hop met de camper

20-07-2015

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Dag 6 van Bryce naar Page

Het is vandaag al een week geleden dat we thuis vertrokken; wat gaat de tijd snel! Gisterenavond zorgde onze camper weer voor een verrassing: de douche stond bijna tot de rand onder water! Dat was wel schrikken want we hadden nog maar een uur tevoren onze valiezen eruit gehaald! Het had geonweerd en een hele tijd geregend (en het werd vreselijk koud!). We hadden de verwarming nog niet gevonden (niet aan gedacht omdat het tot dan altijd zo warm was geweest) en wilden graag gaan slapen maar we mochten dus beginnen poetsen en de oorzaak vinden! Edgard ging buiten zoeken en toen hij de vuile watertank even opende liep de laatste liter weg (de rest had ik met het vuilblik in een emmer geschept). Daar zat dus de boosdoener! We snapten er niks van omdat het helemaal geen vuil water leek te zijn en omdat we alles nog maar twee dagen tevoren gedumpt hadden. Enfin, we konden dan toch in ons bed kruipen Maar niet voor lang want rond half twee begon het brandalarm te tjirpen! Niet het grote alarm, maar een geluid waarbij je geen oog meer dicht kon doen; dus gas gecontroleerd, en toen dat in orde bleek te zijn hield het tjirpen ook op, maar weeral niet voor lang! Dus weer uit ons bed en toen vond Edgard gelukkig hoe hij de melder los kon maken; het was maar een alarm om aan te geven dat de batterij ver op was, maar desalniettemin was het serieus schrikken, vooral omdat we bang waren dat het echte alarm zou afgaan en de hele camping in rep en roer zou staan Gelukkig viel Edgard nog in slaap want die moest vandaag rijden, maar voor mij was er geen slapen meer aan. Vanmorgen was het vreselijk koud en ik zocht dus toch maar naar de verwarming; die deed het gelukkig wel! en we ontdekten nog meer! Op de zijkant van de camper was er nog één deurtje dat nog niet open was geweest daar zat de darm achter om het afvalwater af te laten!!! groot was onze verbazing want José had gezegd bij het afhalen dat we geen darm mee hadden omdat die op de campground aanwezig zou zijn (wat dus niet zo is, en waardoor wij een nieuwe kochten). De nieuwe is een hele goede want hij heeft op het einde een doorzichtig stuk, maar we hebben er dus twee (beter dan geen!). In mijn voorbereidingen lazen we ook de uitleg over de juiste volgorde van openen van tanken (wij doen het eigenlijk andersom en vinden het beter om eerst het toiletwater en daarna het afwaswater te lozen maar om één of andere onbekende reden geven ze aan dat je het beter omgekeerd doet). En last but not least lazen we ook (ik herinnerde het me niet) dat Cruise America blijkbaar een heel speciale manier heeft om zijn vloot in orde te houden: als je iets nodig hebt, dat minder kost dan 76 $, dan mag jet het zonder toelating van hen kopen en betalen zij het terug bij inleveren! Kost het meer, dan moet je de helpdesk bellen voor toelating. Wij vinden dit maar een rare manier van doen, en sommigen delen die mening met ons (bv een Zwitsers koppel), maar de Nederlanders schijnen daar minder zwaar aan te tillen Soit, wij maken ons nu ook niet meer druk in alle mankementen: we kopen wat we nodig hebben en houden de betaalbewijzen bij; zo krijgen ze een campertje binnen dat tip top in orde is, voor zover we het kunnen oplossen want onze wateraansluiting lekt nog als gek en de technieker liet nog niet van zich horen (misschien werken die niet in het weekend??). We moeten dus telkens de kraan gaan open en dicht zetten omdat anders een massa water verloren gaat. En dus op pad weer naar de Interstate 89 en dat is zon mooie weg dat we het helemaal niet erg vonden om die nog eens te doen; we moesten deze weg nemen omdat de ander mogelijke route niet mocht gebruikt worden; maar geen nood dus: de Red Canyon nog een keertje mogen zien is geen straf! En die zag nu nog donkerder rood door de regenval van gisteren. De weg liep dus van een hoogte van 2700 m weer naar beneden; dat ging vlot en in Orderville passeerden we opnieuw de Duitse bakkerij! We moesten niet lang nadenken of we daar weer wilden stoppen!!! Die verkoopt zalig brood met pompoenpitten en heeft heerlijke snoeperijen! We genoten er met volle teugen van; je betaalt bijna een lunchmaaltijd voor wat brood en koffie met taart, maar het is er loeidruk omdat het zo heerlijk is; pistolekes zoals thuis smaken heerlijk na een week zwammenbrood van hier! Voor mij vond ik al Pumpernikkel maar Edgard blijft met zijn waai-weg-sandwichen zitten. Maar nu hebben we weer voorraad voor een paar dagen! Mmmmm In die Duitse bakkerij hangen super mooie fotos van de Horse shoe bend en van Bryce canyon en die bleken te zijn van een Nederlandse fotograaf! Die zoeken we zeker op als we thuis zijn! Op een km van Page (onze bestemming voor vandaag) kwamen we de Glen canyon dam; een huzarenstuk op zich! De bouw ervan begon in 1956 en hij was af in 1964 maar het duurde nog tot 1984 voor de eerste liter water elektriciteit opwekte! De dam is 21 verdiepingen hoog! De fundatie is maar liefst 108 m dik en bovenaan hij nog 8 m dik!!! Het Lake Powell is daardoor ontstaan. Na ons bezoek aan de dam zijn we naar de Horse Shoe Bend gereden (enkele km voorbij onze camping). Je moet daarvoor wel een stukje lopen door een hete zandmassa maar die inspanning is het meer dan waard! De Coloradorivier maakt daar een bocht in de vorm van een hoefijzer en die zie je pas als je een meter van de rand van de klif bent! een duizelingwekkende hoogte zonder reling waar honderden mensen per dag naar beneden kijken en fotos nemen; Edgard had vroeger hoogtevrees en ik vond het wel reuze moedig van hem dat hij deze uitdaging aanging! Niet evident! Maar de canyon straalt zoveel energie uit dat je het moet meegemaakt hebben om het te kunnen geloven. Wat een kracht heeft het water toch om zon canyon van honderden meters diep uit te slijten! Je wordt er helemaal stil van! Daarna zijn we naar de Lake Powell campground gereden; een KOA camping, dus niet de mooiste, maar heel goed gelegen om morgen de Antilope Slot Canyon te bezoeken. Maanden geleden hebben we onze tour gereserveerd morgen is het zo ver dat we dit natuurwonder mogen bekijken; wat zijn wij gezegende mensen! We duimen voor een open lucht want dan valt een zonnestraal op de middag door de spleet naar beneden, maar hoe het ook zal zijn we voelen ons dankbaar omdat we gezond en wel genoeg zijn om dit te mogen doen! We zijn in het gebied van de Navajo Indianen; de man aan de receptie heeft duidelijk deze roots; niet onvriendelijk maar een beetje stuurs en gitzwart haar met een bijna blauwe schijn. Voor de Amerikanen hun land afpakten leefden deze mensen in volledige harmonie met deze prachtige natuur; ik hoop maar dat ze, zoals de Maori in NZ ook hier weer eerbied tonen voor de wijsheid en de manier van leven van die mensen. In Australië lukte dat niet en zijn de meeste Aboriginals aan de drank en de drugs geraakt omdat ze helemaal ontheemd zijn en geen voeling meer hebben met hun voorgeschiedenis; moge het deze Indianen beter gaan!

Geef hier uw reactie door

Uw naam *
Uw e-mail
URL
Titel *
Reactie *
	Persoonlijke gegevens onthouden?
(* = verplicht!)

Reacties op bericht (0)

Inhoud blog

	camper binnen
	laatste dag in Amerika
	Dag 24: Van Colter Bay naar Star Valley:
	Dag 22 van Canyon Village naar Bridge Bay
	Dag 21: Van Canyon Village naar Tower-Roosevelt

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

Archief per week

	03/08-09/08 2015
	27/07-02/08 2015
	20/07-26/07 2015
	13/07-19/07 2015
	29/06-05/07 2015

E-mail mij

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

Gastenboek

Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Blog tegen de wet? Klik hier.
Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs