Had ik gisteren al verteld over mijn kat? Ik denk het niet.
Wel, gisteren moesten we tot overmaat van mijn rampzalige vermoeidheid nog naar het verjaardagsfeestje/receptieding van mijn nonkel. Omdat ik zo moe was, was ik heel erg actief (heb ik altijd.) en begon ik tegen mijn mama in de auto te vertellen hoe ik in een kano al slapend meegedreven zou worden met het water en uiteindelijk in de Noordzee terecht zou komen. (Daarna zou ik op de noordpool komen zonder kleren en bevriezen en dan zouden er een arm en mijn beide benen afbreken door de kou en zou ik mechanische protheses moeten enzo.. Je weet wel, zo van die zever die normaal gezien uit mijn mond komt.) Maar ja, toen we terug kwamen zat er een kat in de veranda. Een mooie, zo'n tijgertje met grijs en zwart en bruin. Haha, toen heb ik mijn mama bijna kunnen overtuigen om hem in huis te nemen. Maar ze was plots weg.. En toen ik deze morgen op stond en buiten ging sprong ze opeens uit een rek en liep ronkend naar me toe^^ Toen ben ik Chris gaan halen in Hasselt en toen ik terug kwam was ze der nog steeds. Eerst had ik haar VIEZE genoemd (want ze is best vuil enzo.) maar het is toch ARIADNE geworden. Voor iedereen die de Griekse legende kent, proficiat.
Wel, op het moment is ze er niet. Maar ik hoop haar morgen weer op het rekje aan te treffen^^ Dan ga ik maandag met haar naar de dierenarts ofzo. En zo niet, ja, dan niet. Tot zover het verhaal over mijn kat.
Vandaag was een leuke dag trouwens. Hoe kan het ook anders? Chris was hier. DE STIEKEMERD^^ (*Dit leg ik nog wel een andere keer uit.) Maar, het is alweer zo laat. Ik ga mijn bedje maar eens opzoeken. Slaapwel.
Haha, fantastisch. Gamefeestjes zijn leuk, ookal kan ik er niks van. Maar ja, dat geeft de anderen extra overwinningsplezier, extra zelfvertrouwen ofzo, weet ik veel. Ik ben niet iemand die niet tegen zijn verlies kan. Gelukkig.
Laat ik even mijn voorbije handelingen neertypen: Wel, allereerst, ik ging eergisteren slapen rond half 2, nadat ik mijn vorige blog gezet had en nog gauw een kleine snack had genomen. (Wat trouwens een slecht idee was, want als je eet voor je gaat slapen kan je niet slapen.) Dus, stel dat ik rond 3 sliep, ik was er rond 12 alweer uit. En toen volgden de volgende rituelen; tv kijken, eten en douchen. Daarna vluchtte ik me naar de bushalte, om vervolgens nog nipt de bus in te springen. Richting Hasselt, Hasseeeeeeelt! Hasselt, we love Hasselt. (NOT. En we HATEN Lummen.) Eenmaal daar wandelde ik naar de MING WAH (of hoe je het ook schrijft) om PIPO JELLYS(!) te halen. (Haha, ja die flubberdingen met snoepjessmaak^^) De bedoeling van die PIPO JELLYS was eigenlijk om mijn vriendjes te shoqueren en Dries er 10 tegelijk in zijn mond te doen steken. Om te filmen, want dat is grappig. Haha. In elk geval, ik haalde PIPO JELLYS en nam de bus naar Kelly. Toen ik uit de bus stapte, stapte ik in een soort ijs-prut die aan mijn schoenen bleef plakken. Met gevolg dat ik bij elke stap die ik zette uitschoof. Grappig om te zien, denk ik. En ook best wel idioot :') Kelly was samen met Donald Duck en Goofy de sprookjeswereld aan het redden toen ik aankwam. Daarna vochten we met de matras en tv en toen Brecht arriveerde gingen we LINGO spelen. Geweldig idioot spel. En Brecht is een slechte quizmaster! Eerste woord; VAZAL. Tweede woord; BLOOT. Derde woord; NAAKT. En het vierde zou BORST worden. Kerels.. Eigenlijk waren we gewoon aan het wachten tot Jan arriveerde, zodat Kelly haar vader de deur kon open doen en met een knuppel in zijn hand de vraag; "Hebt ge uw pyama mee?" zou stellen. (Jan heeft een vreselijke angst voor hem, daarmee.) Ik had eerst nog voorgesteld op een mes of zaag te gebruiken. Maar het lot gunde ons geen plezier want Jan z'n mama was mee. (Als zijn mama meekwam zou Kelly haar vader het niet doen, wat zou de arme vrouw wel niet denken?^^) Maar daarmee was ons companie voltallig en kon het gamen beginnen. De kerels verdreven de tijd met MARIO KARTS en ik, Kelly en Ashley met KATAMARI. (Da's zo'n mannetje dat met een balletje alles kan oprollen en daar sterren enzo van maakt. Uiteindelijk moet je zo de maan maken en dan kan je zo gebouwen en eilanden enzo oprollen.) Jan en Dries gaan volledig op in hun spel en roepen ook ongelofelijk hard. Haha, sfeer! Maar ik kon Dries niet overhalen om 10 PIPO JELLYS tegelijk in zijn mond te steken, jammer. Eigenlijk vond de rest het best goor^^ (Wat het eigenlijk ook is.) Toen was het film-tijd. RESIDENT EVIL EXTINCTION en BEOWULF (nog maar eens) Jan die naast me zat met een kussen voor z'n gezicht en Brecht die in slaap viel. BEOWULF was saai en we gingen pokeren en poolen (of biljarten, wat het ook is) Op de foto zie je mij en Jan pokeren trouwens Toen iedereen uiteindelijk moe begon te worden bleek dat het zo half 6 was. Dus! Slaapzak in en slapen maar. Wat niet makkelijk was omdat Dries de hele tijd aan het zeveren was. Maar kelly haalde uit met haar voet en toen was het stil^^ Voor eve. Ik werd weer wakker rond weet ik veel hoelaat. Daarna eten (sandwiches met NUTELLA!) en MEGA MINDY. Jan zijn moeder was zo lief om me naar het station te rijden <3 KOFFIE MET NOISETTE! En een kerel op de loskade die het deuntje van HARRY POTTER aan het zingen was.. T zit nog steeds in mijn hoofd eigenlijk. DUM DUM DUM DUMDUMDUMDUM DUMDUMDUM.. Zucht, En toen kwam opeens Michelle uit het niets verschenen. En toen opeens Dries, die deze morgen om 9 alweer weg was om naar de kapper te gaan. Om 20 voor 4 was ik eindelijk thuis. Gelukkig.
Dat was dus mijn verhaal van vandaag. Ik ben moe. Slaap.
Een nieuw jaar, tijd voor iets nieuw. Ik heb altijd al een blog willen hebben. Maar wat doe je eraan als je geen tijd hebt? Oké, laat ik me even herformuleren; Wat doe je eraan als je nooit tijd maakt? Veel mensen hebben hier last van tegenwoordig. DRUK, DRUK, DRUK. BUZY, BUZY, BUZY. En dan zeg ik; "Leef nu. Alsof er geen morgen meer is. Je hebt maar één leven." (Je moet natuurlijk ook niet gaan doen alsof je morgen dood gaat.. Dat zou belachelijk zijn.) In elk geval, de toekomst heeft de tijd schaars gemaakt. Hoe vaak hoor je; "Ik heb geen tijd." ? Je hebt een hele wereld van tijd. Zeker als je 16 bent en nog studeert. Haha, maar wat maakt dat uit? Tijd is tijd en een mens is een mens.
Hmm:) Niets is moeilijker, niets is leuker. Leren 'houden van' , zonder jezelf kwijt te raken. Leren, je leert elke dag. Maar dit is het moeilijkst, maar daarmee het leukst. Voor mij is het een dagelijkse gewoonte geworden, 2 maanden lang al. Een persoonlijk record, maar zeker geen limiet. Hoe kan ik ook anders? Wie houdt er nu niet van zo'n fantastisch persoon? Liefhebbend en teder, bezorgd en begeerlijk. En daarbij een goede vriend die altijd voor me klaarstaat. Voor geen kilo's chocolade ter de wereld zou ik hem opgeven. (Jazeker, ik ben een chocoholic. Even ter informatie ;) ) Ooit al zo'n gevoel gehad? Het gevoel van gemis als hij weg is, een koude rilling die je van op je rug besluipt. Het gevoel van gelukkigheid als hij je aanraakt, een warmte die zich vanuit je buik verspreidt. En ik ben gelukkig, oprecht gelukkig. Ik kan je zeggen, het is om voor te vechten. En dat doe ik.
Ja, dit is ook iets dat ik wel vaker doe. Mezelf kwijtraken. Niet met opzet natuurlijk, het komt zomaar. Het is als een nachtlampje met bewegingsdetector. Zodra het afgeleid wordt, springt het aan. En dan plots POEF zit ik in mijn droomwereld, in mezelf. Ik denk dat het soms wel vervelend en eng is voor mijn vrienden en naasten. Praten tegen een kwijtgeraakt wezen met een doffe blik, beangstigend. Ik zou van mezelf weglopen, haha. Mijn beste vriend, Jep, bedacht een systeem. Een geweldige, niet-ingewikkelde procedure om me uit die droomwereld te halen. Porren. Iets wat we vroeger dagelijks deden, gewoon om te spelen. (Samen zijn we 2 kleine kindjes, al van sinds we elkaar pas kenden.)
Er is veel veranderd tussen ons. We zijn, denk ik, een stapje van elkaar af komen te staan. Jammer eigenlijk, maar het was een keuze van ons beiden. Hm, zolang hij maar niet uit m'n leven verdwijnt, kan ik er nog mee leven. Zijn stem een week niet horen is een hel, een gevoel van onvoldoening, een straf. Gewoon het missen van een saddistische of perverse opmerking. Zo is Jep, een kleine pervert en op-en-top saddist. Een goede vriend en hopelijk voor altijd. Wat ik niet met zekerheid kan zeggen natuurlijk, maar wel met hoop.
Het is nu 00.23 en ik denk dat ik maar eens ga slapen. Misschien vroeg voor sommigen, laat voor anderen. Voor mij best wel laat, daarom dat ik afrond.
Hierbij zegen ik mijn eerste blog en hoop dat er nog vele komen. Haha, als jullie er nog vele willen horen tenminste. Slaapwel.
Ik ben Loes
Ik ben een vrouw en woon in mijn eigen wereld () en mijn beroep is Student.
Ik ben geboren op 07/09/1991 en ben nu dus 33 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Music, reading, writing, friends..
I'll bring the dark disaster.
