerbeeld weer volledig! Van de woestijn rijden we in een sneeuwstorm! Gelukkig geraken we heelhuids op ons gezellig hotel waar Jef en ik mijn ouders trakteren op een etentje. (we hielden eigenlijk bespaardagje, maar dat was buiten mijn eetlust beslist )
Bestemming Las Vegas, the entertainment capital of the world!
We overnachten daar in het luxueuze Bellagio, beslissen te eten in het verrukkelijke buffetrestaurant met Thais, Japans, Italiaans en nog vanalles lekkers..
Na het diner trotseren we de koude (wat ook een zeldzaamheid is in Las Vegas) voor een wandeling langs de Strip. Deze is zo lang dat we vanavond kiezen voor alles aan onze rechterkant. We zijn Parijs, New York, passeren langs Luxor.. Niet te geloven!! alles is kitsch en gokken!! Miljoenen worden daar verspeeld op een dag!! Wij laten ons nog niet verleiden voor deze gokspelletjes, we zouden toch alleen maar verliezen, niemand van ons kent ook maar 1 spelletje..
Een lange rit, door regen een wind, de storm die ze al een week voorspellen, volgt ons pad. Gelukkig vandaag tijdens onze rij-dag.
We passeren onderweg de Golden Canyons, goud gele rotsformaties, waardoor we een mooie wandeling maken. Het weer is ons hier even gunstig en de regenwolken trekken even open voor een stralend blauwe lucht!!
Tegen de middag rijden we eindelijk Death Valley National Park in, woestijn!! PRACHTIG, af en toe duikt er een dorpje op in het midden van niets, we rijden zo voorbij, helaas zonder te stoppen, Ghost town, 15 vervallen huizen waar nog enkele uilen en ongedierte leven.. Deze dorpjes waar vroeger de goudzoekers huisvestigden, zijn verlaten en doods..
Wat verder op onze route komen we voorbij de zandduinen, hoge zandbergen ontstaan door wind. Hier moesten we stoppen!! prachtig zicht, maar opgelet voor ratelslangen en schorpioenen!! (gelukkig geen gezien)
Volgende stop Badwater, hier thans geen water te zien! we zitten hier op 86 meter onder de zeespiegel. Je ziet hier een grote open vlakte met zout, enkel zout! (40 mijl lang en 5 mijl breed.. 1 mijl is 1,6km) We hadden hier het geluk dat ook hier de storm in aantocht was, we arriveerden er gelukkig voor, dus hadden ipv 40 graden 'slechts' 25 graden. We konden daardoor een korte wandeling maken op deze zoutvlakte, in de zomer is dit onmogelijk door de hitte! het zou op die zoutvlakte in de zomer 'iets' te warm zijn door de weerkaatsing van de zon op de witte ondergrond.
's Avonds onvernachten we in Furnace Creek, een dorpje midden in de woestijn, waar buiten ons hoteldomein niks te vinden valt.
Na een lange nachtrust op aanvraag van mij, door al die autoritten, geraakte ik toch wel wat oververmoeid op vakantie Tot hiertoe was ik de enige chauffeur en in het park zou ik dat ook nog wel even blijven..
Na een stevig ontbijt vertrekken we richting El Portal, waar ons volgende hotel ligt. Een rit van 1 uur, waar we uiteindelijk 8 uur over rijden!! 8uur doorheen Yosemite.. Yosemite is een heel groen nationaal park met veel bomen, hoge bomen en hoge rotsen. De bekendste rotsen die we kennen van in de reisgidsen passeerden we natuurlijk ook tijdens onze route. El capitan, Half Dome (1400m hoog!) en nog veeeeeel meer..
Yosemite geeft ieder seizoen een ander uitzicht, nu, in de lente, is het belangrijkste de watervallen, de Bridalveil falls, ... Iets waar ik het meeste plezier aan had, was het zoeken naar de vele jonge dieren! Helaas zagen we geen babyberen, doch werden mama en ik door veel gegil, toen we even het pad hadden verlaten op zoek naar die babyberen, verwittigd op te passen voor de bobcat die op enkele meters van ons af rondliep!! mooi beest!! Lijkt op een tijger, maar dan iets kleiner. Wat je ook veel tegenkomt in Yosemite zijn de muledeers, zoiets als herten. Helaas hebben we niet de oorspronkelijk uitgestippelde route kunnen volgen, via de Tioga pass, de weg die ons van Yosemite naar Mono en Mamothlake zou brengen. Deze weg was nog gesloten omwille van de sneeuw die er nog op lag. We reden toch tot op het verste punt om van daaruit te voet verder te gaan. Omgekleed van zomerkleren naar dikke winterkleren, om via een 1 meter hoog besneeuwd pad het bos in te trekken op zoek naar de bekende Sequoia's, die we ook vonden! (die sequoia's moest ik echt zien! mijn baas in Belgie, Andre, had namelijk ooit gezegd dat hij dat het mooiste vond van alles wat hij gezien had in Amerika) Sequoia's zijn bomen die zeer oud en hoog en dik worden. We zagen bomen van 6m diameter!! deze boom was 2700 jaar oud!!!!!!!! kan je je dat voorstellen?? ik ben al blij als ik een plant een half jaar kan houden
Na San Francisco trekken we richting Sacramento waar papa op zondag de marathon zal lopen.
We bezoeken de werkplaats van Arnold Schwarzenegger, een mini white house maar toch al ontzettend groot. Na wat zoeken vinden we wat ze noemen "Old Sacramento", een oud gerestaureerd stadje in de stad, waar vroeger de eindstop was van de vroegere Poney-express. De eerste transcontinentale spoorweg en postkoetslijn. Een stadje wat echt lijkt op een oude stad in het wilde westen, zoals je kent van in de strips van Lucky Luke met saloons en dergelijke.
Zaterdag weer op tijd ons bed in want op zondag (18 april) laat onze wekker om 5.30 ons weten dat we moeten opstaan!
De marathon start om 7u en het vertrekpunt ligt op 40 minuten rijden van ons hotel. We droppen papa aan de start en mama en ik begeven ons terug richting hotel voor het ontbijt en een korte rust. Rond 9u rijden we naar het 22 mile punt en arriveren net op tijd om papa aan te moedigen voor de laatste kilometers.. nog amper 7 km te gaan, haasten dus richting finish!! Alweer net op tijd arriveren we aan de finish om papa te feliciteren met zijn 19de plaats!! 28 minuten na de winnaar, maar wel 44 jaar ouder!! Proficiat papa!!
Na het ontvangen van de eerste prijs van papa's leeftijdscategorie, rijden we alweer verder naar de 3de bestemming, Oakhurst. 2u verder, aan de voet van Yosemite National Park. We stoppen even met steden en begeven ons in richting natuur!!
Vandaag begeven we ons echt richting binnenstad. Ik kan je verzekeren, lang leven automatische auto's!! Mijn hart heeft enkele keren stilgestaan.. San Francisco is zeer heuvelachtig.. Weet je hoe het voelt als je bovenaan op de berg staat en een straat inrijdt die 25% daalt?? ik wel nu!! Je ziet als je op de top staat het einde van de helling niet, zo hard ga je dalen! Hetzelfde geldt als je deze weg terug omhoog moet rijden en moet stoppen op het einde omdat je voorrang moet geven... De eerste keer denk je, hier geraak ik nooit terug in gang, maar, zoals ik al zei, lang leve den automatic!! stoppen en starten op een minihelling is een proef voor je praktisch examen in belgie, hier is dat echt niet nodig, opnieuw vertrekken is zoals wanneer je gewoon op een vlakke weg rijdt, schitterend!!
Na een uurtje hellingen trotseren, parkeerden we ons wat verder op de straat bij 'crooked street' of Lombard street, het kronkelende straatje dat is aangelegd omdat deze straat "te" hellend is..
We zetten onze tocht verder te voet, wat een stevige training was voor onze kuiten. We bezochten Chinatown, waar we thee kochten in een winkeltje waar je eerst verschillende thee's mocht proeven, we wisten natuurlijk niet op voorhand wat de gekozen thee zou kosten en durfden geen nee meer zeggen toen we hoorden dat ons potje 30 dollar kostte!! ach ja, ieder lepeltje mag je 10 keer hergebruiken, dus dat potje heb ik voor de rest van mijn leven!!
Nadien gingen we naar Japan town, waar we sushi aten en voor Jef Japanse eetstokjes kochten (zo moeten we die gebruikte houten stokjes die je overal gratis krijgt niet nog eens hergebruiken). Zo gingen we verder naar Fisherman's Warf, om als hoofdgerecht verse krab te kopen. We gingen naar een oude speelhal van de jaren '40 (en liet daar mijn toekomst voorspellen, ik ga een mooie toekomst tegemoet ) Tenslotte namen we daar het overbekende kabeltrammetje terug richting onze auto. Dat trammetje is echt een attractie op zich! kennen jullie dat niet van in de films? het bekende beeld waar ze aan de buitenkant eraan hangen?? Dit vervoermiddel dat nog op 3 lijnen rijdt, is al in dienst sinds 1873!!
Terug aan onze auto beslissen we twin peaks op te rijden, naar de Sutro Tower, hier vanboven heb je een prachtig zicht over San Francisco!! het is, denk ik, het hoogste punt..
Ik zou nog bijna het "belangrijkste" vergeten, The Golden Gate Bridge!! Het bekendste beeld van San Francisco, natuurlijk hebben we dat ook gezien!! Geluk hadden we door het juiste moment te kiezen voor deze stop en stralend blauwe lucht te zien!! San Francisco staat namelijk ook bekend voor de dichte mist die plots kan opduiken en de stad kan "bedekken".
's Avonds, weer, moe en voldaan ons bed gevonden..
We starten onze dag met een stuk van de '49 miles scenic drive', stoppen op prachtige puntenm kijken verbaasd naar de vele surfers die en de koude zee en de hoge golven trotseren en eindigen het auto gedeelte aan Fisherman's Warf voor een typische San Fran lunch.. Clam chowder in sourdough bread, een dikke vissoep vergelijkbaar met de saus die je krijgt als je Oostends vispannetje eet, opgediend in een uitgehold brood, lekker!! Na even rondwandelen, natuurlijk ook langs pier 39, de restaurantpier, maar ook de pier waar je de vele zeeleeuwen ziet uitrusten, een attractie op zich!! Namiddag besluiten we de boot te nemen richtign Alcatraz, ooit de best beveiligde gevangenis waar toch 3 mensen kunnen ontsnappen zijn, de vraag die er nog steeds speelt is, overleefden zij de ontsnapping? Om van Alcatraz, wat een eiland in de baai van San Fran ism het vasteland te bereiken, moesten zij immers eerst een zwemtocht van 1 mijl ondergaan in ijskoud water!! Na een schitterende audio-rondleiding, een echte aanrader, verlieten we enkele uren later deze oude gevangenis op dit eiland. Na nog enkele km van de route te rijden, besloten we terug richting hotel te gaan voor een 2de heerlijk diner en vermoeid door jetlag kropen we weer zeer vroeg in ons bed!
.JPG&imgrefurl=http://www.vacationhomeonkauai.com/to_do.html&usg=__wldb2HDPi9d7ObGnsBk85KHfkDQ=&h=960&w=1280&sz=306&hl=en&start=33&um=1&itbs=1&tbnid=vFFhNElqvC8pIM:&tbnh=113&tbnw=150&prev=/images%3Fq%3Dnapali%2Bcoast%2Bkauai%26start%3D18%26um%3D1%26hl%3Den%26sa%3DN%26rls%3Dcom.microsoft:en-us:IE-SearchBox%26gl%3Dus%26ndsp%3D18%26tbs%3Disch:1)
zoals verwacht waren de vrouwen gekleed op zijn typisch amerikaans.. hoe hoger de hakken hoe beter en hoe korter het rokje hoe liever.. Na een uurtje de boerinnen van de bar geweest te zijn, verstopt in een hoekje, de toegang naar het fancy gedeelte werd ons helaas geweigerd.. Zou het komen door de sneakers en de lange broek?? besloten we dat de avond welletjes was geweest en dat het tijd was om ons bed op te zoeken.. Zondag zou weer een drukke dag worden!!
Gelukkig had iedereen gevonden wat hij zocht want op maandag zou er geen tijd meer zijn om te winkelen.. We eindigden ons laatste avondmaal terug in de pizzeria van zaterdagavond en rekten de avond zo langs als we konden.. 
