Ik staar voor me uit naar wat net een leeg blad was maar nu letter voor letter gevuld wordt met geschreven gedachten. Mijn mond is droog en mijn honger is groot.  Maar de zin en inspiratie ontbreken me. Proeven is oefenen, pogen is proberen . Ik jaag mijn dromen na en stuit op mijn grenzen. Ik wring me uit korsetten om kwaliteit te behalen. Elke dag word ik ouder en ik zie me evolueren naar sterke profielen die mijn jeugdigheid overspoelen.  De groei van mijn hunkering naar stabiliteit kamt mijn wilde haren uit. Het serieuze leven schreeuwt me toe en ik wil het hebben. Als mijn eigen lef ontbreekt kan ik rekenen op de verwachtingen die ik in mijn omgeving heb geschept om verder te draven. De tegenzin draait om door de eigenheid van mijn persoon. Dan leer ik mezelf kennen. Als ik moet vechten.  Zoals vandaag, tegen een leeg blad. Tegen mijn eigen onvermogendheid. Tegen twijfels en vragen. Twijfels en vragen die als ontstaan dienen. Tot flaters en succes. Zoals dit. Idealisatie  en minachting is eigen aan bestaan. In een laatste beschouwing wordt wat ooit als een leeg vel was geëvalueerd. Verbrand de tabula en blaas je laatste adem uit. Het woord van de dag, van mij voor jou:  asemmer. Asem’er: leef;  as-emmer: sterf.