Het is weer zo’n drietal maanden geleden. De vorige keer was het begin juni dat ik eens ging kijken naar onze fel bejubelde Kortrijkse shoppingcenters. Dus op de koukillige donderdag van 14 oktober trok ik terug naar Ringshopping op de grens met Kuurne en daarna naar ons aller “K in Kortrijk”. De tijd? Zo tussen 16 à 17 uur. Een slechte karaktertrek maakte zich meester van mij en ik besloot weer maar eens mijn camera mee te nemen. Naar aanleiding van de positieve berichten dat de crisis eindelijk voorbij en al het lovende in de pers “hoe goed het wel gaat in Kortrijk”,  verwacht ik enkele mooie beelden te kunnen maken van kooplustigen. Ik neem bus 6 van De lijn. Ja, deze die via het centrum en de historische site van Kortrijk gaat, maar dit is niet aangeduid op het display boven de voorruit van de bus. In andere steden wel. Maar ieder Kortrijkzaan weet dat die bus over de Grote markt gaat, enkel de mensen van buiten Kortrijk weten dit niet. Maar soit! Het zal de Kortrijkzaan een zorg wezen. Bus 6 zet mij af aan de halte van de Heirweg bij Ringshopping. Het weer is een beetje miezerig en ik haast me over een ¾ gevuld parkeerterrein naar de ingang met de gedachte van een gonzend bedrijvig koopcenter te betreden. Onlangs las ik dat het Ringshopping is opgestaan uit een diep dal. Iets wat ze vroeger niet toegaven. Mijn intrede is echter ontnuchterend, zoals bij een kind die iets beloofd is maar dan het beloofde niet kreeg. Geen kat. Maar ik laat de moed niet zakken en hoopvol loop ik tot het hoekje aan de broodjeszaak. Verbijsterend, een gevoel van eenzaamheid overvalt me. Slechts enkele bezoekers. Misschien een vijftigtal? Vlug even de roltrap naar het andere verdiep nemen. Zelfde scenario! Om het te bewijzen dan toch maar enkele beelden geschoten die u hieronder kan vinden.

Totaal ontgoocheld en ontdaan verlaat ik Ringshopping. Terug via de parking richting Heirweg. Ondertussen vraag ik mij af van wie al die auto’s zijn op het parkeerterrein. Praktisch geen bezoekers en een bijna vol parkeerterrein. Of zijn die allemaal van het personeel, die tewerkgesteld zijn in het Ringshopping? Diverse vragen schieten in mijn gedachten tot ik met een sprankeltje hoop, een antwoord vind. Die vele auto’s zijn van kooplustigen die de parking van het Ringshopping gebruiken om dat die helemaal gratis is, maar dan met de bus naar Kortrijk centrum rijden. Naar de “K van Kortrijk”.  Zoals eerder gezegd het was een kouwelijke dag die donderdag en toen ik terug over de Grote markt naar de winkelstraten van de stad wandelde, waren de uitgebreide terrassen van de horeca leeg. De zitjes onder de luifels van de verwarmde terrassen zijn wel tamelijk bezet. Ik stap wat stevig door want ik wil naar de verwarmde “K in Kortrijk”. Onderweg niet zoveel volk in de meeste bekende winkelstraat van de stad. Koud en af en toe wat motregen doet de mensen naar overdekte winkelcentra trekken. Ik verheug er mij op om straks een warme gezellige winkelsfeer te ontdekken. Vanuit de Langesteenstraat loop ik de Sionstraat binnen rechts de roltrapruimte binnen en naar 1 hoog. Dé “K van Kortrijk”. DE naam,  DE plaats, DE shops nodigt een voetmat mij uit. Onmiddellijk kom ik op de immense winkeletage en onverbiddelijk arriveer ik in een bijna totaal verlaten plek op de planeet. Wat doe ik mezelf toch aan vandaag? Onlangs las ik nog van de 3.000.000ste bezoeker aan de “K van Kortrijk”. Had ik iets mislezen? Zat ik bij een ander shoppingcenter? De vriendelijke mevrouw aan het kindermolentje, liet de carrousel draaien voor één kindje waarvan de mamma dacht dat er toch wat beweging mocht komen in het geprezen shoppingcenter van Kortrijk-binnenstad. Het angstgevoel van alleen op de wereld te zijn besluipt me weeral. Doelloos zwalp ik als een losgeslagen sloep over een zee van glanzende vloertegels, langs de diverse winkelruimtes en probeer volk te vinden. Hier en daar zie ik verkoopsters in trosjes bij de kassa aan elkaar vertellen “hoe zij het komend weekend gaan doorbrengen”. Sterk vertwijfeld en bevend van emotie trek ik mijn digitaal cameraatje uit zijn tasje. Zou ik durven….een foto te nemen of liever niet? Terwijl ik me klaarmaak om de ontsluiter in te duwen, sleurt mijn gedachtengang zich naar de persartikelen over K in Kortrijk.

“Nieuw Kortrijks winkelcomplex creëert 800 jobs” en “K in Kortrijk heeft zijn drie miljoenste bezoeker binnen” en “Bijna alle winkelruimtes verhuurd in de K” en “ De inplanting van K in Kortrijk in het centrum van de stad was goeie keuze”. En al die Kortrijkse politici die op het tijdstip (11 maart) van de opening van K in Kortrijk “le moment de gloire” meemaakten en samen met Forum Invest met vlag en wimpel aan het zwaaien waren over de toekomst van het nieuwe shoppingcenter. Het hoera-gebrul, bazuingeschal en applaus. Jongens toch! Eerst Dell’Anno en nu dit weer! En jullie moesten steeds op de eerste rij staan, klaar voor de tv-camera’s of een foto in de krant. Ik begin écht compassie te krijgen met onze Kortrijkse verkozenen. Ik wandel verder, misschien eens de trap naar het tweede nemen. De horeca op het hoogste verdiep doet het iets beter. Ik tel toch al gauw een twintigtal mensen op alle terrassen die de “K in Kortrijk” telt. Héél wat minder dan op de terrassen op de Grote markt daarjuist. Het gelijkvloers! Daar ben ik nog niet geweest. Roltrap naar onder dus. Terwijl mijn gedachten steeds bij het “moment de gloire” van onze voorvechters vertoefden, viel mijn blik op iets totaal onwaarschijnlijks. Recht voor me (ik ben er nog steeds niet goed van), iets waaraan de meeste bezoekers van de K en de Kortrijkzanen zich nooit zouden aan verwachten. Een drukkende en knellende pijn slaat me om het hart. Nee, dat niet! NU toch nog niet. Weer grijp ik naar de zijde waar mijn potrettentrekker hangt. Ik dacht bij mijn eigen dat moet iedereen toch wel weten. De Friis Company heeft er de brui aan gegeven.

                                                                 

Hoe durven ze ! Hun winkel te sluiten na amper zeven maanden K in Kortrijk. De ondankbaren! Dat is wel héél hard het mes in het hart van K in Kortrijk draaien. En nog meer in het hart van degenen die zeggen dat alles zo goed gaat in Kortrijk. Die Friis Company was een winkel van om en bij de 45m² en verkochten er design-accessoires zoals schoeisel en sjakoskes. Ze zijn weg al dan niet met de noorderzon. En de Kortrijkzaan die zo belust is op designtoestanden. Maar geen nood. De directie van de K in Kortrijk heeft al voor een nieuwe verrukkende shoppingbelevende vervanging gezorgd.


                                 

 Claire’s!  Wat Claire’s in petto heeft weet ik nog niet. Volgens mij moet het toch iets worden waarbij de designhonger van de Kortrijkzaan en zijn miljoenen bezoekers gestild kan worden. Voor minder komt de Kortrijkzaan de deur niet uit. Zo zijn we toch niet? Dus nog méér volk naar die “K van Kortrijk” en dat kan nu vrijdag 22 okt. reeds op de AfterWorkshopping (inderdaad waar blijven ze het halen) dan blijven alle handelszaken open tot 20u. Het BID zal er in de persoon van Maarten Decramer op toezien dat de bezoekers aan de winkelstraten die avond ook kopen bij de plaatselijke handelaars en niet alleen in de K. Trouwens onze Kortrijkse middenstand is verzot op die nocturnes en het avondlijk openblijven. De meeste durven het niet zeggen (voor de belastingen) maar het zijn topmomenten die koopavonden. Loop zelf maar eens door de straten en loer eens door de winkelramen, je ziet een koopfile van jewelste. En het zal nog beter worden in K-town. Op kosten van het BID (lees de plaatselijke ondernemers die er verplicht lid van zijn) zal in samenwerking met de stad een mooi glanzend boek, voorzien van echt mooie foto’s en in meerkleurendruk en dus héél duur, verspreidt worden in de Metropoleregio. Dat is de regio in de driehoek Kortrijk, Doornik en Rijsel. Ik heb vroeger veel de baan gedaan in die regio en er maar weinig mensen ontmoet die op Kortrijkse weelde belust zijn. In feite zijn provincie Henegouwen en het noorden van Frankrijk arme streken waarbij de meeste bewoners (en sorry voor de uitspraak) geen nagel hebben om aan hun gat te skarten. Daar gaat het BID met de uitgave van “Courtrai, Tout Près” want zo heet het dure boek, volk ronselen om onze koopcenters en winkelstraten te vullen met massa’s mensen. Over dit nieuwe initiatief liet Schepen Jean De Bethune, onlangs opschrijven in Het Nieuwsblad: “Het geeft een goed beeld van Kortrijk als toonaangevende handelsstad. Ik denk dat we ons moeten bewust zijn van de kracht die onze stad uitstraalt als attractief winkelcentrum in de regio”. Jaja, dat zei Jean De Bethune (Schepen van economie) helemaal alleen in de krant van 7 oktober 2010. Ik zie er al naar uit. U toch ook!

Alee volgende afspraak dus vrijdag 22 oktober op de After Workshopping. En daarna zien we wel of het geslaagd was. Hopend op goed weer die avond, dat zorgt ook al voor een beetje voor volk.

20-10-2010, 00:00 geschreven door HorecaSol vzw