Na twintig jaar van oorlog en omzwervingen word ik eindelijk terug wakker op de grond waarop ik geboren ben en mijn eigen rijk heb geschapen. Maar zelfs hier blijft het lot mij teisteren, want er moet nog een laatste gevecht worden gehouden, voordat ik mijzelf echt weer thuis kan voelen. Een gevecht tegen de vrijers, een gevecht dat ik zal winnen.

Geteisterd door heimwee vlogen de volgende dagen en weken voorbij aan mijn ogen en andere zintuigen. Ik zwierf met mijn manschappen rond over de onmetelijk grote zeeën en kwam de meest wonderbaarlijke dingen tegen. Zelfs de schimmenwereld met alle overleden zielen bleef niet onbezocht op mijn eeuwigdurende tocht. Na daarna ook de verleidelijk zingende sirenen en de monsterlijke scylla en charybdis te hebben doorstaan, kwamen we aan bij het eiland dat de runderen van Zeus vestigde. We zitten hier nu al een volle maand en plots dringt de geur van gebraden vlees tot me door. Onmiddellijk besef ik dat dit de ondergang van al mijn mannen is, daar de zonnegod het hen nooit zal vergeven dat ze zich aan zijn goddelijke vee vergrepen hebben. Zo gebeurde het ook. Ons schip wordt op volle zee getroffen door een zilverwitte bliksemschicht en dagenlang drijf ik, treurend om mijn omgekomen makkers, rond op een afgebroken kielbalk.

Gezegend met een krachtige noordenwind, worden we naar ons vaderland geblazen. Doch ook nu zijn de goden ons niet gunstig gezind, want geteisterd door talrijke stormvlagen, zijn we bij de lotofagen terechtgekomen. Dezen, lieten onze verkenners zonder kwade bedoelingen van hun bloemenspijs eten, dat hen alle wil om terug te keren naar Ithaka ontnomen heeft. Met moeite sleep ik mijn betoverde makkers terug op het schip en bind ik hun lichamen vast aan de roeibanken. Na een korte tijd op zee, bereiken we het eiland van de eenogige cyclopen. Hoewel het ons bekend is, dat deze reuzen wreed en onbeschaafd zijn, gaan we toch beschutting zoeken in één van hun grotten, die zij als onderkomen gebruiken. De cycloop is niet thuis, omdat hij zijn vee moet hoeden, maar nu de nacht haar laken van donkerte uitspreidt, komt de eenoog terug naar binnen. Van zodra hij ons bemerkt, grijpt hij twee van mijn kameraden, vermoordt ze als jonge honden en ontsteld moeten wij toekijken hoe onze makkers opgegeten worden door het reusachtig monster.

Nadat we de wreedaardige cycloop door middel van list en leugen van zijn oog hadden beroofd, om zo te kunnen ontsnappen uit zijn grot, waarin hij ons één voor één als avondmaal nuttigde, kwamen wij aan op het eiland Aiolia, waar in zijn met bronzen muren omgeven burcht koning Aiolos woonde, een gunsteling van de onsterfelijke goden. Zo had Zeus hem het beheer over de loeiende winden toevertrouwd. Na een maand lang van zijn gastvrijheid genoten te hebben, zijn we eindelijk klaar om te vertrekken. Aiolos, die mij goed gezind is, geeft mij een zak mee, vervaardigd uit de huid van een negenjarige stier, waarin hij de winden in heeft opgesloten. Alleen de Zefyros sloot hij niet op, opdat we eindelijk terug de grond van ons geliefd Ithaka zouden kunnen belopen. Negen dagen lang genieten wij nu al van een voorspoedige vaart op de tiende dag zien wij eindelijk ons vaderland terug. Na negen dagen aan het roer te hebben gestaan, word ik nu echter overvallen door de zoete slaap. Mijn makkers, die al dagenlang nieuwsgierig waren, doen nu de zak open en door stormvlagen worden we nu weggeblazen van ons vaderland.

Na 9 lange jaren van ononderbroken strijd, hebben de Grieken dankzij mijn sluw- en listigheid de Trojanen vernietigd. Ik en mijn mannen, die mij bijstonden in de strijd, gooien nu de trossen los om terug te keren naar mijn vaderland Ithaka, dat omgeven door vele andere eilanden in het uiterste westen ligt. Doch de goden beslissen hier anders over, daar de wind ons naar Ismaros, de stad der Kikonen voeren. Het kost ons weinig moeite de stad te verwoesten en de buit te verdelen. Mijn mannen richten, ondanks mijn vele waarschuwingen, een grote feestmaaltijd aan op het strand en net nu al mijn onnozele strijdmakkers bedwelmd zijn door de wijn en verzadigd door het vlees, valt er vanuit het binnenland een grote drom Kikonen aan. Na een hevig gevecht moeten we ons gewonnen geven, alles inschepen, en met zware verliezen op zee vluchten.