|
Reisverslag 6 okt 17
Ik heb ergens een beschrijving gelezen
van iemands eerste impressies als ie toekwam in Iran. Ik ken de auteur niet,
maar ik vind zijn formulering zo accuraat dat ik het effen leen.
Plotseling, als bij toverslag, waren alle
vrouwen verdwenen. Of beter, waren alle vrouwen in de aankomsthal van de
luchthaven van Tehran één en dezelfde geworden. Hetzelfde verwisselbare
onpersoonlijke wezen met een hoofddoek. Ze waren onherkenbaar
gleichgeschaltet. Ik kan die eerste indruk moeilijk vermijden. Erger nog,
de totaliteit van het fenomeen en het volslagen gebrek aan
uitzonderingen, versterken mijn eerste indruk nog. Met dit verschil dat de
gesluierde vrouwen niet somber kijken of gelaten, wanhopig of verschrikt zoals
ik me voordien onbewust voorstelde, maar eerder vrolijk en open of, wat hun
westerse zusters betreft, een beetje onwennig en verbaasd.
De Iranezen kloppen de Zuid Amerikanen
inzake chaos creëren, al moet ik toegeven dat een groepsreis er nog een schepje
boven op doet. Voor alles en nog wat is er wel iemand die achterblijft, die
staat de dromen enz. Tussen het verlaten van het vliegtuig en aankomen zijn er
3,5 uur verlopen. Het is hier momenteel 3:30 in de morgen en om 9:30u start de
tour. Dergelijke tijdverliezen heb ik op geen enkele van mijn solo reizen mee
gemaakt. Het idee dat men met een groepsreis minder tijd verliest is waar voor
wat betreft het zoeken naar het juiste adres van een bezienswaardigheid, maar
zeker niet voor wat betreft het zinloos wachten. Het zal wennen zijn.
9:30 u is wel erg vroeg als men om na 3:30 u in bed kruipt. Zeker
als het een geschiedenis-dag wordt. Maar het gaat. Het bezoek aan het
Archeologisch Museum Bastan is al een schot in de roos. De geschiedenis van
Perzië gaat terug tot 8.000 jaar vóór Christus. Ja wadde. Ik sta oog in oog met
een vaasje van 2.600 jaar vóór Christus. Het kon gisteren gemaakt zijn. Dan
even kennis gemaakt met de Elamieten. Hun machtscentrum lag in het Zuid Westen
van het huidige Iran en liep door tot aan de Tigris en de Eufraat in het
huidige Irak. We spreken dan over 3.200 jaar vóór Christus. Wat ik er me nog
van herinner op school zijn de Ziggurat tempel-piramiden. Hun hoofdstad was
Susa en dat is een van de oudste steden ter wereld (3.000 jaar óór Christus).
Hun beschaving trotseert de eeuwen, maar tegen 1.000 vóór Christus nemen de
Assyriërs vanuit wat nu Noord Irak is de fakkel over. Een naam van die cultuur herinneren
jullie zich zeker nog: Assurbanibal.
In 836 vóór Christus vindt men in de opgedolven
kleitabletten (in spijkerschrift) verwijzingen naar Meden omdat ze het
Assyrische regime contesteren. Van de ene slag komt de andere en in 612 BC
verwoesten de Menen de Assyrische hoofdstad Ninive. Die naam doet bij jullie ook
wel een belletje rinkelen hoop ik. De Perzen woonden in het Zuiden van het
huidige Iran en zijn klein begonnen als vazallen van de Meden. Tot in 559 BC
een Perzische edelman van de Achaemeniden, Cyrus genaamd, het voor het zeggen
krijgt bij de Perzen. Die woesteling organiseert een opstand tegen de Meden,
verwoest hun hoofdstad Ecabtana en weet
dan van geen ophouden. Lydië van koning Croesos gaat voor de bijl, dan
Babylonië enz. Hij stopt pas als zijn
rijk zich uitstrekt van de Egeïsche Zee tot aan de Indus in India! Hawel die man althans zijn standbeeld- ben
ik gaan begroeten. Op het voetstuk staan de volkeren waarover hij als wijs en
tolerant heerser de plak zwaaide: Persia, Media, Elam, Aria, Parthia, Bactria,
Sogdia, Arachosia, Drangiana,
Sattagydia, Chorasmia, Saka, India, Maka, Nubia, Libya, Egypt, Arabia, Assyria,
Skudra, Cappadocia, Liyda, Armenia en Babylonia. Griekenland staat er niet bij
omdat zijn legers de Grieken niet klein kregen.
Het verhaal van zijn zoon Khshayarsha ( de Grieken noemden
hem gemakshalve Xerxes) kennen jullie ook. Het was zijn leger van 250.000 soldaten
dat een slechts een nipte Pyrrhus overwinning behaalde tegen 3.000 Spartanen in
de Thermopylae. Na de slag bij Marathon
heeft Xerxes de Grieken dan maar uit zijn geheugen gewist en zijn zinnen verzet
naar de bouw van Persepolis. Maar de
Grieken vergaten hem niet. Alexander de Grote is in 334 BC grondig weerwraak
komen nemen en hij heeft het hele Achaemenidische rijk op een hoopje geveegd.
Wat verder kom ik voor de eerste maal in mijn leven eens (een
standbeeld van) een Part tegen. Ziet er erg Mongools uit, zowel zijn fysionomie
als zijn klederdracht. Met zo een typisch wijde pofbroek.
Dan nar het Golestan Paleis uit de Qajar periode, eind 18de
eeuw. Schitterende mozaïeken. Maar wat mij het meeste trof was het ingenieuze
systeem om het Paleis koel te houden met behulp van koel water. Het water werd
via ondergrondse kanalen kilometers ver aangevoerd en onderweg werd het continu
gekoeld door tochtwind. Die tocht creëerden ze kunstmatig door tocht-torens te
bouwen die als enorme schouwen functioneerden. Voor de rest een eindeloze pracht
en praal. De laatste Shah van de Pahlavi dynastie heeft hier in 1967 zijn kroning
op de pauwentroon nog georganiseerd.
Als afsluiter het kerkhof van 350.000 soldaten bezocht.
Allemaal jonge gasten die in de Iraaks/Iraanse oorlog van de jaren tachtig
gesneuveld zijn. Een waanzin die sterk doet denken aan onze Eerste Wereldoorlog.
Irak was beter bewapend, maar Iran beschikte over veel meer kanonnenvlees. Acht
jaar heeft die verschrikking geduurd en op het laatst was het net als bij WOI
een idiote lopengravenoorlog, waarbij Iran altijd maar nieuwe golven van
jongens op de Iraakse stellingen afstuurde.
En nu ga ik slapen, want ik val bijna om.
|
