Zondag 17 augustus 2008

Onze tweede zondag zou een dag worden met zowel hoogtepunten als teleurstellingen. We hadden beslist om in de voormiddag Kolkata te verkennen met een paar toeristische uitstapjes. Als eerste kozen we voor het Victoria Memorial, een gebouw ter ere van Queen Victoria ten tijde van de Britse kolonisatie. Toen we er rond 10u aankwamen waren ze aan de ingang een bollywoodfilm aan het draaien en even later werden wij gevraagd als figuranten. Uiteindelijk bleek dat onze interpretatie van figuratie niet dezelfde als de Indische te zijn. We stonden zeer duidelijk in beeld, terwijl de acteur tussen ons door danste. Een heel hilarische ervaring met een zeer hoge dosis kitch. Na een drietal opnames hadden we er dan ook een grondige hekel aan en zijn we het park binnengegaan. Het gebouw zelf was indrukwekkend, maar het is heel jammer dat de tuin rondom deze bezienswaardigheid zo onderkomen was. De Indiërs doen blijkbaar niet veel moeite om dit park te onderhouden en dat stelde ons allemaal teleur. We beslisten om verder te gaan naar de zoo, omdat de reisgids een vrij positieve beschrijving gaf en het leek ons een leuke ontspanning na een vermoeiende week. We hebben de fout gemaakt om met te hoge Europese verwachtingen te vertrekken. Een zoo in India is namelijk niet vergelijkbaar met eentje van bij ons en dat realiseerden we ons al na enkele stappen in de zoo. Overal in India zie je zoveel mensen voor enkele jobs, terwijl er in de zoo nergens onderhoudend personeel te bespeuren was. De kooien waren verbijsterend klein, vooral die van de luipaarden en leeuwen, en bovendien heel erg vuil en slordig. Het werd zelfs deprimerend naar mate we meer dieren zagen, zoals de giraffen en olifanten, die al het mogelijke deden om aan een grassprietje of een slok water te komen. Na deze grote teleurstelling zijn we dan even in het centrum gaan winkelen en naar het internetcafe geweest om onze verslagen van de tweede week af te werken. Na een lange namiddag in het internetcafe en een bewogen dag was het dan tijd om ‘s avonds in de pizzeria te gaan eten. Overheerlijke Italiaanse pizza’s met een lekker dessert was alles dat we nodig hadden om er toch nog een geslaagde vrije dag van te maken.

Maandag 18 augustus 2008

Michelle: Indoor

Wouter, Michelle, Anneleen: Outdoor Thegaria

Michelle bleef vandaag in de indoor. Deze begon zoals altijd met het controleren van de parameters van alle opgenomen patienten. Vandaag waren er maar 7 patiënten wat maakte dat de ronde en wondverzorging redelijk snel gedaan waren. Na het invullen van de dossiers heeft ze dan nog een bezoekje gebracht aan de gehandicapte kinderen. Er was vandaag geen nutritieprogramma, omdat iedereen in de outdoor van Thegaria was.

De outdoor in Thegaria waren we na 3 weken ondertussen wel gewend. Het verplegend werk bestond zoals altijd uit het nemen van bloeddrukken, wondverzorging en injecties. Michiel volgde ook enkele consultaties en röntgenopnames mee.

In de namiddag hadden we onze vijfde bengaalse les, die zoals gewoonlijk voornamelijk bestond uit het kopieren van woorden van het bord. Na deze les was het dan wachten totdat dr. Sujit zou opdagen voor onze wekelijkse afspraak die gepland stond rond 18u00. De vergadering heeft die dag bijzonder lang geduurd, omdat er bij enkele vrijwilligers blijkbaar heel wat dingen over het project onduidelijk waren. Dit was voornamelijk omdat zij de vorige vergadering gemist hadden door een toeristische uitstap. Na de vergadering werd Michelle plots heel ziek. Terwijl Anneleen vanavond had beslist om in de indoor te blijven slapen vertrok de rest zo snel mogelijk naar de guesthouse.

Dinsdag 19 augustus 2008

Michelle: ziek

Wouter: Indoor

Michiel en Anneleen: Netwerk

Wouter blijft vandaag in de indoor, omdat er vroeg in de namiddag een 'women peace counsil' geprogrammeerd was waar hij naartoe zou gaan. Op weg naar de Indoor komt hij samen met de andere vrijwilligers eerst nog terecht in een hevige moessonregen. Daardoor leerde hij dat de rikshaw niet heel waterdicht is. Het werk in de Indoor was vrij snel gedaan en tijdens het eten vernam ik dat door de felle regen de peace counsil was afgelast.

Voor Anneleen en Michiel begint de dag zeer vroeg, rond kwart voor 9 vertrekt de IIMC ambulance op weg naar een afgelegen dorpje. In dit dorpje zullen enkele leden van het IIMC een verrassingscontrole uitvoeren in de plaatselijke kleuterschool. Ook de activiteiten van de lokale leden van het IIMC worden gecontroleerd. Het is namelijk zo dat de plaatselijke gezondheidswerkers van het IIMC de lokale bevolking informeert over hygiëne en de vragen van de lokale bevolking beantwoord. Zo raden ze het gebruik van vuile rivierwater af en stimuleren ze het gebruik van pompwater. Deze inspectie van een school en het verspreiden van informatie naar de lokale bevolking valt onder de noemer `netwerk` binnen de verschillende afdelingen van het IIMC. In dit dorpje zie je leemen en houten huisjes zonder elektriciteit of sanitaire voorzieningen. De lokale bevolking leeft in moerasachtig gebied met veel ongedierten, zoals muskieten en bloedzuigers. De gezinnen die wij bezoeken leven van het maken van handgemaakte sari's. Zij werken een week aan één sari met een winkelwaarde van 15.000 roepies (250 euro). Hiervoor krijgen zij 350 roepies (7 euro), waar soms een volledig gezin van moet leven. De werking van het IIMC is hier dan ook van groot belang. Rond 19 uur arriveren we terug in de indoor.

Woensdag 20 augustus 2008

Algemene staking

Vandaag is er een staking in heel West-Bengalen, mogelijks heel India (de uitleg was ons niet helemaal duidelijk). Deze staking was georganiseerd door de communistische partij, een partij met een grote macht in West-Bengalen. De reden voor deze staking had te maken met de hoge voedsel- en brandstofprijzen en ongenoegen ten opzichte van de huidige regering. Door de grote lokale invloed van de communistische partij is deze staking een succes. Iedereen doet mee aan de staking, ook de niet-communistische Indiërs. Een gevolg van deze staking is dat er geen verkeer is en dus ook geen mogelijkheid om ons enigszins te verplaatsen. We genieten dus allemaal van een extra verlofdag. Wouter, Michiel en Michelle, die nog steeds ziek was, hebben deze vrije dag doorgebracht in het guesthouse. Anneleen had de avond voor de staking beslist om in de indoor te blijven slapen. Door de staking waren alle vrijwilligers verplicht om thuis te blijven. DE enige bezienswaardigheid vandaag was de anders zo drukke binnenstad van Kolkata, normaal gevuld met toeterende auto`s, maar nu verlaten. Mensen wandelen doelloos door de straten en wanneer je als buitenlander eens gaat kijken word je aangesproken. Men vraagt je mening over de staking en men probeert de nogal complexe en vage reden van deze staking uit te leggen. Normaal gezien zou deze staking eindigen rond 18 uur, maar dit gebeurde niet en alles zou pas terug normaal zijn de volgende morgen.

Donderdag 21 augustus 2008

Michelle: ziek

Anneleen en Wouter: Indoor

Michiel: Outdoor in Thegaria

Michelle is vandaag al beter, maar nog niet fris genoeg om terug te kunnen werken. Ze blijft dus nog een dag in de guesthouse, van waaruit Michiel en Wouter om 9 uur vertrekken met de andere vrijwilligers. Anneleen sliep in de indoor en ontsnapt zo aan de ochtendlijke verplaatsing.

Michiel gaat naar de outdoor vandaag, waar hij de hele dag de consultaties bij dr. Depali volgt. Hier krijgt hij zelfs de kans om op zelfstandige basis een zwangere vrouw te onderzoeken.

Wouter en Anneleen blijven in de Indoor clinic. Hier verzorgen ze vandaag redelijk wat patiënten, waaronder veel kindjes. De kindjes zijn altijd een heel ‘avontuur’ om te verzorgen, omdat ze vaak van boven tot onder huidinfecties hebben en het verzorgen heel pijnlijk is, met veel hartverscheurend geween als gevolg. Dit werk zat erop tegen 12 uur, waardoor ze even konden werken aan de verslagen.

Na de middag vertrekken Michiel en Anneleen voor een bezoekje aan een andere ngo. Deze ngo werkt aan de preventie en bewustwording rond aids. Verder verlenen ze bijstand, medicatie en voedsel aan aidspatiënten. Het bezoek was een soort evaluatie voor eventuele samenwerking met het IIMC. Tijdens het bezoek werd het de problematiek en de precieze werking van de ngo duidelijk uitgelegd. Wouter bleef ondertussen in de Indoor clinic om te typen. Hierna trokken we terug naar de guesthouse, waar we uitzonderlijk eens om 19 uur al arriveerden. We vertrekken met een terug op krachten gekomen Michelle naar het centrum, om iets te eten in het bij toeristen populaire “Blue sky”restaurant. Hierna gaan we nog even naar het internetcafé, waar we kunnen internetten, typen en telefoneren. Om 22 uur nemen we de laatste metro terug naar huis, waar we na wat inkopen kunnen gaan slapen.

Vrijdag 22 augustus 2008

Anneleen: Indoor

Michelle, Michiel, Wouter: Outdoor in Hogolkuria

Aangezien Michelle volledig genezen is en Anneleen nog eens in de guesthouse sliep, vertrekken we nog eens met zijn vieren naar de Indoor clinic. Anneleen blijft in de Indoor clinic, waar het vrij druk is door het grote aantal patiënten. Na de middag krijgt ze de kans om de verzorging van een brandwondenpatiënte mee te volgen.

De rest gaat naar de outdoor, waar we met zeven vrijwilligers aan de slag konden. Van die 7, stonden we met 5 in de verpleegafdeling, waar we onze handen vol hebben met het gebruikelijke verplegende werk. Hierna keren we terug naar de Indoor clinic. Daar aangekomen, treffen we Anneleen aan met lichte koorts. Ze blijft in de Indoor clinic om zich te laten verzorgen door de gehandicapte kindjes, die dit geweldig vinden. Michelle vertrekt samen met Annelies op een korte uitstap naar de toeristische trekpleister Varanassi. Wouter en Michiel gaan mee naar een ‘Women peace counsil’. Tot hun verbazing staan ze plots terug in Hogolkuria, waar de peace counsil blijkbaar doorgaat. We zien er dat zo’n peace counsil niet de saaie Bengaalse speechen zijn zoals we dachten na onze ervaring in de eerste week. Een Women peace counsil is eigenlijk gewoon een groep vrouwen die dagelijks samenkomen om hun kleine en grote problemen te bespreken. We zijn er getuigen van het project waarmee de Italiaanse vrijwilligers Gabrielle en Alessio zich bezighouden. Ze willen de vrouwen aanleren om op deze peace counsils door middel van toneel hun problemen na te spelen en aan de hand hiervan te bespreken. We zagen dat de Indische vrouwen dit vlot oppikten en genoten van het enthousiasme waarmee de ideëen van onze Italiaanse vrienden werden aangenomen.

Dan terug naar de Indoor, vanwaaruit Michiel vertrekt naar het guesthouse. Wouter en Anneleen slapen in de Indoor.

Ook nu zijn er weer foto's van week 3 (en nog enkele nieuwe bij week 2) op http://picasaweb.google.com/wouter.kerkhof

24-08-2008 om 15:55 geschreven door indiastage