Vandaag hebben we het rustig gehouden. Jean-Baptiste moest er eerst voor zorgen dat zijn jeep terug in orde was alvorens we verder konden. Ik moet zeggen, er was niemand verdrietig dat we eens aan het zwembad konden zitten. De kinderen hebben zich in elk geval heel goed geamuseerd. En we hebben eens wat langer kunnen slapen. Daar het toch iets langer duurde om de jeep te maken werd er en andere chauffeur gezocht. We zijn dus tegen 14u vertrokken naar Trou Chouchou om een aantal pleegkinderen te bezoeken. Tegen 16u45 werden we terug naar het hotel gebracht. Marina ging nog naar Coraille, maar daar hadden wij geen zin meer in. We hebben genoten van deze rustige dag. Morgen moeten we weer vroeg vertrekken. Dan rijden we naar het zuiden, waar Suzanne haar familie zal ontmoeten. Weeral spannend hé.
Wat een dag ! Ook vandaag een uur later vertrokken dan gepland. Alleen waren we er deze keer op voorbereid hoor. We hadden een 5 uur durende rit voor de boeg. Ik kan jullie verzekeren, er zijn leukere dingen. Het stof was nog erger dan de vorige dagen. We waren nog geen 30 minuten aan t rijden, of we zagen zo zwart als de inboorlingen. Gelukkig hadden we wel, gedurende twee uren , een goede baan. De rest was hotsen en botsen. We moesten ook 2 maal door een rivier rijden. Spannend hoor!!!Bainet ligt in de bergen. We hebben weer prachtige landschappen gezien. De zee is helder blauw. In Bainet hebben we een schooltje bezocht. Bij onze aankomst begonnen de kinderen te zingen. Leuk hoor. Ze zijn daar ook een nieuw schoolgebouw aan t zetten. De stenen worden aangebracht door de vrouwen.
Nadien zijn we tot bij de familie van Juin ( gids ) gereden. Daar hebben we heerlijke kip gegeten, met rijst en groenten. De waterput die Finado gesponserd heeft is ook in gebruik nu. Marina deed dan haar werk en wij hebben wat rondgekeken en ons bezig gehouden met de schattige kindjes. Als het aan de vrouwen lag, we zouden met 20 kindjes terugkomen denk ik. Uiteindelijk zijn we om 17u30 vertrokken richting hotel. Onderweg zijn we tegengehouden door de blauwhelmen, maar dat schijnt normaal te zijn. En als klap op de vuurpijl viel één van de jeeps in panne.
Om 10u30 in panne vallen op een verlaten weg is een situatie die je hier absoluut uit de weg moet gaan. Om 00U20 zaten we pas aan tafel om onze kip créole" te eten. Jems is recht naar zijn bedje gegaan. Zijn pijp was uit.
Wij hebben toch nog even blijven napraten bij een lekker glaasje wijn.
Vandaag was het weer hetzelfde liedje hoor. Het vertrek was om 8u gepland en we zijn om 9u vertrokken.
Deze keer hadden we al onze bagage bij. We hadden een 4u durende rit voor de boeg naar Petit Goâve, Jacqmel.
Wat we onderweg gezien hebben grenst aan het ongelooflijke. Zowel naar de positieve kant, als naar de negatieve kant. In de steden, zeker in Carrefour, zijn de straten gewoon vuilnisbelten. De mensen hebben tussen het afval hun koopwaar geïnstalleerd en kinderen spelen ertussen. En dan heb je nog de doordringende geur van rottende dingen. Aangenaam is anders.
Maar eens je buiten de steden bent kom je in een fantastisch mooi berglandschap terecht. Alles is er groen en fris. Onderweg trakteerde Jean-Baptiste op kleine bananen. Niet te geloven hoe lekker die zijn. We zijn de organisatie Vedek gaan bezoeken. Dit is het levenswerk van boer Joachim ( zie broederlijk delen ). Het was wel de moeite. De weg er naar toe was iets minder. We hebben nog gelachen, want het was de aangelegde weg. Op een bepaald moment heeft het onze gids een kwartier gekost om door een bocht vol putten te geraken. Hij bleef telkens steken in putten. Boven aangekomen werden we voorzien van verse ananas, grote en kleine mangos, een soort sinaasappels, rietsuiker, verse melk, rum en koffie. Nadat we onze buikjes hadden rondgegeten zijn we de plantages gaan bekijken. Het was de moeite.
Tegen 15u30 zijn we daar vertrokken. In Abladem bezochten we een klein winkeltje waar ze mango likeur, marmelade, enz verkopen. Natuurlijk hebben we ons een flesje likeur aangeschaft. Tegen 19u waren we in ons hotel. Niet mis hoor. Jean-Baptiste was jarig en hij was uitgenodigd om te blijven eten. Daar hij niet te laat kon blijven moesten we direct aan tafel. Ni plezant zene, zo vol stof en viezigheid. Enfin, er zijn ergere dingen . Zoals verschrikkelijk vieze beesten, rondvliegende kakkerlakken van ne meter groot, ijskoud water om je haar te wassen, enz Hopelijk krijgen we vannacht geen ongewenste bezoekers in de kamer.
Vanochtend werden we om 4u30 gewekt door de wekdienst van het hotel. We moesten om 5u het eerste busje naar de luchthaven hebben want om 7u vertrok het vliegtuig naar Port-au-Prince. Nog even een broodje eten alvorens in te schepen en dan
De kinderen werden hoe langer hoe zenuwachtiger. Vanuit het vliegtuig keken ze al enthousiast naar hun geboorteland. En dan touch down !!!
Haïti binnenkomen verliep vrij vlot. Geen moeilijke ambtenaren enzo. Het op zoek gaan naar de baggage is al een avontuur op zich. 24 zakken op de juiste karren krijgen. Eindelijk konden we dan naar buiten vertrekken. Het was wel effe spannend aan de douane. We moesten 2 zakken opendoen, maar ze werden nadien zonder probleem doorgelaten. En toen kwamen we echt buiten. Meteen vliegen er een hoop mannen op de karren af, want ze willen allemaal helpen. Het probleem is dat je ze dan moet betalen ook. Marina had er drie aangeduid en de rest moesten we negeren. Doe dat maar eens als ze je kar bijna uit je handen nemen. Onze gidsen stonden ons al op te wachten en hielpen dan een handje.
Maar toen gebeurde er iets zeer onverwachts. Juin, den baas van de gidsen en officieel helper van Finado nam Kiani en stelde haar voor aan drie mensen: Michelet ( oom, broer van de papa ), Joseline ( tante, zus van de papa ) en dan Mathilda ( zus ). Mijn god, wat was dat. Niemand was hier op voorbereid! Het was een donderslag bij heldere hemel. Kiani wist met haar emoties geen blijf. Ze weende en lachte tegelijk en vloog hen één voor één om de hals. Ook Zeno was totaal van de kaart, maar reageerde totaal anders dan zijn zus. Heel rustig. En dan was er het grote verdriet van Jems natuurlijk. Het was voor hem heel erg dat er al familie van Kiani en Zeno stond. We zijn dan naar het hotel Doux Séjour gereden en de zus en tante gingen mee. Na een klein middagmaal zijn we naar le centre de bien être geweest. Dit is een tehuis waar elk kind, dat voor adoptie is opgegeven, verblijft. Zij zorgen er vooral voor dat deze kindjes gezond zijn of worden.
Heel vertederend natuurlijk. Als het aan ons lag hadden we een paar kindjes meegebracht. Jems was helemaal verkocht en heeft zelfs één van de kindjes eten gegeven. We hebben nog eens navraag gedaan i.v.m. Jems zijn familie. Ze doen wat ze kunnen.
Later hebben we gewoon rondgereden. De meningen waren min of meer hetzelfde : heel confronterend
We hebben ook een verse kokosnoot leeggedronken en leeggegeten.
Na een stoffige rondrit zijn we naar het hotel gegaan om een lekker fris drankje te nuttigen. Nu zijn we allemaal gedouched en gaan we eten.
We zijn vanmorgen om 6u30 in Wilrijk vertrokken. Het begon al goed,het taxi-busje was veel te Klein. Ergens tussen de bagage zaten wij verstopt.
Om 8u hadden we in Zaventem afgesproken onder het vliegtuigje. Eén probleem, het vliegtuigje hangt er niet meer. Enfin, we hebben elkaar toch gevonden hoor. Het was wel een grappig zicht, Marina en Guido die met zakken vol hulpgoederen aankwamen.( voor elk van ons 1 ) Nadien hebben we meer dan een uur moeten aanschuiven om in te checken. Ze stellen duizend en één vragen, en je moet dan liefst nog hetzelfde antwoorden hé. De vlucht van Brussel naar Chicago is vlot verlopen. Het is wel een heel gedoe aan de pascontrole : vinger afdrukken, foto, een hoop vragen En als je dan je aansluitende vlucht wil halen, moet je terug door de controle. Alles moet uit de zakken, schoenen uit, sokken uit ( als je een moeilijk mens had ) We voelden ons echt welkom. Ook de vlucht naar Miami is vlot verlopen. We hebben wel ongeveer 30 minuten staan wachten op het transportbusje naar het hotel. In de Red Roof Inn aangekomen hebben we zeker een uur in de lobby gezeten alvorens we onze kamers kregen. Het was blijkbaar heel moeilijkom de 7 gereserveerde kamers te krijgen. Gelukkig dat Marina heel kalm blijft en altijd heel vriendelijk lacht naar de mensen. Ondertussen is ze de mens in kwestie wel a kleeke aan t passen " in het vlaams.
Om de dag af te sluiten zijn we nog een lekkere amerikaanse hamburger gaan eten. Alleen Jemske is niet meegeweest. Die hebben we in bed gelegd want die sliep waar hij stond.
Voila, 't is zo ver. Het meeste ingepakt, lekker gaan eten, kindjes in bed gestopt ( en de grootmoeder ook ). Alle Ipods zijn aan het opladen en batterijen van fototoestellen en videocamera ook. Walter en ik zullen onze batterijen straks in het vliegtuig wel opladen. Zo lieve mensen, binnen 5 uur staat de taxi hier om ons naar Zaventem te voeren. En dan ... ons grote avontuur ...
DATUMVLUCHTNUMMERVAN/NAARVERTREKAANKOMST zon 29/6 AA 89 K Brussel/Chicago 11U05 13UO5 AA 2274 Chicago/Miami 15u50 20u00 ma 30/6 AA 377 V Miami/Port au Prince 06u50 07u55 woe 9/7 AA 896 V Port au prince/New York 13u55 19u00 AA 132 V New York/Londen HR 21u15 09u20 do 10/7 AA 6427 V Londen HR/Brussel 12u40 14u50
Ook nog even melden dat er een tijdsverschil van 6u is 24u in België = 18u in Haïti.
Uitzien naar..., plannen..., met wie...,wat...,hoe...
Zondag, 20 april 2008
We worden in het Gemeenschapshuis te Wintam verwacht. Daar zullen we de medereizigers ontmoeten en alle nuttige informatie krijgen voor onze " GROTE " reis.
Om 14u staat Marina ons al vol enthousiasme op te wachten. Ook de anderen zijn er al. We maken kennis met de medereizigers : Linda en haar 2 dochters Milouse en Suzanne, en ook met Annemarie. Eerst volgt de informatie in verband met vluchtschema, visum en bagage. Er wordt ook over de gevaren gesproken en er wordt ons op het hart gedrukt niets alleen te ondernemen en te doen wat de gids (Juin) en de chauffeurs ( Jean - Baptist, Reginald en Jean - Claude ) zeggen.
En dan ... ( tromgeroffel ) het programma !
Zondag 29 juni 2008 : Vertrek naar Haïti. Maandag 30 juni 2008 : We blijven in Pétionville. We nemen daar een kijkje omdat dit de streek is waar Jems vandaan komt. We overnachten in hotel " Doux Séjour " Dinsdag 1 juli 2008 : Verretes en Dèsarmes. Dit is de dag dat we de ouders en familie van Kiani en Zeno ontmoeten. We overnachten in Pétionville. Woensdag 2 juli 2008 : Jacmel. Overnachting in Petit-Goâve. Donderdag 3 juli 2008 : Bainet. Overnachting in Petit-Goâve. Vrijdag 4 juli 2008 : Trou Chouchou - Dlatte - Coraille. Overnachting in Petit Goâve. Zaterdag 5 juli 2008 : Cayes. Overnachting in Port Salut - het paradijs van Haïti. Zondag 6 juli 2008 : Vrije keuze : mee naar Cayes - Torbeck of een dagje strand. 's Avonds fuif ( als er electriciteit is ). Overnachting in Port Salut. Maandag 7 juli 2008 : Terug naar Pétionville. Dinsdag 8 juli 2008 : Verrettes. Afscheid van de familie van Kiani en Zeno. Overnachting in Pétionville. Woensdag 9 juli 2008 : Vertrek.
En dan is het nu aftellen geblazen. Nog 63 dagen ...
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
).
