 |
|
|
| 01-08-2015 |
 Dag 18 van Gros Ventre (Grand Teton) naar Yellowstone (Grant Village) |
Heel vroeg op pad in de hoop dieren te zien op de Antilope flats, en dat lukte! Een hele kudde bizons thv Mormon row! Wat een gezicht! Een moeder wilde met haar kalf naar de andere kant en stak de weg dus over, of beter: wilde de weg oversteken. Alle autos stopten maar een sportwagenbestuurder voelde zich misschien niet gerust, of wilde per se verder en hij dwong de dieren om terug te lopen naar de kant vanwaar ze kwamen
Dat waren dus twee vliegen in één klap: bizons én Mormon Row (een oud huis met de Grand Teton keten met ochtendlicht op de achtergrond
onzen dag was al goed!
We stopten bij de Snake River Overlook maar konden de rivier niet zo heel goed zien door de bomen die ondertussen al boven de Overlook uit steken; maar mooi was het wel! die rivier die ontspringt in Yellowstone en die door Grand Teton en nog zuidelijker doorstroomt tot in de Colorado
ze bood ons al mooie vergezichten!
Thv de Oxbow Bend kregen we er nog een cadeautje bij: de rivier vloeit daar zo langzaam dat ze een mirror effect heeft! het is geen mirror lake, maar ze heeft er de allures wel van!
Langs de Grand Teton Road is een fietspad aangelegd en dat zijn ze nu ook langs de US 89 aan het doen! een zegen voor de fietsers hier want het is oergevaarlijk om langs die weg te fietsen en toch doen sommigen dat!
Colter Bay viel ons wat tegen; we hadden een klein stadje verwacht, maar verwachtingen zijn eenzijdige afspraken dus hoeft niks of niemand zich eraan te houden. We maakten een lake shore wandeling (ze liep vaak een eind van het meer verwijderd maar bood ons toch een heel mooie plek om stil te worden en te genieten. Edgard heeft een neus voor mooie plekjes en hij wilde naar Leek Marina en dat was een schitterend idee! Een kleinere haven, minder logistiek, maar schilderachtig gelegen restaurant! Op het terras genoten we van een pizza zoals ik (Ingrid) ze nog nooit gegeten had; een aanrader voor wie in de buurt komt!!! Maar zorg dat je veel water bij je hebt om achteraf de dorst te lessen want drinken zal je!!!
Daarna reden we Yellowstone binnen; de eerste beelden waren al overdonderend mooi: de Snake River in de diepte, en dennenbossen zover het oog reikt! Alleen vielen de kale stokken die de brand van 1988 niet overleefden wel op in het landschap! Het begon met een bodembrand, die aangewakkerd door de wind overging in een kruinbrand; de brandgangen boden geen soelaas omdat daar een stevige wind door de canyon waait
Duimen kruisen dat zoiets niet snel weer gebeurt! Als je ziet hoeveel volk hier rondrijdt, dan besef je hoe kwetsbaar dit land is.
We bereikten Grant Village kort na de middag en reden door tot Thumb West zodat we morgen dat stuk al kunnen overslagen; het was maar 2 mijl verwijderd van onze camping.
Thumb West gaf al een voorsmaakje van de dag van morgen
warmwaterbronnen, sulfur baden, modderpoelen
voor Edgard stuk voor stuk weer nieuwe ervaringen en voor mij dankbare herinneringen aan een deel van NZ. We snapten niet dat sommige jongeren ongeïnteresseerd aan de kant zaten
waar is hun verwondering voor deze geologische wonderen gebleven?!
We vonden een SD kaart op de wandeling
we hebben ze bij de kiosk afgegeven
hopelijk komt de eigenaar ze daar ophalen; wat een ramp voor die mensen! Stel je voor dat daar een halve reis op staat!
De camping was al volgeboekt toen wij aankwamen! Reservatie is hier dus geen luxe! Er zijn nochtans meer dan 450 plaatsen!!! Wij waren bij de gelukkigen die een plekje in dit stukje paradijs vonden.
De eekhorens vliegen hier rond onze oren door de bomen; we mochten al een groot hert zien langs de kant van de weg; in de tenten area zou er s avonds ook vaak één lopen! Tjonge wat een grote mannen zijn dat! Maar ja, het zijn Amerikanen, he?!
Morgen doen we een mooi stuk van Yellowstone; we gaan vroeg op pad want er staat heel wat op het programma! Internet hebben we heel de volgende week niet, maar we zien elke dag de meest boeiende natuurfilms voor ons ogen afspelen! Wat een zegen!
Na het avondeten stelde Edgard voor om nog even tot aan het meer te gaan
en wij dus op pad, gewapend met licht, water en fotoapparaat
en niets ervan was overbodig, zoals later bleek!
We kwamen snel aan het meer en toen zag ik een soort dam lopen en ik vond het heel aantrekkelijk om daar eens op te gaan lopen
(in Bear Lake had die mogelijkheid mij al aangetrokken, maar toen waren we braaf geweest)
We zochten een pad en kwamen uiteindelijk uit bij een boomstam die de verbinding maakte met de dam! Het was even voelen of we dat aandurfden maar toen Edgard zei: dat kan zo moeilijk niet zijn, kwam de kwajongen in mij boven en huppekee; hij trok mij op de boomstam en ik dacht dat hij met mij mee liep, maar dat bleek niet zo te zijn! hij stond nog aan de overkant en toen was het even twijfelen: ga ik terug of komt hij? Het was niet diep, maar we wilden geen natte schoenen
Toen ik al op de terugweg was zei Edgard dat hij toch wilde komen, maar halverwege zag ik dat ik dat niet had mogen vragen! hij kwam gelukkig heelhuids aan de overkant (er stonden veel mensen naar hem te kijken en dat moedigde hem aan om door te bijten maar comfortabel voelde hij zich duidelijk niet bij die evenwichtsoefening).
Toen wandelden we naar de ene kant in de hoop zo weer het vasteland te bereiken, maar dat liep uit op een open water gedeelte, dus moesten we terugkeren op onze stappen en een ander uitweg zoeken; die vonden we aan de rand van een bos
Toen was het mijn beurt om me niet op mijn gemak te voelen: alleen met ons twee, in de avond (gelukkig nog wel licht), in een streek waar beren lopen
pfff! Ik wilde zo snel mogelijk naar de weg! En we volgden dus een wildpad, maar later bleek hoe ver we uit de richting gelopen waren! we lachten nog bij het begin toen Edgard vol overtuiging zei: we zitten op 244° ZW, en dat moest dus een geruststelling zijn.
Ik leerde nooit met een kompas omgaan maar ik weet nu: ik geraak er niet mee thuis! Haha!
Op de weg volgden we de goede richting maar we liepen tot het pikkedonker was voor we aan onze camper waren! en het was geen sloom gangetje maar een stevige pas, dat kan ik wel zeggen! Ik ben niet bang in het donker maar in berenland ligt het even anders!
We zagen geen beren, maar wel hele mooie elanden, of herten, ik ken het verschil niet; in elk geval grote beesten die gezapig stonden te snoepen van lekker groen
Eind goed, al goed; we weten nu dat we allebei heel sterke mensen zijn! ons fleske water was helemaal leeg, het lichtje deed dienst toen het begon te schemeren en de dieren werden vastgelegd op de gevoelige plaat
Edgard had zijn hoofdkussen nog niet geraakt toen hij al sliep!!! Ik lag te keren en te draaien om weg te geraken bij zijn zalige geluiden en vanmorgen was hij de pineut want toen lag ik te ronken
het zou een zegen zijn als we allebei hetzelfde ritme zouden hebben, haha, maar dat is onze kleinste zorg.
Het is hier ongelooflijk mooi, maar daar gaat het een andere keer over, als we nog eens internet hebben
tot over een paar dagen!
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
