|
Steeds meer en meer begin ik te twijfelen aan mijn keuzes.
Ik had deze keuzes gemaakt om me weer beter te voelen, om 'verder te gaan'.
Maar ik weet het niet meer..
Of ze zo goed waren als ik eerst dacht.
Of ze me ook daadwerkelijk beter doen voelen.
Soms heb ik het gevoel dat ze me dwarsbomen in verdere keuzes,
dat ze me tegenhouden of me zelfs tegen de grond drukken.
Dat ze me bijna verstikken, maar net niet genoeg zodat ik er toch over kan nadenken.
Ik weet het gewoon allemaal eve niet meer.
Ik weet zelfs niet meer waar ik eigenlijk sta bij mezelf.
Wat ik zelf echt wil.
Maar ik weet wel waar ik voor wil vechten.
Vriendschap.
Ooit was dit anders, ooit zou daar 'mezelf' staan.
Niet dat ik een egoistisch persoon ben, zo voel ik me niet.
Ik was gewoon aan niemand gebonden zoals nu, ik was afhankelijk van niemand.
Welja, van mijn ouders dan, maar verder van niemand.
Ik had geen 'beste vrienden' om voor klaar te staan zoals nu..
(Ooit had ik die wel, maar ik was.. hoe zal ik het zeggen.. De baksteen die plots te zwaar werd en die men dan maar gewoon liet vallen.)
Ik kende iedereen wel en iedereen kende mij, maar verder niks.
En verder wilde ik ook niks.
Tot ik Michelle ontmoette en een jaar later Jep.
Twee mensen waar ik mezelf voor zou geven.
Dat eve terzijde^^
Ja, keuzes.. Verdergaan..
Ik weet het niet.
Er is zo veel.
Zoveel onbewandelde wegen waar ik me op wil wagen.
Ik denk dat ik gewoon niet kan kiezen.
Of dat ik gewoon niet wil kiezen.
Terug naar het verleden is geen optie, een wens jawel,
maar geen oplossing.
En langs de andere kant ben ik perfect gelukkig met alles zoals het nu is.
Misschien moet ik er nog maar eens een nachtje over slapen..
Nee, haha als ik daarover denk komt er van slapen niks^^
Ik ken mezelf.
Maar verder,
Ik wil vakantie.
We all are one and one is all.
 
15-01-2008 om 21:44
geschreven door InsideTheBrain 
|
Dat ik van hem hou.
