Wegens meermaals aandringen van een kennis heb ik me laten verleiden om me blindelings in te schrijven voor een viertal sessies hangmatyoga. Dat geeft me de tijd om een redelijk zicht te hebben op wat het met mij doet.

Als kind kon er me niemand plezieren met een ritje op de kermismolen, gezien ik steevast een paar dagen samen met de horizon aan een droge zeeziekte leed, als after effect. Tijdens de wandeling langs de laatste Halfvastfoor heb ik dan ook besloten dat het mijn laatste wandeling door dit tijdelijk attractiepark was, gezien ik de dag nadien nog aan het tollen was.

Toch heb ik iets met upside-down effecten. Een yogahangmat behoort tot mijn praktijkuitrusting, afdeling speelkamer, waar naast de hangmat ook nog 2 andere hangsystemen de ruimte ontsieren wegens hun hoog Gravensteengehalte, afdeling folteringen. Vijftien jaar terug heb ik mezelf zo van mijn kermiskinderziekte bijna genezen door gedurende 2 jaar regelmatig in mijn hang-up toestel ondersteboven te gaan hangen. Misschien is daar wel mijn passionele interesse in het intra-uteriene upside down leven ontsproten.

Maar om terug te komen op de hangmatyoga, die eerste les ging ook niet over yoga. Achteraf gezien bleek volgens het programma het meer een trainingssessie te zijn geweest om zelf spelend, zoekend op ontdekking te gaan. Ik ergerde me blauw! Wat ik eruit geleerd heb, is een paar houdingen die mits beter uitwerken wel zouden kunnen dienen in m'n eigen dagelijks trainingsprogramma. Ook werd ik pijnlijk geconfronteerd met het feit dat mijn sixpack aan het afnemen is en ik daar dringend iets wil aan doen. "De leeftijd slaat toe" is een flauw excuus om niet aan het werk te gaan. We waren met 4 of 5 deelnemers en het was de zwaarste les van de hangmatyogaweek werd ons meermaals aanmoedigend verzekerd. Ik zet mijn joker in op morgen voor bekken- en onderrugyoga, gezien het toch wel dichtbij huis is en yoga mijns inziens best thuis hoort in de dagelijkse flow van het leven. Jawel ik voelde mijn buikspieren de dag nadien, en geen klein beetje.

Lesje nummer twee! We beginnen met - u leest het goed- diepe torsies van de volledige wervelzuil in zit. Alsjemenou! Ik dacht bij mezelf : ik ga niet te ver, gezien ik niet opgewarmd ben en het lokaal er niet uitnodigend warm is. Maar onze lerares was zo attent dat ze me een extra duwke kwam geven opdat ik toch wel tot op mijn grens zou gaan. De verschillende houdingen lieten me steeds weer perplex staan ( lees hangen ) over de diepte waarmee die hangmatyoga tot in het fasciaal systeem haar werk doet. Ik voelde voor het eerst mijn uitwendige en inwendige longvliezen ten opzichte van elkaar verschuiven bij elke ademhalingsbeweging. Sindsdien kan ik met mijn linker long weer volop diep ademen, wat me in maanden niet meer lukte. Ook mijn buikvlies kwam aan de orde en het ophangingssysteem van mijn inwendige organen werd op zijn elasticiteit getest. Dit alles omdat de hangmat houdingen toelaat waarin ik anders niet zou geraken of op eigen krachten het helemaal niet volhoud in die vreemde kronkels. Mooie ontdekking !

De les eindigde voor mij in een langdurig hangende houding waarbij ik niet doorhad dat ik de enige was die tot op het eind van de les blijven hangen was als een vleermuis, in plaats van in savasana te komen liggen. Toch had ik geen rust gevonden, ik kom met een warrig onrustig hoofd thuis.

De derde hangmatyogasesie was een écht "verrassingslesje" zo stond goed aangekondigd in het programma. Bij het binnenkomen in de yogatempel hingen de mooi gekleurde hangmatten niet in de smalle schommelstand maar in de breede hangmatstand op ons te wachten. We kregen eerst een paar "oefeningen", ja zo werden ze toch genoemd, om beter in de Kameelhouding en de Beer te komen.

Bij de Kameel bvb. kon ik me niet volledig laten doorhangen maar was verplicht om alle "corespieren" te blijven aanspannen om niet tegen de vlakte te gaan. Niet slecht dus voor zij die zeer soepel zijn en meer op spierkracht en evenwicht moeten oefenen.

Verder overliepen we in volgorde enkele aspecten uit de zonnegroet 1 en 2. Ik kon eens zalig diep in de Utkatasana of stoelpose "hangen", daarbij de opening van de borstkast voelend zonder te moeten opgeven vanwege de zwaartekracht of brandende bovenbenen. ​

Tijdens de Triangel voelde ik me diep vanbinnen roteren, mijn romp ondersteund door de hangmat, om zo met een liftende arm extra ver hemelwaarts te reiken. Vanuit een vrij correcte pose voelde ik de energie langs de meridianen stromen, zonder dat deze stroming verloren ging in een teveel aan spierkracht. Fijn! Want yoga is bedoeld om met een bepaald gemak en glimlach te doen. Het is maar als de asana's echt door en door gekend zijn, en alzo niet al teveel spierkracht meer nodig is, dat de energie kan stromen.

Bij de neerwaartse hond begint plots een van ons vier stevig te boeren en liet merken dat het niet zo vlotjes ging in de maag. Kort daarop maakte een tweede yogini haar maagoprispingen bekend. Dadelijk kwam de juf ter plaatse om erger te voorkomen. Zo had ze wel haar werk met ons om iedereen te corrigeren, voortdurend heen en weer rennend tussen de hangmatten door.

"De rups" mij tot nu toe onbekend in de yoga, is echt een zalige houding in de hangmat. Liggend op de rug worden handen en voeten in de rand van de hangmat vastgerold en met een stevige zwier draait de coccon dan om zijn lengteas, om zo in een heerlijke extentie de buik lekker naar voor te kunnen strekken en de ademhaling tot in alle hoekjes te voelen wervelen. Het was een foto waard! Ondertussen meldt zich een derde slachtoffer aan met draaiingen in het hoofd. Dan maar de superman-houding! Heel mooi om zien is die pose; als een echte superman door de lucht klievend. Maar dan gebeurt het, we mochten even als een slechtvalk een neerwaartse duik nemen en als vierde en laatste speelvogel moet ik dan ook openlijk toegeven - weer een overwinning op mezelf- dat ik deftig zeeziek geworden ben. Ik word stevig in de watten gelegd voor de rest van de les, die in feite hierbij ophoudt. Het programma werd aangepast en we kregen voor het eerst in 3 lessen 5 minuten absolute stilte. Toch was dit niet voldoende om een terugkomgevoel te creeëren en annuleer ik dan ook mijn laatste lesje ; de yinyogahangmatsessie. Van een verrassing gesproken!

Om te stretchen vanuit een staande positie vind ik de hangmat iets minder geschikt als hulpmiddel, gezien er steeds spieren moet blijven aanspannen om de hangmat stil te houden. Hangend gebruik makend van de zwaartekracht, en als ondersteuning om beter in bepaalde asana's te komen is de hangmat een meerwaarde waard! Om diep op het fasciaal systeem in te werken ( inwendige littekens losmaken of na een zware verkoudheid ) is de hangmat mits correct gebruik  een dankbare gereedschap.

Andere noemenswaardige criteria : Men vraagt om een hangmatje te reserveren wegens beperkt aantal (10). Gelukkig zijn er 4 a 5 parkeerplaatsjes voor de deur, want in de straat is er zeer weinig plaats.

Thuisgekomen is onze kater en computerspecialist Suske tussen mijn armen komen liggen aan het bureau en heeft me aan de hand van enkele knuffelasana's en bijhorende mantra's helemaal weer tot zen gebracht. Wat is hij toch een bijzondere leraar!

Uw getuige van Yoga, Ilona.