|
Vrijdag 1 augustus 2008
Onze eerste dag van het india-avontuur begon al zeer vroeg in de luchthaven van Zaventem. Vermits onze vlucht gepland was om 07.15 moesten we allemaal rond 04.00 opstaan. Wegens werken in Zaventem ontstond er al snel wat stress, omdat Michelle de weg naar de vertrekhal niet vond. Na wat telefoontjes kunnen we dan eindelijk inchecken rond 05.30. De spanning begon op dat moment bij iedereen te stijgen. Na een emotioneel afscheid van familie en vrienden begaven we ons naar de douane, waar de eerste tegenslag toesloeg. Michelle had er thuis niet over nagedacht dat er in haar pennenzak (in haar handbagage) een schaar zat. Dit probleem was echter vrij snel van de baan.
Met een klein beetje vertraging stegen we rond 07u20 op in Zaventem. Het vliegtuig ging richting Mumbai (Bombay) met een korte tussenlanding in Zurich. Sommigen hebben veel geslapen, terwijl anderen zich bezighielden met spelletjes en films bekijken. Het eten in het vliegtuig was bovendien uitzonderlijk lekker. Na een lange reis van 9 uur en een tijdsverschil van 3,5u kwamen we 's avonds laat aan in Mumbai. Het moment van de waarheid voor velen want iedereen had zo wel zijn ideeën over het land maar niemand wist wat er achter de deuren van de luchthaven op ons te wachten zou staan.
Na het afhalen van de bagage en het wisselen van het geld gingen we op zoek naar een taxi. Om een goede nachtrust te verzekeren, hadden we op voorhand al een hotel in het centrum geboekt. De dag erna stond ons namelijk nog een vlucht richting Kolkata te wachten. Taxi's waren op dat moment in onze ogen heel goedkoop, maar als we nu terugblikken hebben we toen nog het dubbele van de normale prijs betaald. Onze eerste ontmoeting met het verkeer is zeer moeilijk om te beschrijven. Het was al na 23u00 en toch was het nog zeer druk. We weten nu dat het in India nooit rustig is, maar het was zeer overweldigend de eerste dag. Er volgde een lange taxirit tot aan het hotel. Iedereen was enorm opgelucht en verlangde naar zijn bed na een zeer lange dag.
Zaterdag 2 augustus 2008
We zouden vandaag rond 10u opstaan om nog mee te ontbijten. Om 12u zouden we ten laatste onze kamer moeten verlaten. Na veel telefoontjes van de balie hadden we eindelijk door dat we onze eerste problemen met het tijdsverschil mee maakten. Terwijl wij er van overtuigd waren dat het 8u30 was, was het al voorbij 12u en we moesten ons dan ook haasten om uit de kamer te gaan en onze vlucht te halen. Dan maar snel een taxi geregeld om onmiddelijk naar de luchthaven te vertrekken voor onze binnenvlucht. Weer een ervaring om het verkeer in India te trotseren. Het moeilijkste was voornamelijk kalm blijven en alles relativeren. Zonder spiegels rijden, rode lichten negeren, ontwijken voor dieren en mensen op straat en vooral het continu toeteren. Na enkele dagen zijn we een beetje aan gewend, maar de eerste dag was dit overweldigend. Omdat we aan het verkeerde deel van de luchthaven werden afgezet (het internationale deel) moesten we nog 2 riksjahs nemen. Ook hier hebben we moeten onderhandelen over de prijs, maar nog steeds veel te veel betaald. We hebben dan een hele namiddag gewacht om dan eindelijk rond 16u35 op te stijgen en ongeveer 3 uur later aan te komen. Na een misverstand met Dr. Gysen die dacht dat we aan de internationale uitgang zouden staan, konden we eindelijk naar het guesthouse vertrekken dat voor de volgende 4 weken onze verblijfplaats zou zijn. Omdat er een overaanbod aan vrijwilligers is deze maand was er een beddenprobleem en zouden we tot dinsdag op het 3e verdiep bij Dr. Gysen slapen. Dit is een afzonderlijk deel met eigen badkamer en keuken. Hij heeft ons heel goed opgevangen. Het was duidelijk dat we allemaal erg veel honger hadden na de lange reis dus zijn we een eerste keer Indisch eten gaan afhalen. Na een uiterst pikante maaltijd zijn we dadelijk gaan slapen om al de nieuwe ervaringen te laten bezinken.
Zondag 3 augustus 2008
Na een goede nachtrust waren we allemaal weer fris om Kolkata te verkennen. Ondanks de harde matrassen in India had iedereen een goede nacht gehad. Een stevig ontbijt met cornflakes smaakte ons allemaal. Rond 12u zijn we met Dr. Gysen naar het centrum getrokken. Nu beseften we pas hoeveel we eerder aan de taxi aan de luchthaven hadden betaald. Eerst zijn we naar de Oxford boekenhandel geweest. Dit is een erg moderne en grote winkel waar we in de boeken bladerden en onze postkaartjes konden kopen. Het was voor ons allemaal een zeer moeilijk eerste contact met de bedelaars die zich voor het eerst presenteerden in het centrum van Kolkata. Na een lekker middagmaal hebben we dan de metro naar het guesthouse genomen. De metro is in vergelijking met de rest van de stad zeer proper. Na een rustige namiddag in het guesthouse zijn we dan een eerste keer op zoek gegaan naar een internetcafé. Het was hoognodig om wat mailtjes te sturen en iets op onze webblog te zetten, want enkele ouders begonnen zich zorgen te maken. Als avondeten hebben we allemaal een chickenroll, een soort pannenkoek met groeten en kip, gegeten. Na een zeer verfrissende douche zijn we op tijd gaan slapen om goed uitgerust te zijn voor de eerste werkdag.
Maandag 4 augustus 2008
Anneleen, Michelle, Michiel, Wouter: Outdoor Tegharia
Vandaag was voor ons de eerste echte werkdag voor het IIMC. Na de lange vlucht en de nodige rustdag keken we er allemaal naar uit om eindelijk echt van start te gaan. Dr. Jan Gysen begeleidde ons tijdens ons eerste riksjah-avontuur naar het hoofdgebouw. Het duurde ongeveer een uur om in het chaotische verkeer van het guesthouse naar de indoor te rijden. Onderweg moeten we één keer overstappen. Na de aankomst rond 10u krijgen we een korte rondleiding en worden we aan een aantal medewerkers voorgesteld als de Belgische vrijwilligers. De andere vrijwilligers hadden onderling al een taakverdeling gemaakt, waarvan wij niet op de hoogte waren. Twee vrijwilligers waren reeds aan het werk in de indoor, dus gingen wij op weg naar de outdoor vlakbij. Ook hier was er eerst een rondleiding voor we eindelijk aan de slag gingen. Door het grote aantal vrijwilligers was er ook de mogelijkheid om bij de dokters mee te volgen. Er werden afspraken gemaakt, zodat iedereen de kans had om zowel mee te werken in de verpleegzaal als de consultaties te volgen. Het werk was voor ons allen volledig nieuw, dus was er ook de noodzaak om veel vragen te stellen aan verplegend personeel en andere vrijwilligers. Rond half vier zat het werk erop en gingen we naar de indoor voor ons middagmaal. Hier maakten we kennis met een andere Belgische vrijwilligster die zopas was aangekomen. Na de maaltijd volgde de eerste Bengaliles. Tijdens het werk hadden we reeds gemerkt dat basiskennis Bengaals handig kan zijn. De patiënten spreken namelijk louter Bengaals waardoor Engels niet bruikbaar is tijdens het werk. Om zes uur volgde nog een algemene vergadering met dr. Sujit. Hier gaf hij een korte introductie over de werking van het IIMC en werden de regels overlopen. Na een vermoeiende dag volgde de riksjahrit richting guesthouse, waar de douche ons verwelkomt met de nodige verfrissing. Er wordt nog wat nagepraat over de afgelopen dag en de eerste indrukken voor we gaan slapen.
Dinsdag 5 augustus 2008
Anneleen, Michelle, Michiel, Wouter: Outdoor Chakberia
Ook vandaag trokken we allemaal naar de outdoor. Chakberia ligt op ongeveer een halfuurtje rijden met de bus. Maandag hadden we continu gewisseld tussen dokter en verpleegzaal, maar blijkbaar was dit storend voor de dokters. Hierdoor was het vaak nodig om dezelfde uitleg te herhalen en verloren ze tijd tijdens de consultaties. We besloten om ons op te delen in groepjes. Vier vrijwilligers waaronder Wouter en Michelle volgden de volledige voormiddag consultaties, terwijl Anneleen en Michiel op de verpleegzaal bleven. Na het einde van de consultaties werd de verpleegzaal vrijgemaakt voor een vergadering, peace counsil, voor vrouwen. Op de eerste rij werd er plaats gemaakt voor de vrijwilligers. Er volgden twee lange uren waarbij verschillende belangrijke personen een toespraak gaven in het Bengaals. Enkel dr. Sujit, dr. Jan Gysen en de monnik van Vivekanandi-volgelingen gaven een korte uitleg in het Engels. Indien het volledig in het Engels was geweest was het waarschijnlijk wel interessant geweest, maar in het Bengaals vond iedereen het eerder te langdradig en saai.
Hierna volgde de busrit naar de indoor en de riksjahrit naar het guesthouse. Na aankomst werd de verhuis gestart. We hadden de afgelopen dagen op de derde verdieping bij dr. Gysen doorgebracht, omdat er elders geen plaats was. Aangezien een reporter en een vriend van Jan de komende dagen zouden arriveren, moesten wij plaats maken. Vandaag waren twee andere vrijwilligers vertrokken en na een aantal herschikkingen, hadden we een nieuwe kamer voor vier.
Woensdag 6 augustus 2008
Michelle, Anneleen: Indoor
Wouter, Michiel: Medical Camp in Hogolkuria
Na het dagelijkse ritueel van vroeg opstaan, snel douchen, snel ontbijten en het drukke verkeer te trotseren komen we opnieuw aan in de indoor kliniek. Daar kunnen we even op adem komen en samen met de andere vrijwilligers beslissen wie vandaag in de indoor en outdoor kliniek zal werken. Na onderling overleg doen Anneleen en Michelle het werk in de indoor kliniek. Michiel en Wouter gaan meehelpen met een medical camp in de outdoor. Deze outdoor was een soort medisch schooltoezicht in een IIMC-school. Na een rit naar een meer landelijk gebied in Hogolkuria, konden Wouter en Michiel meevolgen met de onderzoeken van de dokter. Later die dag konden ze de leerlingen wegen en hun lichaamslengte meten. De kinderen waren allemaal zeer nieuwsgierig en vriendelijk. Ze vroegen voornamelijk van welk land wij afkomstig waren en hoe oud we waren. Het was verbazend hoeveel leerlingen er in één school les volgden. Het medisch schooltoezicht nam dan ook heel de dag in beslag. Anneleen en Michelle bleven voor de eerste keer in de indoor. Er waren ongeveer 14 patiënten, waarbij we eerst de dagelijkse controle deden van pols, respiratie en temperatuur. Hierna volgde de eigenlijke wondverzorging, waarvoor de patiënten één voor één naar een aparte verpleegkamer kwamen. Hierna zat het eigenlijke werk in de indoor erop. We vulden de resterende tijd met het invullen van de patiëntendossiers en sorteren van medicatie. We brachten ook een kort bezoekje aan het gebouw waar de gehandicapte meisjes opgevangen worden. Hierna nam Shapal ons mee met de ambulance richting Hogulkuria. Shapal is de architect van het IIMC, verantwoordelijk voor alle gebouwen. In de outdoor van Hogolkuria hadden de anderen juist het medical camp afgerond. Shapal gaf ons (Michelle en Anneleen) een rondleiding door het gebouw met een weeshuis, het mozarellaproject, een school en de outdoor. Voor we doorgingen speelden we nog een partijtje volleybal met de jongens van het weeshuis. Zowel zij als wij waren zeer enthousiast, maar in dit klimaat is 10 minuten sporten een zware inspanning. s Avonds hebben wij het internetpoint in het centrum proberen te lokaliseren. Dit was jammer genoeg zonder success, maar de zoektocht gaf ons al meer een idee over het toeristische centrum van Kolkata.
Donderdag 7 augustus
Anneleen, Michelle, Michiel, Wouter: Outdoor Tegharia
Om acht uur ging de wekker en rond negen uur namen we verschillende riksjahs richting Sonarpur, de regio waar het hoofdkwartier van het IIMC gelegen is. Vandaag zal de Belgische groep meehelpen in de outdoor Tegharia, de drukst bezochte outdoor. Bij aankomst hielpen we de verpleegkundigen met het klaarzetten van het verpleegkundig materiaal en wachten we op de eerste patiënten. De meeste patienten hebben ofwel enkel wondzorg of een injectie nodig, maar het vermoeiende hier is de snelheid waarmee de patienten elkaar opvolgen. Doorheen deze drukte kwam ook nog eens een reporter van Het Belang van Limburg fotos nemen. Toen we rond 3u terugkwamen in het hoofdkwartier was er een film en powerpointpresentatie over het IIMC gepland met extra uitleg van dr. Sujit. Dr Sujit vertelde vurig over de verschillende projecten binnen het IIMC zodanig dat de basisstructuur van deze ogranisatie duidelijk werd voor alle vrijwilligers. Het was zes uur toen de presentatie ten einde liep en we terug met de riksjah naar het guesthouse gingen. Het was een vermoeiende dag, maar ook een dag met veel voldoening.
Vrijdag 8 augustus
Anneleen, Michelle, Michiel, Wouter: Outdoor Hogolkuria
Zoals elke dag, stonden we ook nu weer op om 8 uur en we merkten dat het toch telkens wat meer moeite kost om wakker te worden. Het leek vandaag nog een tikkeltje warmer te zijn dan de voorbije dagen en het verkeer was ook drukker. Bijgevolg deden we er wat langer over om naar de indoor clinic te gaan en hadden we nog wat feller gezweet dan anders (Zolang je rijdt valt de hitte mee, stilstaan is echter zweten). We vertrokken rond 10u30 naar de outdoor gelegen naast het schooltje van afgelopen woensdag. Hier begon het werk tamelijk snel, doordat er een spoedgeval werd binnengebracht in de verpleegafdeling. Een jongetje van het schooltje was aangereden door een fiets en had een fel bloedende wonde op zijn been. De zoals altijd massaal aanwezige Indiërs wilden allemaal kijken, wat in combinatie met de hitte en het uitstaan van de ventilator een vrij vermoeiende combinatie was. Zo'n ventilators aan het plafond vind je hier in de meeste ruimtes waar we komen en bieden toch behoorlijk wat verkoeling. Ze vallen echter vooral op als ze, zoals nu, eens niet aanwezig zijn of uit staan. De jongen werd na de eerste zorgen overgebracht naar de indoor en we konden vervolgen met het gewone verplegende werk. Tegen 14u zat het werk erop en meteen kregen we een rondleiding van de hyperenthousiaste dr. Sujit in het nabijgelegen schooltje, waar ook een grameenbank en het mozzarella-project gevestigd zijn. Dit eerste is een bank waar vrouwen een kleine lening (microkrediet) kunnen aangaan om een kleine investering te doen. Het Mozzarella project is dan weer een vrij eenvoudig project dat ervoor zorgt dat 150 gezinnen kunnen leven van de verkoop van hun melk, waar dan mozzarella van gemaakt wordt. Hierna trokken we terug naar het hoofdgebouw, waar we een tweede les Bengali kregen. Het is en blijft echter een moeilijke taal. Vervolgens verdeelden we onder de vrijwilligers het werk voor de volgende dag en vertrokken we naar de guesthouse. Michiel, die al een hele dag niet 100% is, gaat meteen slapen. Anneleen vertrekt terug naar de indoor omdat ze morgen van daaruit naar Dhaki vertrekt (een outdoor clinic op 3 uur rijden) en de overigen eten wat en gaan ook op tijd slapen.
Zaterdag 9 augustus.
Anneleen: Outdoor Dhaki
Michiel: ziek
Michelle en Wouter: Outdoor Kheyadah
Michiel is nog ziek en besluit op aanraden van de anderen een dagje te blijven rusten in het guesthouse. Wouter en Michelle trekken opnieuw naar de indoor en vertrekken van daaruit naar de outdoor clinic. De rit hiernaartoe in de volgepropte jeep is enorm hobbelig en we arriveerden dan ook redelijk door elkaar geschud in Kheyadah. We waren slechts met 3 vrijwilligers, wat ervoor zorgt dat we goed onze bezigheid hebben. Door de afwezigheid van een ventilator is het volop zweten, maar na enkele uurtjes goed doorwerken zijn ook hier alle patiënten verzorgd. Dan trekken we in de gietende regen terug naar de indoor clinic, waar we eten en even wat kunnen uitrusten in ons lokaal. Dan hadden we een korte privé-meeting met dr. Sujit waarin hij ons kort wat vraagjes stelde en ons de kans gaf om vragen te stellen. Hierna trekken we een eerste keer al om 18u naar de guesthouse, waar we Michiel terug in volle gezondheid aantroffen. Even later was ook Anneleen terug met de andere vrijwilligers en konden we op tijd gaan slapen, aangezien we de volgende dag we om 7 uur opstaan voor een city-tour georganiseerd door het IIMC.
Anneleen trok vandaag samen met 2 andere vrijwilligers naar de Outdoor clinic in Dhaki. Na een korte nacht in het hoofdgebouw vertrok om 8u de bus voor een wilde rit van drie en halfuur met een korte stop om te eten. Onderweg zie je het landschap veranderen van stad naar platteland. Eenmaal aangekomen begon het werk in de verpleegzaal. Na 2u kregen we een maaltijd waarna de dokter de opdracht gaf om de patiënten in het hospitaal te controleren. Dit was een behoorlijke opgave aangezien we bijzondere aandacht moesten geven aan de zwangere vrouwen. Het was niet meteen duidelijk wie zwanger was en de gebrekkige communicatie maakte het er niet makkelijker op. Met behulp van gebarentaal en de nodige hilariteit hadden we onze taak tot een goed einde gebracht. Om 5u vertrok de bus terug voor een lange, hobbelige rit richting hoofdgebouw.
ps: foto's zijn te vinden op picasaweb.google.com/wouter.kerkhof
10-08-2008 om 00:00
geschreven door indiastage 
|
