Eindelijk aangekomen in dit land waar de natuur overheerst, na een dag varen van Hirtshals (Denemarken - zou dit de "hals van een hert" betekenen?) naar Stavanger, aan de westkust van Noorwegen. Het weer was hier slecht, de laatste tijd, overvloedige regen. Vandaag niet meer, maar het is nog bewolkt. In mijn herinnering ga ik altijd op reis naar een plek waar het altijd net begint te regenen of het al lang aan het regenen is geweest. Ik herinner mij een reis naar Hawaï, lang geleden. Het had daar in 6 maanden niet meer geregend, behalve de dag dat ik er aankwam. Op de boot, waar zowat iedereen sliep of at, was er haast uitsluitend fastfood te krijgen. Ik zag daar - voorlopig nog - aantrekkelijke vrouwen "bergen" frieten met worst eten en in overdrijf niet. De Noren lijken een relax volkje. Voor alles is gezorgd. Geld, geen probleem: je graaft een put in de Noordzee en de olie spuit eruit. Daarom zijn ze niet bij de EU. Ze willen hun olie voor zichzelf, en misschien hebben zij gelijk ook. Nochtans zij ze merkwaardig naar de EU gericht. Zelfs hun geld lijkt erg op de euro's. Mits een paar kleine wijzigingen zijn het euro's. Het lijkt dat stress hier nog uitgevonden moet worden. Hier wordt geen "tandje bijgestoken", zoals onze politici met blinkende witten tanden en hun eeuwige regeringsvormingen ons maar wat te graag vertellen. Prachtige houten huizen, moet ik zeggen, mooier dan bij ons. In Stavanger is er het "olie museum", ja echt, een museum over de macho's van de boorplatformen. Inkom 12-13 euro. Die oliebaronnen scheppen poen met olie en als je dan nog naar hun museum (ik wist niet dat dat woord in hun woordenboek bestond) wil, moet je zoveel betalen. In Mexico zijn de kunstschatten van hun oude culturen haast gratis, in ieder geval een fractie van de prijs van hun olie museum. Drie straten verder in Stavanger was er trouwens een streetart museum met artiesten vanuit vele landen. Inkom gratis. Heb daar een catalogus gekocht, prachtige humoristische kunst. Morgen naar de "preikestoelen": de preekstoel. Nee ik ga niet bidden, ik ga op een rots klimmen die zo heet, en van waar ik een geweldig zicht heb over de Fjorden. Naar het schijnt zou het morgen eens niet regenen, de zon zou zelfs schijnen. Van baronnen gesproken. De bierbaronnen worden een elitaire reeks of helemaal geen reeks. Liefst (en eigenlijk enkel) op Belgacom-tv want het is Vlaams - Franstalig, met wenken naar Nederland (Heineke), het Britse Bass... enz. Zelfs China komt aan bod. Er zijn hilarische taferelen in dat boek. Zo ondermeer was er begin de jaren zeventig een geheim "aandeelhouders akkoord"tussen Jupiler (Piedbeuf) en Stella Artois. De "echte fusie" had plaats eind jaren tachtig. Tussen die twee data (gedurende ongeveer 15 jaren) hebben Stella en Jupiler elkaar proberen kapot te concurreren. Niemand wist van het aandeelhouders akkoord. Het was concurrentie binnenin het bedrijf zelf. Zeg maar, dat kan enkel in België (en dan nog gedurende 15 jaar). Iedereen viel op z'n gat toen het uitkwam. Ik verlaat ook mij oorspronkelijk idee om andere namen te zoeken. Neen het gaat over Jupiler en Stella. Punt uit. Ik zoek nu naar een "rode draad" om het verhaal te vertellen, broed op iets, maar het is nog te vroeg. Het moet een top serie worden of geen.
Eindelijk mijn eigen blog aangemaakt. Het was voor de eerste keer dat ik dit deed. Heb al zoveel blogs van anderen gelezen. Had nooit gedacht dat ik er zelf één zou schrijven. Misschien is mijn ego niet groot genoeg, misschien dacht ik, wat hebben anderen aan mijn ervaring op een onverwachte reis naar onverwachte bestemmingen. Naar Scandinavië, de Baltische Staten, Polen, misschien een dag Oekrainië als vakantie bestemming, het is niet "logisch" voor mij die zo graag ergens in een warme streek mijn verstand even op nul zet. In onze zomer terug naar de sneeuw, naar de koude. Ik heb me laten overhalen om de natuur in te trekken, naar de Fjorden; heb abnormaal lang deze reis voorbereid, alsof het een wereldreis zou worden, jarenlang onderweg, door hete woestijnen met vreemde agressieve culturen. Neen, het wordt een reis in het veilige westen, langs Scandinavische landen, die in België zo vaak als voorbeeldfunctie worden gebruikt. Een veilige reis, en toch ongewoon. Ik heb zoals altijd "schrijfwerk" mee, "leeswerk", het boek "De Belgische Bierbaronnen", over de Dallas-achtige avonturen van twee brouwers: Artois en Jupiller. Een boek dat een tv serie zou kunnen worden, onder de titel: "De Bierbaronnen". Of het me lukt, weet ik niet. Of er wat inzit, weet ik ook niet. Misschien wordt het een reis, waarbij het verwoorden van prachtige Noorse Fjorden vermengd worden met de avonturen van brouwers, in hun strijd om één van de grootste concerns ter wereld te worden. Iemand zei me: grote imperiums zijn vaak als kleine brouwers begonnen. Nooit bij stilgestaan. Is bier dan zo belangrijk? Bier heeft ook iets magisch, sociaal, gezellig. Maar hoe rijm je dat met de beschrijving van de pracht van de natuur in die Noordelijke landen, waar, op het ogenblik dat ik er zal zijn, het haast zestien uur licht zal blijven? We zullen zien. We staan nu vier dagen voor het vertrek. Of het me lukt elke dag te "bloggen", dat zal wel niet. Maar toch regelmatig.
