Ik staak
niet. Ik werk ook niet, want ik geraak niet op mijn werk. Dus heb ik
noodgedwongen een dag verlof ingezet. Op een loze dag. Adieu, recht op werk!
Gelukkig
hebben de vakbonden in een krantenadvertentie nu eens concreet uitgelegd
waarvoor zij staken. Dit aan de hand van 5 concrete voorbeelden van
beklagenswaardige medemensen die lijden onder de besparingen van de huidige
regering! Deze advertentie wil ik graag eens onder handen nemen
Jan heeft een diploma
hoger secundair onderwijs. Hij zal 3 maand langer moeten
wachten op zijn beroepsinschakelingsuitkering. Daarna zijn deeltijdse jobs,
interimwerk, contracten van bepaalde duur zijn deel. Zelfstandig gaan wonen,
zit er niet in.
(Copyright: de vakbonden, uiteraard! Ik wil niet dat iemand mij ervan verdenkt
dit geschreven te hebben!)
Bon, Hugo
heeft een diploma hoger onderwijs (master), en moest 7 jaar geleden ook 9
maanden wachten op zijn uitkering. Waarschijnlijk zal Sinterklaas-paars die
termijn verkort hebben naar 6 maanden, en binnenkort wordt het weer 9. Geen
ramp, dus. Dat de vakbond doet uitschijnen dat Jan eerst wil doppen, vooraleer
werk te willen vinden, laten we voor de rekening van de syndicale auteur.
Verder: deeltijdse jobs en contracten van bepaalde duur, zijn de normaalste
zaak van de wereld. Ik werk nu met 2 deeltijdse vervangingen samen is dat
voltijds, maar het is dus ook tijdelijk, en binnenkort wordt het misschien
terug deeltijds. Maar ik heb werk en ben daar blij mee! Ik krijg ergens kansen,
doe ervaring op, en doe hard mijn best in de hoop dat er op mijn werk iets uit
de kast valt. Misschien wordt mijn ene tijdelijke deeltijdse job wel vervangen
door een andere, en kan ik weer verder. Ik werk, klaag niet, en probeer iets te
bereiken.
Jan heeft
wel recht op klagen bij de interimkantoren. Ik wil ze niet allemaal over
dezelfde kam scheren, maar de manier waarop 5 interimkantoren op de site van de
VDAB dezelfde job blijven aanprijzen, en die vacature laten staan als ze
ingevuld is, dat noem ik gewoon boerenbedrog. De VDAB weet het, zegt dat ze er
niets aan kan doen, en stoeft ondertussen over het groter aantal vacatures!
Interimkantoren en de VDAB, die mogen eens bijgespijkerd worden!
Zelfstandig
gaan wonen is ook een probleem voor mensen die voltijds werken. Huizen zijn
gewoon te duur. Dat los je niet op door het treinverkeer lam te leggen
Alice is
kleuteronderwijzeres. Ze voelt zich opgebrand en zou graag
met vervroegd pensioen gaan. Ze zal moeten wachten tot ze 62 is en 40 jaar
beroepsloopbaan heeft (vroeger kon dat op 60 jaar na 35 jaar loopbaan).
Ofwel
steekt ge een tandje bij, ofwel scheelt er echt iets, en gaat ge op ziekenkas.
Ik weet niet hoe oud Alice is, maar er is geen geld meer om mensen op hun
pensioen te sturen als ze in de 50 zijn. Ik betaal best wel veel belastingen,
maar niet zoveel. Sorry, het gaat niet.
Wim kampt met ADHD en
autisme. Daardoor komt hij niet aan de bak op de
arbeidsmarkt. Stapels sollicitatiebrieven resulteren maar niet in een baan. Wim
zal al snel terugvallen op een minimumuitkering onder de armoedegrens.
Wim heeft
moeilijkheden, dat cijfer ik niet weg. Maar als al die kinderen, die de laatste
jaren zogezegd getroffen zijn door de epidemie ADHD, nooit werk kunnen vinden,
dan staan we er slecht op. Misschien kreeg Wim wel gewoon de stempel ADHD omdat
zijn ouders hem een lastig kind vonden, en moet hij de omschrijving ADHD maar
schrappen uit zijn CV.
Autisme is
een ander paar mouwen. Maar heeft Wim al een beschutte werkplaats geprobeerd?
Daar zijn ook vacatures, ook voor hoogopgeleiden! Ik neem aan dat Wim het
moeilijk heeft met zijn autisme, en dat er meer ondersteuning mag komen voor
deze mensen. Een VDAB die functioneert, bijvoorbeeld. Maar moeten we daarvoor
het land proberen platleggen? Tweemaal in zes weken?
Patricia kampt al lang
met zware gezondheidsproblemen, ze houdt haar werk niet meer vol. Ze is 60 en zou graag op brugpensioen gaan maar kan geen
beroepsloopbaan van 40 jaar bewijzen.
Brugpensioen
dient om een oudere werknemer te vervangen door een jongere. In dit ene geval
wordt brugpensioen daarvoor gebruikt, maar het is best uniek. Maar te duur.
Sorry. Crisis. Vind ik ook niet leuk
Bon, als Patricia dan halftijds gaat
werken? Dan kan iemand anders halftijds in haar plaats aan de slag. Jan niet,
die wil niet.
Natalie is 42 en werd ontslagen. Ze heeft al massas sollicitatiebrieven verstuurd. Zonder resultaat.
Geen enkele werkgever wil haar aanwerven. Te oud?!
Hugo was nog
geen 30 en moest ook massas sollicitatiebrieven versturen zonder resultaat. Na
heel lang proberen, lukte het toch. (En nog wel bij een job die Jan nooit zou
willen!) Het is niet anders
Het is voor alle leeftijden zo.
Als de
werkgevers iemand van 42 al uitgeteld vinden, dan zijn ze niet goed wijs. Ik
ken genoeg veertig- en vijftigplussers die vol energie hun werk doen, en goed
doen. Zelf zullen ze hopelijk ook wel degelijke werknemers hebben van in de 40.
Anders verknallen die het voor hun generatiegenoten, maar ik ga daar niet van
uit.
Men zou
beter eens iets proberen tegen alle oneerlijke praktijken bij sollicitatieprocedures.
Zelf woon ik bijvoorbeeld in Nepotismestad-aan-de-Demer. Als men daar iets aan
doet, krijgen de werklozen meer eerlijke kansen in hun lange zoektocht naar
werk.
Ahmed is 53 jaar en
heeft een beroepsloopbaan van 32 jaar. Hij werkt in een ziekenhuis
en heeft zware rugproblemen. Hij zou graag wat minder werken in een
landingsbaan. Maar dan kan pas vanaf 55 jaar.
Net als
Patricia en Alice kan hij halftijds gaan werken. Dan zouden er 3 nieuwe
halftijdse jobs gecreëerd zijn! Jan haalt zijn neus daarvoor op, maar iemand
die wil werken voor de centjes, niet.
Enfin, zijn
er problemen die aangeklaagd mogen worden? Jazeker! Maar er zijn ook problemen
die we zien als problemen omdat we verwend zijn. Sorry, de tijden van verwend
worden door lage pensioenleeftijden, die zijn voorbij. Het zal harde tijden,
jazeker. En we moeten de tering naar de nering zetten, helaas. En een dagje
verlof op maandag, verandert daar niets aan.
Het valt me
trouwens op dat de vakbond zwijgt als vermoordt over de echte problemen die
werkzoekenden ervaren. Die heb ik zelf moeten schrijven
Doet de vakbond mee
aan het taboe rond werkloosheid???
Met deze
tekst wil ik overigens allerminst de vakbonden hun bestaan in vraag stellen.
Als werkzoekende en als werknemer had en heb ik veel hulp van de vakbond.
Vooral het ABVV in Aarschot wist me goed te helpen met administratieve
rompslomp.
Maar de
staking? Die steun ik niet! Men staakt voor problemen waarvoor enkel
luxe-oplossingen bestaan, en die kunnen we niet meer betalen. Daarnaast staken
ze ook voor problemen die inderdaad echt wel problemen zijn (neem nu Wim zijn
autisme), maar waarvoor een nationale staking nu niet echt helpt. En
ondertussen verliest men nog wat echte problemen van werkzoekenden uit het oog
Wie het land wil plat leggen, kan dat maar beter voor gegronde redenen doen!
Of het
gewoon niet doen. Niet. Het lost niets op, en voor sommige problemen zijn de
oplossingen ik zeg het nog eens te duur. Pensioen als vijftiger, is een
luxespeeltje. Tenzij ge u krom gewerkt hebt van uw 16 tot uw 56
Wat me
naadloos brengt bij de enige oplossing: zoals boer Van Paemel zei: Werken!
Hij vloekte duchtig, maar we moeten allemaal voort ploegen en ploeteren
30-01-2012, 18:22 geschreven door Hugo 
|