Ola!

Zondag: Onze laatste vrije dag, dus een uitstapje doen!

We besloten om vandaag naar Oceanario te gaan in Lissabon (jaja de visjes gaan inspecteren ).

Het was grauw en grijs weer dus hebben we gebruik gemaakt van het openbaar vervoer. We hebben echt alles gehad: Bus, Trein en Metro!

En, het grootste nieuws hierbij: We hebben geen enkel probleem ondervonden tijdens onze trip naar de hoofdstad. We hadden telkens goede aansluiting en misten geen van onze transportmiddelen. We waren echt trots op onszelf!  

Aangekomen in Lissabon moesten we nog een eindje wandelen tot aan het aquarium.

Voor de zekerheid vroegen we even aan een lokale politieagent (deze kon engels ) welke richting we uit moesten.

Tijdens onze wandeling kwamen we speciale torens tegen (net vulkanen), maar dan met water. Terwijl we één van de torens aan het fotograferen waren, sproeide deze opeens water omhoog. Maar natuurlijk waren we net iets te laat om dit spektakel vast te leggen.

We hebben dan nog even gewacht op een volgend sproeimoment, maar tevergeefs.

Na ongeveer 15 minuten zijn we gearriveerd, lokale tijd: 14uur, dus tijd om een hapje te eten. We gingen een Café (hier geen biercafé, maar een koffiecafé) binnen en namen ieder een broodje. Imke probeerde iets nieuws (dapper hé!), maar lekker???!!! Niet dus! Ach ja, niets aan te doen, buikje vol en op naar de wondere onderwaterwereld.

In het aquarium zagen we veel gekleurde, gekke, dikke, smalle, grote, gevaarlijke, vreemde, onbekende vissen en dergelijke (we hadden 1 favoriet: Zie Foto). We namen de nodige kliekjes (zonder flits, anders verblindden we de visjes) en gingen dan ook nog even de shop binnen.

Op de terugweg naar de metro kwamen we een muzikaal park tegen. Er stonden verschillende grote instrumenten waarop iedereen zijn talenten kon laten horen. Natuurlijk moesten wij dit ook even testen, wat voor grappige taferelen zorgde .

Weer aangekomen in het appartement besloten we een wasje te doen. Dit verliep niet zoals gepland. Na een eerste wasbeurt kregen we de deur van de wasmachine niet open, we draaiden aan enkele knopjes en plots begon toen een tweede wasbeurt (Vreemd!). Na de tweede wasbeurt ging de deur nog steeds niet open en zagen we dat het water in de machine bleef staan. We weten niet hoe of wat, maar plots ging de deur dan toch open (Imke heeft magische handen) en we zagen onze kleren zwemmen in het water (*falderalderire*) . We hebben dan maar alles uitgewrongen en op een wasrekje gehangen aangezien we de droogkast liever niet wilden verzuipen…

Maandag: Onze allereerste buitenlandse stagedag is aangebroken!

Na een korte nachtrust ontwaakten we met het idee: This is it Hiervoor zijn we naar Portugal gekomen. Met de nodige zenuwen en maagpijn als gevolg zetten we koers naar Alcoitao.

Goed op tijd aangekomen (na een busrit bomvol schoolkinderen) kregen we een locker toegewezen en werden we op de afdeling pediatrie gedropt.

Hier werden we opgesplitst voor deze week. Imke startte met het observeren van in-patiënts (deze verblijven in het centrum) en Femke startte bij de out-patiënts (ambulant).

We eindigden deze stagedag met een gemengde indruk.

Imke: Mijn eerste gevoel en indruk van vandaag was een klein beetje teleurstellend. Ik sta voor een halve week bij de in-patiënt, en deze zijn momenteel met maar zeer weinig aanwezig. Dit bracht dus met zich mee dat ik vandaag niet veel patiënten heb kunnen observeren en dat ik de helft van de tijd niets om handen had. Ik heb dan maar mijn beste engels J bovengehaald en gevraagd achter wat testen die zij vaak gebruiken bij deze patiënten, zodat ik mijn tijd toch nuttig kon gebruiken. Voor de rest waren de mensen wel aangenaam in omgang en ze probeerde me op allerhande manieren informatie te geven. Dan had ik bij deze dag nog één bedenking, de therapie leek echt bezigheidstherapie en dat vond ik ergens wel jammer, want een ergo kan veel meer dan dat!!!

Zo op naar de volgende dag en keep on smiling!!

Femke: De therapeuten zijn allemaal heel vriendelijk en proberen zo goed mogelijk uit te leggen met wat ze bezig zijn. Sommigen vinden het nog moeilijk om op hun woorden te komen (alles is namelijk in het Engels), maar iedereen doet zijn best (ik ook!). Ik vond het wel jammer dat ik niet met de kinderen kon praten, want vaak zochten ze contact en vertelden ze me iets, maar ik kon dan eigenlijk niet veel zeggen waardoor ik me “onwennig” voelde.

Ik probeerde veel vragen te stellen en geïnteresseerd en doelgericht te observeren.

De manier van werken vind ik nog wel een beetje vreemd. Sommige therapeuten lijken echt gewoon iets te geven waardoor het kind bezig is, maar of het allemaal wel zo doelgericht is?! Ach, misschien is het gewoon een foute indruk en niet alle therapeuten die ik ontmoette werken op deze manier. Niet te snel oordelen dan maar en afwachten wat de volgende dagen zullen brengen. Ik ben er zeker van dat ik hier nog iets kan leren en misschien kunnen wij hen ook iets bijbrengen.

Zo, nu zijn jullie weer op de hoogte! Tot de volgende zitting!

Boa Noite!

x

Boa Noite,

Hier zijn we even met een nieuwsflash vanuit Portugal om alles eens samen te vatten van aan onze vertrekdag tot nu.

Dinsdag 5 januari 2010

Spannend! We vertrekken vandaag! Voor 3 maanden weg van onze vertrouwde omgeving. Het doet wat met een mens…
Om 10.00u spraken we af op de vlieghaven in Brussel en natuurlijk was Imke al meteen een kwartiertje later.
We hebben dan meteen onze valiezen gedropt waar dit moest en zijn vervolgens met de mama’s, papa’s, zussen, vriendjes, metekind en schoonbroer nog even iets gaan drinken.

Om 11.45u besloten we naar onze gate te vertrekken, na een best wel moeilijk afscheid van iedereen . We hadden dan nog ongeveer 3 kwartier terwijl we op onze vlucht wachtten, dus we zetten ons daar maar rustig neer.
Op het moment dat we mochten inchecken, vertelt de vrouw aan de balie doodleuk: “Oh, but the gate-number changed, you’ve missed your flight!” . Dus zonder nadenken en zonder overleg begonnen we beiden supersnel te lopen naar de juiste gate.
De adrenaline pompte door ons hele lijf! Aan de gate aangekomen, snelden we naar de balie om in te checken. Geluk bij een ongeluk had onze vlucht vertraging opgelopen, dus hadden we toch onze vlucht nog gehaald..
De rest van de dag verliep verder nog vlotjes. We namen een bus tot aan ons appartement en hier aangekomen hebben we ons geïnstalleerd.

Woensdag 6 januari 2010

We hadden een mail gekregen van Manuela dat we vandaag om 12u verwacht werden op de school, Escola Superior de Saudé do Alcoitao. ’s Morgens zijn we dan maar vroeg opgestaan, we namen een lekker ontbijt en vertrokken toen te voet richting de school (ver kon dit toch niet zijn…). Maar na 1uur stappen, waren we nog steeds niet gearriveerd, dus besloten we in een 5-sterren hotel toch maar even informatie te vragen. De man die ons kwam helpen liet ons op een kaartje zien dat Alcoitao toch nog een eindje verder lag. Om niet te laat aan te komen besloten we toen maar om een taxi te nemen (1^e indruk is namelijk heel belangrijk en we hadden al zoveel tijd in onze outfit gestoken ). 5 minuten later en 4euro armer (wij dan) zette de taxichauffeur ons af aan de school.

Op de school ontmoetten we Manuela, Joao en onze 2 stagebegeleidsters. Joao bood ons dan een lunch aan in de (kleine) cafetaria van de school MET een typisch klein Portugees koffietje als nagerecht. De lunch was in orde, maar voor het koffietje passen we de volgende keer toch wel (VEEL te straf!) .

Na de lunch kregen we ons stagepak (natuurlijk hier veel modieuzer dan onze stagepakjes in België ) en kregen we te horen dat we maandag zullen starten op de stageplaats.

Donderdag 7 januari

Vandaag gingen we naar onze stageplaats voor een inleiding rond de verwachtingen van hen en een rondleiding doorheen het centrum. We werden, eerlijk gezegd, wel even overdonderd door alle informatie die op ons afkwam. Maar we hebben dit een plaatsje gegeven en kijken maandag wel gewoon wat het gaat worden .

’s Avonds besloten we naar een lokale supermarkt te gaan (Jumbo) voor onze grote inkopen.
We liepen zo’n 2uur rond in deze supermarkt om alles bij elkaar te krijgen. Toen we alles hadden, besloten we naar de kassa te gaan. Hier beseften we opeens dat we nog te voet naar huis moesten (20 minuten stappen, met bergjes, in het donker,…) met zo’n 6 zakken + grote bussen wasmiddel en wasverzachter + 5 liter water. Na een 5 minuten stappen waren onze armen al zeker 5 centimeter langer, onze tong hing op de grond en we zagen het niet echt meer zitten . Dus besloten we een betrouwbare lift te zoeken. Bij het eerstvolgende rode licht drukten we op de knop zodat dit op rood sprong. We zagen een jongere vrouw in een auto en vroegen haar een lift tot aan ons appartement. Gelukkig sprak de vrouw een beetje engels (ze werkte namelijk in een hotel) zodat ze al gauw wist wat we bedoelden .

Vrijdag 8 januari

We besloten om vandaag (we hebben een vrije dag) even naar de zee te wandelen. We hebben de kustdijk afgewandeld en zagen zeer mooie en opmerkelijke dingen. Hier hebben we dan ook veel foto’s getrokken om jullie allemaal jaloers te maken .

’s Middags gingen we een hapje eten in de haven van Cascaïs (zeer lekker!) en toen wandelden we weer terug richting appartement.

’s Avonds is Rita (een Belgische vrouw die hier al 20 jaar woont) ons komen ophalen aan het appartement voor een avondje stappen in de dokken van Lissabon. Elke 1^e vrijdag van de maand is er daar in de Irish Pub een bijeenkomst van Vlamingen. Vanaf dat moment mogen wij ons VIP’s noemen (jaja! Vlamingen In Portugal) .
We dronken 2 wijntjes en veilige chauffeur Rita zette ons om 24.00u weer mooi thuis af.

Zaterdag 9 januari

In de voormiddag hebben we alles in orde gebracht voor onze eerste stagedag maandag.
We stelden onze doelen op (1^e taak van onze begeleidsters) en we maakten Imke haar stagebroek korter (ze heeft maar korte beentjes, hé).

‘s Namiddags zijn we gaan shoppen in Cascaïs. Tijdens het shoppen zijn we nog op mooie, authentieke straatjes gebotst. We hebben al besloten deze straatjes nog eens te komen bezichtigen op een mooie avond.

Daarnet zijn we voor een avondje “sjiekdoenerij” naar HET casino van Estoril (grootste van Europa) geweest!
We hadden ons mooiste kleedje aangedaan in de veronderstelling dat iedereen er opgekleed gaat gokken...Niet dus!
Het casino zelf was overdonderend groot met vele verschillende lichtjes en grote spiegels overal
We hebben ieder voor 20euro gespeeld en geen verlies gemaakt (Fem maakte zelfs 5euro winst!). Flink hé!

Zo, dat was het dan. Slaap zacht! (Plaatselijke tijd: 00.45uur)

Weertip: We hoorden dat het in Belgica best wel frisjes is, met sneeuwstormen enzo.

Hier is sneeuw iets onbekend en van koude is er ook niet echt sprake. We kunnen elke dag in het zonnetje onze avonturen beleven met een gevoelstemperatuur van ongeveer 15 graden.

Ola,

We zijn dinsdagavond toegekomen op ons appartementje. Alles ziet er tiptop in orde uit.
We hebben ook al kennis gemaakt met onze school en stageplaats in Alcoitao.
De transport-avonturen van ons appartement naar school en dergelijke zijn niet min, maar meer uitleg volgt nog wel.
Vandaag hadden we een dagje vrijaf en zijn we de zee en toebehoren even gaan inspecteren met het zonnetje op ons bolletje

Nog even geduld en binnenkort kan je hier onze avonturen mee volgen!

Zonnige groetjes,
Imke en Femke

x