Na een hele lange tijd niks te hebben geschreven, komt hier weer eens een blogje! De reden van het lange uitblijven is dat ik een mijn enkel (voor de 542503ste keer heb geblesseerd). Ongeveer 3,5 week geleden, op mijn vakantie in Frankrijk, heb ik mijn enkel behoorlijk ernstig geblesseerd. Bij elke stap die ik deed, was de steek aan de achterkant van mijn enkel zo groot, zodat het leek alsof al mijn energie uit mijn lichaam werd gezogen. Aanvankelijk dacht ik dat het na een week wel genezen zou zijn. ''Een weekje rust is bovendien ook niet verkeerd'', dacht ik nog. Ik had namelijk behoorlijk zware trainingen achter de rug die periode. Ik was begonnen met interval trainingen en zat al aan ruim 10km duurloop. Dit viel dus enorm tegen. Nu, 3,5 week later, heb ik langzaam mijn trainingen hervat. Dit gaat echter nog niet zonder pijn. Bij elke stap die ik doe, voel ik nog een steek aan de achterzijde van mijn enkel, zelfs bij het stappen en vooral bij het lopen. Ik wil gewoon niet te lang stil staan omdat ik dan echt teveel conditie verlies. Nu heb ik nog het idee dat ik binnen een afzienbare tijd terug op mijn oude niveau kan geraken. Als ik langer stil blijf zitten, kan ik weer helemaal opnieuw beginnen...
Deze enkelblessure heeft echter niet alleen consequenties voor mijn conditie. Ik heb namelijk 3,5 week nauwelijks met mijn rechtervoet kunnen afzetten en kan dit eigenlijk nog steeds niet volledig. Gevolg is dat mijn kuitspieren in mijn rechterbeen nauwelijks hoeven te werken, waardoor de spiermassa in mijn rechterbeen significant minder is geworden. Het gevolg aan de andere zijde is dat mijn linkerkuit juist meer heeft moeten werken, waardoor deze juist meer spiermassa heeft. Met andere woorden, mijn benen zijn uit evenwicht geraakt. Ik heb gisteren 6km gelopen en vandaag merk ik dat ik in mijn linkerbeen lichte spierpijn heb en in mijn rechterbeen niks voel. De conclusie die je hieruit kan trekken is dat mijn linkerbeen veel meer heeft moeten werken dan mijn rechterbeen. Dit wordt versterkt door het al eerder aangehaalde feit dat links sterker is dan rechts.
Voor de rest heb ik mij ingeschreven voor de marathon in Berlijn. Of ik hieraan mag meedoen is nog een ander verhaal, dit hoor ik tussen 21 en 24 november. Het schijnt dus zo te zijn dat er meer inschrijvingen zijn dan dat er plaatsen beschikbaar zijn, dus ze maken gebruik van een soort 'loot systeem'. Enkel de 'wedstrijdlopers' krijgen een startgarantie. Dit wil zeggen dat je een marathon binnen 2u45 loopt. Ik heb nog getwijfeld om me als wedstrijdloper in te schrijven aangezien ik me afvraag hoe ze het gaan controleren of je wel echt een wedstrijdloper bent, maar heb het uiteindelijk toch maar niet gedaan. Dus tussen 21 en 24 november hoor ik of ik mag meedoen aan de marathon van Berlijn!
Komende weken focus ik me dus op het herstel van mijn enkel en moet ik nog altijd oppassen dat ik mijn linker achillespees niet overbelast. Oftewel, ik ben nog lang niet van mijn blessures af en begin me eigenlijk een beetje af te vragen of dit ooit zal gebeuren. Maar oke, we gaan er gewoon voor!
Afgelopen dagen heb ik bekeken voor welke marathon ik mij nu eigenlijk wil voorbereiden. Ik dacht dat het wel een extra motivatie zou kunnen zijn, aangezien het de laatste weken best wel goed gaat. Dus een marathon buiten België en Nederland en hij mag niet te snel plaatsvinden. Londen? Parijs? Barcelona? Rome? Ze komen allemaal te vroeg en/of zijn al volzet. Ik zou overigens super graag de marathon van Londen nog eens doen, maar het schijnt dat je daar 2 jaar op voorhand moet voor inschrijven.
Toevallig las ik laatst iets over een nieuw wereldrecord op de marathon, gelopen in Berlijn. Berlijn... Ja perfect. Een jaar trainingstijd, een snel parcours, niet te ver van huis en toch een grote marathon! Bovendien zijn de inschrijvingen voor deze marathon nog niet begonnen (18 oktober - 4 november), dus ik heb nog eventjes bedenktijd!
Deze week heb ik best veel kilometers gemaakt. Ik denk het meeste tot nu toe in 1 week. Hierbij heb ik mijn afstand ook behoorlijk verlengd. Namelijk, van 7,1 km naar 9,6 km. Toch steeds weer dat de achillespees de dag erna ietsjes gevoeliger is, maar dit verdwijnt meestal op de tweede dag, zodat ik dan terug kan gaan lopen. Ook heb ik vandaag nieuwe schoenen gekocht! Mijn oude schoenen waren nog wel in een goede staat, maar absoluut niet geschikt voor langere afstanden. Ik heb die schoenen gekocht met het oog op een hele snelle 5km en eventueel 10km. Aangezien mijn afstanden nu snel boven de 10km gaan uitkomen dacht ik dat het misschien wel handig zou zijn om schoenen te kopen die geschikter zouden zijn voor langere afstanden! Ook de demping in de oudere schoenen was niet echt optimaal meer, waardoor bij elke pas de klap op je achillespees en kuit groter is dan als de demping wel goed is! Ik ben dus naar de Runnerslab in Gent gegaan, waar ze met behulp van drukmeters de juiste schoen kunnen geven. Dat wil zeggen ; ze laten je over een baan lopen waar druksensoren inzitten en kunnen aan de hand van die sensoren meten hoe de druk van je voet die je uitoefent op de grond wordt gecompenseerd door de schoen. Na al die dingen te hebben doorlopen, heb ik nu echt een zalig paar schoenen! Ze passen gewoon perfect om mijn voet en de demping is ook geweldig! Het schijnt zelfs dat je er 1000km mee kan lopen voordat ze echt gaan slijten. Ben er dus echt blij mee en ik kan mijn oude schoenen ook nog perfect gebruiken voor de wat kortere afstanden.
Na 1 weekje te hebben overgeslagen, komt hier weer een nieuw blogje. Vorige week ben ik het vergeten, aangezien het nieuwe academiejaar weer is begonnen en er nog wat dingen geregeld moesten worden. Hierdoor heb ik ook iets minder gelopen dan de bedoeling was, maar nu ik mijn leventje terug op orde heb, hoop ik elke week een blogje te schrijven en natuurlijk minimaal 3 keer in de week te gaan lopen!
2 weken terug, op de dinsdag, heb ik voor het eerst sinds een maand eens flink hard gelopen. Een afstand van boven de 5km aan een gemiddelde van meer dan 15 km/u. Ja... misschien niet zo verstandig, maja ik moest toch ooit eens testen of ik het nog kon he?! En ja, ik ben het dus gelukkig niet verleerd. Het ging zelfs zo goed dat ik de volgende dag mijn benen niet eens voelde en ZELFS mijn achillespees was nog in orde. De trainingen die hierop volgden verliepen erg rustig natuurlijk, omdat ik absoluut niet wilde forceren.
TOT afgelopen maandag. Het eigenlijke plan was om 6,5km af te leggen, op het gemak dan. De eerste 3,5km lukte dit heel aardig, totdat ik door omstandigheden (zal je net zien dat je dan op het verste punt zit ongeveer) een spurt van 3km naar mijn kot moest trekken. Mijn kuiten begonnen te branden, fietsers werden ingehaald, de ademhaling was maximaal. Het voelde precies aan als een wedstrijd en het ging rap. Hoe rap weet ik niet, want ik had toevallig die dag mijn runkeeper niet aanstaan. Maar hee, het ging zo rap dat ik deze keer wel mijn kuiten behoorlijk voelde de dag nadien. En ja, het kan ook niet anders, mijn achillespees voelde ook niet best aan. Positief puntje ; het was een goede training! Na 5 dagen mijn achillespees goed te verzorgen, d.w.z. ; 5x per dag ijs erop leggen, 3x per dag fricties geven, 3x per dag kuitspieren oprekken en 3x per dag oefeningen doen, durfde ik het afgelopen zaterdag weer aan om 6,5km te gaan lopen. Het ging best goed. Ik heb mijn achillespees niet gevoeld, maar dan zal je net zien : 200 meter voor het einde verzwik ik, natuurlijk mijn rechter, enkel. Tsja, dat kan er ook maar 1 overkomen natuurlijk! Tegelijkertijd dat ik mijn enkel verzwik, verrek ik ook nog een spier in mijn kuit. Ik volg de opleiding kinesitherapie en doe eigenlijk al voldoende ervaring op door enkel mijzelf te behandelen. Ik weet nu wel niet op dit positief of negatief is, maar ik zal het positieve er wel van inzien.
De enkel voelt nu nog wel wat pijnlijk aan, maar het valt nog goed mee eigenlijk. Laten we zeggen dat ik wat dit betreft wel meer gewend ben. De verrekte kuitspier is ook al aan de beterende hand. Al met al ga ik vanavond gewoon nog een rondje lopen en zie wel waar het schip strandt.
De afgelopen 2 weken heb ik niet veel winst behaald in de afstand, maar in de snelheid zeker wel! Komende weken ga ik mij weer proberen te concentreren om zo snel mogelijk tot de 10km te geraken, hopelijk zonder blessures..
7,1 km! Dat is een verbetering van een kleine 30% ten opzichte van vorige week. Ik zei het al, voor mij gelden andere regels. Deze week is het eigenlijk heel goed gegaan. Ik heb 3 keer gelopen en het ging allemaal zeer ontspannen zonder al te veel problemen. Deze week ook al iets sneller gelopen dan voorgaande weken en ook nog een stuk verder! Van de achillespees heb ik nauwelijks last meer. Ik heb het idee dat het voor 95% genezen is. Tijdens het lopen voel ik 'm nooit meer en ook na het lopen is het eigenlijk niet extra gevoelig dan de andere achillespees. Dus misschien is er een kans dat ik binnenkort wat sneller durf te lopen! Maar eigenlijk is dat het gevaarlijkst. Als alles goed gaat, wordt de kans op overbelasting juist groter omdat je iets te gretig wordt. Ik moet mij elke training weer heel erg inhouden om niet te rap te gaan, elke training weer.... Soms heb ik mij dan niet helemaal onder controle en loop ik de laatste kilometer een stuk harder dan eigenlijk zou mogen. Tot zover nog zonder consequenties. Ik weet alleen niet hoe lang ik dit nog ga volhouden. De drang om mij echt eens volledig uit te leven wordt steeds groter, bovendien kan ik dan zien waar ik nu echt sta. Nu is het eigenlijk nog maar half werk wat ik doe, maar ik ben me wel bewust dat dit juist de goede trainingen zijn en dat je niet altijd volle bak kan gaan.
Ik denk erover om het komende halfjaar tenminste 2 loopwedstrijden te gaan doen. Eerst de midwinternachtrun in Gent op 21 december, deze is 10 kilometer. Dit zou normaal gesproken makkelijk moeten lukken. Toevallig heb ik afgelopen juni ook de midzomernachtrun gelopen met mijn broer, ook de 10km. Deze ging in 39:20. Mijn doel is natuurlijk om hier onder te zitten straks! Daarna zou ik in Apeldoorn de midwintermarathon op 1 februari willen gaan lopen. Het noemt ''marathon'', maar er zijn meerdere afstanden, onder andere 8km, 16km en 25km. Hier zou ik graag al verder willen lopen dan in Gent en afhankelijk van waar ik op dat moment sta, 16km of 25km lopen! Als het zo goed blijft gaan als nu denk ik dat ik de 25km zeker haalbaar is!
Soms kijk ik op internet eens naar schema's die je als voorbereiding kunt gebruiken voor de marathon. Deze zien er dan vaak super professioneel uit en lijken zeer ingewikkeld. Vaak wordt aanbevolen om 4 of 5 keer per week te gaan lopen. Ik twijfel vaak of ik ook gebruik zal maken van zo'n schema, maar dan denk ik bij mijzelf ; ''als ik nu gewoon mijn eigen schema gebruik, is die marathon ook helemaal van mij!'' 42,195 kilometer in 3 uur, 180 minuten.
Deze week en de daarop volgende staan in het teken van afstand verlengen zonder mijn achillespees te forceren. Dit blijkt nog een hele opgave aangezien mijn linker achillespees gevoeliger blijft dan de rechter. Tijdens het lopen heb ik geen last, dus ik denk dat het geen kwaad kan om toch te gaan, maar ik blijf schrik houden dat ik het opnieuw overbelast. Deze week kon ik mijn enthousiasme niet onderdrukken en ben maandag dan direct nog maar een keer gaan lopen. Enkele kilometers weliswaar, maarja elke kilometer is er 1! Dinsdag begon ik mij wat minder goed te voelen en met het oog op het examen van woensdag heb ik maar een uurtje extra gestudeerd! Ook woensdag voelde ik me nog niet fit en heb de training ook maar overgeslagen. Omdat de examens gedaan waren, stonden er de volgende 3 dagen een aantal feestjes op het programma. Aangezien ik praktisch altijd in de avond loop, was ik deze dagen ook niet echt in staat om in de benen te gaan. Ik loop altijd in de avond omdat ik vind dat in de avond lopen 2 grote voordelen heeft. Enerzijds is het niet zo druk meer op straat en anderzijds zijn er nog vele andere lopers op pad, wat ook een stimulans kan zijn. Goed, dan de achillespees rust gunnen, dat kan die wel gebruiken. Totdat ik zaterdag om 12 uur op een festival stond en daar 12 uur later pas vanaf stapte. Ik denk dat ik in totaal misschien 30 minuutjes heb gezeten. Tsja, dat vindt de achillespees niet zo tof. Toen ik in de bus terug naar mijn kot zat en mijn achillespees voelde, voelde dat niet best aan en vreesde voor het ergste. Echter, toen ik vanochtend wakker werd, voelde het toch weer redelijk normaal aan. Mijn geluk kon niet op en ben deze avond weer gaan lopen! 5,5km gelopen zonder mijn achillespees te voelen. Het was een tempo waarbij je het gevoel hebt dat je er een marathon mee kan lopen en mijn benen voelden echt goed aan en doen dat nu nog steeds. Geen spierpijn, krampen of andere dingen. Ik heb mijn afstand dus toch met een halve kilometer weten te verlengen. Op internet staat altijd dat je de afstand met maximaal 10% per week mag verlengen, dus dat is perfect gelukt. Maar dan kennen ze mij niet, want voor Hugo geldt de regel dat hij de afstand met minimaal 20% per week kan verlengen. Zeker in het begin toch. Maar dat is voor volgende week! ;)
Een maandje geleden stond ik naast mijn vader m'n tanden te poetsen in de badkamer toen ik plotseling zei ; ''Pa, ik wil binnen 3 jaar een marathon lopen.... Binnen 3 uur''. Mijn vader keek mij een beetje raar aan en lachte, ''zorg dan eerst maar dat je voor een langere periode fit blijft.'' Ergens wist ik wel dat hij gelijk had. Het is eigenlijk een beetje the story of my life geworden. Sport en Hugo is niet altijd twee handen op een buik, hoewel ik het super graag doe! Enkels, hamstring, liezen en onlangs mijn achillespees, het achtervolgt mij al een heel aantal jaar. Na 2 maanden stilgestaan te hebben, mag ik het voorzichtig proberen terug op te bouwen, met de nadruk op voorzichtig. Ik moet mijn trainingsaanpak drastisch veranderen, wat niet altijd even gemakkelijk is. Op de een of andere manier wil ik tijdens een training altijd alles uit de kast halen, wat natuurlijk blessures uitlokt. Ik wil mijzelf altijd bewijzen tijdens trainingen, maar voor wie eigenlijk? Voor mezelf? Nee toch? Dat is natuurlijk onzin, maar het zit een beetje in mij om altijd alles te geven tijdens sportiviteiten. Ik heb nu twee trainingen achter de rug en ben misschien wel wat overdreven voorzichtig gestart, maar ik denk dat dit de juiste manier is. Het komt natuurlijk ook wel omdat ik nog veel schrik heb om een nieuwe achillespeesblessure op te lopen, want ik heb eerlijk gezegd het gevoel dat het nog net niet helemaal genezen is. Mijn niveau nu? 5 kilometer met een gemiddelde loopsnelheid van 12,5 km/u. Wat was mijn niveau voor mijn blessure? 5 kilometer met een gemiddelde loopsnelheid van 16,5 km/u. Waar moet het naartoe? 42,195 kilometer met een gemiddelde loopsnelheid van 14,1 km/u. Ja, dat is nog een lange weg te gaan, maar ik ben ervan overtuigd dat ik het in mij heb. De komende weken ga ik proberen om 3-4 keer in de week te lopen, dat wil dus zeggen : lopen/rust/lopen/rust enz. Het is natuurlijk wel te zien hoe de achillespees het gaat houden, maar als ik nu zo een beetje voel, is dat wel in orde op dit moment. Mijn doel voor de komende tijd is vooral de afstand vergroten. Snelheid maakt mij op dit moment nog niet zoveel uit, bovendien durf ik voorlopig toch nog niet een volle sprint aan te gaan, dus echt op snelheid trainen gaat toch nog niet.
Ik ga vanaf nu proberen om iedere week een stukje te schrijven over mijn vorderingen, mijn eigen weg naar de marathon en dan zullen wij wel zien of mij dit gaat lukken. Het enige probleem is dat ik nog nooit echt op grotere afstanden heb getraind, dus dit gaat compleet nieuw voor mij zijn. Maar hee, we zullen wel zien. Wie niet waagt wie niet wint! Let's goooo, heb al zin om weer te gaan lopen!
