Vrijdag 8 juli Er is nog adembenemende natuur. In Noorwegen. Tussen Voss en Vik, twee dorpen met een erg korte naam. Onbeschrijfelijk de gletsjers, bergen, de honderden watervallen van sneeuw en gletsjer. Ik bevind mij nu vlakbij één van de beroemste gletsjers in Noorwegen. Een idyllisch plekje, ware het niet dat het hier, waarschijnlijk zoals overal in Noorwegen veel regelt. Ik zit droog in mijn bustent, realiseer mij dat ik een week onderweg ben en leg mij neer bij het grillige weer: soms erg warm, tot 28 graden, en dan plots begint het weer te regenen en dan is het fris. Collega's van mij vertrekken nu naar het zuiden, waar het heerlijk warm is. Maar je moet er nu en dan wat voor over hebben om stukjes ongerepte natuur te bewonderen. Heb gisteren vanuit Noorwegen mijn laatste werk nog kunnen regelen. Ik wist dat alles niet vanzelfsprekend zou in orde komen. Mijn interventie heeft gerendeerd. Alles is in orde. Vraag me af wat er met Ivan is. Slaagt hij in zijn opzet? Hopelijk. Ben uitverteld. Ga slapen. Het was een korte blog. Ga morgen naar de Gletsjer en verder mijn Bierbaronnen bekijken. Het wordt een vreemde serie. Heb het aan een collega gemaild en die begon direct adviezen te geven. Eerst verder lezen en bekijken wat het voor mij gaat worden.
Woensdag 6 juli. ik zit hier nu aan een geheimzinnig meer, zo'n 100 km. ten oosten van Bergen, met mysterieuze mist. Het is na twaalf uur 's nachts en het is nog niet donker, amper aan het schemeren. En het blijft schemeren tot drie uur 's nachts. Dan is het terug licht. Gekke ervaring? Het is hier niet koud, eerder aangenaam. Soms regent het, en dat stoort me. Nu is het beter. Heb wel werk meegebracht, heb dat nodig om uit die stress uit te geraken en over alles eens na te denken. Want het lijkt dat ik weg ben maar heb dat nodig om na te denken en aan dingen te werken. Noorwegen is wel mooi maar duur, naar onze normen. Zoals iedereen koken ook wij ons eigen potje. Culinair stelt het land niets voor. Terwijl de olie uit de plaatselijke Noordzee spuit, is de diesel duurder dan bij ons; en tol, ja als ze dat ooit in België gaan invoeren moeten ze maar in Noorwegen in de leer gaan, ze kennen er alles van. Tegenwoordig is dat geautomatiseerd, men neemt een foto van je nummerplaat en men stuurt de rekening naar huis. Ook bij toeristen, ook al kan dat 6 maanden duren. Dat is nog maar pas ingevoerd. Ben nieuwsgierig wat ervan komt. Ze hebben wel heel veel tunnels gegraven door de bergen. Echt massa's tunnels die niet altijd verlicht zijn. Als je dan uit de zon er doorheen rijdt, dan zie je plots niets meer. Maar tunnels en veerdiensten, zijn er massaal. Moet ook met al die fjorden, binnenzeeën, meren en weet ik wat nog. Ook veel indrukwekkende watervallen. De eerste keer dat je er langs rijdt, stop je, zoals vele toeristen, maar er zijn er zoveel, dat je na een tijd niet meer opkijkt. Dan zie je, oh ja daar nog een waterval, tiens, die ziet er nog indrukwekkender uit. Gaan we stoppen, neen, we hebben er al aan anderen gestopt. Er zijn toeristen uit vele Europese landen, ook uit Rusland. Ja, naast olie is toerisme een zeer belangrijke vorm van inkomsten. Vandaag een rustige dag. Morgen naar Bergen en daarna weer hogerop, op naar het eeuwig licht (ten minste toch in de zomer). We gaan niet tot de Noordkaap. Helemaal niet dat is voor macho's. Er is niets te zien, zeker niet als het mistig is. Als er geen mist is, kan je om 2 uur 's nachts vanop de rots van de Noordkaap naar de zon zitten kijken. Maar, volgens onze Trotter grenst de commerce rond die rots bijna aan oplichterij. Het is gewoon de kick van de macho's om er geweest te zijn. Je krijgt een diploma dat bewijst ER geweest te zijn (sorry, je kan een diploma kopen). Goed om boven je bed te hangen. Men vertelde ons: vlakvoor de Noordkaap is er nog een tolbarrière waar je ongeveer 100 euro moet betalen. Je kan natuurlijk vlak voor die tolbarrière blijven, maar dan ben je er niet echt geweest, en elke macho (vaak met een motor tussen zijn benen) moet toch kunnen zeggen: "ik ben ER geweest". Dat is toch 100 euro waard. En dat is toch zowat het belangrijkste in het leven: "ER geweest zijn". Het is net: "ik heb het einde van de wereld gezien, de hel". En ik heb het overleefd.
Volg op mijn laptob de regeringsperikelen daar in "het beloofde land" (dat zei mijn vader altijd). Lang leve "dat beloofde land", jammer dat daar geen rots is zoals de Noordkaap in Noorwegen, jammer dat er geen "einde van de wereld" is. Onze macho politici zullen zo hard drummen om de kick te hebben op de rots van het einde van de wereld geweest te zijn, dat ze elkaar onvermijdelijk de afgrond induwen, een gewisse hel tegemoet waar ze eeuwig "over hun Belgische zonden" kunnen nadenken.
