Op aanraden van mijn begeleidster Pia. Ben ik vandaag begonnen aan de eerste zinnen van de brief naar mijn biologische moeder. Ik had nooit gedacht dat dit zo moeilijk zou zijn. Woorden schieten bijna te kort. En dan merk je weer dat die persoon eigenlijk een vreemde is waar je naar toe schrijft. Wat schrijf je ook in zo een brief? Moet ik nu vertellen wat ik in het leven doe? Of moet ik haar extra bedanken voor alles. Het lijkt wel of ik een biografie moet schrijven over mijn leven. Het voelt best ongemakkelijk aan.
Maar na een lange 2 uur heb ik toch 405 woorden in mijn word document staan.
Het klinkt misschien of ik er een beetje mee aan het lachen ben. Maar eigenlijk voel ik me nog heel klein. En raakt het mij heel hard.
|
