Ik beloofde terug te komen, maar ook dat lukte me niet.
Niet goed bezig. Zoveel te vertellen en toch weet ik niet waar te beginnen.
1.Naar de dennekes: We zijn naar de ardennen geweest op w-kend en hoewel ik er enorm had naar uitgekeken is het toch een beetje tegengevallen, de kinderen zijn dan ook zelden ziek, maar je raadt het al als je een w-kendje weg plant dan zijn ze het wel he! Moeilijke nachten als gevolg en dat weegt natuurlijk op mama he, want als ze ziek zijn dan moeten ze natuurlijk op mama plakken he en ja dan besef je wel dat een twin hebben toch niet altijd vanzelfsprekend is he. Daar is dan toch ook mijn beslissing om nog voor een derde te gaan grondig herzien. Ik mag er niet aan denken om zwanger te zijn of met een kleintje te zitten. net nu vragen ze zoveel aandacht en energie van mij. Dus de plannen om voor een derde te gaan zijn opgeborgen. Ik ben blij met mijn twee, ze zijn (meestal gezond), ik heb een jongen en een meisje, ik ben al uit de pampers, ze starten bijna weer een nieuw hoofdstukje " naar school". Kortom, tijd om weer een beetje meer me -time te hebben.
2. Mijn eerste maandje thuis zit erop, en eigenlijk is het voorbijgevlogen, ik heb nog niet eens de tijd gehad om me te vervelen, weet wonderwel goed hoe mijn tijd te verdrijven, mijn brief vd vdab is al toegekomen, om terug naar schooltje te gaan en ook dat lijkt me een leuk vooruitzicht, wel nog even goed bedenken, heb nu ingeschreven voor administratief bediende, maar eigenlijk zou ik toch liever voor de opleiding boekhouding gaan, wel 17/12 terug op gesprek en dan zal ik dat nog eens goed bespreken met de consulente.
3.Kerst-en Nieuwjaarsavond zijn voor het eerste jaar toch ook dagen waar ik mag naar uitkijken, Vorige jaren zijn we telkens thuisgebleven, alleen met ons gezinnetje en tuurlijk hebben we het gezellig gemaakt, maar ik ben nogal een sociaal beestje en op die avonden miste ik toch wel een beetje vrienden om ons heen. Dit jaar is het minder waar, Er komen vrienden naar ons op kerstavond, en op oudjaar gaan we daar doorbrengen. Het zal gezellig worden daar ben ik bijna zeker van!!! Dus dit jaar kijk ik er al naar uit.
4.Ibe en Seppe zijn ook ingeschreven in het klasje, we zijn al es een kijkje gaan nemen en ik denk dat ze het er heel erg naar hun zin zullen hebben, Bij de eerste kennismaking kreeg ik hen bijna niet meer mee naar huis. Dus we kunnen al een beetje geruster zijn. 5 Januari word hun eerste dagje en Papa heeft al zijn vrije dag ingepland, dit wil hij voor geen geld missen, hoop dat ze het er goed hebben.
5.Sint is hier voor het eerste jaar ook niet onopgemerkt voorbij gegaan. ze zijn lekker verwent!!!! Op naar volgend jaar, want ik denk dat het dan ook nog net iets heftiger zal worden.
Voilla, toch weer een beetje bijgeschreven. En ik beloof niks, maar hoop dat ik toch net iets meer kan komen schrijven.
Weeral veel te lang geleden, toen ik dit blogje starte was ik eigenlijk van plan om dagelijks eens in te loggen, een klein berichtje te plaatsen. Maar dat lukt me dus echt niet, en nu is het zelfs al meer dan een maand geleden!!!!
Wat we ondertussen al allemaal gedaan hebben al te veel om nog op te noemen/ ik probeer toch nog enkele dingen neer te schrijven toch leuk om hier later nog es op terug te blikken.
Ibe en Seppe zijn momenteel in een niet zo heel leuke periode, voor het minste wenen en zagen, niet zeggen waarom, heeeeel lastig dus. Ondanks de vele sint bezoekjes en al heel wat sint cadeauxtjes lijkt niets hen te boeien. teminste toch niet langer dan 10 minuten. Deze week zijn we ze gaan inschrijven in het schooltje ik hoop dat dit beterschap brengt want soms word ik wel horendul van die twee van mij.
Oei, de ijd uit het oog verloren, tis badjes tijd, ik probeer morgen terug te komen
Ziezo, mijn eerste dagje zonder jobke zit erop, Straks vertrek ik met mijn laptopke naar de makro. Hij heeft het begeven, was al een maandje lelijk aan het doen en gisteren heeft hij er de brui aan gegeven . Gelukkig hebben we onzen ouden bak terug kunnen aan de praat krijgen en zit ik hier nu lekker te tokkelen, even paniek gisteren toen het spel niet wou, maar gelukkig heb ik er al iets op gevonden. Kon me namelijk niet inbeelden om net nu zonder te zitten.
De rest van de week heb ik ook maar lekker veel gepland, want de schrik zit er meer dan in om in een heel diep dal te vallen. Ik kan namelijk niet goed thuis zitten, pas op begrijk me niet verkeerd, ik kan echt genieten van zalig niks doe, maar als ik er ook maar even aan denk dat het niet voor een dag is maar hoogstwaarschijnlijk voor een paar maand, dan slaat de schrik me om het hart.
Het gedacht van ik heb geen werk meer, ik moet opnieuw beginnen, oh .....
Mijn kleine loebassen, zijn momenteel ook niet echt te genieten, het lijkt alsof ze er alles aan doen om me kwaad te krijgen. Tegenspreken, niet doen wat gevraagd word, prutsen met eten, kortom stout zijn. Hoop dat het een periode is en dat die dan ook nog es vlug kan overzijn, want dit is momenteel niet echt bevorderlijk voor ons humeur. Ze zijn nu nog steeds aan het dutten, al van 13 uur ik hoop dat ze goed uitgeslapen een beetje flinker zijn want ik heb geen zinin twee krijsende kinderen in de winkel, fingers crossed
Voilla se, mijn laatste zaterdag werken is een tweetal uurtjes geleden ingezet, di nog een dagje en dan op Woensdag mijnen laatsten. Dat ik het ga missen, daar ben ik zeker van, het werk , de mensen, maar er is ook een keerzijden die mooier is , zonder de stopzetting zou ik nooit deze stap gezet hebben ondanks dat ik me al meerdere malen heb afgevraagd of dit wel degelijk datgene is dat ik voor de rest van mijn leven wil doen?
Ik denk van niet, ik weet het zelfswel zeker, maar toch zit de schrik erin, ik wil dolgraag iets nieuws doen, maar wat? Het solliciteren zie ik dan volledig niet zitten, terug opnieuw overal mezelf gaan verdedigen, ik wordt ook opnieuw met mijn neus op mijn niet zo schitterend diploma gedrukt, waar me in deze job als gerante (shopverantwoordelijke) niet meer stoorde, tenslotte was ik de verantwoordelijke, werd alles wat met cijfertjes, papierwerk, planning, enz.door mij behandeld, net de dingen die ik zo boeiend vond en ik vond het contact met de klanten daarbovenop een zalige aanvulling, wanneer alle papierwerk was gedaan vond ik het zalig om op de werkvloer mijnen dada te doen. Wanneer je genoeg had van alle cijfertjes en lettertjes, kon je met de klanten bezig zijn, een welkome afwisseling.
En nu? ik weet het even niet meer, ik hoop dat het me goed doed om eens enkele maanden alles op een rijtje te zetten, nog even geneiten van mijn kaboutertjes om nadien de job van mijn leven te vinden.
Mijn kindjes, amaai, ik sta elke dag wel even versteld van wat ze al allemaal kunnen, hoe groot ze zijn geworden, hoe fel ze zijn verandert op die paar maanden tijd. ; T'zijn echte kleutertjes aan het worden, die volop aan het testen zijn hoe ver ze kunnen gaan. Maar ook en vooral kunnen tonen hoe lief ze wel knnen zijn, een spontane zoen, een knuffel, meerdere malen mogen papa en mama ervan genieten. E nummertje drie, ja, daar heeft de papa toch nog altijd geen zin in . Ah misschien is het wel door de hele babyboom rondom mij dat het weer zo fel opflakkerd. Ah we zien wel, wie weet.
Het is weer al veeeel te lang geleden dat ik ben komen bloggen, maar eigenlijk heb ik niet super veel te melden, en ik wil er ook voor zorgen dat het geen klaagboekje word. Ik wil er graag de leuke dingen van mijn patatjes in vermelden, hoe flink alles hier wel gaat dus bij deze :
Ons Ibe heeft geen tutje meer!!!! Het flinke meisje!!! Ze heeft haar tutjes zelf meegegeven met haar babyneefje Alexander!!!! Zondag kwam ons kleine ventje op bezoek en al een paar keer had ik al grappend tegen ibe gezegd dat tutjes voor baby'tjes waren en dat we de tutjes beter aan alexander zouden geven, en ja hoor ze was het niet vergeten, toen ze uit haar bedje kwam na haar middagdutje, nam ze al haar tutjes mee naar beneden en gaf ze aan alexander, zondagnacht werd het nog even moeilijk maar na enkele keren opstaan en zeggen dat ze haar tutjes had wegegeven was ze gesust. Ze kan er nog eens naar vragen, maar na deze uitleg horen we ze niet meer. Ondertussen is het toch al vrijdag, en heeft ze ze nog niet teruggekregen, ik hoop dat dit het einde betekent van de tutjestijd, want ik heb toch schrik dat haar tandjes zouden naar haar tutje groeien.
Seppe kan het duimen niet laten, maar ik heb ergens gelezen dat je er beter niet te veel aandacht aan besteed, zo zou het vanzelf wel stoppen. Laat ons alvast hopen he.
Zo ga afsluiten moet gaan werken. En normaal komt mijn klein lief venteke mij vandaag es bezoeken.
Op een gegeven moment moet je zoiets kunnen loslaten, het heeft deugd gedaan om hier alles eens neer te pennen. En nu tijd om het los te laten.
Ibe en Seppe zijn twee super kindjes (jaja, ik weet het mijn kind schoon kind), ze worden steeds zelfstandiger, Gaan flink alleen op het potje. Dat staat in het toilet. Doen zelf hun broekje uit, doen een plasje nemen een blaadje papier om alles een beetje netjes te maken en gooien het in hun potje. Daarna broekje aan, lichtje uit , deurtje toe en terug flink verder spelen. Tuurlijk word de rol al eens te ver afgerold met als gevolg een halve rol in de grond en natuurlijk willen ze al es de wc borstel gebruiken om de vloer te kuisen , maar ze zijn dan ook nog maar 26 maand oud he!!!! Ze zijn volledig proper dag en nacht en hebben heel zelden ongelukjes. Als dat niet superflink is.
Baby alexander gaat flink vooruit, Ik vind een baby'tje zalig en zou er heeeeel graag zelf nog eentje bij hebben, alleen papa heeft eigenlijk geen zin meer in nog een kleintje, Hij heeft er van elk eentje en vind dit meer dan genoeg. Ah we hebben nog tijd he misschie nkan ik hem wel nog es overhalen, want alleen als hij er 200% voor gaat dan komt er nog eentje. We zien wel al wil ik er heeeeeeel graag nog eentje!!
Jip, beter kan ik het niet omschrijven, geen hap krijg ik door mijn keel. Het huilen staat me nader dan het lachen en dit terwijl het iets leuks had moeten worden. Alles doen ze na, die schoonzus en schoonbroer van mij!!!
De salon die ze kopen is toevallig exact dezelfde als die van ons, de eetkamerstoelen hetzelfde verhaal, het keukenblad, de allessispullen, kortom bijna hun hele hebben en houden is hetzelfde als dat van ons, en ik maar alles relativeren, tenslotte kan je dat salon na een paar jaar vervangen en is het algauw vergeten, maar....
Het stelen van de naam van mijn ongeboren kind......dat gaat me toch net iets te ver. Dat kan ik maar moeilijk verteren!!! We zijn op bezoek geweest, ons plicht. maar dat doed zoveel pijn, dat ik het niet kan beschrijven. Ik had nooit gedacht dat ze zoiets zouden doen, dat breekt mijn.....................................................
Ik denk dat Ibe en Seppe terug een sprongetje hebben, ze zijn echt heel onuitstaanbaar!!!! Al is het deze voormiddag wel net iets beter dan de voorbije dagen . Ik hoop dat het vlug voorbij is en ik mijn lievertjes terug heb.
Ik ben ondertussen 6 September om precies te zijn Tanteke geworden van kleine Alexander. Ben Zondag al eens gaan piepen naar het kleine ventje en moet zeggen dat het toch weer wennen is hoor zo'n kleintje. Nuja kleintje hij meet 50 cm en woog 3210 bij zijn geboorte.
Nu nog afwachten wat het bij mn andere schoonzus zal worden. Tot nu toe staan de jongens voor he. T's 2- 1. Gisteren bericht gekregen dat het sloebertje toch ook al bij de 2 klilo weegt en dat er al wat ontsluiting is. Als alles zo blijft en ze is nog niet bevallen dan word ze Vrijdag ingeleid. Ze weet er de spanning in te houden zulle!!
Op mn werk kan ik me maar moeilijk aanpassen hoor. Gelukkig had ik al op voorhand beslist om niet te blijven en mijn ontslag te aanvaarden en slechts enkele maanden de andere winkel uit de nood te helpen. Anders was ik vast nog ongelukkiger geweest. Nu kan ik alles een beetje relativeren met de gedachte dat het nog slechts enkele dagen zijn.
Zo weer even bijgebeent, ga nu nog vlug eens rondneuzen op het net waar we in november/december eens op w-kend kunnen gaan!!!
Ik ga eerst es even stoeffen over ibe en Seppe want die zijn ongelooflijk flink geweest!!!!!! Ik heb me gewoon niet moeten kwaad maken, Ze nhebben zo mooi voorgelopen, hebben fink meegegeten en zijn nadien zonder morren naar hun bedje gegaan, hebben iedereen flink slaapwel gewuifd. Kortom ieders hart gestolen.
Mijn trouwdag was zo schitterend, ongelooflijk. Het weer was zalig, de mensen zo lief en al zeg ik het zelf ik voelde me ook stralen. Mijn ventje en ik hadden de dag van ons leven. k' ben heel blij dat we dit hebben kunnen delen met alle mensen die ons liefhebben. Op zo een dag hangt er toch zoveel liefde in de lucht. Ik ben een gelukkige madam!!!!!
Nu aftellen tot ik tanteke word, en dit maar liefst 2 maal deze maand. Ze zijn allebei uitgereken voor 14 september, dus ik hoop maar dat ze niet op dezelfde dag bevallen, zodat ik hen beiden op het gemakske een bezoekske zal kunnen gaan brengen. oeeeee spannend.
En dan opnieuw een afteldatum, en dat is 15 oktober, en zo blijven we voortblikken.
zo ga nog maar es piepen op de andere blogjes die ik volg of ze ook zo'n leuke dagen hebben gehad.
Oke, zaterdag komt nu wel heel dichtbij. Ik denk/hoop dat nu alles wel in orde is, nog 2 daagjes werken en het feesten kan beginnen. Donderdag wel nog eerst mijn kleedje ophalen. Nog es passen, de ringen en de kaars zijn we gisteren gaan afhalen. Mijn kleedje voor de trouw voor de wet op vrijdag kan ik morgen gaan afhalen. Dan donderdag zou ik nog graag mijn huisje kuisen en een beetje strijken als het weer meezit zal ik ook het laatste beetje was doen en dan wachten w op de gasten van de eerste party.
Die schieting, kweet niet goed wat ik ervan moet verwachten? Als ik hoor hoe enthousiast de mensen daarover allemaal zijn denk ik dat het een regelrechte braspartij zal worden. Ik hooop maar dat mijnen toekomstigen er rekening mee houdt dat wij de vrijdag terug "fris" moeten zijn. Al kan er misschien wel een klein middagdutje vanaf aangezien we pas om 16 uur in het stadhuis verwacht worden. Om 11 uur mijn nageltjes dan vlug ietske eten en een dutje doen samen met Ibe en Seppe. Oh nu begint het toch stilletjes te kriebelen hoor. Gisteren nog es in de kerk geraakt om de muziek te proberen, mijn venteke heeft er namelijk iets op gevonden om de sterio aan te sluiten op de boxen. Weeral een probleem van de baan he.
Ibe en Seppe hebben ondertussen eens geoefend met het stappen in de kerk en ik moet zeggen met een lege kerk ging het schitterend. Nu maar hopen dat het met een volle ook lukt he.
Spannend!!! hoe meer ik eraan begin te denken hoe meer het kriebelt. Kruisen jullie allemaal mee de duimen dat het toch een zonnige dag word. We hopen er zo op dat we 3 dagen buiten kunnen feesten.
Ja , Volgende week op dit uurtje zit ik bij de nagelstyliste. Waar ik mijn handjes eens lekker laat verwennen, mijn natuurlijke nagels, want manlief ziet zo'n gelnagels absulut niet graag. Gelukkig ben ik gezegend met een paar behoorlijk lange,sterke nagels waardoor ik een mooie french manicure kan laten uitvoeren. Ben al benieuwd is namelijk de eerste keer dat ik ze laat doen anders doe ik het zelf, maar dit is toch wel een speciale dag he dus laat ik het es profesioneel doen. Alles valt hier lekker in zijn plooi. alleen een kleedje voor de wet vinden lijkt nog niet zo'n sinecure. Ik wil een kleedje dat ik achteraf ook nog kan dragen en daar wringt precies het schoentje. die kleedjes zien er dan volgens iedereen te gewoontjes uit. Oh ja, ik zie wel ik hoop vandaag of morgen in een pauze hier even de winkels te kunnen induiken en ook dit probleempje van de baan te helpen.
Gisteren naar de kerk gegaan om de muziek eens te proberen. En wat een geluk, de muziekinstallatie wil onze cd niet lezen! Daar dus nog een probleempje, moeten nu nog op zoek naar een of ander radiootje waar we de voedingskabel van de geluidsinstallatie kunnen aansluiten, die van ons thuis lukt alvast niet dus nog even zoeken naar een radio die onze cd wel aanvoord en die navernand oud genoeg is om nog zo een voedingskabel te hebben.
Voor de rest geen stress, hihi. Ik moest normaal nog eens opnieuw naar de kapper om nog eens te laten bijknippen, maar dat is alvast niet meer gelukt en zal ook niet meer lukken, oh mijn afspraak is alvast deze week opnieuw bevestigd en de kapster zei dat het helemaal niet zo erg is dat het niet bijgeknipt is, het ziet er nog gezond uit en voor mijn kapsel is het geen noodzaak om een vers geknipt coupeke te hebben. Volgende week word vast de druktste week, maar beslist ook een van de leukste weken uit ons leven. Ibe en Seppe zijn er alvast klaar voor die trouwen met mama en met papa.
Ibe en Seppe doen het schitterend, ze zijn nu ook al s'nachts droog. Had nooit gedacht dat we zo vlotjes van die pampers vanaf zouden zijn. We hebben natuurlijk wel nog een hele voorraad, oh de aankomende neefjes/nichtjes kunnen er maar goed mee zijn. Nu nog alleen hopen dat het een beetje droog blijft want laat dat nu net hetgeene zijn dat we niet in de hand hebben. Denk dat ik alvast de casa induik om zo 'n mooie witte paraplu!
Tijd vliegt, ik vind de tijd niet meer om nog te komen bloggen. Het zal dus eventjes stillekes zijn in ibe en seppe's wereld. Ik gebruik alle vrije momentjes om nog vlug wa te regelen voor den trouw, dus veel tijd schiet er dan niet meer over. Als het zonnetje dan ook nog es schijnt dan vertoeven we het liefste buiten.
Ibe en Seppe zijn nu ook helemaal droog zowel overdag als s'nachts (tot nu toe nog geen ongelukjes). Overdag valt het soms wel nog es voor dat Seppe zodanig aan het spelen is dat hij het vergeet, maar dat is niet elke dag dus eigenlijk mag ik zeggen dat het hier heel erg vlot is gegaan. Mijn kleine beebjes worden echt groot!! Het verlangen naar een derde is er ook al hoor, al een tijdje mijn hart roept een luide JA, maar mijn verstand houd me tegen, nog eens goed bedenken, want de overstap van 2 naar 3 kindjes is denk ik niet te onderschatten.
Mijn werk begint ook op zijn einde te lopen, nog een kleine 30 daagjes, en ik mag definitief afscheid nemen. Het is mooi geweest, maar ik ben blij dat het er bijna op zit. Zo weer een beedje bijgeblogt, ik kom terug van zodra ik terug even de tijd vind
Hier sta ik dan, nadenkent over wat komen moet, mijmerent over wat reeds is voorbijgevlogen. Mijn eerste dag terug aan het werk, meteen ook het begin van het einde, het einde dat meer en meer in zicht komt. nog 2 maand en ik sluit voorgoed deze deur, opweg naar een nieuw hoofdstuk.
Eenderzijds een groot verlangen naar wat 'ik hoop' een minstens even goed of als het even kan nog een beter hoofdstuk, anderzijds toch met pijn in het hart. Straks ga ik nog even de dagen tellen, zodat ik iets preciezer mijn definitieve einddatum weet. Ik ben alvast van plan om een aftelkallender te maken, wat spijtig genoeg moet ik toegeven dat ik voor het moment er geen zin meer in heb, mijn motivatie is achtergebleven in mijn winkeltje, samen met het sluiten van die deur.
De volgorde staat in mijn vorig blogje, en nu vlieg ik erin. Mijn eerste dagje in de andere winkel zit er dus al op en hoewel ik er positief tegenopkeek, ben ik toch van een koude kermis teruggekomen. Dit is zo anders dan ik me had voorgesteld, dit voldoed alles behalve aan wat ik had verwacht. Ik zal me door de 3 maanden moeten slepen. Spijtig dat ik na 7 jaar zo moet eindigen, ik heb mijn job altijd zo graag gedaan en de verkoop op zich is ook niet zo verschillend, maar toch, laat die 3 maand maar voorbijvliegen aub. Straks ga ik al es de site vd vdab afchuimen en uitkijken naar een nieuw jobke. Ik hoop zo dat het een beetje vlot gaat. Oktober neem ik afscheid, November ben ik nog betaald en december zou ik eventueel nog thuisblijven om voor de kindjes te zorgen die dan in januari op hun gemakske naar het schoolke gaan. Van zodra ze tonen dat ze volle daagjes kunnen blijven dan zoek ik terug een jobke. Dus ik denk ergens eind Februari terug in actie te kunnen schieten.
Genoeg gejammerd, nu het leuke nieuws. Ons reisje naar spanje is goed meegevallen, Ibe en Seppe hebben echt genoten van al onze aandacht en ook P. en ik hebben elkaar volledig teruggevonden. De laatste loodjes van ons trouwfeest worden deze week in orde gebracht gisteren ben ik mijn trouwkleedje gaan passen en het zat als gegoten. Nog een klein beedje innemen en het is perfect. Vandaag of morgen naar het gemeentehuis, en hopelijk ook onze ringen gaan kiezen. Hebben nog altijd ons gedacht niet gevonden.
Morgen ook nog eens gaan zien voor kleren voor de trouw van de wet. Want aangezien dat de dag ervoor is moet ik er dan toch ook goed uit zien he. Nog 24 dagen en tis zover. ik mijmer , maar stiekem zal ik blij zijn dat het achter de rug is , en ik kan terug blikken op een mooie dag!!!
Ja, eindelijk ben ik hier geraakt. Mijn eerste dagje in de andere winkel zit er al op . Ons reisje naar Spanje is al achter de rug, onze bbq is al achter de kiezen en mijn laatste daagjes verlof zijn ingezet Zaterdag moet ik weer gaan werken.
Voilla, heb even alles op een rijtje gezet waarover ik dus nog een woordje wil zeggen. Alleen zal het niet voor nu zijn, want ik besefte niet dat het ondertussen al etenstijd is. Mijn hummeltjes waren flink aan het spelen, maar komen me nu toch even attent maken op het uur. Maar ik kom terug
Ik mis hem al , mijn winkeltje!!! Ben nu bijna 3 uurtjes aan het werk hier in de andere winkel en denk niet dat ik hier vlug ga wennen!!!! Ik ben blij dat ik nu in verlof kan gaan, zalig relaxen en niks doen!!! Spanje hou je maar vast want ik heb echt nieuwe energie nodig om de volgende maanden door te komen. Ik hoop dat ze voorbij vliegen. Sta hier met de tranen in de ogen, het besef kwam dus duidelijk maar eenmaal ik vanmorgen in mn auto stapte om naar hier te komen.
Einde hoofdstuk. Ga straks nog even surfen op de vdab site, misschien kunnen we de lijdensweg toch nog wa korter maken. oei, volk ik ga maar s zien...
ja, het zit erop.Mijn winkeltje is gesloten, mijn taak zit erop. Zaterdag de laatste verkoopdag, en gisteren alles opgeruimd, Om 16.30 zaten mijn uurtjes erop en mocht ik vertrekken. Vandaag een dagje vrij, ga strakjes nog even de winkels induiken, En al een deel de valiesjes voorbereiden. Vrijdag vertrekken we dan.
Potjestraining gaat redelijk goed op een enkel accidentje na dan. Maar alle begin is moeilijk he. Zondag naar bbq geweest hier in de wijk, veel kindjes van rond dezelfde leeftijd, moet zeggen dat die van ons echte spraakwatervalletjes zijn. Ibe had algauw vriendinnetjes gemaakt en Seppe vertoefde tussen de jongetjes rond de traktors en fietsjes. Die twee van ons splitsen dus wel degelijk en zoeken niet direkt mekaars gezelschap op. Doed me wel deugt om te zien, want als twinmama durf ik me wel eens zorgen maken over de ontwikkeling van hun iegen persoontje. Ongegrond blijkt. Mijn moederhart maaktje een sprongetje.
Dan ook nog heel erg slecht nieuws gehoord. Het kindje van een van onze buren is op 6 maand moeten geboren worden door één of andere besmetting(waardoor het bloed van het beebje werd afgebroken). Hoe is het mogelijk dat dit nog kan gebeuren. Moest je komen lezen, Wij leven heel hard met je mee en hopen dat je vlug terug de blijdschap mag voelen van die nieuwe zwangerschap die je zo graag wilt. En moge dat kleine engeltje een steun zijn in moeilijke dagen die waakt over broertje folke.
De bbq is een beetje tegengevalllen, we gingen allemaal met honger van tafel Ibe en Seppe moesten niks betalen, maar kregen ook geen eten, die twee van ons zaten scheel van de honger en veroberden dus mama's eten. Waardoor ik dus zo goed als niks heb gegeten. P. Had dan wel zijn stukjes vlees, maar ook daar aten onze uitgehongerde kids van. Oh het was wel gezellig, zo even bijpraten met de buren.
De kabouters liggen nog lekker te slapen, het is hier dus heerlijk stil in huis, behalve het tokkelen van mijn nagels op de toetsen. Ik ga hier afsluiten en nog even verder kijken.
Hehe, eindelijk ben ik er nog es geraakt. Maandag kon mijn geluk eigenlijk niet op, ongelooflijk hoe ze plots de knop kunnen omdraaien. Had het er zondag nog over met P. dat we dringend onze sloebers es meer op het potje moesten zetten. Maandagmorgen besloot ik dan maar de koe bij de horens te vatten, ik dacht van laat ik nu toch es die pamper uit laten, hebben er een ongelukje dan niks aan te doen. Het kan hen alleen maar helpen bij het voelen van oei, als ik dit voel dan komt er pipi. Zo gezegd zo gedaan. Hen heel uitdrukkelijk verteld dat hun potje op de badkamer stond en dat als ze pipi moesten doen dit dan op het potje moest.
Samen het speelgoed nog eens gesorteerd en ineens zegt ibe: ' ik moet plassen', ik ga samen met haar naar de badkamer en zet haar op het potje en tot mijn grote verbasing doet ze dus inderdaad flink haar plasje. Even later is Seppe ook aan de beurt. Grappig, want k word er zowaar super goed gezind van. In de namiddag na een droge middagdut (evenwel nog met pampertje) doen ze terug flink pipi op de pot. Ibe trakteert ons zelf op een flinke kaka. Ongelooflijk vind ik het hoor zo voor de eerste dag. Bij pepe en mamie hebben we jammergenoeg nog een ognelukje, maar mams was voorzien. Daarna gaat alles wonderwel terug goed. Voor het slapengaan nog een flike plas en dan bedje binnen.
Op dinsdag haal ik hen wonderwel ook met een droge pamper uit bed en direkt doen we terug een plasje op ons potje. De onthaalmoeder wil haar niet bezighouden met potjestraining, dus moeten we vandaag terug een pampertje aan. Maar in de namiddag bij papa loopt het terug vlotjes.
Woensdag is memedag en opnieuw gaan we flink op het potje! We hebben wel nog elk 1 ongelukje, maar alle begin is moeilijk he.
Vandaag is mama thuis en tot nu toe nog geen ongelukjes, we hebben flink spaghetty gegeten, samen gekleurt en liggen nu al een uurtje te dutten. Straks gaan we winkelen. Weet nu wel niet goed of we nu terug een pampertje moeten aandoen of we het erop wagen om een ongelukje te hebben. De potjes gaan alvast mee, maar wordt het een pamper of een slipje? Dat gaan we dus ook gaan halen. had al een paar slipjes gekochft die ik echt niet kon laten liggen wegens too cute. maar blijkbaar dus echt wel niet genoeg. en aangezien we dus volgende week op reis vertrekken is dit echt wel de final day for shopping. Oh wat heb ik er zin in , deze morgen nog es de kastjes uitgekuist en opnieuw heel wat stuks die te klein zijn. Dus ook daar gaan we nog es voor kijken om hier en daar nog een beetje aan te vullen .
Seppe zijn eerste wintertenue is alvast al binnen, een taupe broek, een dikke sweater blauw/taupe met velleke in en een rood t-shirt lm allemaal van tommy hilfigher. Echt heel erg mooi. en moet mij eigenlijk inhouden om het hem niet meteen aan te trekken, heb meer en meer de indruk dat we niet echt zomerkleertjes nodig zullen hebben. Alleen dan voor op reis. Ongelooflijk wat een weertje we hier krijgen. echt een belgische zomer, lijkt eigenlijk meer op herfst.
P. heeft vanavond etentje met zijn werk, dus zal ik waarschijnlijk de kindjes alleen in bedje stoppen. Morgen ben ik trouwens nog een extra dagje thuis, zalig. Alleen spijtig dat het hoogstrwaarschijnlijk geen tuindagje zal worden heb ik me voorgenome om er toch het beste van te maken. Denk eerst wat met de kids te kleuren (momenteel het liefste wat ze doen) dan als ze dutten een dweileke te slaan en dan komt mn getuige voor een lekker taske koffie. Beetje bijkletsen, is immers al weer een hele tijd geleden dat ik ze gezien heb. Voilla se weer helemaal up to date. Nu maar hopen dat het droog blijf zodat het shoppen ook nog leuk wordt deze namiddag!!!!
Even vlug, voor ik naar mijn schoonpa ga eten. Het eerste positieve potjesverhaal!!!!! Vandaag de hele voormiddag zonder pamper, geen ongelukjes, Seppe 4 maal pipi op het potje. Ibe 3* pipi en een flink kakatje, zou het dan toch zo vlug gelukt zijn? het is pas de eerste dag dat ik ze zonder pamper laat lopen. We zien wel ik weet het vervolg morgen te posten
. Gelukkig hebben we onzen ouden bak terug kunnen aan de praat krijgen en zit ik hier nu lekker te tokkelen, even paniek gisteren toen het spel niet wou, maar gelukkig heb ik er al iets op gevonden. Kon me namelijk niet inbeelden om net nu zonder te zitten. 
; T'zijn echte kleutertjes aan het worden, die volop aan het testen zijn hoe ver ze kunnen gaan. Maar ook en vooral kunnen tonen hoe lief ze wel knnen zijn, een spontane zoen, een knuffel, meerdere malen mogen papa en mama ervan genieten. E nummertje drie, ja, daar heeft de papa toch nog altijd geen zin in . Ah misschien is het wel door de hele babyboom rondom mij dat het weer zo fel opflakkerd. Ah we zien wel, wie weet.
, maar ze zijn dan ook nog maar 26 maand oud he!!!! Ze zijn volledig proper dag en nacht en hebben heel zelden ongelukjes. Als dat niet superflink is.
