Nadat we de wreedaardige cycloop door middel van list en leugen van zijn oog hadden beroofd, om zo te kunnen ontsnappen uit zijn grot, waarin hij ons één voor één als avondmaal nuttigde, kwamen wij aan op het eiland Aiolia, waar in zijn met bronzen muren omgeven burcht koning Aiolos woonde, een gunsteling van de onsterfelijke goden. Zo had Zeus hem het beheer over de loeiende winden toevertrouwd. Na een maand lang van zijn gastvrijheid genoten te hebben, zijn we eindelijk klaar om te vertrekken. Aiolos, die mij goed gezind is, geeft mij een zak mee, vervaardigd uit de huid van een negenjarige stier, waarin hij de winden in heeft opgesloten. Alleen de Zefyros sloot hij niet op, opdat we eindelijk terug de grond van ons geliefd Ithaka zouden kunnen belopen. Negen dagen lang genieten wij nu al van een voorspoedige vaart op de tiende dag zien wij eindelijk ons vaderland terug. Na negen dagen aan het roer te hebben gestaan, word ik nu echter overvallen door de zoete slaap. Mijn makkers, die al dagenlang nieuwsgierig waren, doen nu de zak open en door stormvlagen worden we nu weggeblazen van ons vaderland.

Na 9 lange jaren van ononderbroken strijd, hebben de Grieken dankzij mijn sluw- en listigheid de Trojanen vernietigd. Ik en mijn mannen, die mij bijstonden in de strijd, gooien nu de trossen los om terug te keren naar mijn vaderland Ithaka, dat omgeven door vele andere eilanden in het uiterste westen ligt. Doch de goden beslissen hier anders over, daar de wind ons naar Ismaros, de stad der Kikonen voeren. Het kost ons weinig moeite de stad te verwoesten en de buit te verdelen. Mijn mannen richten, ondanks mijn vele waarschuwingen, een grote feestmaaltijd aan op het strand en net nu al mijn onnozele strijdmakkers bedwelmd zijn door de wijn en verzadigd door het vlees, valt er vanuit het binnenland een grote drom Kikonen aan. Na een hevig gevecht moeten we ons gewonnen geven, alles inschepen, en met zware verliezen op zee vluchten.