Hugo Serwy
Foto

Inhoud blog
  • Ballingschap
  • Schimmen in de leegte
  • Werkloosheid?
  • De bende van US Postal
  • Remember Rashidi Yekini
  • Staking: antwoord aan de vakbonden
  • Het beest is dood, leve de beesten!
  • Mijn l(ucrat)iefste petekind...
  • About this


    Foto

    Bemin uw naaste als uzelf
    30-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Staking: antwoord aan de vakbonden

    Ik staak niet. Ik werk ook niet, want ik geraak niet op mijn werk. Dus heb ik noodgedwongen een dag verlof ingezet. Op een loze dag. Adieu, recht op werk!

    Gelukkig hebben de vakbonden in een krantenadvertentie nu eens concreet uitgelegd waarvoor zij staken. Dit aan de hand van 5 concrete voorbeelden van beklagenswaardige medemensen die lijden onder de besparingen van de huidige regering! Deze advertentie wil ik graag eens onder handen nemen…

    Jan heeft een diploma hoger secundair onderwijs. Hij zal 3 maand langer moeten wachten op zijn ‘beroepsinschakelingsuitkering’. Daarna zijn deeltijdse jobs, interimwerk, contracten van bepaalde duur zijn deel. Zelfstandig gaan wonen, zit er niet in. (Copyright: de vakbonden, uiteraard! Ik wil niet dat iemand mij ervan verdenkt dit geschreven te hebben!)

    Bon, Hugo heeft een diploma hoger onderwijs (master), en moest 7 jaar geleden ook 9 maanden wachten op zijn uitkering. Waarschijnlijk zal Sinterklaas-paars die termijn verkort hebben naar 6 maanden, en binnenkort wordt het weer 9. Geen ramp, dus. Dat de vakbond doet uitschijnen dat Jan eerst wil doppen, vooraleer werk te willen vinden, laten we voor de rekening van de syndicale auteur. Verder: deeltijdse jobs en contracten van bepaalde duur, zijn de normaalste zaak van de wereld. Ik werk nu met 2 deeltijdse vervangingen – samen is dat voltijds, maar het is dus ook tijdelijk, en binnenkort wordt het misschien terug deeltijds. Maar ik heb werk en ben daar blij mee! Ik krijg ergens kansen, doe ervaring op, en doe hard mijn best in de hoop dat er op mijn werk iets uit de kast valt. Misschien wordt mijn ene tijdelijke deeltijdse job wel vervangen door een andere, en kan ik weer verder. Ik werk, klaag niet, en probeer iets te bereiken.

    Jan” heeft wel recht op klagen bij de interimkantoren. Ik wil ze niet allemaal over dezelfde kam scheren, maar de manier waarop 5 interimkantoren op de site van de VDAB dezelfde job blijven aanprijzen, en die vacature laten staan als ze ingevuld is, dat noem ik gewoon boerenbedrog. De VDAB weet het, zegt dat ze er niets aan kan doen, en stoeft ondertussen over het groter aantal vacatures! Interimkantoren en de VDAB, die mogen eens bijgespijkerd worden!

    Zelfstandig gaan wonen is ook een probleem voor mensen die voltijds werken. Huizen zijn gewoon te duur. Dat los je niet op door het treinverkeer lam te leggen…

    Alice is kleuteronderwijzeres. Ze voelt zich opgebrand en zou graag met vervroegd pensioen gaan. Ze zal moeten wachten tot ze 62 is en 40 jaar beroepsloopbaan heeft (vroeger kon dat op 60 jaar na 35 jaar loopbaan).

    Ofwel steekt ge een tandje bij, ofwel scheelt er echt iets, en gaat ge op ziekenkas. Ik weet niet hoe oud Alice is, maar er is geen geld meer om mensen op hun pensioen te sturen als ze in de 50 zijn. Ik betaal best wel veel belastingen, maar niet zoveel. Sorry, het gaat niet.

    Wim kampt met ADHD en autisme. Daardoor komt hij niet aan de bak op de arbeidsmarkt. Stapels sollicitatiebrieven resulteren maar niet in een baan. Wim zal al snel terugvallen op een minimumuitkering onder de armoedegrens.

    Wim heeft moeilijkheden, dat cijfer ik niet weg. Maar als al die kinderen, die de laatste jaren zogezegd getroffen zijn door de epidemie ADHD, nooit werk kunnen vinden, dan staan we er slecht op. Misschien kreeg Wim wel gewoon de stempel ADHD omdat zijn ouders hem een lastig kind vonden, en moet hij de omschrijving ADHD maar schrappen uit zijn CV.

    Autisme is een ander paar mouwen. Maar heeft Wim al een beschutte werkplaats geprobeerd? Daar zijn ook vacatures, ook voor hoogopgeleiden! Ik neem aan dat Wim het moeilijk heeft met zijn autisme, en dat er meer ondersteuning mag komen voor deze mensen. Een VDAB die functioneert, bijvoorbeeld. Maar moeten we daarvoor het land proberen platleggen? Tweemaal in zes weken?

    Patricia kampt al lang met zware gezondheidsproblemen, ze houdt haar werk niet meer vol. Ze is 60 en zou graag op brugpensioen gaan maar kan geen beroepsloopbaan van 40 jaar bewijzen.

    Brugpensioen dient om een oudere werknemer te vervangen door een jongere. In dit ene geval wordt brugpensioen daarvoor gebruikt, maar het is best uniek. Maar te duur. Sorry. Crisis. Vind ik ook niet leuk… Bon, als Patricia dan halftijds gaat werken? Dan kan iemand anders halftijds in haar plaats aan de slag. Jan niet, die wil niet.

    Natalie is 42 en werd ontslagen. Ze heeft al massa’s sollicitatiebrieven verstuurd. Zonder resultaat. Geen enkele werkgever wil haar aanwerven. Te oud?!

    Hugo was nog geen 30 en moest ook massa’s sollicitatiebrieven versturen zonder resultaat. Na heel lang proberen, lukte het toch. (En nog wel bij een job die Jan nooit zou willen!) Het is niet anders… Het is voor alle leeftijden zo.

    Als de werkgevers iemand van 42 al uitgeteld vinden, dan zijn ze niet goed wijs. Ik ken genoeg veertig- en vijftigplussers die vol energie hun werk doen, en goed doen. Zelf zullen ze hopelijk ook wel degelijke werknemers hebben van in de 40. Anders verknallen die het voor hun generatiegenoten, maar ik ga daar niet van uit.

    Men zou beter eens iets proberen tegen alle oneerlijke praktijken bij sollicitatieprocedures. Zelf woon ik bijvoorbeeld in Nepotismestad-aan-de-Demer. Als men daar iets aan doet, krijgen de werklozen meer eerlijke kansen in hun lange zoektocht naar werk.

    Ahmed is 53 jaar en heeft een beroepsloopbaan van 32 jaar. Hij werkt in een ziekenhuis en heeft zware rugproblemen. Hij zou graag wat minder werken in een landingsbaan. Maar dan kan pas vanaf 55 jaar.

    Net als Patricia en Alice kan hij halftijds gaan werken. Dan zouden er 3 nieuwe halftijdse jobs gecreëerd zijn! Jan haalt zijn neus daarvoor op, maar iemand die wil werken voor de centjes, niet.

    Enfin, zijn er problemen die aangeklaagd mogen worden? Jazeker! Maar er zijn ook problemen die we zien als problemen omdat we verwend zijn. Sorry, de tijden van verwend worden door lage pensioenleeftijden, die zijn voorbij. Het zal harde tijden, jazeker. En we moeten de tering naar de nering zetten, helaas. En een dagje verlof op maandag, verandert daar niets aan.

    Het valt me trouwens op dat de vakbond zwijgt als vermoordt over de echte problemen die werkzoekenden ervaren. Die heb ik zelf moeten schrijven… Doet de vakbond mee aan het taboe rond werkloosheid???

    Met deze tekst wil ik overigens allerminst de vakbonden hun bestaan in vraag stellen. Als werkzoekende en als werknemer had en heb ik veel hulp van de vakbond. Vooral het ABVV in Aarschot wist me goed te helpen met administratieve rompslomp.

    Maar de staking? Die steun ik niet! Men staakt voor problemen waarvoor enkel luxe-oplossingen bestaan, en die kunnen we niet meer betalen. Daarnaast staken ze ook voor problemen die inderdaad echt wel problemen zijn (neem nu Wim zijn autisme), maar waarvoor een nationale staking nu niet echt helpt. En ondertussen verliest men nog wat echte problemen van werkzoekenden uit het oog… Wie het land wil plat leggen, kan dat maar beter voor gegronde redenen doen!

    Of het gewoon niet doen. Niet. Het lost niets op, en voor sommige problemen zijn de oplossingen – ik zeg het nog eens – te duur. Pensioen als vijftiger, is een luxespeeltje. Tenzij ge u krom gewerkt hebt van uw 16 tot uw 56… Wat me naadloos brengt bij de enige oplossing: zoals boer Van Paemel zei: “Werken!” Hij vloekte duchtig, maar we moeten allemaal voort ploegen en ploeteren…

    30-01-2012, 18:22 geschreven door Hugo  


    23-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het beest is dood, leve de beesten!

    In de Middeleeuwen riep men: “De koning is dood, leve de koning!” De ene koning was dood, werd opgevolgd door de andere, en daarmee zette men de lijn van het koningshuis verder. In Libië werd het ene beest gedood door een horde andere beesten, en daarmee zet men de lijn van de beestachtigheid verder.

    Menselijke en dus begrijpelijke volkswoede? Menselijke en dus begrijpelijke afkeer? Menselijke en dus begrijpelijke opluchting? Ik begrijp ook wel al deze gevoelens tegen een beest dat u overheerste, maar tegen oorlogsmisdaden moet er toch nog altijd een menselijke rem bestaan!

    Cultuurverschillen dan, als vergoelijking, ik bedoel excuus, ik bedoel rechtvaardiging? In Islamitische wetteksten – een chaos genaamd “sharia” – bestaat het principe “oog om oog, tand om tand” namelijk nog! Kortom, in die zin, zou het vergrijp aan het leven en het lijk van Khadaffi te aanvaarden zijn? Het tegendeel is waar! Het principe “oog om oog, tand om tand” belandde zo’n half millennium voor Christus in het Oude Testament om een einde te maken aan het systeem van bloedwraak. Als ik uw oog uit steek, dan zal uw familie mij niet komen lynchen, maar mij een oog komen uitsteken. Dat was toen vooruitgang. Rond het begin van onze jaartelling heeft Christus zelf dat systeem aangeklaagd: als ik u tegen uw wang sla, dan moet gij mij niet terugslaan – al dat geweld en al die woede! Dan is het zelfs nog beter als ge u nog eens laat slaan! Nogmaals een half millennium later vond een groep Mohammedanen die leer van Christus toch niet zo goed, en begon een eigen leer. Daarbij werd de klok terug gedraaid naar de wetten van “oog om oog, tand om tand”. Op die manier lijkt “oog om oog, tand om tand” cultureel aanvaardbaar voor de Libische rebellen, maar eigenlijk hebben ze de klok nog verder terug gedraaid: helemaal tot in het tijdperk van bloedwraak en lynchpartijen… Kortom, de moord op Khadaffi was geen voorbeeld van “oog om oog, tand om tand”, maar net een voorbeeld van het soort wandaden waartegen “oog om oog, tand om tand” bedoeld is!

    Zo zetten de rebellen de lijn van beestachtigheid enkel verder, terwijl zij sinds hun opstand zich uitgeput hebben om ons toch maar te overtuigen van hun humanitair verantwoorde bedoelingen! Daarmee hebben zij de steun van het Westen verworven, en nu Libië in puin ligt, moeten we hen betalen voor de wederopbouw. Een schimmig regime, met radicaal-Islamitische invloeden, dat vol vreugde een lijn van wreedheden verderzet. Die Islamitische invloeden zijn nog een reden om het nieuwe Libië te vriend te houden, althans voor de Verenigde Staten: een islamitisch Libië zou zich wel eens tegen Israël kunnen keren… Samen met een nieuw Egypte waarin de Kopten het moeilijker krijgen tegen veel van hun Islamitische landgenoten…

    Neen neen, ik heb geen enkele reden om een goed oog te hebben in de bedoelingen van de opvolgers van Khadaffi. Aan hen om mijn ongelijk te bewijzen. En om dat zootje Khadaffilynchers een enkele reis Den Haag te geven.

    23-10-2011, 14:44 geschreven door Hugo  


    07-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijn l(ucrat)iefste petekind...
    ... ik heb ook eens mijn Nieuwjaarsbrief geschreven. Dat is een beetje vroeg, maar de winkels zijn al begonnen met hun kerstmiscampagnes, zodus... Enfin, hier vindt u mijn brief met de beste wensen. Bijgevoegd overschrijvingsformulier. Voor mijn pensioen. Te betalen van zodra ik op vervroegd pensioen of op brugpensioen ga, graag.

    "We erven de wereld niet van onze ouders, we lenen ze van onze kinderen."

    Citaat van Antoine de Saint Exupéry (geen idee in welke context), gebruikt door Jean-Marie Dedecker (in deze context).

    De kinderen, dat is de generatie werkenden tot pakweg 50. De ouders, dat is de generatie werkenden van in de 50, die zo snel mogelijk op (brug)pensioen wil. De generatie werkenden van boven de 50, die wel wil werken, vermeld ik niet, maar krijgen wel een pluim, omdat zij de kinderen helpen betalen. De ouders lenen immers de pensioenen van de kinderen. Met dit probleem dat het Griekse leningen zijn: de ouders zullen nooit terugbetalen, en hoe meer ze lenen, hoe erger het wordt.

    Ik vind het eigenlijk verbijsterend dat het begrip brugpensioen nog zo vaak de revue passeert. Het positieve hieraan is dat de werkgever nog betaalt aan de inactieve, en dus ook belastingen betaalt aan de overheid. Het perverse hieraan is dat het brugpensioen is uitgevonden om oudere werknemers te vervangen door jongere, maar dat geen hond - zelfs geen syndicale Sint-Bernard - zich dit nog herinnert, laat staan het brugpensioen hiervoor gebruikt. Het wordt enkel misbruikt om ontslagen zachter te maken, om zo te publieke opinie af te kopen.

    Stop met dat brugpensioen toe te passen! Als er ontslagen moeten vallen, is dat heel spijtig, maar dan moet dat opgevangen worden door een overheid die jobs creëert, die werkzoekende 50-plussers terug interessant maakt voor werknemers, die bijscholingen blijft aanbieden en die werkzoekenden eindelijk eens op een goede manier begeleidt op zoek naar werk!

    Let wel, ik pleit er hier niet voor om de bouwvakker 47 jaar lang met stenen te laten zeulen - om het klassieke voorbeeld te nemen. Zware arbeidsintensieve jobs verdienen inderdaad een sneller pensioen. Stresserende bureaujobs verdienen ook aandacht: minder uren en dus minder taken, bijvoorbeeld. Als twee vermoeide 60-jarigen halftijds gaan werken, is er ruimte voor één energieke jonge werknemer. Daarmee krijgen die twee 60-jarigen ook een nieuw elan, waardoor ze samen één energieke werknemer worden. Natuurlijk is dit een ideaalbeeld: het is best mogelijk dat de jonge wolf nog tammer is dan de oude leeuwen! Maar als het meevalt, los je hiermee het probleem op van de uitgebluste fin-de-carrière-collega, die oogluikend de toestemming krijgt om het rustiger aan te doen, tot grote ergernis van de jonge collega's...

    En daarbij kunnen we het eenvoudigweg niet betalen. De kinderen zeggen tegen de ouders: we hebben de centen niet! Als de ouders dan tegen de kinderen zeggen dat ze genoeg bijgedragen hebben, komen de kinderen helaas tot de vaststelling dat de belastingen van de ouders al lang uitgegeven zijn om de grootouders te betalen.

    Mijn voorstel is niet om de pensioenleeftijd op te trekken tot 68, 70 of 78. Want als we dan blijven vervroegd brugpensioenen vanaf 50, verergeren we het alleen maar. Ik zeg: laat iedereen nu eens ofwel 40 jaar werken, met een maximum tot 65 jaar. Mét begrip voor wie kapot gewerkt is, en dus zeker met begrip voor een lichtere verdeling van werkuren en taken voor de ouderen. Het moet wel nog werkbaar blijven voor de ouderen... Iemand die netjes afstudeerde op 23, mag daardoor met pensioen op 63 - dus niet op 68 of zo! (Mooie stimulans voor de studenten die nu gestimuleerd worden tot bissen en trissen, trouwens.) Wie op 18 de school verlaat, mag zelfs op 58 met pensioen! Iemand die veel studeerde, en afstudeerde op 28, werkt tot zijn 65. 28+40=68. Maar aangezien ik de limiet op 65 leg...

    Dit vind ik een sociaal aanvaardbaar voorstel. We werken langer, maar niet langer dan 65, vaak integendeel. En de onbetaalbare cadeautjes waarvan de oudere generatie graag misbruik maakte, die delen we niet meer opnieuw uit.

    In de grond ben ik socialist, maar we moeten wel de tering naar de nering zetten. Hopelijk hebben we op een dag een regering, en begrijpt die dat ook. En hopelijk horen de bevoegde ministers dan niet tot de ouders, laat staan dat ze zich vastklampen aan stemmen van de ouders...

    07-10-2011, 16:02 geschreven door Hugo  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.About this
    Beste lezer

    Dit is geen klassiek blog, waar iemand regelmatig iets post. Dit is geen elektronisch dagboek of zo. Ik heb dit blog gewoon aangemaakt om van tijd tot tijd eens een langere tekst te schrijven over mijn ideeën en visies.

    Ik weiger namelijk de twitterstijl na te volgen, die zegt dat een visie of een opinie maar een beperkt aantal tekens mag tellen. Als je tegenwoordig twee scherpe zinnen afvuurt, krijg je applaus! Geef je twee sterke alinea's, dan beginnen de ogen al te rollen. Vanaf twee onderbouwde pagina's ligt iedereen in een diepe slaap! En dat terwijl sommige kwesties toch echt wel een onderbouwde uitleg nodig hebben...

    Ge zoudt denken dat als de wereld ingewikkelder wordt, dat we dan langere teksten aanvaarden, om de ingewikkelde dingen eens klaar en helder uit te leggen. Gek genoeg is het omgekeerde waar. Maar daarvoor hebben we het postmodernisme zeker, om te beweren dat er geen echte waarheden zijn, die dus al zeker geen aanspraak kunnen maken op een uitgebreid woordje uitleg?

    Enfin, dit is dus maar een medium om af en toe eens een langere tekst op het Internet te zetten. Dan kan ik de link posten op Facebook, vergezeld van een vurige one-liner!

    Bij leven en welzijn

    07-10-2011, 14:56 geschreven door Hugo  


    Foto

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Foto


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs