Piepeloe,

Zoals ik verwachten was het een zware voormiddag. Zonder die 5 andere. Je weet pas wat je mist als het niet meer naast je zit. Dus ik miste vandaag wel mijn maatje naast mij net zoals de andere. Wat had ik graag gehad dat we er allemaal door waren geweest.
Het viel me toch zwaar om opnieuw te beginnen, maar ik was blijkbaar 1 van de vele.
Meer dan de helft van de studenten die vandaag begonnen hadden de module al gedaan.
Ik ben ook mijn examen gaan inkijken, Ik had het zelfs heel goed gedaan, op 1 onderdeel zeer ondermaats.
Ik was trots op mezelf!! Ik deed het echt zo slecht niet. Mag het volgende keer dan minder rode cijfertjes zijn op mijn rapport? Want dat was echt wel om fameus deprie van te worden. De nieuwe klas is klein en toch nog even zoeken. Het leeftijdsverschil is deverser dan vorige module! toen zatten we met 2 leeftijdsgroepen. En toen hingen die ook enorm hard aan mekaar. Gaat dit ook nog zijn? We zullen nog wel zien.
Ik wil er nu vooral zo snel mogelijk invliegen zodat ik sneller kan bewijzen dat ik het wel aankan.
Maar op weg naar huis op het perron van het station overvielen de emotie's me wel.
Waarom? Misschien om het feit dat ik mezelf vanmorgen bij elkaar moest rappen om te vertrekken.
Mat mijn zelfvertrouwen toch weeral een fameuze slag heeft gekregen, en dit nog moet verwerken.
Maar hoe lang duurt zoiets? Wie helpt mij daar bij? Of doe ik dit ook alleen?
Een beetje steun en af en toe een schouder om op te leunen en te huilen zou toch zo welkom zijn.
Ik ga hier op mijn appartement iets doen want dat heb ik een beetje verwaarloost.

XxX
Els

01-02-2010 om 15:43 geschreven door Sotelsje